S.PP: บทที่ 397: 3 พันล้านเบรี!

กาเบรียลนั้นคิดที่จะเอาความโกรธที่มีต่อเจสันทั้งหมดไปลงที่งูยักษ์แทน

ร่างของกาเบรียลนั้นได้ถลาลงมาพร้อมกับแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัว

“แข็งแกร่งมาก!”

“ไม่คิดมาก่อนเลยว่าฉันจะได้มาเห็นมังกรตัวเป็นๆ!”

เหล่าลูกเรือได้ตะโกนและหลบหนีออกจากระยะโจมตีของกาเบรียล

“ฟ่อออ!”

งูยักษ์ได้จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและขู่ฟอออกมาด้วยขนาดตัวที่ไม่ได้แตกต่างกันมากนักมันจึงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวกาเบรียลแต่อย่างใด

“วูมมม!”

ร่างของกาเบรียลที่ถลาลงมานั้นได้มาพร้อมกับคลื่นลมที่น่าหวาดกลัว

“ฟ่อออ!”

งูยักษ์ได้กรีดร้องออกมาพร้อมกับขดลําตัวก่อนที่จะพุ่งตรงไปบนอากาศราวกับลูกธนู

ปากกว้างของมันหมายที่จะกัดลงบนร่างของกาเบรียลแต่ถึงอย่างงั้นกาเบรียลก็ยังสามารถที่จะหลบมันได้อยู่ดี

“ไอ้งโง่!”

กาเบรียลได้แสดงท่าทางดูถูกออกมาก่อนที่จะพ่นเพลิงออกมา

“ฟูมมม!”

เมื่อเห็นเปลวเพลิงขนาดใหญ่ที่ถูกปลดปล่อยออกมางยักษ์ก็ได้แสดงท่าที่ตื่นตระหนกออกมาในทันทีเพราะว่ามันไม่มีทางหลบการโจมตีในครั้งนี้ได้และแม้ว่าผิวหนังของมันจะแข็งและหนาเพียงใดมันก็ไม่อาจต้านทานความร้อนจากเปลวเพลิงนี้ไปได้

พื้นดินนั้นได้ถูกเผาเป็นเถ้าถ่านในทันที

ในตอนนั้นเองกาเบรียลก็ได้ใช้เท้าของมันกดลงไปที่หัวของงูยักษ์อย่างรุนแรง

“บูม!”

เมื่อถูกกดทับด้วยเท้าของกาเบรียลงยักษ์ก็ถึงกับสตั้นในทันที

“โฮกกกกก!”

กาเบรียลได้ร้องคํารามขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยดวงตาที่เปี่ยมล้นไปด้วยความกระหาย

“ฟ่ออออ!”

แม้ว่ามันจะไม่สามารถขยับหัวได้แต่มันก็ยังสามารถใช้ร่างกายของมันรัดพันกาเบรียลได้อยู่เมื่อเห็นแบบนั้นกาเบรียลก็ได้หัวเราะเยาะออกมาพร้อมกับเพิ่มแรงกดเข้าไปจนมันไม่สามารถดิ้นรนได้ก่อนที่จะหมดสติไปในที่สุด

“นายเป็นหนี้ฉันมื้อใหญ่เลยนะ,มนุษย์!

หลังจากจัดการงูยักษ์เสร็จกาเบรียลก็ได้หันมากล่าวกับเจสันในทันที

“โอเค.เดี๋ยวฉันเลี้ยงจ้าวทะเลนายเอง”

เจสันได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินแบบนั้นกาเบรียลก็ได้หดร่างของมันลงและกลับไปอยู่บนไหล่ของเจสันดังเดิม

การปรากฏตัวของกาเบรียลนั้นทําให้เหล่าลูกเรือกลุ่มโจรสลัดโซลตื่นเต้นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะพวกมังกรคชสารและชาร์โปลอสในเวลานี้พวกเขานั้นคอยถามเจสันเกี่ยวกับเรื่องของกา เบรียลไม่หยุด

โรแกนได้มองไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะสั่งให้พวกลูกเรือง้างปากของงูยักษ์ขึ้นมาพร้อมกับก้าวเดินเข้าไปในท้องของมันและเริ่มสํารวจหาสมบัติ

ภายในตัวของงูยักษ์นั้นกว้างขวางราวกับรางรถไฟใต้ดิน

พวกเขาต่างก็เข้าไปข้างในท้องของมันโดยที่ไม่มีท่าทีขัดขืนแต่อย่างใดและเมื่อพวกเขาเดินไปได้ประมาณสิบเมตรพวกเขาก็ได้พบกับกองสมบัติ

เออร์ดิงที่ถูกมัดเอาไว้กับเถาวัลย์นั้นได้จ้องมองมาที่พวกโรแกนด้วยความช็อค

“นี่มันบ้าอะไรกัน!?”

