S.PP: บทที่ 356: เทพเจ้า!

ในตอนนี้โรแกนที่ยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้วเขาได้เดินเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับตบหัวไปทีละคนฉาดใหญ่

“กล้าที่จะล้อเล่นกับกัปตันและนี่ก็คือราคาที่พวกนายต้องจ่าย!”

เมื่อเห็นเหล่าลูกเรือกําลังรู้สึกเจ็บปวดโรแกนก็รู้สึกสะใจขึ้นมา

“เด็กคนนี้คือคนที่ฉันได้ช่วยเอาไว้บนท้องถนนและที่สําคัญก็คือเธอคือคนที่มาจากเกาะแห่งท้องฟ้า”

หลังจากที่ทุกคนเงียบเขาก็ได้กล่าวอธิบายออกมา
ในตอนนั้นเองสายตาของเหล่าลูกเรือก็ได้จ้องมองไปที่ไดน่าด้วยความตกตะลึง

“เกาะแห่งท้องฟ้า? เกาะแห่งท้องฟ้ามันมีอยู่จริงงั้นหรอเนี่ย!”

ชาร์โปลอสและพวกมังกรคชสารได้กระโจนเข้าไปล้อมรอบตัวไดน่าอย่างรวดเร็วจนไดน่าถึงกับกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว

“พวกนายเห็นปีกเธอไหมมันเหมือนกับนางฟ้าในตํานานเลย!”

“นี่นางฟ้าตัวน้อยเธอบินได้ไหม?”

“นางฟ้าในตํานานมีพลังอํานาจที่น่ากลัวไม่ใช่งั้นหรอ?,ทําไมฉันถึงไม่เห็นสัมผัสอะไรแบบนั้นได้เลย?”

ในตอนนี้ไดน่ารู้สึกกลัวกลุ่มคนพวกนี้มาก

“พวกนายรีบๆออกไปได้แล้ว,ไม่เห็นหรือไงว่าเธอกําลังกลัวพวกนายอยู่”

เนลืนได้ก้าวออกมาข้างหน้าพร้อมกับดึงร่างของไดน่ามาไว้ที่ด้านหลังของเธอ

ด้วยตัวยาที่น่าตกตะลึงของเธอแถมเธอยังเป็นหมอประจําเรือเพียงคนเดียวบนเรือทําให้พวกเขาให้ความเคารพเธอเป็นพิเศษ

เมื่อเห็นดังนั้นชาร์โปลอสก็ได้เงียบเสียงไปในทันทีพร้อมกับใบหน้าที่ดูผิดหวัง

“นี่เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่ฉันได้เห็นอะไรแบบนี้!”

“ปีกของเธอนี่สวยจริงๆ”

“ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเกาะแห่งท้องฟ้าจะมีอยู่จริง ฉันอยากจะไปที่นั้นซะแล้วสิ!”

สายตาของพวกเขาแต่ละคนต่างก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความคาดหวังและในบางครั้งก็ได้เหลือบมองมาที่ไดน่า

ในตอนนี้ไดน่ารู้สึกว่าเธอกําลังถูกจ้องมองโดยฝูงหมาป่า

“ไม่ต้องกลัวหรอกพวกเขาก็เป็นอย่างงี้ล่ะ”

เมื่อได้เห็นอย่างงั้นโรแกนก็ได้ยกยิ้มขึ้นมา

“พะ..พวกคุณเป็นใครกันแน่?”

ไดน่าได้กล่าวออกมาด้วยร่างกายที่สั่นเทา

สายตาของคนเหล่านั้นมันร้อนแรงเกินไปจนเธอกลัว

“พวกเราเป็นโจรสลัด”

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้กล่าวตอบออกมา

ในตอนนั้นเองจู่ๆไดน่าก็เป็นลมไปในทันที

“โจรสลัดงั้นหรอ! งั้นพวกเขาก็น่ากลัวกว่าโจรลักพาตัวสี่คนนั้นอีกหน่ะสิ!นี่พวกคุณกลายเป็นคนเลวได้ยังไงกัน!”

“กัปตันเธอเป็นลมไปแล้ว”

เนลีนได้กล่าวออกมาอย่างใจเย็นหลังจากสํารวจอาการของไดน่าเสร็จ

“ถึงกับเป็นลมเลยงั้นหรอ!”

โรแกนไม่รู้ว่าเขาควรจะพูดอะไรออกมาดีดังนั้นเขาจึงได้เดินเข้าไปร่วมวงกับพวกลูกเรือของ

เขาแทน

“ฝากดูแลเธอด้วยล่ะ

ดวงอาทิตย์ได้ลอยเด่นขึ้นมาบนท้องฟ้า

หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จพวกเขาก็ได้มุ่งหน้าไปที่รูทดราก้อน

ในตอนนี้ล็อคโพสต์ของพวกเขาได้ทําการระบุเกาะที่เป็นเป้าหมายต่อไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ส่วนไดน่านั้นก็ยังคงมีความกลัวปรากฏอยู่ในแววตาของเธอ

แต่หลังจากแล่นเรือมาได้สามวัน ด้วยความดูแลของเนลื่นทําให้เธอเริ่มที่จะคุ้นเคยกับคนอื่นๆบนเรือและกล้าที่จะพูดคุยกับพวกเขา

โดยไม่คาดคิดคนแรกที่ได้น่าพูดคุยด้วยเป็นคนแรกกับเป็นชาร์โปลอส

“ไดน่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงงั้นหรอ? แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับเกาะแห่งท้องฟ้า?”

