ตอนที่ 378 ตกหลุมรักซูมู่ชิง!

เย่เฉินกล่าวว่า “อืมงั้นผมจะลองใช้อ่างอาบน้ำนี่แล้วกัน จริงสิ ผมเห็นว่าที่นี่มีไวน์แดงกับลำโพงบลูทูธ ปกติซูมู่ชิงแช่ตัวแล้วจะดื่มเหล้ากับฟังเพลงเหรอ?”

ซวงเอ๋อร์พยักหน้ารับ “อืม คุณหนูชอบแช่น้ำจิบไวน์ฟังเพลงที่สุดค่ะ”

เย่เฉินถามต่อ“หล่อนชอบฟังเพลงอะไรที่สุด”

ซวงเอ๋อร์กล่าว “ก็เพลง I Love You ของ David Tao แล้วก็มีอีกเยอะแยะเลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะจัดการให้นะคะ”

“อ้อ”

“งั้นฉันไม่รบกวนคุณแล้วนะคะ ฉันออกไปก่อนนะคะ ถ้ามีอะไรคุณชายเรียกได้เลยนะคะ”

“ได้ ขอบใจนะ”

หลังจากที่ซวงเอ๋อร์ไปแล้วเย่เฉินก็เริ่มแช่น้ำ เขาเอนตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำราคาหลายล้านนี้ พลางจินตนาการถึงภาพที่ซูมู่ชิงเคยแช่น้ำที่นี่มาก่อน

เย่เฉินอดจะยกแก้วไวน์ขึ้นจิบไม่ได้ หลังจากนั้นก็ต่อลำโพงบลูทูธเพื่อเปิดเพลง I Love You ที่ซูมู่ชิงชอบ

ก่อนนี้เย่เฉินไม่เคยฟังเพลงนี้มาก่อนเพราะเขาโตที่เมืองนอก จึงไม่ค่อยได้ฟังเพลงจีนเท่าไรนัก

ทันทีที่เพิ่งเริ่มฟังนั้น เย่เฉินก็ชอบเพลงนี้ทันที

คิดไม่ถึงว่าจะมีเพลงที่เพราะขนาดนี้! แถมยังเป็นเพลงที่ถูกปล่อยออกมาเมื่อ 20 ปีก่อน!

ในวินาทีนี้เย่เฉินก็สังเกตได้เลยว่าเขาประเมินวงการเพลงของที่นี่ต่ำเกินไปอย่างมาก

เนื้อเพลงและสไตล์การร้องของ David Tao ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของเพลง R&B แบบต่างชาติก็เหมาะกับรสนิยมของคนที่โตมาในเมืองนอกอย่างเย่เฉิน

“ลืมไปว่าเริ่มต้นอย่างไร บางทีอาจเพราะรู้สึกบางอย่างกับคุณ”

“จู่ๆ ก็พบว่าตัวเองตกหลุมรักคุณอย่างลึกซึ้ง…”

“I love you ผมรัคุณ ไม่ให้ไม่รักได้ยังไงbaby บอกมาสิว่าคุณก็รักผมเหมือนกัน…”

“…”

เมื่อฟังเพลง I love you พร้อมๆ กับจิบไวน์ไปด้วย พลางจินตนาการว่าสามปีที่ผ่านมาซูมู่ชิงเองก็เคยทำแบบนี้ หญิงสาวอาจจะจิบไวน์ฟังเพลงพร้อมๆ กับคิดถึงตนเอง

เย่เฉินเองก็นึกถึงคำพูดของหยิงสาวที่โพรงพยาบาลอีกครั้ง “เย่เฉิน กอดฉันหน่อย…”

เสียงของซูมู่ชิงดังขึ้นในหัวของเย่เฉินไปมาไม่จบสิ้น ใบหน้างดงามของหล่อนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

ในใจเย่เฉินเหมือนโดนศรปักอก

“เหมือน…เหมือนว่าฉัน…จะชอบซูมู่ชิงเลย ไม่ได้การล่ะ ฉันชอบผู้หญิงคนอื่นได้ยังไงกัน? ฉินหงเหยียนเป็นคู่หมั้นของฉัน เป็นว่าที่คู่ชีวิตของฉัน!”

