S.PP: บทที่ 427: ดินแดนที่ไม่รู้จัก?

ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งนี้คืออะไรและพวกเขานั้นก็ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

แต่เมื่อจ้องมองไปที่หมอกเจ็ดสีตรงหน้าหัวใจของพวกเขากลับรู้สึกหนักอึ้งราวกับถูกภูเขากดทับ

“ทุกคนดูนั้น,อากาศมันกําลังบิดเบี้ยว!”

เทรนซุได้ตะโกนพร้อมกับชี้ไปข้างหน้า

ทุกคนนั้นได้หันไปตามนิ้วของเทรนซอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้อากาศนั้นกําลังบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง

“ทะเลบริเวณนี้มีบางอย่างที่ผิดปกติรีบหันหัวเรือกลับเร็วเข้า!”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยความร้อนรน

นับตั้งแต่ที่พวกเขาแล่นเรือเข้ามาภายในหมอกเจ็ดสีนั้นพวกเขาก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยแม้ แต่เสียงแหวกว่ายของปลาที่อยู่ในท้องทะเลก็ยังไม่ปรากฏขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย

ราวกับว่าในท้องทะเลแห่งนี้มีเพียงแค่พวกเขาเท่านั้น

“กัปตันดูเหมือนว่ามันจะสายไปแล้ว!”

เจสันได้กล่าวและยิ้มเงื่อนออกมา

“หมอกเจ็ดสีมันกําลังกระจายตัว!”

ในตอนนั้นเองเสียงของชาร์โปลอสก็ได้ดังขึ้นมา

เมื่อได้ยินคําพูดของชาร์โปลอสบรรยากาศบนเรือก็เปลี่ยนไปในทันที พวกเขาไม่คิดเลยว่าจู่หมอกเจ็ดสีที่นิ่งมาตลอดจะมากระจายตัวแบบนี้อีกไม่นานมันก็คงจะลุกลามมาถึงพวกเขาแล้ว

เจสันได้กําหางเสือเรือแน่นพร้อมกับจ้องมองไปที่หมอกเจ็ดสือย่างใจจดใจจ่อ

เมื่อหมอกเจ็ดสีเข้าปกคลุมรูทดราก้อนจู่ๆร่างของพวกเขาก็แข็งค้างไปในทันที เมื่อเห็นดังนั้นโรแกนก็เปลี่ยนไปเป็นเคร่งเครียดในตอนนั้นเองเขาก็ได้ทําการสํารวจสมาชิกบนเรือเมื่อเห็นว่าทุกคนยังอยู่ดีเขาก็ได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

หมอกเจ็ดสีนี้มีพลังอํานาจที่แปลกประหลาดบางอย่าง เมื่อมันเข้าปกคลุมรูทดราก้อนทุกอย่างก็หยุดนิ่งไปในทันที

ในตอนนั้นเองโรแกนก็สามารถขยับมือขวาของเขาได้

ในเวลานี้หมอกเจ็ดสีนั้นได้เคลื่อนตัวออกจากรูทดราก้อนเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลังจากนั้นไม่นานหมอกขาวที่เคยปกคลุมพวกเขาเอาไว้ก็ได้จางหายไป ทุกคนบนรูทดราก้อนเริ่มกลับมาเคลื่อนไหวได้อีกครั้งหนึ่ง ใช้เวลาประมาณห้านาทีกว่าพวกเขาจะสามารถกลับมาเคลื่อนไหวได้อย่างปกติ

“เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น?”

เจสันได้กล่าวออกมาด้วยความสงสัย

เขานั้นสามารถสัมผัสได้ถึงพลังอําานาจอันแปลกประหลาดที่กวาดผ่านร่างของเขาไปแต่เขากลับไม่รู้สึกตัว

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ใช้เนตรสังสาระสํารวจเหล่าลูกเรือของเขาเมื่อเห็นว่าพวกเขายังคงปกติดีเขาก็ได้ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง

“ฉันสัมผัสได้ถึงพลังอํานาจแปลกๆที่กวาดผ่านร่างของฉันไป”

เทรนซุได้กล่าวออกมาด้วยความงุนงง

“ฉันเองก็มีความรู้สึกเหมือนกัน,หมอกเจ็ดสีนั้นมีพลังอํานาจบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้แฝงอยู่”

โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างจริงจัง

ทุกคนได้หันมามองหน้ากันในทันที

“ดูเหมือนว่าพวกเราได้แล่นเรือเข้ามาในดินแดนที่ไม่รู้จักเข้าซะแล้ว”

โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา

ในตอนนั้นเองทะเลที่เคยเงียบเหงาก็ได้มีสายลมพัดผ่านมาพร้อมกับร่างของปลาที่กระโดดขึ้นมาเหนือผิวน้ําดูเหมือนว่าทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติแล้ว แต่อีกไม่นานพวกเขาก็จะต้องซื้ออีกครั้ง

“เจสันแล่นเรือต่อไปข้างหน้า”

เมื่อได้ยินดังนั้นเจสันก็ได้ทําการแล่นเรือไปข้างหน้าในทันที

บรรยากาศในตอนนี้นั้นเงียบเป็นอย่างมาก พวกเขาทุกคนต่างก็ตระหนักว่าทะเลแห่งนี้นั้นไม่ปกติเพราะงั้นมันอาจจะเกิดอะไรที่พวกเขาไม่คาดคิดขึ้นมาก็เป็นไปได้

“มีเกาะอยู่ข้างหน้า!”

