S.P.P: บทที่ 407: นายยังอ่อนเกินไป!

ทุกคนต่างก็กําลังรู้สึกประหลาดใจ,ใครก็ตามที่ครอบครองพลังผลปีศาจสายโรเกียนั้นถ้าได้รับการฝึกฝนที่ถูกวิธีละก็การที่จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งนั้นมันก็เป็นเพียงแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น

“ในตอนนี้พวกเรามีคนที่ครอบครองพลังผลปีศาจสายโรเกียอยู่ถึงสองคนบนเรือ!”

เทรนซุได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

คล็อกโคไดล์ได้เหลือบมองไปที่เอเนลด้วยแววตาที่นิ่งสงบไม่มีใครรู้ว่าเขากําลังคิดอะไรอยู่

เป็นที่รู้กันดีว่าผลโกโรโกโรนั้นคือพลังผลปีศาจสายโรเกียที่มีพลังอํานาจในการทําลายล้าง สูงสุด ดังนั้นเมื่อบนเรือปรากฏคนที่ครอบครองพลังอานาจดังกล่าวมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่พวกเขาจะให้ความสนใจ และเมื่อไหร่ที่เอเนลสามารถใช้พลังอานาจของมันได้ถึงขีดสุดพลังอํานาจโดยรวมของกลุ่มโจรสลัดของพวกเขาจะต้องเพิ่มขึ้นมาจนน่าหวาดกลัวอย่างแน่นอน

เมื่องานเลี้ยงจบลงเอเนลก็ได้เข้าไปนอนในห้องๆหนึ่งแม้ว่ามันจะไม่ใช่ห้องที่ใหญ่โตแต่มันกลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น

“ที่นี่คือบ้านหลังใหม่ของฉัน”

ในเวลาต่อมาเอเนลก็ได้หลับไปพร้อมกับความรู้สึกอบอุ่น

“ตื่นได้แล้ว!”

เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นเสียงของคล็อกโคไดล์ก็ได้ดังลั่นไปทั่วทั้งรูทดราก้อน

เหล่าลูกเรือที่กําลังหลับใหลได้สะดุ้งตื่นขึ้นมาในทันที

“เอเนล,ตื่นได้แล้ว!”

ชาร์โปลอสได้พุ่งมาเคาะประตูห้องของเอเนลอย่างรุนแรง
เอเนลได้เดินมาเปิดประตูด้วยอาการสะลึมสะลือ

“ชาร์โปลอสมีอะไรงั้นหรอ?
”
“นี่นายยังกล้านอนอีกงั้นหรอ!?,นายไม่ได้ยินเสียงของคล็อกโคไดล์หรือไง?,ไปล้างหน้าล้างตาและมาทําความสะอาดได้แล้ว”

เมื่อกล่าวจบชาร์โปลอสก็ได้ยื่นไม้กวาดให้กับเอเนล

“แล้วก็นายมีเวลาแค่ห้านาทีในการเตรียมตัวถ้าสายนายซวยแน่”

หลังจากกล่าวเตือนชาร์โปลอสก็ได้วิ่งตรงไปที่ห้องของดาซต่อในทันที

หลังจากล้างหน้าล้างตาและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเอเนลก็ได้วิ่งตรงมาที่ดาดฟ้าเรือ

เมื่อเขามาถึงสายตาของเขาก็ได้เหลือบไปเห็นร่างของโรบิน

“อรุณสวัสดิ์,เอเนล!”

“อรุณสวัสดิ์, โรบิน!”

เอเนลได้กล่าวทักทายออกมาด้วยรอยยิ้ม

“วันนี้พวกเราจะกลับไปที่ทะเลสีฟ้าดังนั้นที่ฉันเรียกพวกนายมาในตอนนี้ก็เพื่อทําความสะอาดรูทดราก้อน!”

ท่าทางจริงจังของคล็อกโคไดล์ในเวลานี้นั้นมันขัดแย้งกับท่าทางโดยปกติของเขามาก

“คล็อกโคไดล์ปล่อยให้พวกลูกเรือฝึกหัดทําก็ได้ไม่ใช่หรือไง? นายจะเรียกพวกเรามาทําไม?”

เจสันได้ตะโกนถามออกมาด้วยความไม่พอใจ

“อย่ามาพูดอะไรไร้สาระ,ในวันนี้ทุกคนต้องทําความสะอาดรูทดราก้อน!”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาด้วยความดือน

ทุกคนได้หันมามองหน้ากันด้วยความประหลาดใจคล็อกโคไดล์ในตอนนี้นั้นแปลกมาก แม้แต่โรแกนเองก็ยังถูกยัดเยียดไม้ถูพื้นเข้ามาในมือ

“อย่าคิดว่าคุณเป็นกัปตันแล้วจะหนี้ได้!”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาอย่างจริงจัง

โรแกนได้ส่ายหน้าไปมาและหัวเราะออกมาอย่างแผ่วเบา

“หมอนี้ได้ไปกินอะไรแปลกๆมาหรือเปล่า?”

โรแกนได้หันไปถามเทรนซุที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ฉันคิดว่าเขาน่าจะเป็นแบบนี้เพราะเอเนล”

เทรนซุได้กล่าวตอบออกมาด้วยรอยยิ้ม

“เอเนล?”

