S.PP: บทที่ 378: มาพบเทพเจ้า?

ดูจากเหตุการณ์และพลังแล้วดูเหมือนว่าชายหนุ่มคนนั้นจะเป็นเอเนล

ดูเหมือนว่าเมื่อได้รับพลังของผลโกโร โกโรมาเขาก็จะไม่สามารถยับยั้งความเกลียดชังที่อยู่ภายในใจได้และได้ตัดสินใจที่จะขจัดความแค้นที่มีต่อเกาะบิก้าในทันที แต่สุดท้ายเขาก็หยุดมือลงโดยที่ไม่ทราบสาเหตุ

แต่ถึงอย่างนั้นความแข็งแกร่งของเขาก็ยังคงเป็นที่หวาดกลัวต่อผู้คนบนเกาะแห่งท้องฟ้าอยู่ดี

พลังอํานาจของผลโกโร โกโรนั้นเป็นอะไรที่น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะความสามารถในการทําให้เป็นอัมพาตและพลังทําลายล้างที่น่าหวาดกลัวยิ่งไปกว่านั้นมันยังมีความเร็วที่ ราวกับความเร็วแสงรวมอยู่ด้วย

มันคือความสามารถที่ไม่สามารถหาได้จากผลปีศาจสายโรเกียอันอื่นๆ

ด้วยความสามารถที่ขี้โกงของผลโกโร โกโรมันสามารถทําให้คนที่ครอบครองพลังของมันกลายเป็นผู้แข็งแกร่งได้อย่างรวดเร็ว

“ดูเหมือนว่าฉันจะมีปัญหานิดหน่อยซะแล้วสิ”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยท่าที่เฉยชา

ในการเดินทางมาที่เกาะแห่งท้องฟ้าในครั้งนี้เขานั้นมีเป้าหมายอยู่ด้วยกันทั้งหมดสามอย่างเป้าหมายแรกของเขาคือเอเนลชายผู้ครอบครองพลังของผลโกโรโกโรและสามารถปลุกฮาคิ สังเกตได้ด้วยตัวเอง,เป้าหมายที่สองของเขาคือเมืองขุมทองแชนโดร่าด้วยทองคําที่มากมายม หาศาลจากที่แห่งนั้นเขาก็ไม่จําเป็นต้องหวาดกลัวอะไรอีกต่อไป,เป้าหมายที่สามของเขาก็คือโพเนกลีฟ

ภายในอนิเมะและมังงะนั้นบอกกล่าวถึงข้อมูลที่ถูกบันทึกอยู่ในโพเนกลีฟน้อยมาก ดังนั้นเขาจึงต้องการที่จะมาเห็นมันด้วยตัวเอง

ในขณะที่เขากําลังครุ่นคิดถึงเป้าหมายต่างๆของเขาอยู่พวกลูกเรือก็กําลังพูดคุยสอบถามคู่พ่อลูกชาวท้องฟ้าเกี่ยวกับเกาะแห่งท้องฟ้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“สกุลเงินที่ใช้กันบนเกาะแห่งท้องฟ้าไม่ใช่เบรีแต่เป็นเอ็กซ์ตอนงั้นหรอ?”

“เปลือกหอยวิเศษงั้นหรอ?”

“แถมยังมียานยนตร์ที่สามารถใช้ในการเดินเรือได้ด้วยงั้นหรอ?”

“นี่มันจะน่าตื่นเต้นเกินไปแล้ว!”

เหล่าลูกเรือต่างก็กําลังรู้สึกตื่นเต้นสิ่งที่อยู่บนเกาะแห่งท้องฟ้านั่นคือสิ่งที่พวกเขาไม่เคยพบเจอมาก่อนในทะเลสีฟ้า

รูทดราก้อนได้แล่นไปข้างหน้าอย่างช้าๆพร้อมกับภาพของชายฝั่งที่ชัดเจนมากยิ่งขึ้น

ในตอนนั้นเองเหล่ากองกําลังทหารยามที่สวมหมวกไบเล่ก็ได้จ้องมองมาที่พวกโรแกนด้วยความสงสัย

“ว้าว,ชาวแห่งท้องฟ้าเต็มไปหมดเลย!”

