S.PP: บทที่ 393: ลิงยักษ์!

“ฮ่าาาา”

เสียงลมหายใจที่ดังก้องอยู่ข้างหูของชาร์โปลอสนั้นได้มาพร้อมกับกลิ่นปากที่ชวนอ้วก

“นี่มันอะไรกัน?”

เมื่อชาร์โปลอสหันศีรษะไปมองสิ่งที่อยู่เบื้องหลังเขาก็ต้องรู้สึกตกตะลึงและสั่นสะท้าน

ใบหน้าที่ดุร้ายของมันทําให้เขารู้สึกกลัว

“โฮกกกก!”

ในตอนนั้นเองสัตว์ร้ายตัวนั้นก็ได้ร้องคํารามใส่ชาร์โปลอสด้วยท่าที่ดุร้าย

ชาร์โปลอสนั้นถึงกับต้องกลั้นหายใจให้กับกลิ่นปากอันเหม็นเน่าของมัน

“นี่มันตัวบ้าอะไรกัน?”

เหตุผลที่เขาตะโกนออกมาแบบนี้ก็เพราะว่าเขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เขากําลังเผชิญหน้าอยู่ในตอนนี้คือ ตัวอะไรเพราะมันอยู่ใกล้เขาเกินไป

“วิ่ง!”

“โฮกกกก!”

ด้วยระยะห่างที่น้อยนิดทําให้ชาร์โปลอสไม่รู้ว่าสิ่งที่เขากําลังเผชิญหน้าอยู่ในตอนนี้คือตัวอะไร แต่มันไม่ใช่กับพวกโรแกนพวกเขามองเห็นร่างของมันได้อย่างชัดเจน

และสัตว์ร้ายตัวนั้นก็คือลิงยักษ์ที่สูงถึงสิบเมตรแขนและขาของมันนั้นดูแข็งแกร่งราวกับเสาหิน และในตอนนี้มันก็ก่าลังหวดหมัดของมันลงมาที่ร่างของชาร์โปลอส

“วูซซซ!”

แรงลมที่สาดซัดเข้ามานั้นได้มาพร้อมกับแรงกดดันที่มากมายมหาศาลจนดวงตาของชาร์โปลอสต้องหดแคบลง

“นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน!”

ในขณะที่โวยวายออกมาชาร์โปลอสก็ได้กลิ้งตัวหลบไปทางซ้ายมือ

“บูม!”

เมื่อฝุ่นควันได้จางหายไปมันก็ได้เผยให้เห็นรอยหมัดของลิงยักษ์ที่ฝังอยู่บนพื้น

เมื่อมองไปที่ลิงยักษ์ชาร์โปลอสก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ

“มันแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไงกัน?”

เขาไม่เคยเจอกับสิ่งมีชีวิตแบบนี้มาก่อนเลยแม้แต่ในโลกใหม่

ในขณะที่เขากําลังประหลาดใจลิงยักษ์ก็ได้พุ่งเข้ามาหาเขาพร้อมกับหมัดยักษ์ของมัน

เมื่อเห็นดังนั้นชาร์โปลอสก็ได้วิ่งหนีมันในทันที

แม้ว่าเขาพอจะมีพลังอํานาจอยู่บ้างแต่เขาก็ยังไม่อยากที่จะใช้มันออกมา

“วูมม!”

ชาร์โปลอสได้หลบหลีกการโจมตีของลิงยักษ์อย่างลื่นไหล

หลังจากนั้นประมาณสิบวินาทีชาร์โปลอสก็สามารถหลบหนีออกมาจากระยะโจมตีของลิงยักษ์ได้

“ไอ้ลิงบ้านี้! แกทําให้ฉันโกรธจริงๆแล้วนะ!”

ในขณะที่ร้องตะโกนชาร์โปลอสก็ได้พุ่งทะยานเข้าไปหาลิงยักษ์อย่างรวดเร็ว

“โฮกกกก!”

ลิงยักษ์ได้งอเข่ากําหมัดเกร็งกล้ามเนื้อและปลดปล่อยแรงกดดันที่หนักอึ้งออกมา

กล้ามเนื้อของลิงยักษ์ในตอนนี้นั้นแม้แต่พวกนักเพาะกายก็ยังต้องอาย

“เอาบาทาหยกของฉันไปกินซะ!”

ชาร์โปลอสได้กระโดดเข้าไปหาลิงยักษ์พร้อมกับเสือกเท้าขวาของเขาไปที่บริเวณศีรษะของมัน

ถ้าตั้งใจมองให้ดีๆละก็จะเห็นว่าที่เท้าขวาของชาร์โปลอสนั้นมีแสงสีดําที่ปกคลุมอยู่

“หมอนี้ไม่เลวเลยนะ”

โรแกนได้กล่าวชมออกมาด้วยรอยยิ้ม

ในเวลานี้หนึ่งคนหนึ่งสัตว์นั้นกําลังปะทะกันอย่างดุเดือด

ในตอนนั้นเองเท้าของชาร์โปลอสก็ได้กระแทกเข้าไปที่จมูกของลิงยักษ์และในเวลาต่อมาก็ได้มีเลือดไหลออกมาจากจมูกของมัน แต่ในเวลานั้นเองลิงยักษ์ก็ได้กระแทกกําปั้นเข้ามาที่ร่างของชาร์โปลอส

เมื่อเห็นดังนั้นใบหน้าของชาร์โปลอสก็ได้เปลี่ยนไปเป็นน่าเกลียดในทันที

“บูมมม!”

