ตอนที่ 337 บุกตระกูลซูคนเดียว!

คราวก่อนตอนที่เย่เฉินออกจากเมืองหลวงไปนั้น เขายก UFO ให้ซูมู่หลิน

พวกยานยนต์ที่บินได้อย่างยานอวกาศจากนอกโลกที่หาดูได้ยาก มีมูลค่าสูง ในนั้นยังมีเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าที่สุดในโลกอีกด้วย

ถ้าจะนับมูลค่าแล้วย่อมต้องแพงกว่าเครื่องบินส่วนตัว เรือสำราญอะไรมาก เย่เฉินจะให้คนไปเรื่อยได้อย่างไร?

เขาให้ซูมู่หลินเข้าใจผิดไปเองว่าได้สมบัติมาครอบครอง เขาแน่ใจว่าซูมู่หลินจะต้องเก็บรักษาเอาไว้เป็นอย่างดี เผื่อว่าวันข้างหน้าจะได้เอาไว้ใช้เอง

คิดไม่ถึงว่า ยานอวกาศอย่าง UFO จะสามารถควบคุมได้โดยทางไกล เย่เฉินสามารถใช้คอมพิวเตอร์มาควบคุมเครื่องบินลำนี้ได้ด้วย

เย่เฉินเปิดคอมพิวเตอร์ให้ฉินหงเหยียนเหลือบดู ชี้ไปที่ตำแหน่งสีแดงในจอภาพ “นั่นคือตำแหน่งในตอนนี้ของ UFO”

จากนั้นเย่เฉินก็กดเปิดแผนที่โดยละเอียด ไม่ใช่สถานีตำรวจ แล้วก็ไม่ใช่ตำแหน่งของห้องวิจัยหรือพื้นที่ทางการทหารใดๆ แต่เป็นพื้นที่อยู่อาศัย

เย่เฉินเคยกังวลว่า UFO ลำนี้จะโดนทางตำรวจริบไป ดูแล้วซูมู่หลินน่าจะจัดการเรื่องนี้เรียบร้อย

“ตำแหน่งนี้น่าจะเป็นบ้านปู่ของซูมู่หลิน!”

เย่เฉินยิ้ม พรุ่งนี้เช้าเขาจะไปเยี่ยมปู่ของอีกฝ่าย UFO อยู่ที่นั่นพอดี โชคดีจริงๆ

เขาสามารถสั่งให้หวังเอ้อร์เชอโจมตีคนบ้านนี้ได้ทุกเมื่อ!

……

ตกดึก ณ เรือนสี่ประสานที่แสนหรูหราของซูเจิ้นหาง

ซูมู่หลินไปที่ห้องหนังสือของคนเป็นปู่แล้วรายงาน “ปู่ครับ หมอนั่นมาที่เมืองหลวงแล้วครับ คิดว่าพรุ่งนี้เขาน่าจะขอพบคุณปู่แต่เช้า”

“อืม”

ซูเจิ้นหางในตอนนี้กำลังสวมแว่นตาเขียนหนังสืออยู่

ซูมู่หลินกล่าว“เขามากับฉินหงเหยียน ผมเดาว่าเขาคงจะไม่ยอมเลิกกับหล่อนแล้วมาเป็นเขยบ้านเราแน่ครับ”

ซูเจิ้นหางเขียนหนังสือต่อ“ถ้าไม่ยอมก็ให้เขาติดอยู่ที่นี่ตลอดไปแล้วกัน”

สีหน้าซูมู่หลินฉายแววโหดเหี้ยม “เมื่อคราวก่อนเขารอดตัวไปได้ ในที่สุดคราวนี้ผมก็จะได้จัดการเขาแล้ว! พรุ่งนี้จะเป็นวันตายของเย่เฉิน! คุณปู่ครับ ผมเตรียมคนกับอาวุธเอาไว้แล้ว ไม่ว่าเขาจะต่อยตีเก่งขนาดไหน แต่เขาแค่คนเดียวก็อย่าหวังว่าจะรอดออกจากประตูบ้านเรา!”

ซูเจิ้นหางพยักหน้า

แล้วคิดในใจ “เย่ฉงไห่ เราจะได้เป็นญาติหรือศัตรูกัน ต้องดูหลานชายตัวดีของนายแล้วว่าเขาจะเลือกทางเดินไหน!”

