S.PP: บทที่ 418: ก้าวหน้า!

ด้วยอาณาเขตการรับรู้ที่กว้างไกลกว่า 10,000 เมตรทําให้ทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวของเอเนลชัดเจนขึ้นมาอย่างถนัดตา

การโจมตีระยะกลางที่โรแกนพูดกับเขาก่อนหน้านี้นั้น เขาสามารถโจมตีถึงระยะนั้นได้ในทันที
ในเวลาต่อมาเอเนลก็ได้เดินไปที่ดาดฟ้าเรือด้วยความตื่นเต้น

เพราะว่าเป็นเวลากลางคืนทําให้ไม่มีใครอยู่บนดาดฟ้าเรือจะมีก็เพียง แต่ดาซที่ทําหน้าที่เฝ้ายามเท่านั้น

ลมทะเลได้พัดผ่านเส้นผมของเอเนลไปอย่างแผ่วเบา

“หนังสือเล่มนี้ได้กล่าวเอาไว้ว่าแม่เหล็กไฟฟ้านั้นมีอยู่ทุกที่ ซึ่งเกิดมาจากความผันผวนของประจุไฟฟ้า”

“เมื่อเป็นแบบนั้นตัวฉันที่เป็นผู้ครอบครองพลังอํานาจแห่งสายฟ้า ก็สามารถที่จะเรียกสายฟ้าได้ตามต้องการงั้นสินะ”

“แต่ถ้าฉันต้องการที่จะสร้างสนามแม่เหล็กไฟฟ้าขึ้นมาฉันก็ต้องทําความรู้จักกับมันก่อน!”
เมื่อกล่าวจบเอเนลก็ได้หลับตาลงอย่างช้าๆ

ดาซได้จ้องมองมาที่เอเนลครู่หนึ่งก่อนที่จะถอนสายตากลับ เขาไม่รู้และไม่สนใจด้วยว่าเอเนลออกมาทําอะไรในเวลานี้
“เปรี้ย! เปรี้ย! เปรี้ย!”

ในตอนนั้นเองสายฟ้าก็ได้เปล่งประกายขึ้นมาบนร่างของเอเนล แต่มันก็จางหายไปอย่างรวดเร็วจนแม้แต่ดาซก็ยังไม่ทันสังเกตเห็น

ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงบเอเนลยังคงจมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดของเขา

“นี่มัน!?”

ในตอนนั้นเองเอเนลก็ได้อุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนก

ในเวลานี้เขายังคงไม่ได้ลืมตาขึ้นมาแต่อย่างใด แต่ในห้วงความคิดของเขาในตอนนี้นั้นกําลังปรากฏภาพของจุดแสงสีฟ้าหรือประจุไฟฟ้าขึ้นมา

“นี่หนะหรอสนามแม่เหล็กไฟฟ้า?”

ในฐานะผู้ครอบครองพลังของผลโกโร โกโร เอเนลมั่นใจว่าสนามพลังแปลกๆนี้จะต้องเป็นสนามแม่เหล็กไฟฟ้าอย่างแน่นอน!

สิ่งนี้ไม่ได้มีสติปัญญาหรือความแข็งแกร่งที่เป็นของตนเองแต่มันกับปลดปล่อยแรงกดดันที่ไม่สามารถอธิบายได้ออกมา
“น่าเหลือเชื่อจริงๆ!”

ในเวลานี้สามารถกล่าวได้ว่าเขาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของสายฟ้าไปแล้ว ในเวลานี้แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับค่าอธิบายใดๆเพิ่มเติม แต่เขาก็สามารถที่จะทําความเข้าใจเกี่ยวกับประจุไฟฟ้าและสนามแม่เหล็กไฟฟ้าได้ด้วยตัวของเขาเอง

“เปรี้ย! เปรี้ย! เปรี้ย!”

เมื่อแสงสีฟ้าเปล่งประกายขึ้นมาร่างของเอเนลก็ได้เลือนหายไปจากดาดฟ้าเรือ

ทันใดนั้นเองร่างของเอเนลก็ได้หายไปจากวิสัยทัศน์ของดาซ

“นี่คงจะเป็นความสามารถของผลปีศาจของเขางั้นสินะ”

เขารู้ดีว่าพลังผลปีศาจของเอเนลนั้นไม่ธรรมดา ไม่เพียงแต่สามารถบินบนฟ้าได้แต่ยังมีความเร็วที่น่ากลัวแถมมาด้วย

ในเวลานี้ความเข้าใจของเอเนลต่อสนามแม่เหล็กไฟฟ้านั้นกําลังพัฒนาขึ้นมาอย่างต่อเนื่องทุกขณะ

ตามปกติแล้วเขานั้นจะใช้พลังอํานาจของสายฟ้าด้วยความรุนแรงอย่างเช่นการเร่งอุณหภูมิของมันเพื่อทําลายล้างศัตรู แต่ในครั้งนี้มันแตกต่างออกไปเขากําลังใช้พลังอํานาจของสายฟ้าอย่างอ่อนโยน มันไม่มีพลังอํานาจในการทําลายล้างแต่อย่างใด แต่มันสามารถสร้างสนามพลังเพื่อปกปิดร่างของเขาได้

“ด้วยความรู้ที่อัดแน่นอยู่ภายในหนังสือเล่มนี้ ฉันจะต้องพัฒนาขึ้นไปอีกขั้นได้อย่างแน่นอน!”