ชาร์โปลอสได้ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

เมื่อกล่าวจบเขาก็ได้ทําการกระโจนออกไปข้างหน้าในทันทีหลังจากนั้นดาซก็ได้วิ่งตามชาร์โปลอสมาติดๆ

เมื่อมาที่ยังเกาะแองเจิ้ลพวกเขาทั้งสองก็ได้จ้องมองไปที่เหล่าชาวแห่งท้องฟ้าด้วยความสนใจ

“ไม่ว่าจะชายหรือหญิงพวกเขาแต่ละคนต่างก็มีปีก”

ชาร์โปลอสได้ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับวิ่งเข้าไปจับที่ปีกของหญิงสาวคนหนึ่งเพื่อพิสูจน์ว่าเป็นของจริงหรือปลอม

“ของจริงงั้นหรอเนี่ย!”

“เลิกทําแบบนั้นได้แล้วไม่เห็นหรือไงว่าคนอื่นเขากลัวนายขนาดไหน?”

ในตอนนั้นเองชาร์โปลอสก็สังเกตเห็นว่าผู้คนบนเกาะแองเจิ้ลนั้นกําลังจ้องมองมาที่เขาด้วยท่าทางหวาดกลัว

“พวกเขาไม่มีปีก,พวกเขาไม่ใช่ชาวท้องฟ้า”

“มีคนนอกขึ้นมาบนเกาะแห่งท้องฟ้างั้นหรอ?”

“กองกําลังเทพอยู่ไหน? รีบเรียกพวกเขามาเร็วเข้า!”

ในเวลานี้เกาะแองเจิ้ลนั้นกําลังตกอยู่ในความวุ่นวาย

“ที่นี่คือเกาะแองเจิ้ลมันคือเกาะที่ภรรยาของฉันอยู่”

ในตอนนั้นเองรูทดราก้อนก็ได้แล่นมาถึงชายฝั่ง

“ตึก! ตึก! ตึก!”

เสียงฝีเท้าจํานวนมากได้ดังขึ้นมาพร้อมกับร่างของเหล่าทหารยามที่สวมหมวกไบเล่ที่เข้ามาปิดล้อมร่างของชาร์โปลอสเอาไว้

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”

ชายที่เป็นผู้นําได้ตะโกนออกมาดังลั่น

“พวกเขาเป็นคนนอก”

ในตอนนั้นเองก็ได้มีหญิงสาวชาวท้องฟ้าคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา

“คนนอก?”

ในตอนนั้นเองชายที่เป็นผู้นําก็ได้จ้องมองไปที่ชาร์โปลอสและพวกโรแกนที่กําลังเดินมาทางนี้ทันใดนั้นเองใบหน้าของเขาก็ได้เปลี่ยนไป

“พวกนายคือคนจากทะเลสีฟ้างั้นหรอ?”

เมื่อเห็นว่าพวกเขาไม่มีปีกเขาก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้

“ทะเลสีฟ้า?”

ชาร์โปลอสนั้นได้จ้องมองไปที่อีกฝ่ายด้วยความงงงวยเขานั้นไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายกําลังพูดถึงอะไร

“ใช่แล้ว พวกเรามาจากทะเลสีฟ้าเรามาที่นี่เพื่อมาพบเทพเจ้าของที่แห่งนี้”

ในตอนนั้นเองเสียงของโรแกนก็ได้ดังแทรกขึ้นมา

“มาพบเทพเจ้า?”

