The Soul Purchasing Pirate – บทที่ 436: โอบราโด
S.P.P: บทที่ 436: โอบราโด
ดาซนั้นไม่ได้อ่อนแอแต่คู่ต่อสู้ของเขานั้นแข็งแกร่งเกินไป
โดยเฉพาะคนที่เคยพบกับมิออร์คมาแล้วนั้นจะสามารถรู้ได้ในทันทีเลยว่าวิถีดาบของไรอันนั้นสุดยอดยิ่งกว่ามิฮอร์คซะอีก
แต่ถึงอย่างงั้นมันก็ไม่ได้หมายความว่าไรอันนั้นจะสามารถเอาชนะมิฮอร์คได้แต่ อย่างใด
ไม่ว่าจะเป็นวิถีดาบ,ดาบดาโยรุ, หรือประสบการณ์ต่อสู้อันโชกโชนของมิฮอร์คนั้นทุ กสิ่งล้วนแล้วแต่เป็นปัจจัยที่น่าหวาดกลัว และแม้ว่าวิถีดาบของไรอันจะเหนือกว่ามิฮ อร์คแต่เขานั้นก็ไม่เคยออกไปจากทิมทาวน์เลยสักครั้ง เขานั้นก็เหมือนกับเด็กที่มี ความแข็งแกร่งแต่ไม่มีสมอง
แต่แน่นอนว่าถ้าคนระดับเขาออกไปที่โลกภายนอกได้โลกภายนอกได้สั่นสะเทือน อย่างแน่นอน
เวลานั้นได้ผ่านมาถึงเจ็ดวันแล้วนับตั้งแต่ที่ทั้งสองนั้นสู้กัน
ในวันนี้โรเจอร์นั้นได้วิ่งเข้ามาหาโรแกนด้วยความตื่นเต้น
“โรแกน! ฉันเจอความลับของเกาะนี้แล้ว!”
โรเจอร์นั้นได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น
“ความลับอะไร?”
โรแกนได้จ้องมองไปที่โรเจอร์
“ดูเหมือนว่าเกาะนี้จะมีชีวิตจริงๆด้วย!”
โรเจอร์ได้กล่าวออกมาอย่างช้าๆ
ประโยคนี้ทําให้โรแกนเกิดความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาในทันที
“ในตอนนี้เสียงที่ฉันได้ยินดังเพิ่มขึ้นมาเป็นหกค่าแล้ว”
“โอบราโด,ปล่อย,ออกไป
โรเจอร์นั้นได้กล่าวว่าเหล่านี้ออกมาด้วยความสงสัย
“แม้ว่าคําพูดเหล่านี้จะยังไม่สมบูรณ์ แต่ดูเหมือนว่ามันกําลังเตือนให้พวกเราออก ไปจากเกาะแห่งนี้อยู่ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจริงๆว่าทําไมนายถึงไม่ได้ยินมัน!?”
ในเวลานี้มีสิ่งหนึ่งที่โรแกนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
“เกาะนี้มีชีวิตจริงๆงั้นหรอเนี่ย?!”
ไม่น่าเชื่อว่าตระกูลทิมจะอยู่อาศัยอยู่บนเกาะที่มีชีวิตแบบนี้
แต่ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้นึกถึงเกาะโซที่อยู่ในโลกใหม่ ทั้งสองนั้นมีความแตกต่างกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเกาะโซนั้นเคลื่อนไหวด้วยการเดินเหนือท้องทะเลแต่เกาะแห่งนี้นั้นล่องไปตามสายน้ําของทะเล
“โลกนี้มันน่าอัศจรรย์จริงๆ!”
ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม
ถ้าเกาะโซเป็นชงสุนิชาแล้วเกาะแห่งนี้จะเป็นอะไรนะ?
แม้ว่าจะสงสัยแต่ก็ไม่มีใครที่สามารถให้คําตอบกับเขาได้อยู่ดี
หลังจากนั้นเขาก็ได้เบนความสนใจกลับมาที่ค่าทั้งหกที่เกาะแห่งนี้มอบให้ต่อ
“บางทีท่าว่าโอบราโดอาจจะเป็นเบาะแสที่เกาะแห่งนี้ทิ้งไว้ให้เราก็ได้นะ?”
