S.P.Pบทที่ 1: ฉันต้องต่อสู้

 

ผ้าม่านสั่นไหวเนื่องจากลมทะเลที่พัดมาอย่างแผ่วเบาพร้อมกับกลิ่นเค็มของท้องทะเล

 

แมวตัวหนึ่งที่กำลังนอนอยู่ใต้โต๊ะได้ยกอุ้งเท้าของมันขึ้นมาแล้วเอาไปเท้าไปลูบหน้าของมันตอนนี้มันอยู่ในอาการกึ่งหลับกึ่งตื่นแต่สุดท้ายมันก็หลับ

 

เช้านี้นั้นเหมาะสำหรับการนอนหลับเป็นอย่างมาก แต่โรแกนกับกำลังยุ่งอยู่กับการเก็บของทั้งหมดของเขาเข้าไปไว้ในกระเป๋าของเขา

 

เขาต้องหนีเพราะในไม่ช้าผู้คนก็จะไล่ตามหาเขามาเพื่อเอารางวัลค่าหัวของเขา และถ้าเขาถูกจับได้เขาจะต้องติดคุกไปตลอดชีวิต คุกนั้นก็คืออิมเพลดาวน์

 

“โรแกนเร็วเข้าพวกบ้านั้นกำลังจะมาแล้ว”

 

ข้างนอกนั้นมีเด็กหญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งอยู่เธอชื่อโลลิต้าเธอดตื่นตระหนกมากในขณะที่เธอบอกให้โรแกนรีบ

 

“รู้แล้วๆ!” โรแกนได้โบกมือไปมาอย่างเกียจคร้านขณะที่เขาหยิบกระเป๋าใบเล็กๆของเขาขึ้นมาแล้วออกจากไปจากห้องนอน

 

“ กลุ่มคนพวกนั้นมันน่ารังเกียจจริงๆโรเจอร์เพิ่งตายและพวกเขามาที่นี่เพื่อนายเพราะรางวัลค่าหัวของนายพวกไร้ยางอายนั้น”

 

โรแกนได้ยิ้มออกมาเขาเข้าใจดีว่ามันเป็นธรรมชาติของมนุษย์เพื่อสนองความต้องการต่อค่าหัวอันมีค่าของเขานั้นมันเป็นอะไรที่ธรรมดามาก

 

ท้ายที่สุดความแข็งแกร่งของเขามันก็เล็กน้อยเมื่อเทียบกับพี่ชายของเขา โกลดีโรเจอร์

 

แม้ว่าเขาไม่เคยหยุดการฝึกในช่วง 16 ปีนี้เนื่องจากความสามารถของเขามีจำกัด แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าเขาไม่มีศักยภาพที่จะแข็งแกร่ง

 

“ เร็วเข้าฉันจะช่วยให้นายไปถึงท่าเรือส่วนที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับนายแล้วว่าจะออกจากโลคทาวน์ไปทันไหมนายต้องดูแลตัวเองด้วยนะโรแกน!”โลลิตัวน้อยได้พูดออหมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอแกมาจากดวงตาของเธอ

 

โรแกนพยักหน้าเขาได้ยิ้มออกมาเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา เขาเร่งฝีเท้าของเขาพร้อมกับปลอบโลลิต้าไปด้วย

 

เขาไม่ต้องการที่จะถูกจับเพราะฉะนั้นเขาจะต้องออกเดินทางไปทางทะเล

 

“ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉันและไม่ต้องตามฉันมาฉันไม่ต้องการให้เธอมีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้”

 

“ ไม่หลังจากสูญเสียโรเจอร์ไปฉันก็ไม่อยากเสียนายไปเหมือนกัน” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

โรแกนส่ายหัวไปมาเขาไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าในเวลานี้เขาต้องการให้เธอแนะนำเขาจริงๆเขากำลังจะออกทะเลแต่เขากลับไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อ

 

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้วิ่งหนีมาเรื่อยๆ โรแกนนั้นได้ออกห่างมาจากบ้านของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