ชายที่เป็นผู้นําได้จ้องมองมาที่โรแกนด้วยความสงสัย

อันที่จริงแล้วมันไม่ใช่เรื่องของเขาเลยที่จะต้องมาพูดคุยกับคนนอกพวกนี้ และในตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าคนนอกพวกนี้ไม่ได้มีเจตนาร้ายแต่อย่างใดพวกเขาเพียงแค่อยากรู้อยากเห็นเท่านั้น ดูเหมือนว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด

“ฉันจะไปบอกกันท่านเทพให้และฉันหวังว่าพวกนายจะปฏิบัติตนตามกฏของที่แห่งนี้อย่างเคร่งครัด

ชายที่เป็นผู้นําได้กล่าวเตือนออกมาด้วยท่าที่จริงจัง

แม้ว่าจะไม่ค่อยมีชาวทะเลสีฟ้าขึ้นมาที่เกาะแห่งท้องฟ้าแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าไม่เคยมีชาวทะเลสีฟ้าขึ้นมาที่เกาะแห่งท้องฟ้าเลย

“นั้นเป็นสิ่งที่พวกเราต้องปฏิบัติตามอยู่แล้ว”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาแต่มาเพื่อตามหาสมบัติและตราบใดที่บรรลุเป้าหมายที่วางเอาไว้มันก็ไม่มีอะไรให้ต้องใส่ใจ

“เดี๋ยวฉันไปติดต่อกับท่านเทพให้,โปรดรอสักครู่

ในตอนนั้นเองชายที่เป็นผู้นําก็ได้หมุนกายและเดินจากไปพร้อมกับเหล่าลูกทีมของเขา

“คนพวกนี้คือชาวทะเลสีฟ้านี่เอง!”

“ฉันพึ่งจะเคยเห็นชาวทะเลสีฟ้าเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย,ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะไม่มีปีก นี่มันน่าทึ่งจริงๆ!”

“แถมพวกเขายังมีกลิ่นกายที่แตกต่างจากพวกเราอีกด้วย”

หลังจากที่ได้รับคําอธิบายท่าทางที่หวาดกลัวของพวกเขาก็ได้เปลี่ยนไปเป็นอยากรู้อยากเห็นในทันที

เมื่อทั้งสองฝ่ายมีความคิดที่ตรงกันพวกเขาจึงสามารถพูดคุยกันได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ได้พูดคุยทําความรู้จักกันมาประมาณครึ่งชั่วโมงก็เริ่มมีบางคนเชิญพวกโรแกนไปที่บ้านของพวกเขาแล้ว

“ทาลิน่า!”

ในตอนนั้นเองพ่อของไดน่าก็ได้เหลือบไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งก่อนที่จะตะโกนออกมาเสียงดัง

หญิงสาวคนนั้นมีเรือนผมสีทอง,ผิวขาวเนียนนุ่ม,มีรูปร่างที่สมบรูณ์แบบและเมื่อดูจากใบหน้า แล้วเธอน่าจะเป็นแม่ของไดน่า

“คอส? ไดน่า?”

ในตอนนั้นเองทาลิน่าก็ได้สังเกตเห็นพวกเขาทั้งสอง

“แม่!”

ไดน่าได้วิ่งเข้าไปสวมกอดแม่ของเธอทั้งน้ําตา

แม้ว่าจะห่างกันเพียงแค่ไม่กี่เดือนแต่ทั้งสองฝ่ายนั้นต่างก็รู้สึกราวกับว่าพวกเขาห่างกันมาเป็นปีแล้ว

“คิดว่าจะไม่ได้เจอหน้าเธออีกต่อไปแล้วซะอีก”

คอสได้กอดร่างของทาลิน่าเอาไว้แน่น

“โชคดีจริงๆที่ได้เจอคุณอีกครั้ง ฉันได้ยินเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในเกาะบิก้าแล้วนะ,คุณจะมาอยู่ที่นี่ใช่ไหม?”

ทาลิ้น่าได้กล่าวออกมาด้วยความกังวล

โรแกนได้มองมาที่ฉากครอบครัวตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม

นับว่าเป็นฉากจบที่สมบรูณ์แบบ

ในตอนนั้นเองก็ได้ปรากฏร่างของกลุ่มอัศวินสวมเกราะขึ้นมาบนท้องถนน ในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้จ้องมองมาที่พวกโรแกน

“เป็นพวกเขา!”