ทันทีที่เขาเริ่มคิดเช่นนี้ เขาก็บีบบังคับไม่ให้ตนเองนึกถึงหญิงสาวอีก ถึงแม้ว่าเขาจะรู้แต่ในเมื่อหลงรักไปแล้ว ไม่ใช่ว่าแค่หยุดคิดถึงแล้วจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้

แต่ว่าตอนนี้ฉินหงเหยียนเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่อาจรู้ เขาไม่สามารถชอบผู้หญิงคนอื่นได้ แบบนี้จะไม่ยุติธรรมกับฉินหงเหยียน

หลังจากเย่เฉินแช่น้ำเสร็จก็ไปที่ห้องของซูมู่ชิง เอนตัวลงบนเตียงของหญิงสาว กอดซือซือ เล่านิทานแล้วกล่อมเด็กหญิงเข้านอน

สองวันต่อมาเย่เฉินอยู่เป็นเพื่อนซือซือตลอด 24 ชั่วโมง

แต่ว่าถึงแม้ว่าจะมีพ่ออยู่ด้วย แต่ในอดีตเมื่อสามปีที่ผ่านซือซือเองก็อยู่กับแม่มาโดยตลอด หล่อนเองจึงติดมารดาอย่างมาก

“คุณพ่อขา หนูคิดถึงแม่แล้ว ทำไมแม่ถึงต้องไปนอนที่โรงพยาบาลด้วยล่ะคะ? พ่อปลุกแม่ได้ไหมคะ?”

ดวงตาซือซือสุกใสเป็นประกาย สองวันมานี้เย่เฉินพาซือซือไปที่โรงพยาบาลของกัวเยว่หมิง และทุกครั้งที่ไปนั้นซูมู่ชิงก็ยังเอนตัวนอนอยู่เหมือนเดิม

เย่เฉินเองก็รู้สึกว่าครั้งนี้ซูมู่ชิงอยู่โรงพยาบาลนานเกินไป “ซือซือ พ่อจะไปปลุกแม่เดี๋ยวนี้ ให้แม่มาอยู่กับหนูดีไหม!”

ที่แท้แล้วเย่เฉินเองก็ไม่อยากจะปลุกซูมู่ชิง เพราะการไปสะกดจิตของหญิงสาวก็เพื่อจะได้อยู่กับเขา

แต่ว่าตอนนี้ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไร เขาก็ต้องปลุกหล่อน อย่างไรเสียหล่อนก็เป็นแม่ของซือซือ จะปล่อยให้เอาแต่สะกดจิตจนละเลยลูกสาวไม่ได้!

“เย่เฉิน คุณมาแล้ว”

กัวเยว่หมิงเห็นเย่เฉินเดินมาเลยเป็นฝ่ายทักทายเขา

ทว่าครั้งนี้ท่าทีเย่เฉินกลับไม่เป็นมิตรนัก น้ำเสียงเขาหนักแน่น “คุณหมอกัว ผมต้องการพาซูมู่ชิงกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ซือซือคิดถึงแม่แล้ว รีบปลุกหล่อนเลย”

กัวเยว่หมิงโดนหลี่เฉิงเจี๋ยข่มขู่ ให้ต้องล้างสมองหญิงสาวตลอด 24 ชม. เขาจะกล้าปล่อยให้อีกฝ่ายกลับบ้านได้อย่างไร?

กัวเยว่หมิงกล่าวอย่างลำบากใจ “ไม่ได้หรอกครับ คุณหนูซูบอกว่าต้องการบำบัดหนึ่งสัปดาห์”

“ติดต่อกันหนึ่งสัปดาห์เหรอ? หล่อนไม่ห่วงลูกแล้วหรือไง? ผมไม่อยากให้หล่อนนอนอยู่แบบนี้ตลอดทั้งสัปดาห์!”

เย่เฉินผลักอีกฝ่ายออก แล้วพุ่งพรวดเข้าไปในห้องบำบัดของซูมู่ชิง

“เฮ้ย เย่เฉิน คุณทำอะไร?”

กัวเยว่หมิงรีบร้อนวิ่งตามเข้าไป

ในห้องข้างๆ หลี่เฉิงเจี๋ยและเฉียนช่วนจื่อกำลังเฝ้าอยู่

“แม่ง เย่เฉินมาแล้ว!” เฉียนช่วนจื่อกล่าวอย่างไม่พอใจนัก

หลังจากนั้นเย่เฉินก็เดินไปหยุดตรงหน้าของซูมู่ชิง คว้าแขนหญิงสาวแล้วเขย่าเบาๆ “มู่ชิงตื่นได้แล้ว ไม่ต้องนอนในโลกไม่จริงนั่นแล้ว ซือซือคิดถึงคุณมากนะ”

ซูมู่ชิงยังคงอยู่ใสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น ปิดเปลือกตาแล้วพึมพำเสียงเบา “เย่เฉิน…ซือซือ…”

“มู่ชิง มู่ชิง!”