ร่างของพวกเขาทั้งสองนั้นได้กระเด็นออกไปไกลหลายสิบเมตร

“หมอนั้นจะไหวมั้ยเนี่ย?”

เมื่อกล่าวจบเทรนซุก็ได้วิ่งเข้าไปหาชาร์โปลอสในทันที

เมื่อเห็นอย่างนั้นคนอื่นๆก็ได้วิ่งตามเขาไปในทันที

ไม่รู้ว่าลิงยักษ์ตัวนี้มาจากไหนแต่ต้องขอยอมรับเลยว่าความแข็งแกร่งของมันนั้นสุดยอดมาก

หลังจากนั้นไม่นานเทรนซุก็ได้วิ่งมาถึงตรงที่ชาร์โปลอสอยู่ เมื่อเห็นอาการของชาร์โปลอสใบหน้าของเทรนซุก็ได้เปลี่ยนไปทันที

เนลีนรีบเข้าไปตรวจสอบอาการของชาร์โปลอสในทันที

“สมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนักจนสลบแต่นอกเหนือจากนี้แล้วก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”

ค่าพูดของเธอทําให้ทุกคนถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

“ลิงนั้นมันเป็นตัวอะไรกันแน่มันถึงได้แข็งแกร่งขนาดนั้น?”

ดาซได้พึมพําออกมาด้วยความงุนงง

แม้ว่าชาร์โปลอสจะไม่ใช่ยอดฝีมือแต่เขาก็ไม่ใช่คนที่อ่อนแอ ดังนั้นเขาจึงช็อคกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นมาก

“ตึง!”

ในขณะที่พวกเขากําลังดูอาการของชาร์โปลอสอยู่ร่างยักษ์ก็ได้ลุกยืนขึ้นมาอีกครั้ง

“โฮกกกก!”

ในเวลาต่อมาลิงยักษ์ก็ได้ทุบหมัดลงไปที่หน้าอกและตะโกนออกมาเสียงดัง แต่พวกโรแกนก็ต้องรู้สึกตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของมัน

“แข็งแกร่ง! แข็งแกร่ง! แข็งแกร่ง!”

พวกเขาไม่คิดเลยว่าลิงยักษ์ตัวนี้จะสามารถพูดภาษามนุษย์ได้
ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้จ้องมองไปที่มันด้วยความประหลาดใจก่อนที่จะเปิดใช้ความสามารถในการฟังเสียงของทุกสรรพสิ่ง

ในเวลานี้ดาซได้ทําการเปลี่ยนมือทั้งสองกลายเป็นคมดาบและเตรียมตัวที่จะปะทะกับลิงยักษ์

“ฉันจะสู้กับมันเอง!”

ดาซได้กล่าวออกมาด้วยท่าที่เย็นชา

“โฮกกกกก!”

ลิงยักษ์ได้ร้องคํารามและจ้องมองมาที่ดาซด้วยความดูถูกเหยียดหยามและในเวลาต่อมาร่างของมันก็ได้มาปรากฏตัวอยู่บนหัวของดาซ

“วูมมม!”

หมัดขนาดใหญ่ของมันได้ฉีกกระชากอากาศและพุ่งตรงเข้ามาหาดาซ

เมื่อเห็นความเร็วของลิงยักษ์ดาซก็ต้องรู้สึกช็อคก่อนที่เขาจะยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาเพื่อป้องกันการโจมตีของมัน

“วูซซซ!”

“บูมมม!”

แรงกระแทกที่รุนแรงจากหมัดของลิงยักษ์ทําให้สีหน้าของดาซเปลี่ยนไป

“โฮกกกก!”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังสามารถรับมือได้มันก็ได้ทําการปลดปล่อยหมัดอีกข้างออกมาด้วยความด
ร้าย

“บูมมม!”

การโจมตีในครั้งนี้ถึงกับทําให้ดาซกระอักเลือดออกมา

“โฮกกกก!”

ลิงยักษ์ได้ร้องคํารามออกมาด้วยความดูถูกก่อนที่จะง่างขาและเตะร่างของดาซกระเด็นออกไปไกล

ร่างของดาซนั้นได้กระเด็นมาหยุดอยู่ตรงหน้าของโรแกนและคนอื่นๆ

“โฮกกกก!”

ลิงยักษ์ได้ทุบลงไปที่อกของมันด้วยท่าทีภาคภูมิใจก่อนที่จะจ้องมองมายังพวกโรแกนด้วยท่าทางกวนประสาท

โรแกนและคนอื่นๆได้จ้องมองไปที่มันด้วยใบหน้าที่เย็นชา