S.P.P บทที่ 62: มาถึงแล้ว!

 

รูทดราก้อนได้แล่นอยู่บนท้องทะเลอย่างราบรื่นในตอนนี้ผ่านมาแล้วสามวันในพริบตา

 

ในช่วงเวลานี้โรแกนกำลังคิดถึงสิ่งที่เขาจะทำต่อไป,เขากำลังฝึกฝนจิตใจของเขาเป็นครั้งคราว,ในตอนนี้เขากำลังคุยแผนกับเจสันและเจ้านายน้อย,ในที่สุดเขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้

 

ทหารเรือนั้นไม่รู้ว่ารูจนั้นหน้ายังไงและพวกเขาก็ไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนบนเกาะ พวกเขาทำเพียงแค่ปิดล้อมบริเวณโดยรอบเอาไว้ เกาะนี้นั้นมีพื้นที่ที่มีขนาดใหญ่มากภายใต้สถานการณ์แบบนี้โอกาสในการค้นหาเธอให้เจอจึงต่ำมาก

 

และสิ่งแรกที่โรแกนต้องทำนั้นก็คือปกปิดตัวตนเอาไว้

 

“ ทหารเรือนั้นไม่ได้รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับรูจ พวกเขามีข้อมูลที่น้อยมากและพวกเขาก็ยังไม่แน่ใจเกี่ยวกับรายละเอียดต่างๆ!”

 

“ ดังนั้นสิ่งแรกที่เราต้องทำคือปกปิดตัวตน!”

 

แน่นอนว่าถ้าเขาต้องการช่วยรูจนั้นเขาต้องไปที่บราเทอริลล่าซึ่งทหารเรือได้พบเข้าควบคุมสถานที่แห่งนั้นเอาไว้แล้ว พวกเขาจะต้องระมัดระวังตัวมากในการที่จะเข้าไปในเกาะ

 

“ ฉันนะเป็นที่สนใจของพวกกองทัพเรืออยู่แล้วและพวกนายก็คงจะถูกเพ่งเล็งโดยพวกกองทัพเรือแล้วเป็นแน่!”

 

หลังจากที่เขาเข้ามาในเซาธ์บลูมันเป็นที่ชัดเจนว่าคนส่วนใหญ่นั่นไม่รู้จักเขาและเขาก็เดาว่ากองทัพเรือนั้นคงจะเตรียมแผนพิเศษเอาไว้สำหรับเขาเอาไว้แล้ว เพราะการที่เขาเอาชนะดราก้อนและหลบหนีออกมาจากกองกำลังทหารเรือขนาดใหญ่ขนาดนั้นได้อย่างปลอดภัยเขาจะต้องกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งอย่างมากเป็นแน่ในความคิดของกองทัพเรือและพวกเขาก็ควรจะเพิ่มค่าหัวของเขาเพื่อที่จะให้ทุกคนในโลกไล่ตามหาตัวเขา

 

แต่มันกลับไม่มี!

 

ไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่เพิ่มรางวัลค่า แต่ในตอนที่โรแกนมาถึงเซาธ์บลูเขาไม่เคยเห็นใบค่าหัวของตัวเขาเองเลยแม้แต่ครั้งเดียว

 

“ กองทัพเรือพยายามปกปิดทุกอย่างเกี่ยวกับตัวฉันอย่างจงใจ!”

 

โรแกนพยายามคิดหาคำตอบ

 

“ พวกเขากลัวอะไร? พวกเขากลัวว่าฉันจะเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกงั้นหรอ!?”

 

หลังจากคิดหนักมาระยะหนึ่งโรแกนก็ได้รับตอบคำถามนี้ในที่สุด

 

“โรเจอร์! กองทัพเรือต้องการจับกุมฉันเพราะเขาดังนั้นเหตุผลที่พวกเขากลัวฉันจะต้องเป็นเพราะเขา,โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าลูกเรือที่ยังมีชีวิตอยู่ของเขา “

 

ในที่สุดโรแกนก็เข้าใจในสิ่งที่พวกเขาทำ

 

ต่อให้เขาเป็นน้องของโรเจอร์แต่ถ้าเขาอ่อนแอเขาก็จะถูกจำกัดโดยเหล่าโจรสลัดที่ดุร้ายเหล่านั้นพวกเขาจะมาฟังคนที่อ่อนแอไปทำไหม แต่ในตอนนี้เขาได้แสดงพลังอันยิ่งใหญ่ออกมาซึ่งมันได้สร้างความแตกต่างขึ้นมาในทันที

 

ถ้าเหล่าอดีตลูกเรือของโรเจอร์เห็นว่าน้องชายของเขากลายเป็นโจรสลัดที่แข็งแกร่งพวกเขาจะคิดอย่างไร?