ในเวลานี้มันรู้สึกโชคดีมากที่มันไม่ได้ไปเป็นคู่ต่อสู้ให้กับกาเบรียลเพราะว่ามันนั้นยังไม่อยากที่จะกลายเป็นเนื้อย่าง

เพียงแค่สิบห้านาที่พวกเขาก็ขนสมบัติที่อยู่ข้างในร่างของงูยักษ์เสร็จ

“ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าในร่างของงูนี้จะมีสมบัติมากขนาดนี้”

“ดูเหมือนว่าตํานานที่บอกว่าเมืองแชนโดร่าถูกสร้างด้วยทองคําจะเป็นเรื่องจริงซะแล้วสิ!”

“แต่ว่าพวกเราจะเอาสมบัติมากมายขนาดนี้กลับไปยังไง?”

เมื่อได้ยินอย่างงั้นโรแกนก็ได้ยกยิ้มขึ้นมาก่อนที่จะยกมือของเขาขึ้นมาและชี้ไปที่กองสมบัติในเวลานั้นเองมันก็ได้ปรากฎวังวนสีดําขึ้นมาและมันก็ได้ทําการดูดสมบัติทั้งหมดเข้าไปในทันที

ภายในเนตรสังสาระของเขานั้นมีพื้นที่เหลือเฟือสาหรับเก็บของ

และด้วยกระเป๋าของระบบไม่ว่าจะมีสมบัติมากมายขนาดไหนเขาก็สามารถเก็บมันได้ทั้งหมด

“ระบบเปลี่ยนสมบัติทั้งหมดให้เป็นเบรี”

ในตอนนั้นเองสมบัติเหล่านั้นก็ได้ถูกแปลงเป็นเบรอย่างรวดเร็ว

“การแปลงเงินเสร็จสมบูรณ์,ยอดเงินคงเหลือ 3.2 พันล้านเบรี”

หลังจากได้รับการแจ้งเตือนโรแกนก็ได้ยกยิ้มขึ้นมาด้วยความพึงพอใจ

ไม่ว่าใครก็ตามถ้าได้มาเห็นจํานวนเงินที่เขาครอบครองอยู่ในตอนนี้พวกเขาก็ต้องตกตะลึงอย่างแน่นอน เพราะแม้แต่ตัวเขาเองก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อยกับเงินที่ตัวเองมีอยู่ในตอนนี้

ลองคิดดูสด้วยเงิน 3 พันล้านนี้ตัวตนแบบไหนกันที่จะถูกอัญเชิญออกมา?

แต่ภายในที่แห่งนี้นั้นไม่ได้มีสมบัติอยู่เพียงแค่นี้อย่างแน่นอนเมืองที่ถูกสร้างจากทองค่าจะมีสมบัติอยู่แค่นี้ได้ยังไงกัน?

ลองนึกถึงเรือที่เอเนลสร้างขึ้นมาในมังงะดูสิ ไม่รู้ว่ามันต้องใช้ทองคํามากมายขนาดไหนในการสร้างมันขึ้นมา

หลังจากนั้นโรแกนก็ได้พาเหล่าลูกเรือของเขาสํารวจที่แห่งนี้ต่อในทันที

พื้นที่ของโบราณสถานแชนโดร่านั้นกว้างใหญ่จนไม่สามารถจินตนาการได้ ซึ่งมันไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถสํารวจพวกมันได้ทั้งหมดอย่างแน่นอน

ในขณะที่คนอื่นกําลังวุ่นอยู่กับการสํารวจโรแกนก็ได้อัญเชิญวิถีสวรรค์ออกมา

เมื่อปรากฏขึ้นเขาก็ได้ทําความเคารพโรแกนและจากไปในทันที

เพียงแค่พริบตาเดียวร่างของเขาก็ได้ออกห่างจากกลุ่มโจรสลัดโซลไปไกล

เวลาได้ไหลผ่านไปอย่างรวดเร็วและเพียงแค่พริบตาเดียวค่ำคืนก็ได้มาถึงแล้ว

ในเวลานี้พวกเขากําลังจ้องมองไปที่ก้อนเมฆบนท้องฟ้าด้วยความประหลาดใจ

ก้อนเมฆในเวลานี้นั้นถูกอาบด้วยแสงสุริยันจนเหมือนกับว่ามันกําลังลุกเป็นไฟ มันเป็นทิวทัศน์ที่พวกเขาไม่เคยพบเห็นจากที่ไหนมาก่อน

“ไม่คิดเลยว่าฉันจะได้มาเห็นมันใกล้ขนาดนี้!”

เทรนซุได้พึมพําออกมาด้วยความประหลาดใจ

พวกเขาจ้องมองไปที่ทิวทัศน์ตรงหน้าอย่างสงบและไม่ได้กล่าวอะไรออกมา

ไม่นานเมฆเพลิงก็ได้ถูกแทนที่ด้วยเมฆดํา

ในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้กลับไปหาที่นอนในทันที

ในเวลาเดียวกันนั้นเองที่ทางเชื่อมระหว่างเกาะอัปเปอร์ยาร์ดและเกาะแองเจิ้ล

ชายหนุ่มที่สวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงยีนส์ได้เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและพึมพําออกมาว่า

“เลือกงั้นหรอ?”

“พี่ฉันเลือกได้แล้ว!”

ทันใดนั้นเองก็ได้ปรากฏเสียงฟ้าร้องขึ้นมาพร้อมกับร่างของชายหนุ่มที่กระพริบหายไป