เย่เฉินตะโกนเรียกชื่อ ซูมู่ชิง เขาถึงขนาดตบหน้าหญิงสาว แต่หญิงสาวได้ยินแต่กลับไม่ตื่น!

ถ้าเป็นคนธรรมดาต้องตื่นแน่นอน!

เย่เฉินหัวเสียเขาแหงนหน้ามองกัวเยว่หมิง “คุณให้หล่อนกินยาอะไร? ทำไมผมปลุกหล่อนหล่อนยังไม่ตื่นเลย?”

ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็รู้สึกว่าคนตรงหน้านี้น่ากลัวอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าจะให้ซูมู่ชิงกินยาอะไรแบบนี้ด้วย

สภาวะของหญิงสาวในตอนนี้นั้นอยู่ในโลกแห่งความฝัน ไม่ว่าเย่เฉินจะตบหล่อนอย่างไร หล่อนก็ไม่ยอมตื่น และไม่ได้รับรู้ว่าเย่เฉินในโลกความจริงนั้นกำลังตีหล่อนเพื่อปลุกหล่อน

นี่อันตรายอย่างมากเพราะถ้ามีคนฉวยโอกาสทำอะไรไม่ดีมิร้ายกับหญิงสาว ผลที่เกิดขึ้นคงจะแย่มาก!

กัวเยว่หมิงเองก็อยากให้หญิงสาววตื่นแทบใจจะขาด เพราะว่าหญิงสาวอยู่ในโลกความฝันนานเกินไป แต่ว่าหลี่เฉิงเจี๋ยก็ยืนมองอยู่จากห้องข้างๆ เขาเลยไม่กล้าทำแบบนี้

“เย่เฉินคุณไปเถอะ คุณปล่อยให้หล่อนอยู่ในโลกความฝันมันทำไม? พอตื่นแล้วคุณให้ความสุขหล่อนได้เหรอ? คุณแต่งงานกับหล่อนได้เหรอ?”

กัวเยว่หมิงตอบ

เย่เฉินชี้หน้ากัวเยว่หมิง “ความสุขจอมปลอมไม่ใช่ความสุขด้วยซ้ำ! วันนี้ฉันต้องพาหล่อนกลับมาในโลกความจริงให้ได้!”

เฉียนช่วนจื่อที่อยู่ห้องข้างๆ หัวเราะหึหี “อยากจะปลุกคุณหนูซู นายต้องเก่งมากจริงๆ นะ ยาคุณหมอกัวแรงจะตายไป ว่าไปแล้วเราน่าจะขอยาจากเขานะครับ เจอผู้หญิงที่ชอบจะได้ลองดู คิกๆ”

หลี่เฉิงเจี๋ยเองไม่ได้สนใจ เขายังคิดว่าขอแค่กัวเยว่หมิงไม่ช่วยอีกฝ่ายไม่มีทางปลุกหญิงสาวได้แน่นอน

ทว่าเย่เฉินกลับหยิบยากล่องหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อ จากนั้นก็หยิบยาเม็ดสีแดงๆ ออกมาจากด้านในแล้วยัดใส่ปากหญิงสาว

กัวเยว่หมิงมีท่าทีตึงเครียด เขาคว้าตัวเย่เฉิน “นี่ คุณเอายาอะไรให้คุณหนูซูกิน! ห้ามให้หล่อนกินยาไปเรื่อย คุณจะทำร้ายหล่อนหรือไง?”

“ไสหัวไป!”

เย่เฉินผลักอีกฝ่ายจนลงไปกองกับพื้น จากนั้นก็ป้อนยาให้ซูมู่ชิง

ยาในกล่องยาของเย่เฉิน ล้วนแต่เป็นตัวยาชั้นยอดของโลกใบนี้ ยาแต่ละเม็ดมีมูลค่าควรเมือง ยาเหล่านี้ล้วนแต่เป็นยาที่ผู้เชี่ยวชาญระดับโลกคิดค้นขึ้นมา อีกทั้งยังหาซื้อไม่ได้ด้วย

ต่อให้เป็นคนระดับสูงของประเทศ ยังไม่อาจได้รับอภิสิทธิ์เช่นนี้!

ไม่ถึงหนึ่งนาที ซูมู่ชิงก็ค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมาช้าๆ!

หล่อนตื่นแล้ว!