ทันใดนั้นเองเสียงของเอเนลก็ได้ดังขึ้นมา

ชาร์โปลอสได้วิ่งไปพร้อมกับจ้องมองไปข้างหน้าด้วยความตื่นเต้น

“ดูเหมือนว่าเมื่อกี้จะเป็นแค่ภาพหลอนงั้นสินะ,ทะเลแห่งนี้ก็ไม่เห็นจะผิดปกติตรงไหน”

เขาได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

คล็อกโคไดล์นั้นด้จ้องมองไปที่เกาะข้างหน้าอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นไม่นานใบหน้าของเขาก็ได้เปลี่ยนไปดูเหมือนว่าเขานั้นจะพบอะไรบางอย่างเข้า

เทรนซนั้นได้มองตามสายตาของคล็อกโคไดล์และในตอนนั้นเองเขาก็ต้องตกตะลึง

“อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะได้รู้แล้วว่ามันปกติหรือเปล่า!”

โรแกนได้สูดหายใจเข้าเพื่อสงบสติอารมณ์ของตนเอง

ดูเหมือนว่าด้วยฮาคิสังเกตของพวกเขาทั้งสามทําให้พวกเขารับรู้ถึงความผิดปกติของเกาะตรงหน้าแล้วแม้แต่คนอย่างพวกเขาก็ยังตกใจ เกาะตรงหน้านี้มันเป็นเกาะแบบไหนกันแน่?

เจสันได้พยักหน้าก่อนที่จะบังคับรูทดราก้อนให้แล่นไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

เมื่อเห็นท่าทีแปลกๆของทั้งสี่เหล่าลูกเรือก็ได้ปรากฏความสับสนขึ้นมาในแววตา แต่พวกเขานั้นก็ไม่ได้กล่าวถามอะไรออกมาและรอฟังคําตอบอย่างเงียบๆ

“อืม!”

ในเวลานั้นเองก็ได้มีปลาสองตัวกระโดดขึ้นมาข้างรูทดราก้อน

และในเวลาเดียวกันนั้นเองแสงแดดก็ได้ตกกระทบลง แต่เมื่อพวกเขาเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้าพวกเขากับไม่พบดวงอาทิตย์

ทุกอย่างในที่แห่งนี้มันจะแปลกประหลาดเกินไปแล้ว

ทั้งที่พวกเขาควรที่จะรู้สึกอบอุ่นเพราะแสงแดดแต่พวกเขากลับรู้สึกหนาวสันแทน

“นี่มันเหมือนกับการเดินทางข้ามมิติเลยไม่ใช่หรือไงกัน!”

เจสันได้กล่าวออกมาด้วยความช็อค

เขาไม่รู้ว่าควรจะบรรยายความรู้สึกในตอนนี้ว่ายังไงดี

รทดราก้อนได้แล่นไปที่เกาะอย่างช้าๆ และเมื่อพวกเขาแล่นมาใกล้เกาะพวกเขาก็ต้องรู้สึกช็อคอีกครั้ง

บนชายฝั่งของเกาะแห่งนี้นั้นเต็มไปด้วยเศษซากเรือเป็นจํานวนมาก

“เรือเหล่านี้ไม่ได้ถูกทําลายแต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะบุบสลายไปตามกาลเวลา!”

เนจีนได้จ้องมองไปที่ซากเรือเหล่านั้นด้วยดวงตาที่สั่นไหว

หลังจากที่สัมผัสกับหมอกเจ็ดส์นั้นทุกสิ่งที่พวกเขาเคยรู้และสัมผัสมาก็พังทลายไปในทันที

ที่ชายฝั่งนั้นมีซากเรืออยู่ไม่ต่ํากว่าร้อยล่าแน่นอน

“เจสันหาที่เทียบท่าและขึ้นฝั่ง”

โรแกนได้เปิดเนตรสังสาระขึ้นมาพร้อมกับมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง

อีกด้านหนึ่งเอเนลได้กระโดดลงจากเรือพร้อมกับเปลี่ยนร่างของตนเองให้กลายเป็นสายฟ้าและพุ่งตรงไปที่ชายฝั่ง

“มีคนอยู่บนเกาะ!”

ในตอนนั้นเองเมื่อได้ยินคําพูดของเอเนลทุกคนก็ได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ในเมื่อมีคนอยู่บนเกาะพวกเขาก็สามารถสอบถามข้อมูลต่างๆจากพวกเขาได้

เมื่อรูทดราก้อนหาที่เทียบท่าได้พวกเขาก็ได้สามารถมองเห็นทุกสิ่งที่อยู่บนเกาะแห่งนี้ได้อย่างชัดเจน

“เมืองบนเกาะนี้ก็ดูธรรมดามากแต่ทําไมทุกอย่างบนชายฝั่งมันถึงได้แปลกประหลาดนักนะ”

ชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาด้วยความสงสัย

พวกเขาได้ก้าวเดินไปที่เกาะพร้อมกับกวาดตามองไปรอบๆ

“ชาร์โปลอสนายด่วนตัดสินใจเกินไป!”

ทันใดนั้นเองเสียงของดาซก็ได้ดังขึ้นมา น้ําเสียงของเขานั้นสั่นราวกับกําลังเผชิญหน้ากับบางสิ่งบางอย่างที่น่าหวาดกลัว