S.P.P บทที่ 40: แมว!?

 

รูทดราก้อนสั่นไหวแล้วหล่นลงไปบนเส้นทางที่ทอดยาวไปสู่เซาท์บลูมันกำลังลอยลงไป

 

รูทดราก้อนตกลงมาจากภูเขานี้อย่างรวดเร็วและความเร็วกำลังเพิ่มขึ้นเนื่องจากแรงโน้มถ่วงของโลก

 

โรแนกได้ยินเสียงกระทบของน้ำเขาจึงจับเสากระโดงเรือและหัวเราะออกมา

 

“ฮ่าฮ่า! มิน่าละ,ทำไมฉันถึงติดใจการแล่นเรือนัก,เพราะมันสนุกมากนี้เอง,ฉันชอบมันจริง!”

 

ในชีวิตก่อนหน้านี้เขาเคยดูนิตยสารศิลปะการต่อสู้มากมาย,ดื่มน้ำ,เดินเลียบแม่น้ำและทะเลสาบแต่เขาก็ไม่ได้มีความสุขอะไร แต่ในโลกนี้เขากลายเป็นคนที่สุดยอดเดินทางด้วยเรือของเขาเองแล่นเรือไปในท้องทะเลพร้อมกับความสนุกสนานที่ได้รับมากขึ้น และทำในสิ่งที่เขาต้องการ

 

เขามีสาเกและดาบ

 

ทำไมเขาถึงจะไม่มีความสุขละ?

 

ตลอดทางที่กำลังมุ่งหน้าไปยังเซาท์บลูเขาได้หัวเราะอยู่บนพื้นเรือและสนุกไปกับช่วงเวลานั้น

 

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงรูทดราก้อนก็ได้ส่งเสียงดังขึ้นไปทั่วทั้งที่แห่งนี้ และในที่สุดมันก็ได้ตกลงมา

 

ในที่สุดเขาก็มาถึงเซาท์บลู

 

ได้มีแสงสว่างเปล่งประกายออกมาจากดวงตาของเขา,เขามาที่เซาท์บลูเพื่อมาทำภารกิจสำคัญ

 

“ ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบทุกอย่างเอง!”

 

โรแกนได้ส่ายหัวและลึกเข้าไปในดวงตาของเขานั้นได้ปรากฏอาการบางอย่าง

 

ทะเลนั้นเป็นสถานที่ที่อันตรายเป็นอย่างยิ่งซึ่งมันไม่ต่างอะไรกับการเดินตรงเข้าไปในรังของหมาป่า แต่ถึงยังงั้นเขาก็ต้องไปเผชิญหน้ากับมัน

 

เมื่อชายผู้ยิ่งใหญ่ได้ก้าวเข้ามาในโลกนี้ และถ้าเขามีสิ่งที่ต้องทำเขาก็จะทำมันแม้ว่ามันจะต้องแลกมาด้วยชีวิตของเขาก็ตามเขาจะไม่ลังเลใดๆ

 

“ นายไม่ได้มาที่นี่เพื่อที่จะทำมันให้สำเร็จ,ดังนั้นให้ฉันได้ช่วยนายเอง!”

 

“ ถ้ามันไม่ใช่สำหรับนาย? แล้วใครละที่จะทำมัน?”

 

ดวงตาของเขาได้ปรากฏความเย็นชา,เขาเคยยอมให้กับทุกสิ่งอย่าง แต่ในครั้งนี้เขาจะไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว

 

ใบเรือของรูทดราก้อนได้แกว่งไปมาแล้วมุ่งหน้าไปยังทิศทางของทะเลเซาท์บลู

 

ในขณะเดียวกันห่างจากโรแกนไปประมาณยี่สิบไมล์ได้มีเสียงร้องคร่ำครวญดังขึ้น เหล่าโจรสลัดที่ดุร้ายนั้นกำลังตะโกนใส่เรือสินค้า

 

เมื่อเวลาผ่านไป,มันได้มีกลิ่นเลือดจางๆโชยออกมา มันทำให้พวกปลาดุร้ายโผล่ขึ้นมาบนทะเล ปลาเหล่านี้ได้ว่ายอย่างรวดเร็วแล้ววนไปรอบๆเรือ ดวงตาของพวกมันเต็มไปด้วยความโลภและปากของพวกมันก็ได้มีน้ำลายไหลออกมา

 

“ เอาสมบัติทั้งหมดของพวกแกมาให้พวกเราเร็วเข้าแล้วแกจะสบาย!”

 

“ ส่งน้องสาวของแกมาให้ฉันก่อน!”

 

“ ฉันจะฆ่าแก!”

