ซูมู่ชิงงุนงงอย่างมาก “ที่รัก ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันโกหกคุณล่ะคะ? คุณเป็นคนที่ฉันรักที่สุด ทุกคำที่ฉันพูดกับคุณล้วนแต่มาจากใจจริง ฉันไม่เคยโกหกคุณเลยสักครั้ง”

เห็นสีหน้าซื่อตรงของซูมู่ชิงแล้ว เย่เฉินก็หัวเสีย เขาหยิบเอาพวกภาพถ่ายที่ได้มาจากบ้านของกัวเยว่หมิงออกมาทันที

เดิมทีเขาอยากจะปาภาพนี้ใส่หน้าหญิงสาว ถ้าเป็นหวังเจียเหยาเขาคงทำไปแล้ว

แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรพอเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับซูมู่ชิง เขากลับทำไม่ลง

เขาทำใจทำเรื่องรุนแรงแบบนั้นกับหญิงสาวไม่ได้ บางทีอาจะเพราะปกติแล้วซูมู่ชิงอ่อนหวานเกินไป ดีกับเขาเกินไป

ไม่เหมือนหวังเจียเหยา ที่ทอดทิ้งเขา แถมยังมักจะลงไม้ลงมือทำร้ายเขาในตอนที่เขาหมดเนื้อหมดตัว

“ช่างเป็นใบหน้าที่งดงามสมบูรณ์แบบไร้ตำหนิจริงๆ”

เย่เฉินเห็นสีหน้าที่งดงามราวนางฟ้ามาจุติของซูมู่ชิง ก็อดทอดถอนใจไม่ได้

ที่บอกสมบูรณ์ไร้ที่ติไม่ได้หมายถึงแค่ใบหน้าหญิงสาว แต่ยังหมายถึงความสามารถในการแสดงของหล่อนด้วย

ด้วยความสามารถในการมองคนที่ล้ำลึกอย่างมากของเย่เฉิน มาจนถึงตอนนี้เขาเองก็ยังมองไม่ออกเลยว่าซูมู่ชิงกำลังแสดงอยู่

ดังนั้นเย่เฉินถึงหยิบรูปภาพออกมาวางบนโต๊ะข้างเตียงแล้วกล่าว

“คุณดูเอาเองแล้วกัน!”

เมื่อวางลงแล้วเย่เฉินก็หันหลังไป

ซูมู่ชิงหยิบรูปถ่ายขึ้นมาดู เมื่อเห็นรูปถ่ายด้านบนสุดที่เป็นรูปคู่ของหล่อนแล้วกัวเยว่หมิง แล้วถึงได้เข้าใจว่าทำไมเย่เฉินถึงได้โกรธขนาดนี้

ซูมู่หลินรีบร้อนอธิบาย “ที่รัก คุณเข้าใจผิดแล้วนะคะ รูปถ่ายใบนี้ไม่ได้มีอะไรเลย นี่เป็นรูปถ่ายที่ฉันถ่ายเมื่อสองปีก่อน มีครั้งหนึ่งฉันเพิ่งไปรักษาตัวกับคุณหมอกัวอยากจะออกไปสูดอากาศหน่อย เขาก็เลยพาฉันไปเที่ยวกำแพงเมืองจืน เราสองคนไม่ได้ไปกันสองต่อสอง ซวงเอ๋อร์เองก็ตามไปด้วย หล่อนเป็นคนถ่ายให้ฉันเอง วันนั้นซวงเอ๋อร์เอาของกินมาให้ เราไปเที่ยวที่กำแพงเมืองจีน กระทั่งอาหารก็ยังไม่ได้กินด้วยซ้ำก็กลับกันแล้ว ถ้าคุณไม่เชื่อก็ไปถามซวงเอ๋อร์ก็ได้”

ซูมู่ชิงอธิบายเสร็จก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมาตงิดๆ

เย่เฉินโตมาที่เมืองนอก น่าจะเป็นคนใจกว้าง

ทำไมเขาต้องมาหึงหวงด้วยทั้งๆ ที่เป็นแค่รูปถ่ายคู่กันทั่วๆ ไป ที่ถูกถ่ายตอนไปเดินกำแพงเมืองจีนกับเพื่อนเท่านั้นเอง

พอคิดโดยละเอียดแล้วเย่เฉินเคยโดนหวังเจียเหยาทำร้ายมาก่อน เขาจะเป็นคนขี้ระแวงก็พอเข้าใจได้

เย่เฉินหันมาแล้วตอบเสียงเรียบ “ผมไม่ได้หมายถึงรูปถ่ายใบนี้ คุณลองรื้อๆ ต่อก็ได้”

“ยังมีอีกเหรอ?”

