S.P.P: บทที่ 401: ได้เวลาล่าขุมทรัพย์!

วิถีสวรรค์นั้นไม่ได้กล่าวตอบออกมาแต่อย่างใด

ในสายตาของเขาหมาป่าเหล่านั้นไม่ได้นับว่าเป็นปัญหาแต่อย่างไหร่ ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ส่งสายตาให้รากิตามมาก่อนที่จะกระโดขึ้นไปบนกิ่งไม้

รากนั้นยังคงจ้องมองไปที่ซากศพของฝูงหมาป่าด้วยหัวใจที่สั่นไหว

เธอจําได้ดีว่าในตอนที่เธอยังเป็นเด็กนั้นมันมีเหตุการณ์ที่นักรบแห่งแชนเดียร์นับสิบคนแอบลักลอบเข้าไปในโบราณสถานแชนโดร่าและในเวลานั้นเองพวกเขาก็ได้พบเจอกับฝูงหมาป่าเข้าเพียงแค่สามนาที่กลุ่มนักรบที่มีกันนับสิบก็เหลือเพียงแค่สี่คนเท่านั้น พวกเขาได้วิ่งหนีกลับมายังฐานที่มั่นของเผ่าแชนเดียร์ด้วยใบหน้าที่ตื่นตระหนกและร่างกายที่เปียกโชกไปด้วยเลือด

พลังอํานาจในการต่อสู้ของหมาป่าแต่ละตัวนั้นไม่ได้แตกต่างไปจากนักรบที่มากประสบการณ์ ของเผ่าแชนเดียร์เลยแม้แต่น้อยดีไม่ดีพลังอํานาจในการต่อสู้ของพวกมันอาจจะเหนือกว่าพวกเขาด้วยซ้ํา

แต่เพียงแค่หนึ่งชั่วโมงในขณะที่เธอหลับผู้ชายคนนี้ก็ได้กวาดล้างหมาป่าไปกว่าสามสิบตัว

“นี่เขาแข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่?”
รากได้สูดหายใจเข้าพร้อมกับกระโดดตามวิถีสวรรค์ไป ในตอนนี้ด้วยพลังอํานาจที่อีกฝ่ายแสดงออกมาทําให้เธอทําตามคําสั่งของเขาอย่างว่าง่าย

ครึ่งชั่วโมงต่อมาวิถีสวรรค์และรากก็ได้เดินทางมาถึงที่ชายขอบของโบราณสถานแซนโดร่า

“นั้นหนะหรอโบราณสถานแชนโดร่า?”

รากิได้กล่าวออกมาด้วยอาการตกตะลึง

แม้ว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นเพียงแค่ซากปรักหักพังแต่มันก็ยังสามารถทําให้ผู้คนรู้สึกตกตะลึงได้อยู่ดี

“ใช่แล้ว!”

วิถีสวรรค์ได้กล่าวตอบออกมาอย่างแผ่วเบา

ในตอนนั้นเองวิถีสวรรค์ก็ได้กระโดดลงไปที่ซากปรักหักพังของแชนโดร่า

เมื่อเห็นดังนั้นรากก็ได้ตามวิถีสวรรค์ไปในทันที

เนื่องจากว่าพวกโรแกนได้ทําการสํารวจโบราณสถานแชนโดร่าไปบางส่วนแล้วทําให้วิถีสวรรค์สามารถที่จะเดินทางในโบราณสถานแซนโดร่าได้อย่างรวดเร็ว

“รีบท่าความคุ้นเคยกับแผนที่และบอกมาว่าสมบัติอยู่ที่ไหน”

เมื่อได้ยินคําพูดของวิถีสวรรค์รากิก็ได้ยกแผนที่ขึ้นมาและสํารวจมันอย่างระมัดระวัง

แผนที่ของเผ่าแชนเดียร์นั้นมีความพิเศษแตกต่างจากแผนที่โดยทั่วไปบนเกาะแห่งท้องฟ้าในตอนที่เหลือบมองไปที่แผนที่วิถีสวรรค์ก็ได้เห็นรูปกากบาทอยู่บนแผนที่นอกจากนี้มันยังมีสัญลักษณ์แปลกๆอย่างอื่นที่เขาไม่เข้าใจอยู่อีกด้วย

“เป็นไงบ้าง?”

ในตอนนั้นเองเมื่อใกล้ถึงตําแหน่งของพวกโรแกนวิถีสวรรค์ก็ได้กล่าวถามขึ้นมาอีกครั้ง

“เมื่อนําสภาพแวดล้อมในตอนนี้มาเปรียบเทียบกับแผนที่ของบรรพบุรุษแล้วดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอะไรมาก แต่มันก็ผ่านมาตั้งสามสี่ร้อยปีแล้วดังนั้นฉันจึงต้องตรวจสอบให้แน่ใจก่อนว่ามันไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงจริงๆ”

ราก็ได้กล่าวตอบออกมาอย่างรวดเร็ว

“อื่ม”

วิถีสวรรค์ได้พยักหน้า

เขาเข้าใจดีว่าการตามล่าขุมทรัพย์นั้นมีรายละเอียดซับซ้อนที่ไม่สามารถมองข้ามได้เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะประมาท

ในตอนนั้นเองดวงตาของรากิก็ได้เปล่งประกายขึ้นมา ในท้ายที่สุดแล้วเธอก็ยังคงเป็นคนของเผ่าแชนเดียร์ดังนั้นเธอจึงสามารถแยกแยะตําแหน่งต่างๆภายในแผนที่ได้อย่างง่ายดาย

ในเวลาต่อมาพวกเขาทั้งสองก็ได้มาถึงยังตําแหน่งที่พวกโรแกนอยู่

“นั้นมันเขานี้!”