 

กัปตันของกลุ่มโจรสลัดกลุ่มนี้นั้นมีรูปร่างที่สูงและร่างกายที่บึกบึนเขาถือมีดแมเชเทในมือของเขาและทันใดนั้นเขาก็ได้เฉือนมันลงไปที่หาลูกเรือของเรือสินค้า หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งบนดาดฟ้าของเรือสินค้าก็เต็มไปด้วยเลือด

 

“กัปตัน! หมอนี้มันตายแล้วครับ!”

 

ลูกเรือโจรสลัดที่อยู่ข้างๆนั้นได้กระซิบออกมา

 

ดวงตาของลูกเรือโจรสลัดเต็มไปด้วยความหวั่นเกรงและความหวาดกลัวมือของเขาสั่นเมื่อพูด

 

ในตอนนี้เขาโกรธมาก

 

“ หุบปากแกทำให้ฉันโกรธ! ฉันจะทุบแกให้กลายเป็นเนื้อบด จากนั้นฉันจะตัดแกออกเป็นชิ้นๆ,ไอตัวประหลาด!”

 

“ตาย!”

 

กัปตันดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ เขาได้จับไปที่ผมข้างหลังบนหัวของเขาราวกับว่าเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ เขาหัวเราะออกมาแล้วก็ควงมีดแมเชเทของเขา

 

ขณะที่เขาเดินอยู่นั้น,เขาก็ได้ตะโกนออกมา

 

“พี่น้อง! ฆ่าพวกมัน! และรวบรวมเอาสมบัติทั้งหมดมาและอย่าปล่อยให้ใครมีชีวิตอยู่ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายฆ่าพวกมันให้หมดและโยนพวกมันลงไปในทะเลให้ไปเป็นอาหารปลาซะ!”

 

น้ำเสียงของเขานุ่มนวล แต่ความโหดร้ายของเขาที่ได้แสดงออกมานั้นน่ากลัวเป็นอย่างมาก

 

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง,เสียงกรีดร้องบนเรือก็ได้หยุดลงมันไม่มีเสียงอื่นนอกจากเสียงหัวเราะของเหล่าโจรสลัด

 

“กัปตัน! ทุกคนตายแล้ว!”

 

โจรสลัดที่ดูฉลาดมองออกไปพร้อมกัลยิ้มเย้ยออกมา

 

“ ดี,ไปขนย้ายสมบัติของพวกมันมาที่เรือของเราแล้วเราก็จะออกไปจากที่นี่!”

 

“ แล้วร่างพวกนี้เอาไงดีครับ?”

 

โจรสลัดคนนั้นมองไปที่ศพที่อยู่ถัดไปจากเขาและเขาก็ได้ยิ้มอีกครั้ง

 

“พี่น้องของเราต่างก็เหนื่อยกันมามากแล้ว”

 

“เหนื่อยงั้นเหรอ!?”

 

“ถูกตัอง! ปล่อยให้พวกทหารเรือมันจัดการกับศพพวกนี้!”

 

เขาได้เอามือแตะไปที่หลังคอของเขา โจรสลัดคนนั้นโบกมือของเขาและสั่งให้คนอื่นขนย้ายสมบัติทั้งหมดไปยังเรือของพวกเขา จากนั้นพวกโจรสลัดก็ได้แล่นเรือออกไป และพวกเขาก็ได้ออกมาจากเรือสินค้าอย่างเงียบๆ

 

ทันใดนั้นก็ได้มีร่างของอะไรบ้างอย่างกระโดดออกมา

 

“เหมียว!”

 

เสียงร้องเบาๆดังออกมาดูเหมือนว่ามันจะเป็นแมว

 

แมวตัวนั้นผอมแต่มันว่องไวมาก มันกำลังเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังผ่านศพบนเรือเพื่อหลีกเลี่ยงการเปื้อนเลือด ในเวลานั้นเองภายใต้สายตาที่เฉลียวฉลาดนั้นได้ปรากฏความโศกเศร้าและความหวาดกลัวออกมา

 

มันทำตัวราวกับว่าตัวมันนั้นเป็นมนุษย์

 

“เหมียว!”

 

แมวได้จ้องไปที่เรือของพวกโจรสลัดที่อยู่ห่างไกลออกไปด้วยสีหน้าเศร้าโศก

 

แมวยืนมองทะเลอันไร้ที่สิ้นสุดและได้ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อยู่บนหัวเรือ

 

มันไม่รู้ว่าจะต้องไปที่ไหนหรือต้องทำอะไร?

