S.PP: บทที่ 421; เสาหลักทั้งสี่!

เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องผู้คนที่อยู่ในบริเวณนั้นก็ได้หันมาจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทันที กระสุนสายฟ้าของเอเนลนั้นหลังจากที่พุ่งทะลุร่างของชายคนนั้นมันก็ได้พุ่งตรงไปที่รูปปั้นนักรบที่ตั้งอยู่ตรงนั้นต่อในทันที

“บูมมม!”

ในเวลาต่อมากระสุนสายฟ้าก็ได้บดขยี้รูปปั้นนักรบจนฝุ่นควันฟุ้งกระจายไปทั่วจัตุรัส

ผู้คนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างก็จ้องมองมาที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความช็อค แต่หลังจากที่ได้สติ พวกเขาก็ได้กรีดร้องออกมาเสียงหลงพร้อมกับวิ่งหนีออกไปในทันที

ในเวลานี้นักล่าค่าหัวอีกคนนั้นกําลังจ้องมองมาที่เอเนลด้วยความหวาดกลัว

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเพื่อนของเขาจะมาตายแบบนี้ แต่บ่อเลือดและกลิ่นฉุนที่เตะจมูกเขาอยู่ในตอนนี้นั้นเป็นหลักฐานที่เขาไม่สามารถปฏิเสธได้

“กะ..แกมันไม่ใช่มนุษย์!”

นักล่าค่าหัวคนนั้นได้กล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงที่สั่นเครือ

“แกเองก็ต้องตายเหมือนกัน”

เอเนลได้กล่าวออกมาด้วยความเย็นชาพร้อมกับก้าวเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างช้าๆ เมื่อได้ยินคําพูดของเอเนลนักล่าค่าหัวคนนั้นก็ถึงกับล้มลงไปบนพื้นด้วยความหวาดกลัว

“ไม่! แกจะมาฆ่าฉันแบบนี้ไม่ได้!”

“เปรี้ยง!”

ในตอนนั้นเองเสียงกรีดร้องก็ได้ถูกแทนที่ด้วยควันไฟสีด่า

“พี่เอเนล!”

โรบินได้วิ่งเข้ามาหาเอเนลด้วยความตื่นตระหนก

“ยังเหลืออีกสองตัว”

เอเนลได้กล่าวออกมาก่อนที่จะจ้องมองไปที่ชายสองคนที่อยู่ไม่ไกลด้วยสายตาที่เย็นชา

“อัสนีบาต 10 ล้านโวลต์!”

ในตอนนั้นเองสายฟ้าสองสายก็ได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากปลายนิ้วของเอเนลก่อนที่จะพุ่งตรงไปที่ดวงตาของชายทั้งสอง

“ไม่นะ! มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ!”

ไม่ว่าพวกเขาทั้งสองจะกรีดร้องออกมาดังขนาดไหนพวกเขาก็ไม่สามารถหลบหนีจากความตายที่เอเนลหยิบยื่นให้อยู่ดี เพียงพริบตาเดียวร่างของพวกเขาทั้งสองก็ได้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นเถ้าถ่าน

“ไปกันเถอะพี่เอเนล, หนูรู้สึกไม่ค่อยดียังไงก็ไม่รู้

โรบินได้กล่าวออกมาด้วยความกังวล

“อม”

เอเนลไม่ได้กล่าวค้านออกมาแต่อย่างใด แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่มีความมั่นใจในตนเองสูง แต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่

ในตอนนั้นเองร่างของพวกเขาทั้งสองก็ได้หายไปจากที่แห่งนี้อย่างรวดเร็ว

ในเวลาต่อมาทหารยามของอลาบัสต้าก็ได้มาถึงยังจัตุรัสที่เอเนลและโรบินอยู่ก่อนหน้านี้

เมื่อต้องมาเผชิญกับเหตุการณ์ที่เหนือสามัญสํานึกแบบนี้ พวกเขาก็รู้สึกทําอะไรไม่ถูก

ในตอนบ่ายเอเนลและโรบินก็ได้มาถึงยังโรงแรมที่พวกโรแกนอยู่ พวกเขาทั้งสองรู้สึกดีใจมากเมื่อเห็นชาร์โปลอส

พวกเขาทั้งสองคนนั้นยังคงเป็นแค่เด็กหนุ่มและเด็กสาวเมื่อต้องมาเจอกับการลอบสังหารแบบนี้มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะรู้สึกไม่สบายใจ

“พวกนายสองคนไปไหนมา? ไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม?”

ชาร์โปลอสได้กล่าวถามออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ไม่มีปัญหาอะไรหรอก”

เอเนลได้กล่าวตอบออกมาด้วยใบหน้าที่เป็นปกติ

แต่ไม่ใช่กับโรบินในตอนที่ได้ยินค่าถามของชาร์โปลอสใบหน้าของโรบินนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เมื่อเทียบกันแล้วความแข็งแกร่งทางจิตใจของเอเนลนั้นเหนือกว่าโรบินมาก สําหรับเอเนล แล้วมนุษย์ปกติทั่วไปนั้นไม่ต่างอะไรกับมดที่เขาจะบดขยี้ตอนไหนก็ได้

คล็อกโคไดล์ได้เหลือบมองมาที่ทั้งสองและยกยิ้มขึ้นมาก่อนที่จะกลับมาสู่สภาวะปกติดังเดิม

“ดูเหมือนว่าพวกนายทั้งสองจะเข้ากันได้ดีถ้างั้นเอเนลหลังจากนี้ไปนายจะต้องคอยดูแลโรบิน มีปัญหาอะไรไหม?”