 

ผลที่ตามมาจากสิ่งนี้คือสิ่งที่กองทัพเรือไม่สามารถยอมรับได้หรือแม้แต่กล้าที่จะยอมรับมัน

 

ดังนั้นพวกเขาจึงซ่อนและปกปิดข้อมูลทั้งหมดของโรแกนเอาไว้ ในความเงียบพวกเขานั้นพร้อมที่จะแก้ไขปัญหาทั้งหมดที่โรแกนจะนำมาอย่างลับๆ

 

“ และสิ่งนี่ก็ได้เพิ่มความกังวลให้กับฉันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”

 

แม้แต่ในตอนนี้อาจจะมีทหารเรือที่กำลังตามตูดเขาอยู่ก็เป็นได้

 

ระหว่างทางเขาไม่ได้ซ่อนตัวใดๆเลยแม้แต่หน้ากากเขาก็ไม่เคยใส่ มีคนมากมายที่เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเขา ดังนั้นทหารเรือจะไม่รู้ตำแหน่งที่แท้จริงของเขาได้ยังไงกัน

 

ไม่มีการโจมตีใดๆอาจจะเป็นเพราะว่าพวกเขาอาจจะรู้จุดประสงค์ของเขา

 

“เฮ่อ! กองทัพเรือนี่ไม่ง่ายจริงๆ!”

 

โรแกนได้ถอนหายใจออกมา

 

พลังของพวกเขานั้นไม่ได้มีเพียงด้านเดียวไม่เพียงแต่ความแข็งแกร่ง แต่ยังมีความเฉลียวฉลาด

 

กองทัพเรือนั้นสามารถทำอะไรก็ได้ตามความต้องการของพวกเขา ดังนั้นในช่วงเวลานี้พวกเขาจึงได้เสริมความแข็งแกร่งโดยการกวาดล้างเหล่าโจรสลัดที่แล่นเรืออยู่บนทะเลใกล้ๆกับเกาะ บราเทอริลล่าและเสริมความแข็งแกร่งของพวกเขาด้วยการระดมเหล่าทหารเรือเข้ามาเพิ่ม

 

พวกเขากำลังรอคอยกระต่ายของพวกเขาอยู่

 

แต่โรแกนนั้นได้รวบรวมเบาะแสข้อมูลมาจากผู้คนถึงการเคลื่อนไหวของพวกทหารเรือเขาได้วิเคราะห์และใช้ความคิดของเขาอย่างเต็มที่

 

“ สำหรับฉันแล้วเกาะบราเทอริลล่ามันอันตรายเกินไป!”

 

ดวงตาของเขาได้หดแคบลงเล็กน้อย

 

อย่างไรก็ตามไม่ว่ามันจะอันตรายแค่ไหนเขาก็ต้องไป!

 

นี่คือสงคราม! มันเป็นสงครามของเขาเอง!

 

เขาต้องการที่จะเผชิญกับมันและเขาก็จะเผชิญกับมัน!

 

“ กัปตันมีเรือรบของกองทัพเรืออยู่ข้างหน้า”

 

ทันใดนั้นเจสันก็ได้วิ่งมาและกระซิบบอกเขา

 

โรแกนได้มองไปที่มันและเรือรบที่กำลังแล่นมาอย่างรวดเร็วผ่านคลื่นทะเล

 

“ ไม่ต้องกังวล,แล่นเรือต่อไป”

 

ดวงตาของเขาเปล่งประกายขึ้นมา

 

เนื่องจากทหารเรือรู้ว่าเขาจะมาที่นี่พวกเขาจะต้องเตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเขาเอาไว้แล้วเป็นแน่

 

“รับทราบ!”

 

เจสันได้ตะโกนเสียงดังและมองไปที่ทหารเรือด้วยดวงตาที่หดแคบลง แต่มันไม่มีความกลัวใดปรากฏในดวงตาของเขาเลยแม้แต่น้อย

 

หลังจากนั้นรูทดราก้อนและเรือรบของกองทัพเรือก็ได้แล่นเรือสวนกันและทั้งสองฝ่ายก็ได้หันมามองกันและกัน

 

“ พันตรี,คุณต้องการตรวจสอบพวกเขางั้นหรอครับ?”