 

ทันใดนั้นก็ได้มีเรือปรากฏขึ้นมาตัวต่อหน้าต่อตาของมัน มันได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนแหวกคลื่นออกซึ่งทำให้ดวงตาของแมวนั้นเปล่งประกายไปด้วยความตื่นเต้น

 

“เหมียว! เหมียว!”

 

ดูเหมือนว่ามันกำลังร้องเรียกเรือลำนั้น แต่เสียงของมันทุ้มต่ำเป็นอย่างมากและคนบนเรือลำนั้นก็คงจะไม่ได้ยินเสียงของมัน

 

ไม่ว่าเสียงของมันจะสูงแค่ไหนมันก็ไปไม่ถึงเรือลำนั้นซึ่งมันทำให้แมวรู้สึดหมดหวังอีกครั้ง

 

“เหมียว…”

 

แมวรู้สึกต้อยต่ำและได้ร้องไห้ออกมา

 

เรือก็ได้เริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ หลังจากนั้นไม่นานแมวก็ได้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือที่กำลังใกล้เข้ามา

 

แมวได้ลืมตาขึ้นมาดูเหมือนว่ามันจะประหลาดใจและสับสนในเวลาเดียวกัน

 

“ทำไมชายคนนี้แล่นเรือมาคนเดียว?”

 

แมวไม่เห็นคนอื่นหรือได้ยินเสียงอะไรบนเรือลำใหญ่นั้น

 

ชายหนุ่มได้ยืนบนดาดฟ้าเรือพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขานั้นเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ร่าเริงแต่มันก็สามารถรู้สึกได้ถึงความเหงาของเขา

 

ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ได้ทอดสายตาออกไป

 

เมื่อเขาหันหน้าไปมองรอบๆนั้นเขาก็ได้เห็นแมวเขารู้สึกตะลึงเล็กน้อยแล้วก็ได้ยิ้มออกมา

 

“อา…นั้นมันแมวนิ!”

 

จากนั้นชายคนนั้นก็กระโดดขึ้น,ร่างกายของเขาดูไม่ได้แข็งแรงอะไรเลยในทางกลับกันเขากลับดูผอมไปซะด้วยซ้ำ แต่ด้วยการก้าวกระโดดเพียงครั้งเดียวเขาก็สามารถมาถึงตรงที่แมวอยู่ได้แล้ว

 

ทันใดนั้นชายคนนั้นก็ได้เห็นความสยองขวัญที่เกิดขึ้นบนเรือลำนั้นผ่านดวงตาของเขา

 

“ที่นี่เหลือแค่แกงั้นหรอ?”

 

ชายคนนั้นได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ เขาถามคำถามนี้ด้วยความสงสัยแต่ในใจของเขานั้นเขารู้อยู่แล้วว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่ยังเหลือรอดอยู่ในที่แห่งนี้

 

หลังจากเลี้ยวไปที่เรือสินค้า เขาได้หยิบคบเพลิงออกมาแล้วถือไว้ในมือของเขา

 

แมวได้ถอยหลังไปอย่างเงียบๆ และได้ซ่อนตัวอยู่ในมุมๆหนึ่งมันแอบดูสิ่งที่ชายคนนั้นกำลังทำอยู่

 

เขาได้จุดไฟบนคบเพลิง,เขาต้องการที่จะโยนมันไปที่เรือสินค้า แต่หลังจากคิดถึงแมวตัวนั่นเขาก็ได้หายใจเข้าลึกๆ แล้วเข้าไปพูดกับแมวที่ซ่อนตัวอยู่ตรงมุม

 

“ คนพวกนี้เขาตายกันไปหมดแล้ว และฉันต้องการเผาพวกเขาเพื่อไม่ให้ร่างของพวกเขาเน่าและส่งกลิ่นเหม็น”

 

“ ดังนั้นแกต้องมากับฉัน!”

 

หลังจากนั้นก็ได้เกิดไฟไหม้ขึ้น จากนั้นเขาก็หันกลับไปและเดินไปที่เรือของเขา

 

เปลวไฟได้ลุกท่วมปิดกั้นทางออกจากที่แห่งนี้ ซึ่งมันทำให้แมวนั้นตกใจกลัวเป็นอย่างมาก

 

“ แกจะมากับฉันหรือไม่!!”

 

“เขาพูดมันออกมาแค่ครั้งเดียวแล้วเขาก็เผาเรือของฉันจริงๆ !!”

 

หลังจากที่คิดอยู่ซักพักและมองไปที่เรือ มันก็ได้ลุกขึ้นมาและมันก็ได้กระโดดลงไปอย่างไร้ทางเลือกไปกับชายคนนั้น