……

9 โมงเช้าวันต่อมา

เย่เฉินและฉินหงเหยียนจูบลากัน

“ผมไปแล้วนะที่รัก รอผมที่บ้านนะ ผมไปเดี๋ยวเดียว”

เย่เฉินมองหญิงสาวด้วยแววตาอาลัยอาวรณ์

ฉินหงเหยียนนั้นดูเหมือนจะหนักกว่าอีกฝ่าย ถึงแม้จะรู้ว่าชายหนุ่มวางแผนเอาไว้แล้ว แต่หล่อนก็ยังกังวลว่าเขาจะเป็นอะไรไป

ฉินหงเหยียนออกแรงสวมกอดชายหนุ่ม ราวกับนี่จะเป็นกอดสุดท้ายระหว่างพวกเขาสองคน

“ที่รัก คอยติดต่อฉันนะคะ ถ้าเที่ยงคุณยังไม่กลับมา ฉันจะไปแจ้งความ”

ฉินหงเหยียนกล่าว

“ครับ ผมไปก่อนนะ”

เย่เฉินประคองใบหน้าหญิงสาว แล้วเรียนรถแท็กซี่เพื่อเดินไปยังตำแหน่งที่ซูมู่หลินส่งให้เขา

ที่นั่นก็คือที่เก็บ UFO ที่แสดงบนคอมพิวเตอร์ และเป็นไปอย่างเย่เฉินเดาเอาไว้ที่นั่นก็คือบ้านของปู่ซูมู่หลิน

ในเวลาเดียวกันนั้นเองหวังเอ้อร์เชอได้ซ่อนตัวอยู่แถวนั้นนานแล้ว โดยเขาสามารถใช้คอมพิวเตอร์ควบคุม UFO ได้ตลอดเวลา

เย่เฉินและหวังเอ้อร์เชอสามารถติดต่อกันได้ตลอดเวลา อีกประเดี๋ยวเย่เฉินจะส่งสัญญาณโดยการปาแก้ว ทันทีที่เขาปาแก้ว หวังเอ้อร์เชอก็จะควบคุม UFO ให้โจมตีบ้านตระกูลซูในทันที!

ไม่นานนักเมื่อรถของเย่เฉินก็มาถึงหูท่ง[1]แคบๆ ก็โดนคนขวางเอาไว้

“รถผ่านไม่ได้ คุณเย่ลงมาสิ”

ชายแก่คนหนึ่งมารอเขาที่นี่นานแล้ว

เย่เฉินรู้ดีว่าอีกฝ่ายเป็นคนของตระกูลซู จึงจ่ายเงินค่ารถแล้วเดินลงจากรถมา

หลังจากเดินเลาะตามด้านหลังชายชรา ครู่ใหญ่เย่เฉินถึงเดินไปจนถึงประตูบ้านขนาดใหญ่ของซูเจิ้นหาง

ส่วนซูมู่หลินเองกำลังรอเขาอยู่ที่ประตูบ้าน

สีหน้าซูมู่หลินยังคงแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มถือดี“เย่เฉิน คุณปู่ของฉันให้ฉันมารอต้อนรับนายที่นี่ คุณปู่ให้เกียรตินายมากเลยเห็นไหม?”

เย่เฉินแค่นเสียง ตอนที่เพิ่งจะเข้าไปด้านในก็โดนซูมู่หลินขวางเอาไว้

“รอเดี๋ยว ในมือนายถืออะไร?”

ซูมู่หลินกังวลว่าเย่เฉินจะมีอาวุธปืนหรืออะไรพวกนั้น

เย่เฉินโบกมือ“โสม เอามาให้คุณปู่คุณ”

อย่างไรเสียคนในยุคปู่ของตระกูลเย่และตระกูลซูก็เคยเป็นเพื่อนกัน อีกทั้งซูเจิ้นหางยังเคยช่วยคุณปู่ของเย่เฉินด้วย

นี่เป็นครั้งแรกที่พบกัน เย่เฉินจะมามือเปล่าไม่ได้

ถึงอีกเดี๋ยวจะต่อยตีกันขึ้นมาก็ต้องมีมารยาท

ซูมู่หลินยื่นมือมารับ เปิดกล่องมองดู “อ้อ โสมป่า ราคากี่แสนเนี่ย? เย่เฉินทำไมนายยังมีเงินล่ะ? ทรัพย์สินนายโดนอายัดไป น่าจะเป็นคนจนแล้วไม่ใช่เหรอ”

เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น “เป็นเงินของแฟนผมซื้อให้ ถ้าพวกคุณไม่อยากได้ ผมไม่เอาของเข้าไปก็ได้”

ซูมู่หลินโกรธจัด “ตระกูลซูของเราไม่เสียดายของราคาถูกแบบนี้หรอก! โสมป่าแบบนี้บ้านเรามีเยอะแยะ! เงินจากฉินหงเหยียน เราไม่อยากได้หรอกนะ!”

