S.PP: บทที่ 435: มันห่างชั้นกันเกินไป!

ในตอนนั้นเองคมดาบของพวกเขาทั้งสองก็ได้เข้าปะทะกัน

“เคร๊ง!”

ในเวลาต่อมาเสียงร้องตะโกนของดาซก็ได้ดังลั่นขึ้นมา

“เอาไปกินซะ, ไรอัน!”

เขาจะพิสูจน์ให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าเขานั้นไม่ใช่คนอ่อนแอและจะทําให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าตัวเขานั้นไม่ควรที่จะมาดูถูกศักดิ์ศรีของใคร

“เครั้ง!”

ไรอันนั้นได้ฟาดฟันดาบของเขาลงมาที่คมดาบทั้งสองของดาซอย่างรุนแรง

“ดาซ!”

ชาร์โปลอสได้ตะโกนออกมาด้วยความช็อค

เอเนลเองก็ถึงกับส่ายหัวไปมา

โรแกนได้ถอนหายใจออกมาเสียงดัง,เรย์ลี่ท่าเพียงแค่ยกยิ้ม,ส่วนโรเจอร์นั้นหัวเราะและปรบมือไปมา

ในวินาทีต่อมาดาซก็ได้ก้มหน้าลงไปมองใบมีดบนแขนของเขา

“แครก!”

เมื่อเสียงดังกล่าวจบลงใบมีดบนแขนทั้งสองของดาซก็ได้หักและตกลงไปบนพื้น

เมื่อรู้ว่าใบมีดที่เขาภาคภูมิใจถูกทําลายด้วยดาบที่ขึ้นสนิมของไรอัน ความคิดต่างๆของดาซก็ได้พังทลายลงในทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบว่าความกล้าและศักดิ์ศรีนั้นไร้ค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าดาบขึ้นสนิมนั้น

ไรอันนั้นได้มองมาที่ดาซด้วยความตื่นเต้น

“พลังของนายเป็นคมดาบจริงๆด้วยแถมคุณภาพของมันยังดีจนน่าเหลือเชื่อ!”

แต่ในตอนนั้นเองร่างของดาซก็ได้ทรุดลงไปบนพื้นก่อนที่จะร้องไห้ออกมาราวกับเด็กน้อย

“ทําไม!,ทําไมฉันถึงได้อ่อนแอขนาดนี้!?”

“ฉันมาทําอะไรที่นี่?”

“ฉันเป็นใคร?”

“ฉันควรจะทําอะไรต่อไปดี?”

ดาซนั้นได้พร่ําเพ้อออกมาทั้งน้ําตา

เพียงแค่ถูกบดขยี้ด้วยดาบที่ขึ้นสนิมจากชายที่แข็งแกร่งและเย็นชาก็กลับกลายเป็นเด็กน้อยขี้แย

“ลุกขึ้นมาได้แล้วดาซ,นายบอกว่าจะตัดดาบของฉันไม่ใช่หรือไง? จะจัดการฉันไม่ใช่หรือไง? แล้วแบบนี้ฉันจะสอนวิถีดาบให้กับนายได้ยังไง?”
เมื่อได้ยินคําพูดของไรอันดาซก็ได้เงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

” นายพูดจริงงั้นหรอ?”

“แน่นอน แต่ให้ฉันได้ลองทดสอบพลังผลปีศาจของนายต่อก่อนก็แล้วกัน!”

ไรอันได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น

ในเวลานี้ดาซได้เรียกคืนสีหน้าที่เย็นชาของเขากลับมาอีกครั้งแต่มันก็เป็นเพียงแค่การแสรั้ง ทําเท่านั้นเพราะในเวลานี้น้ําตาของเขานั้นก็ยังคงไหลรินออกมาอยู่ดี

“ชวิ่งงง!”

ในตอนนั้นเองร่างของดาซก็ได้สั่นสะเทือนขึ้นมาก่อนที่ร่างของเขาจะถูกปกคลุมด้วยคมดาบราวกับเม่น

“โว้ว!

ไรอันได้อุทานออกมาด้วยความตื่นเต้น

ดาซนั้นเกลียดสายตาของอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก สายตาของเขานั้นทําให้ตัวเขานึกถึงพวกสัตว์ที่ถูกขังอยู่ในสวนสัตว์

“ไอ้เวรเอ้ย!”

ดาซได้ร้องตะโกนออกมาด้วยความโกรธก่อนที่จะทะยานออกไปข้างหน้า

ภายใต้การควบคุมของดาซคมดาบมากมายตามร่างกายที่ราวกับเม่นของเขาก็ได้โหมกระหน่ําเข้าหาไรอันด้วยความดุร้าย

“ดี! ดี!”

“นี่มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ!”