ซูมู่ชิงเองก็รู้สึกแปลกใจน้อยๆ ในความทรงจำของหล่อนมีรูปคู่ของตนเองกับกัวเยว่หมิงแค่ใบเดียวเท่านั้นนี่นา!

หล่อนพลิกรูปไปเรื่อยๆ อย่างประหลาดใจ ทันทีที่มองเห็นก็เบิกตากว้าง พลันตกตะลึงทันที!

“รูปถ่าย…พวกนี้คือรูปอะไรเหรอ? ผู้หญิงคนนี้คือใครเหรอ?”

ซูมู่ชิงถามอย่างประหลาดใจ รูปถ่ายพวกนี้ช่างไม่น่ามองจริงๆ!

เย่เฉินแค่นเสียง “รูปถ่ายพวกนี้ผมเจอในบ้านของกัวเยว่หมิง มันอยู่รวมกับรูปคู่ของคุณกับเขา คุณว่าผู้หญิงในรูปถ่ายคือใครกันล่ะ?”

ซูมู่ชิงรีบตอบกลับทันควัน “ไม่ค่ะ ที่รัก รูปถ่ายใบนี้ไม่ใช่ฉันแน่! ฉันขอสาบานเลยว่าฉันไม่เคยไปทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นนอกจากคุณ!”

เย่เฉินถอนหายใจ แต่ก็ไม่ได้ระบายโทสะ กลับกันเขาสงบนิ่งอย่างมาก

เพราะเป็นเรื่องก่อนแต่งงานทำให้เย่เฉินไม่มีสิทธิ์จะระบายอารมณ์

ถ้าหากว่าเกิดขึ้นในช่วงแต่งงาน เย่เฉินคงจะสามารถถามซูมู่ชิงเสียงดัง ถึงขนาดที่อาจจะตบตีหล่อนด้วยซ้ำไป

เย่เฉินถามเสียงแผ่ว “ซูมู่ชิง ผมเป็นผู้ชายที่แต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง อีกทั้้งผมยังโตที่เมืองนอก ผมไม่คิดใจหรอกที่คุณจะมีผู้ชายมากี่คนก่อนจะแต่งงาน กัวเยว่หมิงเป็นหมอที่โดดเด่นคุณจะเคยคบหากับเขาก็เป็นเรื่องปกติ ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ แต่ผมไม่อยากให้คุณหลอกผม เพราะถ้าคุณหลอกผมครั้งหนึ่ง ผมจะไม่มีทางเชื่อคุณอีกตลอดไป ต่อไปผมก็ไม่รู้ว่าจะเชื่อคำพูดของคุณได้หรือไม่”

น้ำเสียงเย่เฉินเรียบเฉย แต่คนที่โวยวายกลับเป็นซูมู่ชิงเสียเอง

ซูมู่ชิงกล่าว “เย่เฉิน ฉันขอสาบานเลยค่ะว่าฉันไม่ได้ทำจริงๆ ! ชีวิตนี้ฉันมีคุณแค่คนเดียว! ถ้าฉันเคยทำฉันไม่มีทางปฏิเสธหรอก”

เย่เฉินถาม “งั้นคุณหมายความว่านี่เกิดขึ้นในระหว่างที่คุณโดนสะกดจิต กัวเยว่หมิงแอบทำเองโดยที่คุณไม่รู้ตัวงั้นเหรอ?”

ซูมู่ชิงส่ายหน้า “ไม่ คุณหมอกัวไม่ใช่คนอย่างนั้น เขาเป็นคนมีศีลธรรม เขาไม่มีทางทำแบบนั้น”

เมื่อเห็นซูมู่ชิงแก้ตัวแทนกัวเยว่หมิง เย่เฉินก็หัวเสีย

กัวเยว่หมิงจะต้องมีอะไรแน่ๆ ไม่อย่างนั้นไม่มีทางแอบซ่อนรูปถ่ายพวกนี้เอาไว้ที่หัวเตียง!

และในเวลานี้เอง ซีกวาก็เคาะประตูแล้วเดินเข้ามา“คุณชายเย่ ผมพากัวเยว่หมิงมาแล้ว”

กัวเยว่หมิงยังสวมชุดกาวน์สีขาวในขณะที่ซีกวาพาตัวเขามา โดยที่ไม่ต้องลงแรงทำอะไรด้วยซ้ำ

เพราะทันทีที่กัวเยว่หมิงได้ยินมาว่าเย่เฉินต้องการจะพบเขา ก็ให้ความร่วมมือในทันที

หลังจากที่กัวเยว่หมิงเดินเข้ามาแล้ว ซีกวาก็ปิดประตูอีกรอบ

กัวเยว่หมิงถามเย่เฉินพลางส่งยิ้ม “เย่เฉิน คุณหนูซู พวกคุณรีบร้อนไปตามผม มีอะไรหรือเปล่า?”