 

บนเรือรบนั้นทหารเรือกระซิบถามนายพันผู้ที่กำลังดื่มอยู่

 

“ตรวจสอบ? ตรว…ตรวจสอบอะไร?”

 

“ พันตรีเราต้องให้ความสนใจกับเรือที่ผ่านมาทั้งหมดในช่วงเวลานี้เพื่อป้องกันไม่ให้โจรสลัดเข้ามาได้นะครับ”

 

ทหารเรือคนนั้นได้ลดเสียงของเขาลง

 

“ ดูสิเรือลำนี้กันแค่ 2 คนเอง จะไปตรว…ตรวจสอบอะไรอีกเล่า”

 

พันตรีได้ชี้มาที่รูทดราก้อนแล้วตะโกนออกมา

 

“ โง่อะไรขนาดนี้กันนะ,เราไม่สามารถตัดสินอะไรจากแค่การมองดูเพียงแค่ครั้งเดียว,เราต้องตรวจสอบก่อน”

 

ดวงตาของทหารเรือคนนั้นมองไปที่กัปตันคนขี้เมาของเขาอย่างจนปัญญา,เขาเป็นนายพันได้ยังไงกันนะ

 

เมื่อเร็วๆนี้ได้มีทหารเรือกลุ่มใหม่เข้ามาที่เซาท์บลู พวกเขานั้นมาจากศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นเด็กที่มีระดับสูงและพวกเขาต่างก็มีลูกเรือภายใต้กำมือของพวกเขา ในขณะเดียวกันพวกเขาแต่ละคนก็มีบุคลิกที่แตกต่างกันบางคนจริงจัง,บางคนนั้นมีไหวพริบที่ดี แต่ก็มีบางคนที่เป็นเหมือนกับผู้ชายคนนี้ ความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นก็กลางๆดื่มสาเกทุกวัน

 

“ รู้ไหมทำไหมนายถึงได้มาเป็นลูกเรือของฉัน?”

 

รูทดราก้อนได้ขยับออกห่างไปจากสายตาอย่างช้าๆและคำพูดของพันตรีก็ได้ดังเข้าไปในหูของทหารเรือคนนั้น

 

“ เพราะฉันไม่ฉลาดเท่านาย”

 

ทหารเรือคนนั้นทำได้แค่ก้มหน้าและขบฟันของเขา

 

“โง่! เพราะคุณมันโง่มีบางสิ่งที่คุณทำลงไปลูกเรือคนอื่นก็ต้องมารับผิดชอบไปกับคุณด้วยใช่มั้ย,ฮึ,ชั่งมันเถอะ!”

 

“ นายไม่ต้องรับผิดชอบอะไรหรอก,นายยังไม่เข้าใจถึงระดับของมัน”

 

หลังจากที่พูดประโยคอันคลุมเครือนี้เขาก็ได้ปิดตาของเขาลงและนอน

 

“ขยะเอ๊ย”

 

ทหารเรือคนนั้นได้มองไปที่พันตรีที่หลับและได้ถ่มน้ำลายลงบนพื้น

 

เจสันมองไปที่เรือรบที่อยู่ห่างออกไปและแตะไปที่หัวของเขา

 

“ กัปตันพวกเขาไม่สนใจเราเลย”

 

“ใช่ฉันรู้.”

 

โรแกนได้พยักหน้า

 

เรือรบกองทัพเรือนั้นเป็นเพียงเรือลำเล็กที่มีทหารเรืออยู่กันแค่สิบกว่าคนเท่านั้น แต่ผู้นำซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงนั้นไม่ควรค่ากับตำแหน่งของเขาเลย

 

“ ดูเหมือนว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงมากมายเกิดขึ้นในทะเลเซาท์บลูในช่วงเวลานี้”

 

โรแกนได้ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยใบหน้าของเขากลายเป็นจริงจัง

 

ในเวลาเดียวกันบนเกาะบราเทอริลล่า

 

เรือรบขนาดใหญ่ได้แล่นเข้ามาอย่างช้าๆตามด้วยเรือรบขนาดกลางห้าถึงหกลำ

 

บนชายฝั่งที่ท่าเรือนั้นทหารเรือหลายพันนายกำลังเข้าแถวกันอย่างรวดเร็วเต็มสองข้างทาง

 

การตั้งแถวแบบนี้นั้นดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะต้อนรับใครบางคนที่กำลังจะมาถึง