โรแกนได้ยกเหล้าขึ้นมาดื่มก่อนที่จะกล่าวออกมา

“ไม่มีปัญหาครับ”

เอเนลได้กล่าวตอบออกมาอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินคําพูดของโรแกน

“ผมจะดูแลโรบินให้ดีที่สุด!”

เอเนลได้กล่าวและตบลงไปที่อกด้วยความมั่นใจ

“ฮ่าๆๆๆ, ถ้างั้นนายก็ต้องแข็งแกร่งให้มากกว่านี้”

เทรนซุได้หัวเราะและกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ดูเหมือนว่าฉันจะแข็งแกร่งขึ้นมามากจริงๆ”

ในตอนนั้นเองเอเนลก็ได้หวนนึกไปถึงเหตุการณ์ที่จัสตุรัส

ในตอนที่กระสุนปืนของนักล่าค่าหัวพุ่งเข้ามาหาเขานั้นร่างกายของเขามันบอกกับเขาว่าเขาสามารถควบคุมกระสุนปืนอันนี้ได้และสามารถมอบพลังอํานาจให้กับมันได้!

หลังจากนั้นกระสุนปืนก็หยุดนิ่งก่อนที่เขาจะปลดปล่อยสายฟ้าออกมาและขว้างมันกลับไปหานักล่าค่าหัวคนนั้น มันได้ทะลุร่างของเขาไปพร้อมกับสร้างระเบิดที่กินรัศมีกว่าสิบเมตรขึ้นมา

จนถึงตอนนี้เอเนลก็ยังไม่อยากเชื่อว่าเขาจะสามารถทํามันได้ง่ายๆแบบนั้น

เพียงแค่โลหะอันเล็กๆกับพลังสายฟ้าของเขาและความเข้าใจเพียงเล็กน้อยเกี่ยวสนามแม่เหล็กไฟฟ้า มันกลับสามารถมอบพลังอานาจที่น่าสะพรึงกลัวนั้นให้กับเขาได้

นี่สินะพลังอํานาจที่แท้จริงของสายฟ้า!

แม้จะสงสัยแต่เขากลับรู้สึกตื่นเต้นมากกว่า และด้วยคําแนะนําของโรแกนในอนาคตเข้าจะต้องแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้อย่างแน่นอน

“มันจะวิเศษเกินไปแล้ว,ฮ่าๆ ๆ ๆ”

เมื่อเห็นท่าทางของเอเนลทุกคนก็ถึงกับถอนหายใจออกมา

ถ้าดูจากภายนอกเอเนลนั้นก็ไม่ได้ดูต่างจากเดิมแต่อย่างใด แต่ถ้าเป็นคนที่เชี่ยวชาญฮาคิสังเกตแล้วละก็ พวกเขาจะสามารถสังเกตเห็นถึงออร่าที่ปกคลุมร่างกายของเอเนลได้อย่างชัดเจน

มีเพียงโรแกนเท่านั้นที่รู้ว่าออร่าดังกล่าวที่ปกคลุมร่างของเอเนลนั้นคือสนามแม่เหล็ก

“พรสวรรค์ของเอเนลนี้น่ากลัวจริงๆ!”

เป็นเรื่องจริงที่ว่าคนเราเกิดมาไม่เท่ากัน ในเรื่องของพรสวรรค์นั้นเอเนลนับว่าเหนือกว่าคนธรรมดาทั่วไปหลายขุมไม่ว่าจะด้วยพลังของผลโกโร โกโรหรือฮาคิสังเกตต่อให้เขาไม่ได้รับคําแนะนําจากโรแกนเขาก็สามารถที่จะกลายเป็นชายที่น่าสะพรึงกลัวได้

แม้ว่าเอเนลในต้นฉบับจะมีข้อเสียที่ร้ายแรงอย่างเรื่องนิสัย แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะปฏิเสธในศักยภาพและพลังอํานาจของเขา

การที่จะหาใครสักคนที่สามารถใช้พลังของผลปีศาจสายโรเกียกับเกาะทั้งเกาะได้อย่างเขา ต่อให้หาทั้งโลกก็คงจะมีเพียงแค่หยิบมือเท่านั้น

แน่นอนว่าในการต่อสู้นั้นมันไม่ใช่เพียงแค่เรื่องของความแข็งแกร่งเท่านั้นเรื่องของประสบการณ์และทัศนคติเองก็มีผลซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้!

ในตอนกลางคืนพวกเขาก็ได้จัดงานเลี้ยงเล็กๆกัน งานเลี้ยงนี้นั้นคืองานเลี้ยงที่เตรียมเอาไว้ให้เอเนลโดยเฉพาะ
“ขอบคุณพวกนายทุกคนมาก, ฉันสัญญาว่าฉันจะต้องแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้!”

เอเนลได้กล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงที่หนักแน่น

โรแกนได้ยกยิ้มก่อนที่จะแอบถอนหายใจเบาๆ การที่จะดึงชายหนุ่มคนนี้ให้กลับมาอยู่ในเส้นทางที่ถูกที่ควรนั้นเป็นเรื่องที่ลําบากไม่น้อย

เขาเชื่อว่าหลังจากนี้กลุ่มโจรสลัดของเขาจะต้องมีเสาหลักคนใหม่ปรากฏขึ้นมาอย่างแน่นอน!

เมื่อเวลานั้นมาถึงเขาก็จะมีลูกเรือที่เป็นเสาหลักอยู่สี่คน ได้แก่ เจสัน,คล็อกโคไดล์,เทรนซุ,และเอเนล

พลังอํานาจของพวกเขานั้นไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าพวกเจ็ดเทพโจรสลัดที่พวกกองทัพเรือกำลังจะจัดตั้งขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย!

พวกเขานั้นคือดาบและโล่ที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาจะใช้ในการปกครองโลกใหม่!