แต่น่าเสียดายที่การโจมตีของดาซนั้นไม่สามารถทําอะไรไรอันได้เลย

ไรอันนั้นสามารถหลบหลีกการโหมกระหน่าของดาซได้อย่างง่ายดาย และเมื่อดูจากท่าทางของเขาแล้วนั้นโรแกนและคนอื่นๆก็มั่นใจมากว่าไรอันนั้นไม่ได้ใช้เทคนิคท่าร่างหรือฮาคสังเกตแต่อย่างใด และเหตุผลที่เขาสามารถหลบได้นั้นก็เพราะความเข้าใจในวิถีดาบอันลึกซึ้งของเขา

“สมแล้วละนะที่เขาหมกมุ่นอยู่กับดาบมานานนับ 100 ปี!”

เมื่อกล่าวจบโรแกนก็ได้ถอนหายใจออกมา

“เห็นด้วยเลย,ตราบใดที่เขายังคงมีดาบอยู่ในมือการจะจัดการกับเขานั้นมันก็เป็นเรื่องยากจนน่าหวาดกลัว!”

เรย์ลี่ได้กล่าวเสริมออกมา

ส่วนโรเจอร์นั้นก็เอาแต่หัวเราะ แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็ยังคงคอยเชียร์ทั้งคู่อยู่ตลอด สําหรับเขาแล้วการต่อสู้ของทั้งสองนั้นนับว่าเป็นการดวลที่ยอดเยี่ยมมาก

ดวงตาของไรอันนั้นได้เปล่งประกายออกมาด้วยความตื่นเต้น ด้วยดินแดนที่เขาอยู่ในตอนนี้การสัมผัสถึงดาบที่อยู่โดยรอบนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายดายเป็นอย่างมาก

นี่คือความแข็งแกร่งที่เกิดจากความหมกมุ่นในวิถีดาบอันแรงกล้าของเขา ในตอนนี้ต่อให้เป็นมฮอร์คก็ไม่สามารถเทียบกับเขาได้

สิ่งนี้นั้นคือพรสวรรค์ของตระกูลทิม ต่อให้พวกเขาจะเป็นคนที่ไร้พรสวรรค์มากมายขนาดไหนพวกเขาก็ยังสามารถก้าวไปสู่จุดสูงสุดได้อยู่ดีด้วยอายุที่ยืนยาวของพวกเขา

ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องดีที่ผู้คนในดินแดนแห่งนี้ไม่สามารถออกไปที่โลกภายนอกได้ไม่อย่างงั้นละ ก็สมดุลของโลกภายนอกได้พังทลายอย่างแน่นอน

“บัดซบ!”

เมื่อเห็นว่าไม่สามารถทําอะไรอีกฝ่ายได้ดาซก็ได้ถอยร่นกลับไปก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า

“หอกทะลวง!”

เมื่อสิ้นเสียงของดาซหอกสองคมก็ได้พุ่งทะยานออกมาจากมือทั้งสองข้างของเขา

“ซึม!”

เพียงพริบตาเดียวหอกสองคมก็ได้พุ่งทะยานออกมาไกลถึง 15 เมตรอย่างกะทันหัน และเมื่อ เป็นอย่างงี้ไรอันก็ไม่สามารถหลบมันได้ทันดังนั้นเขาจึงทําได้เพียงแค่ยกดาบขึ้นมาสกัดกัน

เสียงการปะทะกันของคมดาบและคมหอกได้ดังลั่นขึ้นมาอย่างคมชัด

และด้วยพลังอํานาจที่แข็งแกร่งของหอกมันถึงกับสามารถกดร่างของไรอันให้จมลงไปบนพื้นดินได้เลยทีเดียวและในตอนนั้นเองฝุ่นควันก็ฟุ้งกระจายไปทั่ว

“เป็นการโจมตีที่ยอดเยี่ยมมาก!”

เมื่อกล่าวจบบรรยากาศของไรอันก็ได้เปลี่ยนไปในทันที ในตอนนั้นเองดาบของไรอันก็ได้พุ่งตรงเข้าไปหาหอกสองคมของดาซอย่างรวดเร็ว

“แครก!”

เมื่อหอกแตกหักลงร่างของดาซที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศก็ถึงกับสันสะท้าน

“ไม่ใช่ว่าความสามารถของดาซนั้นอ่อนแอแต่..”

ในตอนนั้นเองเทรนซุก็ได้ส่ายหัวและหยุดพูดไปชั่วขณะหนึ่ง เขานั้นยอมรับว่าเขาประหลาดใจกับพัฒนาการของดาซมาก

คล็อกโคไดล์ได้ส่งเสียงออกมาด้วยความเย็นชา

“มันห่างชั้นกันเกินไป!”