S.P.P: บทที่ 441: G-12

โรแกนนั้นไม่สามารถอธิบายถึงความตกใจที่เขารู้สึกอยู่ในตอนได้ สิ่งที่เขามองเห็นผ่านเนตรสังสาระนั้นเป็นสิ่งที่แตกต่างจากดวงตาปกติโดยสิ้นเชิง

ในตอนนั้นเองแสงออร่าเจ็ดสีก็ได้ก่อตัวเป็นวงแหวนและเข้าโอบล้อมหมอกสีขาวเอาไว้ ฉากที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของพวกเขาในตอนนี้นั้นเป็นฉากที่น่าอัศจรรย์ที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยเจอมา

ท้องทะเลโดยรอบถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีรุ้งราวกับว่าทวยเทพกาลังจุติลงมายังโลกใบนี้

“งดงาม! นี่หน่ะหรือโอบราโด?”

ชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาด้วยความตกตะลึง

“โอบราโดนั้นประกอบด้วยทะเลหมอกสีขาวและแสงเจ็ดสีเมื่อทั้งสองรวมกันมันก็จะปรากฏเป็นภาพที่งดงามที่สุดในโลก!”

ไรอันได้กล่าวออกมาพร้อมกับจ้องมองไปที่ฉากตรงหน้า

สําหรับเขาแล้วสิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งปกติที่เขาจะสามารถมาดูได้ตลอด ด้วยความน่าสะพรึงกลัวของโอบราโดที่ฝังลึกอยู่จิตใจของพวกเขาตระกูลทิมทําให้มันมีอยู่เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าแล่นเรือออกมาเพื่อมาดฉากที่เกิดขึ้นในตอนนี้

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ใช้เนตรสังสาระของเขามองลงไปที่จิตวิญาณของทิม

“เกาะที่ม!”

โรแกนได้พึมพําออกมาด้วยความตกตะลึง

สิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้นั้นมันคือภาพของเกาะทิม

ทันใดนั้นเองเกาะทิมก็ได้เปลี่ยนไปเป็นสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ที่เขาไม่รู้จัก

ในตอนนั้นเองสัตว์ร้ายตนนั้นก็ได้เปิดตาขึ้นมาอย่างช้าๆ

“โฮกกกก!”

เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมามันก็ได้ร้องคารามออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด

ทันใดนั้นเองแรงกดดันของสัตว์ร้ายตนนั้นก็ได้พุ่งตรงมาที่โรแกนจนเขาถึงกับถอยหลังไปสามก้าวด้วยร่างกายที่สั่นเทา

ในตอนนั้นเองแสงเจ็ดสีก็ได้เข้าปกคลุมรูทดราก้อนอย่างรวดเร็ว

ในเวลาต่อมาทุกอย่างบนรูทดราก้อนก็หยุดชะงักไปในทันที

ใช้เวลาประมาณห้านาทีกว่าพวกโรแกนจะสามารถกลับมาขยับร่างกายได้อีกครั้ง

ในเวลานี้หมอกสีขาวนั้นเบาบางลงอย่างชัดเจนและวงแหวนสีรุ้งก็ได้จางหายไปแล้ว

“เมื่อกี้นี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน?”

พวกเขานั้นต่างก็สัมผัสได้ถึงพลังอํานาจอันแปลกประหลาดที่กวาดผ่านร่างกายของพวกเขาไปได้อย่างชัดเจน

ไม่มีใครสักคนที่กล่าวตอบออกมาเพราะว่ามันไม่มีใครสักคนที่รู้ค่าตอบของคําถาม

“พวกเราออกมาได้แล้ว”

โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับกวาดตามองไปรอบๆด้วยเนตรสังสาระ

ด้วยเนตรสังสาระทําให้เขารู้ว่าหมอกที่ปกคลุมพวกเขาอยู่ในตอนนี้นั้นเป็นเพียงแค่หมอกปกติธรรมดาเท่านั้น

ซึ่งมันก็หมายความว่าพวกเขานั้นได้หลุดออกมาจากมิติเวลานั้นแล้ว

“เจสันแล่นเรือออกไปจากหมอกนี้ได้แล้ว”

โรแกนได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนเจสันก็ได้ทําการบังคับรูทดราก้อนให้แล่นไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ครึ่งชั่วโมงต่อมาหมอกสีขาวก็ได้จางหายไปและในเวลานี้รูทดราก้อนก็ได้หลุดออกมาจากหมอกสีขาวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ที่นี่มัน!?”