เขาหยุดไปชั่วครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาได้มองไปยังทิศทางที่เคยเป็นบ้านของเขาด้วยอารมณ์ซับซ้อนสถานที่ที่เขาอยู่อาศัยมากว่า 16 ปี

 

และจากนี้ไปเขาจะไม่มีบ้านอีกต่อไปแล้ว

 

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ใครจะคิดว่าโรเจอร์ซึ่งเป็นชายวัยกลางคนนั้นจะมีน้องชายที่อ่อนกว่าเขามากขนาดนี้ โรแกนนั้นเข้าใจได้ในทันทีนั้นเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้เป็นคนในโลกนี้ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นมาและรู้ว่าเขาอยู่ในโลกไหนเขาก็มีความสุขและตื่นเต้นมาก เพราะนี่คือโลกของวันพีช

 

เขาเป็นน้องชายของ โกล ดี โรเจอร์!พวกเขามีนามสกุลเดียวกันและสายเลือดเดียวกัน

และโรเจอร์ก็ได้สอนสั่งเขามาตั้งแต่เด็ก

 

อย่างไรก็ตามมีบางอย่างที่น่ากลัวเกิดขึ้นเขาพบว่าเขานั้นอ่อนแอ

 

เป็นเวลากว่า 16 ปีแล้วที่เขาใช้วิธีการฝึกของไซตามะการวิ่งอย่างบ้าคลั่ง,วิทพื้นไม่ว่าจะฝึกตอนหน้าร้อนแล้วสวมผ้าหนาๆไว้ หรือในฤดูหนาวเขาก็สวมเพียงแค่เสื้อกั๊กและกางเกงขาสั้นเท่านั้น อย่างไรก็ตามเขาก็ยังไม่แข็งแกร่งขึ้นเลย

 

ไม่ว่าการฝึกฝนด้วยวิธีไหนมันก็ไม่ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นเลย

 

เมื่อวานนี้เป็นวันประหารชีวิตของโรเจอร์ และในเมืองโลคทาวน์นั้นก็เต็มไปด้วยผู้คน

 

เขานั้นยืนอยู่ในห้องนอนของเขาบนชั้นสอง โรแกนนั้นสามารถมองเห็นเวทีปะหารของโรเจอร์ได้อย่างชัดเจนเขารู้อยู่แล้วว่าวันนี้จะมาถึงในที่สุด

 

เมื่อโรเจอร์ตายลงภัยพิบัติครั้งใหญ่ก็ได้เกิดขึ้นกับเขา … รัฐบาลโลกจะไม่ยอมให้ใครก็ตามที่มีความสัมพันธ์กับโกล ดี โรเจอร์มีชีวิตอยู่และโรแกนนั้นเป็นน้องชายของเขา เป็นคนที่สำคัญที่สุดแม้ว่าเขาจะอ่อนแอและไร้ประโยชน์เหมือนคนธรรมดา

 

“โรแกนอย่ามองย้อนกลับมา!”โลลิตัวน้อยได้ดึงเขาให้วิ่งต่อไป

 

เธอได้ยินเสียงฝีเท้าหนักในอุโมงค์

 

ในขณะที่เด็กสาวตัวเล็กๆได้ผลักเขาออกเขาไม่ได้สังเกตเลยเห็นอะไรเลยทันใดนั้นเขาร่างของเขาก็ได้สั่นและมีบางอย่างแปลกๆปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของเขา

 

ในเวลาเดียวกันที่ทางเข้าอุโมงค์คนกลุ่มหนึ่งนั้นกำลังถือดาบและวิ่งเข้ามา ดวงตาของพวกเขานั้นดุร้ายมาก

 

“โรแกนอย่าคิดว่าจะหนีไปได้!”

 

“ หยุดอยู่ตรงนั่นแล้วให้พวกเราฆ่าแกซะ!”