เย่เฉินกล่าว “คุณหมอกัว คุณรีบอธิบายมาเลยว่าทำไมที่หัวเตียงของคุณถึงมีรูปพวกนี้ซ่อนอยู่ หมายความว่ายังไง?”

หน้ากัวเยว่หมิงเปลี่ยนสีทันที เพราะเขาเห็นรูปคู่ของตนเองและซูมู่ชิงที่ถ่ายที่กำแพงเมืองจีนใบนั้น

“ทำไมคุณถึงได้รู้ว่ารูปถ่ายใบนี้อยู่บริเวณหัวเตียงของผมเหรอ? คุณไปบ้านผมหรือไง?”

กัวเยว่หมิงหันไปถามเย่เฉิน

เย่เฉินพยักหน้ารับ “เพิ่งจะกลับมา คุณจะโทรแจ้งตำรวจก้ได้ว่าผมบุกรุกเข้าบ้านคนอื่น ทว่าก่อนหน้านี้คุณรีบอธิบายให้ผมฟังให้ชัดเจนมาเร็วๆ”

กัวเยว่หมิงมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เขาก้มหน้าลง จากนั้นก็มีสีหน้าลำบากใจ

ผ่านไปครู่ใหญ่เขาถึงเปิดปากเอ่ย “ก็ได้ ผมยอมรับ ผมแอบรักคุณหนูซูมานานแล้ว!”

เย่เฉินกำหมัดแน่น แกไอ้สารเลว ในที่สุดก็ยอมรับสักทีว่าตนเองเป็นสุภาพบุรุษจอมปลอม!

ซูมู่ชิงเองก็มีท่าทีตกตะลึง หล่อนสติแตกไปทันทีแล้วลงมือทุบตีกัวเยว่หมิง

“ทำไมล่ะ! ทำไมคุณต้องทำแบบนั้นกับฉัน ฉันเชื่อใจคุณขนาดนี้ ทำไมคุณต้องทำแบบนั้นกับฉันด้วย!”

ซูมู่ชิงร้องไห้พลางตบตีเขา หล่อนไม่อาจยอมรับได้ คิดไม่ถึงว่าหล่อนจะโดนผู้ชายหยามเกียรติเข้าจริงๆ!

ส่วนกัวเยว่หมิงสับสน “คุณหนูซู คุณกำลังพูดอะไรอยู่? ผมทำอะไรกับคุณ? ผมแค่แอบรักคุณเท่านั้นเอง ผมไม่กล้าจะสารภาพรักกับคุณด้วยซ้ำ ยิ่งไม่กล้าทำอะไรกับแน่!”

เย่เฉินหัวเสีย “เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว คุณยังจะแก้ตัวอีกเหรอ? ในเมื่อคุณชอบมู่ชิง หลังจากที่หล่อนโดนสะกดจิต คุณมีโอกาสเหมาะเจาะขนาดนั้นคุณจะปล่อยหล่อนไปได้เหรอ?”

ซูมู่ชิงโยนรูปถ่ายใส่กัวเยว่หมิง “แล้วรูปถ่ายพวกนี้คืออะไร!”

กัวเยว่หมิงนั่งยองๆ ลงบนพื้น แล้วเก็บรูปถ่ายบนพื้นด้วยใบหน้าไม่สู้ดีนักด้วยท่าทีตกใจ

“รูปถ่ายพวกนี้มาจากไหนกัน? ผมไม่เคยเห็นรูปพวกนี้ด้วยซ้ำ!”

เย่เฉินอดไม่ไหว เขายันออีกฝ่ายลงพื้นโครมใหญ่ “นี่คือรูปถ่ายที่ผมได้มาจากหัวเตียงที่บ้านคุณ! คุณจะบอกว่าคณไม่เคยเห็นสิ่งของในบ้านตัวเองงั้นเหรอ”

กัวเยว่หมิงเองมีท่าทีตื่นตระหนกอย่างมาก “เป็นไปไม่ได้! ที่หัวเตียงของผมมีแค่รูปคู่กับคุณซูเท่านั้น ไม่มีทางมีรูปอื่นแน่! อีกอย่างชายหญิงในรูปไม่มีทางใช่ผมกับคุณหนูซู! ผมไม่เคยถ่ายรูปถ่ายเหลวไหลแบบนี้แน่นอน!”