เมื่อไม่มีหมอกมาบดบังวิสัยทัศน์มันก็ทําให้พวกเขาสามารถมองทุกสิ่งได้อย่างชัดเจน และเมื่อเห็นสถานที่ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะร้องอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ

สถานที่แห่งนี้นั้นคือ G-12 ที่ตั้งอยู่ในน่านน้ําทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของลองริงลองแลนด์อันเป็นป้อมปราการทางทหารที่มีไว้เพื่อต่อต้านเหล่าโจรสลัด สถานที่แห่งนี้นั้นเป็นจุดยุทธศาสตร์ที่ก่อตั้งมานานนับสิบปี ป้อมปรากการแห่งนี้นั้นประกอบไปด้วย 1 พลเรือโท 2 พลเรือตรี,และเหล่าทหารเรืออีกกว่า 4,000 ชีวิตอีกทั้งพวกเขายังครอบครองยุทโธปกรณ์ที่น่าสะพรึงกลัวเอาไว้มากมาย

ที่นี่คือสถานที่ที่มีไว้เพื่อหยุดเหล่าโจรสลัดหน้าใหม่! ด้วยพลังอานาจที่พวกเขาครอบครองนั้นมันเป็นไปไม่ได้เลยที่โจรสลัดหน้าใหม่จะสามารถต้านทานได้

ในเวลานี้นั้นเหล่าทหารเรือนั้นต่างก็กําลังทําการลาดตระเวนกันอย่างขยันขันแข็ง แม้ว่าที่แห่งนี้จะเป็นสถานที่ต้องห้ามของเหล่าโจรสลัดแต่ด้วยกฎพวกเขาจึงต้องปฏิบัติตาม

ทันใดนั้นเองก็ได้มีทหารเรือคนหนึ่งหยุดชะงัก

“มีอะไร?”

การหยุดชะงักของเขาทําให้คนในทีมต้องหยุดชะงักตาม

“ฉันคิดว่าฉันเจออะไรบางอย่าง พวกนายดูตรงนั้นสิมันใช่เรือผีสิ่งหรือเปล่า?”

ทหารเรือคนนั้นได้กล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงที่สั่นเครือ

“นายพูดเรื่องไร้สาระอะไร”

ในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้กวาดตามองไปยังทิศทางที่อีกฝ่ายบอกกล่าว

ในช่วงตอนเย็นของเมื่อวานนั้นจู่ๆที่ป้อมปราการของพวกเขาก็ได้ปรากฏหมอกหนาขึ้นมาและจนกระทั่งเวลานี้พวกมันก็ยังคงไม่จางหายไป

แต่ในเวลานี้พวกเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าหมอกหนาเหล่านั้นกําลังสลายหายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน

นี่มันแปลกมาก! แต่ในตอนนั้นเองก็ได้มีเรือลาหนึ่งปรากฏขึ้นมาตรงท้องทะเลเบื้องหน้า

ในเวลานั้นเองพวกเขาก็สังเกตเห็นธงโจรสลัดที่พลิ้วไหวไปมาอยู่กลางอากาศ

“พระเจ้า! มันเป็นเรือโจรสลัด!”

ในเวลาต่อมาพวกเขาก็ได้แจ้งเรื่องนี้กลับเข้าไปในทันที

“หว่ออออออ!”

เสียงเตือนภัยได้ดังก้องไปทั่วทั้งท้องทะเล

“ตึก! ตึก! ตก!”

ในเวลานี้ภายในป้อมปราการ G-12 นั้นวุ่นวายเป็นอย่างมาก

เหล่าทหารเรือต่างก็กําลังวิ่งวุ่นไปมากันอย่างเร่งรีบก่อนที่จะกวาดตามองไปที่ภายนอกป้อมปราการ

“โจรสลัดบุก! เตรียมตัวเอาไว้ให้พร้อม!”

บรรยากาศภายในป้อมปราการแห่งนี้นั้นรุนแรงเป็นอย่างมาก

“บูม! บูม! บูม! บูม!”

ในเวลานั้นเองปืนใหญ่ที่อัดแน่นอยู่บนกําแพงหินรอบๆป้อมปราการแห่งนี้ก็ได้กรีดร้องออกมาพร้อมกับลูกกระสุนปืนใหญ่ที่พุ่งตรงเข้ามาหารูทดราก้อน

ในเวลาเดียวกันนั้นเองเหล่าทหารเรือก็ได้เล็งปากกระบอกปืนมาที่รูทดราก้อนเช่นกัน

บนรูทดราก้อน,ทุกคนต่างก็จ้องมองมาที่ฉากตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ

“นี่มันอะไรกัน!?”

“ทหารเรืองั้นหรอ!?”

“นี่พวกเรากําลังหนีเสือปะจระเข้หรือไง?”

“พวกนี้ไม่นับว่าเป็นจระเข้หรอก”

เคล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาอย่างเย็นชา

“ป้อมปราการ G-12 อยู่ในส่วนไหนของแกรนด์ไลน์?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะกลับมาถึงที่ลองริงลองแลนด์แล้ว”

เทรนซุได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ฉันไม่คิดที่จะอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตหรอกนะ!”

ดาซได้กล่าวและแสยะยิ้มออกมา