เมื่อเห็นร่างของโรแกนดวงตาของรากิก็ได้เปล่งประกายขึ้นมาในทันที

วิถีสวรรค์ทําเพียงแค่ยืนเงียบและไม่ได้กล่าวอะไรออกมา

ในเวลาเดียวกันนั้นเองโรแกนที่กําลังนั่งสมาธิอยู่ก็ได้ลืมตาขึ้นมา

ในตอนนั้นเองเมื่อเห็นดวงตาสีม่วงที่เปี่ยมล้นไปด้วยความลึกลับของโรแกนหัวใจของรากิก็ถึงกับสั่นสะท้าน

“ยินดีต้อนรับรากิ”

โรแกนได้ลุกขึ้นและกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ฉันชื่อโรแกน”

โรแกนได้กล่าวแนะนําตัวออกมาด้วยรอยยิ้ม

เมื่อกล่าวจบโรแกนก็ได้ยกมือขวาของเขาขึ้นและกล่าวออกมาว่า

“กลับมาได้แล้ว”

วิถีสวรรค์ได้ก้าวไปข้างหน้าก่อนที่ร่างของเขาจะถูกดูดเข้าไปในวังวนดํามืดบนฝ่ามือของโรแกน

รากิได้จ้องมองไปที่ฉากนี้ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างและร่างกายที่สั่นเทา

” นี่มันอะไรกัน!?”

“เธอจะคิดว่านี่เป็นพลังพิเศษของฉันก็ได้นะ”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

แม้ว่าจะยังรู้สึกสงสัยแต่เธอก็ไม่ได้คิดที่จะกล่าวถามออกมา

“เขาบอกว่าเขาคืออวตารของคุณ”

ทันใดนั้นเองรากิก็นึกถึงประโยคที่วิถีสวรรค์เคยกล่าวขึ้นมาได้

“ใช่,เขาเป็นอวตารของฉันจริงๆ”

โรแกนได้กล่าวตอบออกมา

“หลังจากนี้ฉันต้องฝากเธอด้วยนะ

เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนรากิก็ได้สูดหายใจเข้าและพยักหน้ารับ

ตรงกันข้ามกับชายที่เย็นชาคนนั้นโรแกนนั้นยิ้มแย้มให้กับเธออยู่ตลอดมันทําให้เธอรู้สึกสบายใจ

“ไม่มีปัญหาฉันได้ทําการตรวจสอบแผนที่ของแชนโดร่าเสร็จแล้วและฉันก็เจอสถานที่ที่น่าจะเป็นขุมทรัพย์อยู่สองสามแห่ง”

ประโยคต่อมาของรากทําให้ดวงตาของโรแกนเปล่งประกายขึ้นมา

ในเวลาต่อมาเจสันและคนอื่นๆก็ได้ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงร้องหาอาหารเช้า

“อย่าทําให้มันยุ่งยากน่าในที่แบบนี้นายจะไปหาอาหารเช้ามาจากไหน? ในตอนนี้พวกเรามีแต่เศษกระดูกที่นายกินเหลือเมื่อวานเท่านั้นล่ะ”

ดาซได้กล่าวออกมาด้วยท่าที่จริงจัง

ราวกับปฏิกิริยาลูกโซ่เมื่อมีคนหนึ่งตื่นคนที่เหลือก็ตื่นตามขึ้นมา

“นี่มันผู้หญิงในตอนนั้นไม่ใช่หรอ?”

เทรนซุได้เดินเข้ามาหาโรแกนและกล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

“เธอมีชื่อว่ารากเธอมาที่นี่เพื่อช่วยพวกเราตามหาสมบัติเพราะว่าที่นี่คือบ้านของบรรพบุรุษของเธอ”

โรแกนได้อธิบายออกมาด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินแบบนั้นดวงตาของเทรนซุก็ได้เปล่งประกายขึ้นมาในทันที จะบอกว่าผู้หญิงคนนี้มาที่นี่ด้วยตัวเองมันก็คงจะไม่มีทางเป็นไปได้

อย่างไรก็ตามเขาขี้เกียจเกินกว่าที่จะถามเพราะว่าเขานั้นเชื่อใจในการตัดสินใจของโรแกน

เมื่อคนอื่นๆตื่นขึ้นมาและพบกับรากพวกเขาก็ได้หันหน้ามามองหน้ากันในทันทีแต่พวกเขาก็ไม่ได้กล่าวถามอะไรออกมา

“ตื่นกันแล้วงั้นสินะ? ในวันนี้พวกเราจะจัดการธุระของพวกเราให้เสร็จและออกจากที่แห่งนี้ใน ทันที”

เมื่อกล่าวจบโรแกนก็ได้หันกลับมาพูดคุยกับรากต่อ

“รากเธอไม่จําเป็นต้องกังวลในความปลอดภัยหรอกนะเข้าใจไหม”

“เข้าใจแล้ว”

หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้ออกเดินทางเหมือนเมื่อวานแต่ที่ต่างออกไปก็คือในครั้งนี้พวกเขามีราก็เป็นคนนําทาง

รากนั้นสามารถที่จําแผนที่ได้หมดแล้ว ดังนั้นในระหว่างทางเธอจึงสามารถที่จะเปรียบเทียบสภาพแวดล้อมภายในโบราณสถานแชนโดร่าแห่งนี้ได้อย่างง่ายดาย

เธอคิดว่ามันน่าจะมีสมบัติอยู่จริงๆ

“จากแผนที่แล้วดูเหมือนว่าภายในโบราณสถานแซนโดร่าแห่งนี้จะมีขุมทรัพย์อยู่แปดแห่ง!”

“แต่พวกนายไม่จําเป็นต้องกังวลเพราะว่าฉันสามารถระบุที่ตั้งของมันทุกที่!”