แต่พอพูดถึงตรงนี้ก็มีคนรับใช้อีกคนเดินเข้ามาแล้วกล่าว “ท่านซู ท่านบอกว่าเอาของขวัญที่คุณเย่เอามาเข้าไปได้”

ซูมู่หลินแค่นเสียงแล้วส่งโสมให้เย่เฉิน

“เข้ามาสิ คุณปู่ของฉันรอนายนานแล้ว!”

ซูมู่หลินเดินนำหน้า เย่เฉินตามหลัง

มาถึงในตัวบ้านแล้ว เย่เฉินก็เห็น UFO ของตนเอง ก็ชะงักฝีเท้าลงไป

ซูมู่หลินเห็นท่าทางตกใจของเย่เฉินก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฮ่าๆ เย่เฉิน คราวก่อนนายให้ซีกวาโยนฉันเข้าไปใน UFO แล้วส่งฉันไปที่สถานีตำรวจ แถมคลิปเสียงของนายยังทำฉันอายแทบแทรกแผ่นดินหนี! แต่ว่าฉันต้องขอบใจนายนะ ที่นายให้ UFO ลำนี้กับฉัน ฉันเคยจ้างสถาบันวิจัยในประเทศเราลองตรวจดู ตอนนี้เทคโนโลยีของเครื่องบินลำนี้ยังไม่มีในประเทศเราเลย นายเลิกมองเถอะ ของชิ้นนี้ต่อไปเป็นของตระกูลซูแล้ว!”

เย่เฉินไม่แยแส “เป็นตระกูลที่ไม่เคยเห็นโลกอะไรเลยจริงๆ เศษเหล็กเน่าๆ แบบนี้ยังเห็นเป็นสมบัติล้ำค่า”

“แก…”

ซูมู่หลินร้อนรน คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะกล้าทำตัวโอหังในบ้านคนตระกูลซู!

ทว่าพูดเรื่องเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าพวกนี้ ตระกูลซูของพวกเขาไม่มีทางเทียบเคียงกับตระกูลเย่ได้ เพราะตระกูลเย่สนิทกับ Musk เป็นอย่างมาก แล้วตัวชายต่างชาติผู้นี้ก็เป็นเจ้าของเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าที่สุดในโลกใบนี้

“แล้วทำไมพวกคุณต้องเอามันมาตั้งไว้ในบ้านล่ะ?” เย่เฉินถาม

ซูมู่หลินกล่าว “คุณปู่ของฉันชอบมันมากน่ะสิ เลยสั่งให้คนเอามาไว้ที่บ้านเขา เลิกพูดเหลวไหลเถอะ รีบตามฉันเข้ามาได้แล้ว คุณปู่ครับ เดียรัจฉานตัวนั้นมาแล้วครับ!”

เพิ่งเดินเข้าไปด้านในห้องรับแขก ซูมู่หลินก็ด่าเย่เฉิน

เย่เฉินหัวเสีย ถ้าเป็นที่อื่นเขาคงถีบอีกฝ่ายอย่างไม่ลังเลไปแล้ว!

แต่ว่าตอนนี้เขาทำแบบนี้ไม่ได้

เมื่อมองเข้าไปด้านในห้องรับแขกที่กว้างใหญ่และหรูหรา ก็พบว่าซูเจิ้นหางนั่งอยู่ด้านในสุดโดยที่ทั้งสองข้างมีบรรดาลูกสาวและชายของเขานั่งอยู่

และริมสุดมีทายาทรุ่นที่สามนั่งเรียงกัน ทั้งซูมู่ชิง ซูมู่ชิว ซูมู่เสวี่ยและซูมู่หลิน

แค่คนตระกูลซูก็ดูน่าเกรงขามแล้ว

และด้านหลังของพวกเขาก็มีชายในชุดสูทร่างใหญ่ยืนเรียงกันเป็นแถว

อีกทั้งคนพวกนี้น่าจะมีปืนในมือกันทุกคน!

[1] เป็นซอยขนาดเล็กที่มีมาแต่ตั้งสมัยโบราณในเมืองปักกิ่ง