 

“ พี่ชายของแกตายไปแล้วถึงทีแกแล้วที่ต้องไปอยู่กับเขา”

 

คนกลุ่มนี้ยังนั้นมาไม่ถึงตำแหน่งของโรแกน แต่พวกเขานั้นได้ตะโกนออกมาการแสดงออกที่ดุร้ายของพวกเขาทำให้ตัวของโลลิต้าสั่น

 

“ เฮ้ไอ้พวกลูกกระxรี่! แกลืมทุกสิ่งที่โรเจอร์ทำเพื่อพวกแกไปแล้วหรอ?”โลลิต้าแสดงความกล้าออกมา เธอตวาดพวกนั้นเสียงดัง

 

ในเวลานั้นเองพวกนั้นก็ได้มาถึงตำแหน่งของพวกเขาและได้ล้อมพวกเขาเอาไว้

 

เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงของโลลิต้าบางคนที่ล้อมโรแกนอยู่นั้นก็ได้แสดงความอับอายบนใบหน้าของพวกเขาแน่นอนมันเป็นเพราะพวกเขานั้นได้รับการดูแลโดยโรเจอร์อย่างไรก็ตามรางวัลค่าหัวของโรแกนนั้นน่าดึงดูดมากเกินไป

 

“โกล ดี โรแกน เงินรางวัลค่าหัวของแกคือ 110 ล้านเบรี!”

 

“โรแกนแกเป็นภัยคุกคามต่อท้องทะเลนี่คือกฎหมายนี่คือสิ่งที่เราต้องทำเราต้องขอโทษด้วย”

 

บางคนในฝูงชนยังคงอธิบาย แต่ความโลภบนใบหน้าของพวกเขายังสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน

 

โรแกนในขณะนี้ไม่ได้ยินการสนทนาระหว่างโลลิกับคนเหล่านี้เขาถูกแช่อยู่ในอินเทอร์เฟซของระบบเวทย์มนตร์ ก่อนที่โลลิต้าจะผลักเขาเสียงอิเล็กทรอนิกส์ที่เย็นชาก็โผล่ขึ้นมาในความคิด

 

“ ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ระบบที่แข็งแกร่งที่สุดถูกผูกมัดไว้กับโฮสต์”

 

“โฮสต์สามารถซื้อวิญญาณของคนที่สร้างตำนานของเขาเองโดยใช้เงินจากโลกใบนี้”

 

“ หรือโฮสต์สามารถเลือกใช้เหรียญครอบครองที่ได้รับหลังจากเอาชนะคู่ต่อสู้เพื่อรับเอาทักษะจากวิญญาณที่ถูกครอบครองได้”

 

“ตอนนี้โฮสต์สามารถเลือกสีของวิญญาณได้!”

 

หลังจากเสียงอิเล็กทรอนิกส์กล่าวสิ่งนี้อินเทอร์เฟซที่มีสีสันก็ปรากฏตัวต่อหน้าของโรแกน

 

“ 1.000 เบรี,10.000 เบรี,100.000 เบรี และสุดท้ายหนึ่งพันล้านเบรี”

 

โรแกนนั้นดูแปลกๆ บนใบหน้าของเขานั้นอยู่ๆก็ได้มีรอยยิ้มปรากฎขึ้นมา

 

ตามระดับที่ระบบกำหนดขึ้นมานั้นสีนั้นจะเป็นตัวกำหนดความแข็งแกร่งของวิญญาณสีแดง,สีส้ม,สีเหลือง,สีเขียว,สีน้ำเงิน,สีม่วง,สีคราม และสุดท้ายสีรุ้ง

 

เขาสามารถเลือกสีได้ก็ต่อเมื่อเขามีเงินซื้อเท่านั้นแต่เขาก็ยังสามารถได้รับคะแนนครอบครองหลังจากเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขาและซื้อทักษะของวิญญาณที่ครอบครอง

 

ในเวลานี้เบื้องหน้าเขามีคนโลภกว่า 20 คนอยู่รอบตัวเขาเขามีเพียงหนึ่งหมื่นเบรีในกระเป๋าของเขา

 

“ ถ้างั้นฉันจะไม่แสดงความเมตตาใดต่อพวกนายอีก!”

 

“ ฉันเลือกวิญญาณสีแดง”

 

“ ฉันต้องการวิญญาณราคาหนึ่งหมื่นเบรี!”