เอเนลได้กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ

ในเวลานี้เขารู้แล้วว่าการใช้งานพลังอำนาจสายฟ้าที่ผ่านมาของเขามันแย่ขนาดไหน

“ในตอนนี้ฉันรับรู้ถึงพลังอํานาจที่แท้จริงของมันแล้ว!”

ในตอนนั้นเองเอเนลก็ได้หันไปมองที่ห้องของคล็อกโคไดล์

ถ้าไม่ใช่เพราะคล็อกโคไดล์เขาก็คงจะไม่ต้องการเปลี่ยนแปลงตัวเองแบบนี้

ค่ําคืนได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่เอเนลก็ยังคงจมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดของเขาต่อไป

คนหนุ่มสาวนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและเอเนลเองก็เป็นแบบนั้น และในเวลานี้สิ่งที่เขาหมกมุ่นก็คือแม่เหล็กไฟฟ้า

ในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้นโรแกนก็ได้เดินออกมาที่ดาดฟ้าเรือ ในเวลาต่อมาเมื่อสายตาของเขาเหลือบไปเห็นร่างของเอเนลเขาก็ได้ยกยิ้มขึ้นมา

“เอเนลเป็นคนที่มีความสามารถในการทําความเข้าใจที่สุดยอดจริงๆ!”

แม้ว่าดาซจะไม่สามารถมองเห็นร่างของเอเนล แต่นั้นไม่ใช่กับเขา

เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าเอเนลจะสามารถมาถึงวันนี้ได้เร็วขนาดนี้
ตลอดทั้งคืนนั้นเอเนลไม่ได้ปลดสนามพลังของเขาออกแต่อย่างใด

ในเวลาต่อมาเทรนซุก็ได้เดินมาที่ดาดฟ้าเรือ และแน่นอนเขาสามารถรับรู้ถึงเอเนลได้อย่างรวดเร็ว

“หมอนี้กําลังทําอะไร?”

เทรนซูได้จ้องมองไปที่เอเนลแล้วกล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

“บางทีเขาอาจจะค้นพบความสามารถใหม่!”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนดวงตาของเทรนซุก็ได้เปล่งประกายขึ้นมาในทันที ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“กัปตัน,ดูเหมือนว่าคุณจะให้ความสําคัญกับเขามากเลยนะ”

โรแกนทําเพียงแค่หัวเราะและไม่ได้กล่าวตอบอะไรออกมา

ในตอนนั้นเองเจสันก็ได้เดินมาที่ดาดฟ้าเรือ และมุ่งหน้ามาหาพวกเขาทั้งสองในทันที

“ไอ้เด็กนี่ล่องหนได้ด้วยงั้นหรอ?”

ค่าพูดของเขาทําให้ทั้งโรแกนและเทรนซูรู้สึกประหลาดใจ

“พี่ใหญ่เจสันฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าคุณจะเชี่ยวชาญฮาคิสังเกตด้วย”

เทรนซุได้กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ

หลังจากนั้นเทรนซุก็ได้เดินเข้าไปปลุกเอเนลให้หลุดออกมาจากภวังค์

ในตอนนั้นเองเอเนลก็ได้ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับสนามพลังที่มลายหายไป
“พี่!”

เอเนลได้เรียกหาโรแกนด้วยความตื่นเต้น

“นายคิดว่าตัวเองพัฒนาขึ้นมาขนาดไหนแล้ว?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมา

“มันพัฒนาขึ้นมามากจนฉันไม่สามารถอธิบายได้!”

เอเนลรู้ว่าเขาพัฒนาขึ้นมามาก แต่เขาก็ไม่สามารถตอบได้ว่าเขาพัฒนาขึ้นมามากขนาดไหนแล้ว
“ไปพักผ่อนเถอะ,ในเวลานี้ร่างกายของนายมาถึงขีดจํากัดแล้ว”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

นี่คือเหตุผลที่เขาไม่ได้เข้าไปหยุดเทรนซุจากการปลุกเอเนล

“ขอบคุณพี่!”

เมื่อกล่าวจบร่างของเขาก็ได้เปล่งประกายแสงสีฟ้าขึ้นมา ก่อนที่จะกระพริบหายไป

“ดูเหมือนว่าความสามารถในการใช้งานพลังผลปีศาจของเด็กนี้จะก้าวมาอีกขั้นหนึ่งแล้ว!”

เจสันได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ดูเหมือนว่าเขาจะก้าวขึ้นมาอีกขั้นหนึ่งแล้วจริงๆ และด้วยศักยภาพของเขามันต้องไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่!”

แม้แต่เทรนซุเองก็ยังรู้สึกประหลาดใจ

ด้วยพลังอํานาจที่น่าเกรงขามของผลโกโร โกโรบวกกับความสามารถในการทําความเข้าใจของเอเนลเขาเชื่อว่าอีกไม่นานโลกใบนี้จะมีสัตว์ประหลาดเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งตัวอย่างแน่นอน!