“ฮ่าๆ ๆ ๆ”

เมื่อรู้ถึงสาเหตุโรแกนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

กลุ่มโจรสลัดโซลนั้นเคยมีผู้ใช้พลังผลปีศาจสายโรเกียเพียงคนเดียวแต่เมื่อเอเนลโผล่ขึ้นมามันก็ได้เปลี่ยนไปเป็นสอง และด้วยความที่ว่าผลปีศาจที่เอเนลครอบครองนั้นคือผลโกโรโกโรแน่ นอนว่าคล็อกโคไดล์ไม่มีทางสบายใจอย่างแน่นอน

เมื่อได้มาเห็นด้านนี้ของคล็อกโคไดล์โรแกนนั้นอยากจะร้องไห้

ในขณะที่ทุกคนกําลังทําความสะอาดอยู่นั้นคล็อกโคไดล์ก็ได้เดินตรงเข้ามาหาเอเนล

“ไอ้หนูสายฟ้า?”

เอเนลได้เงยหน้าขึ้นมาและจ้องมองไปที่คล็อกโคไดล์ด้วยความประหม่า

“นายนี่โชคดีจังเลยนะที่ได้กินผลโกโรโกโรเข้าไป,พอดีว่าฉันสนใจในพลังของนายหนะ”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาอย่างตรงไปตรงมา

“ดนั้นสีกัปตัน”

ในตอนนั้นเองเทรนซก็ได้เรียกให้โรแกนหันไปดูฉากที่กําลังจะเกิดขึ้น

“หมอนั้นไปหาเอเนลทําไม?”

ชาร์โปลอสได้หันไปกล่าวถามดาซอย่างเงียบๆ

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง!”

เมื่อได้ยินคําพูดของคล็อกโคไดล์ใบหน้าที่ประหม่าของเอเนลก็ได้เปลี่ยนไปเป็นจริงจังในทัน

“นายต้องการอะไร?”

ในเวลาต่อมาบนร่างของเอเนลก็ได้มีแสงสีฟ้าเปล่งประกายขึ้นมา

“โอ้,ท่าทางไม่เลวเลยนี้”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

ทันใดนั้นเองคล็อกโคไดล์ก็ได้ปลดปล่อยหมัดขวาของเขาเข้าไปหาเอเนล

แม้ว่าเอเนลจะยังเด็กมากแต่ปฏิกิริยาตอบสนองของเขานั้นกลับรวดเร็วเป็นอย่างมาก เพียงพริบตาเดียวร่างของเขาก็ได้เลือนหายไปจากหน้าของคล็อกโคไดล์แล้ว

“ไม่เลว!”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวชมออกมา

เอเนลได้ส่งเสียงออกมาพร้อมกับเร่งสายฟ้าขึ้นมาบนมือขวา

“อัสนีบาต 5 ล้านโวลต์!”

เพียงพริบตาเดียวมือขวาของเอเนลก็ได้ไปปรากฏอยู่ตรงไหล่ของคล็อกโคไดล์

“เป็นพลังที่ดีแต่มันยังอ่อนเกินไป!”

คล็อกโคไดล์ได้แอบหัวเราะอยู่ในใจก่อนที่กางมือพุ่งเข้าไปหาคอของเอเนล

และในเวลาต่อมามือของคล็อกโคไดล์ก็ได้เปลี่ยนไปเป็นสีดํา

“อย่างที่คิดคล็อกโคไดล์สามารถใช้ฮาคิเกราะได้จริงๆด้วย!”

เทรนซุได้กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ

“บูม!”

ในเวลานั้นเองมือขวาของเอเนลก็ได้กดลงไปที่ไหล่ของคล็อกโคไดล์พร้อมกับปลดปล่อยสายฟ้าแล่นเข้าไปในร่างกายของคล็อกโคไดล์

แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองมือของคล็อกโคไดล์ก็ได้คว้าจับไปที่คอของเอเนลแน่น

“เป็นไปได้ยังไงกัน?”

ไม่ว่าเขาจะพยายามมากขนาดไหนเขาก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากมือของคล็อกโคไดล์

สิ่งที่ทําให้เขารู้สึกประหลาดใจก็คือในตอนที่พลังสายฟ้าของเขาแล่นเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่ายร่างกายของเขาก็ได้เปลี่ยนไปเป็นทรายอย่างแปลกประหลาด

“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาพร้อมกับยกมือขวาที่บบคอของเอเนลขึ้นไปบนฟ้า

“บัดซบ”

เอเนลได้กล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงที่แผ่วเบา เขาไม่เชื่อว่าเขาไม่สามารถสู้กับอีกฝ่ายได้

ในเวลานั้นเองเขาก็ได้ตวัดเท้าขวาไปที่ร่างของคล็อกโคไดล์

เมื่อเห็นดังนั้นคล็อกโคไดล์ก็ได้เตะสวนกลับไปในทันที

“ความแข็งแกร่งทางกายภาพยังใช้ไม่ได้”

“ความสามารถในการใช้งานผลปีศาจยังใช้ไม่ได้”

“สิ่งเดียวที่ใช้ได้มีเพียงแค่ฮาคิสังเกตเท่านั้น”

“สรุปก็คือนายยังอ่อนเกินไป!”

คําพูดที่เย็นชาของคล็อกโคไดล์ทําให้การแสดงออกของเอเนลเปลี่ยนแปลงไปในทันที