“ฉันคิดว่ามันต้องใช่แน่ๆ,และดูเหมือนว่าพวกเราต้องปล่อยอะไรสักอย่างออกมา ก่อนแต่พวกเราก็ยังไม่ควรที่จะด่วนตัดสินใจกับสองคำหลังเกินไป”
โรเจอร์ได้กล่าวเสริมออกมา
“ไปหาไรอันกัน, ฉันคิดว่าเขาจะต้องรู้อะไรเกี่ยวกับค่าๆนี้อย่างแน่นอน”
โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว
ทั้งสองไม่มีความลังเลแต่อย่างใดแม้ว่าการใช้ชีวิตในที่แห่งนี้จะสุขสบายมากก็จริง แต่เวทีของพวกเขานั้นอยู่ที่โลกภายนอก
ในเวลานี้ไรอันนั้นกําลังนั่งคุยกับดาซเกี่ยวกับเรื่องผลปีศาจของเขาอยู่ที่บาร์ของ บราด
เมื่อเห็นฉากนี้โรแกนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาดูเหมือนว่าชายหนุ่มตระกูลทิมคนนี้จะว่างมากจริงๆ
“นี่มันสุดยอดสุดๆไปเลยไม่ใช่หรือไง ฉันชักอยากจะลองกินมันบ้างซะแล้วสิ!”
ไรอันได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น
ดาซนั้นอยากจะแลกพลังผลปีศาจของเขากับความสามารถของอีกฝ่ายเหลือเกิน
“ไรอันนายรู้จักโอบราโดไหม?”
โรแกนได้กล่าวถามออกมาตรงๆ
เมื่อเห็นร่างของโรแกนแววตาของไรอันก็ได้ปรากฏความสนใจขึ้นมาในทันที
“ดาซเล่าให้ฟังว่านายเองก็กินผลปีศาจเหมือนกันใช่ไหม? นายบอกได้ไหมว่ามันมี ความสามารถอะไร?”
เมื่อได้ยินค่าพูดของไรอันโรเจอร์ก็ดูจะตกใจมาก
“นายกินผลปีศาจด้วยงั้นหรอ?”
“พลังของมันคือการทํานาย,ที่นี้บอกฉันมาได้แล้วว่าโอบราโดอยู่ที่ไหน?”
“นายช่วยแสดงมันให้ฉันดูหน่อยได้ไหม? แล้วฉันจะบอกนาย”
ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ตัดสินใจใช้พลังผลปีศาจของเขา
“ฉันบอกให้นายบอกทุกอย่างที่นายรู้เกี่ยวกับโอบราโดมาซะ”
ในตอนนั้นเองแม้แต่โรเจอร์ก็ยังถูกความสามารถของผลปีศาจของเขาเข้าไปด้วย
“ฉันไม่รู้”
โรเจอร์ได้กล่าวตอบออกมาด้วยความเฉื่อยชา
“ฉันเคยได้ยินสิ่งที่เรียกว่าโอบราโดมาจากตาแก่บราด”
ไรอันเองก็ได้กล่าวตอบออกมาด้วยความเฉื่อยช้
เมื่อประโยคนี้จบลงพลังอานาจที่มองไม่เห็นที่ปกคลุมร่างกายของพวกเขาอยู่ก็ได้ จางหายไป ในตอนนั้นเองพวกเขาทั้งสองก็ได้จ้องมองมาที่โรแกนด้วยความประหลา ดใจ
“นี่คือพลังผลปีศาจของนายงั้นหรอ? นี่มันเหมาะกับการปั่นหัวคนอื่นสุดๆไปเลยไม่ ใช่หรือไง!?”
“นี่มันจะน่าสนใจเกินไปแล้ว!”
โรแกนทําเพียงแค่ยกยิ้มขึ้นมา
“น่าสนใจจริงๆ”
ไรอันได้พยักหน้าไปมาอยู่คนเดียว
“มาเข้าร่วมกลุ่มโจรสลัดของฉันส์แล้วฉันจะมอบผลปีศาจให้นาย!”
โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม
“เอาสิ!”
ไรอันได้กล่าวตอบออกมาอย่างไม่ลังเล
“นายสัญญากับฉันแล้วนะ,ผลปีศาจของฉัน!”
เมื่อได้ยินค่าพูดของอีกฝ่ายโรแกนก็ถึงกับส่ายหัวไปมา
“เมื่อไหร่ที่พวกเราออกไปได้ฉันจะมอบมันให้นายอย่างแน่นอน”
ในตอนนั้นเองไรอันก็ถึงกับเงียบไปในทันที
ตรงกันข้ามดาซนั้นกําลังดื่มเหล้ารัมด้วยแววตาที่สิ้นหวังกับชีวิต
ในเวลาต่อมาโรแกนและโรเจอร์ก็ได้เดินมาหาบราดที่กาลังก้มหน้าก้มตาเช็ดแก้วอยู่
“ปู่บราด,คุณรู้จักโอบราโดไหม?”
โรแกนได้กล่าวถามออกมาตรงๆและไม่มีการอ้อมค้อมแต่อย่างใด
ในตอนนั้นเองปู่บราดก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ
คอมเม้นต์