หลังจากที่ได้พูดคุยกันทําให้ชาร์โปลอสรู้จักไดน่ามากขึ้น และเมื่อรู้จักกันมากขึ้นด้วยความสงสัยชาร์โปลอสจึงเริ่มที่กล่าวถามถึงเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวกับไดน่าแทน

เมื่อได้ยินคําถามของชาร์โปลอสไดน่าก็ดูจะเศร้าไปในทันทีแต่ถึงอย่างงั้นเธอก็ยังคงเล่ามันออกมาให้พวกเขาฟัง

“มันเป็นเพราะเทพเจ้าองค์ใหม่!”

คําพูดของไดน่าทําให้เหล่าลูกเรือรู้สึกประหลาดใจ

“เทพเจ้ามันมีอยู่จริงด้วยงั้นหรอ?”

พวกเขาคิดว่ามันเป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อมาก โลกใบนี้มันมีเทพเจ้าที่มีพลังอํานาจอยู่เหนือท้องทะเลแห่งนี้ด้วยงั้นหรอ?

“เขามีพลังอํานาจที่น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก ด้วยพลังอานาจของเขามันได้ทําลายบ้าน เมืองและผู้คนไปเป็นจํานวนมากจนพวกเขาต้องหลบหนีออกมาและพ่อกับฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้นและมันก็เป็นเหตุผลที่ทําให้ฉันมาอยู่ที่ทะเลสีฟ้าแห่งนี้”

ไดน่าได้เล่าและร้องไห้ออกมา

“เธอลงมาที่นี่พร้อมกับพ่อของเธองั้นหรอ? แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ?”

ชาร์โปลอสได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

“พวกเราผลัดหลงกัน แต่โชคดีที่ฉันถูกช่วยเอาไว้โดยเรือสินค้าที่แล่นผ่านมาพอดีและพวกเขาก็พาฉันมาส่งที่วิสกี้พีค”

“หลังจากมาถึงที่นี่ฉันก็ตั้งใจว่าจะออกตามหาพ่อของฉันแต่ในครั้งนี้ฉันกลับโชคร้ายไปเจอกับพวกโจรลักพาตัวเข้า”

เมื่อไดน่าเล่าเรื่องนี้ออกมาพวกเขาก็อดที่จะรู้สึกสงสารเธอไม่ได้

บ้านเมืองถูกทําลายโดยเทพเจ้าจนต้องหนีหัวซุกหัวซุน แม้ว่าจะสามารถหนีลงมาที่ทะเลสีฟ้าได้แต่ก็ต้องแยกจากกับผู้เป็นพ่อ แม้ว่าหลังจากนั้นจะถูกช่วยเอาไว้โดยกลุ่มคนที่มีจิตใจดีแต่สุดท้ายก็ยังตกไปอยู่ในเงื้อมมือของคนเลว

ถ้าไม่ได้โรแกนละก็ปานนี้เธอคงจะถูกขายเป็นของสะสมของพวกขุนนางไปแล้ว

“น่าสงสารจริงๆ!”

เมื่อได้ฟังเรื่องราวของไดน่าชาร์โปลอสก็ได้ร้องไห้ออกมาด้วยความสงสาร

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ชายชาวมังกรฟ้าคนนี้กลายเป็นคนที่อ่อนไหวแบบนี้ซึ่งมันขัดแย้งกับในอดีตอย่างสิ้นเชิง

“ฉันขอสัญญาเลยว่าฉันจะต้องหาพ่อของเธอให้เจอ และทําให้เธอกับพ่อของเธอได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง”

ชาร์โปลอสได้สัญญาทั้งน้ำตา

” พูดจริงงั้นหรอ? ชาร์โปลอส! ”

ไดน่าดูจะตื่นเต้นมาก

“แน่นอนฉันเป็นคนพูดจริงทําจริง! เพราะฉะนั้นเธอมั่นใจได้เลย!”

ชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาและตบลงไปที่อกของเขา

“เยี่ยมไปเลย!”

ไดน่าได้เข้าไปกอดชาร์โปลอสพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมา

ดาซได้มองไปที่ชาร์โปลอสและกล่าวออกมาว่า

“หมอนี้มันร้องไห้เรื่องอะไรกัน?”

“ไม่รู้สิ?”

เจสันและเทรนซุได้กล่าวออกมาพร้อมๆกัน

“ฉันจะต้องตามหาคุณพ่อให้เจอ!”

ชาร์โปลอสได้ตะโกนและร้องไห้ออกมาด้วยอารมณ์ที่เศร้ายิ่งกว่าเดิม

เมื่อได้ยินคําพูดของชาร์โปลอสใบหน้าของทุกคนก็ได้เปลี่ยนไปเป็นหมองคล้ําในทันที

“และฉันจะต้องแต่งงานกับเธอให้ได้!”

เมื่อได้ยินดังนั้นเจสันก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความเดือดดาลว่า
“ฉันจะฆ่าไอ้บ้านี้เอง!”

แต่โชคดีของชาร์โปลอสที่เทรนซุเข้ามาห้ามเจสันเอาไว้ได้ทัน

โรแกนได้มองไปที่ชาร์โปลอสพร้อมกับส่ายหน้า ในฐานะกัปตันเขาไม่รู้จริงๆว่าเขาควรจะพูดอะไรออกมา

“กัปตันคุณไม่จําเป็นต้องพูดแต่ขอร้องล่ะอย่าได้ทําอย่างที่ไอ้บ้าชาร์โปลอสสัญญาเอาไว้เลย”

ดาซได้กล่าวข้อร้องออกมาด้วยท่าที่จริงจัง

“อา -? ฉันลืมกัปตันไปได้ยังไงเนี่ย!”

ในตอนนั้นเองเขาก็ได้จ้องมองไปที่โรแกน

โรแกนนั้นนับว่าเป็นคนที่ใจอ่อนกับอะไรแบบนี้อยู่เสมอ

“โรแกน!”

ไดน่าได้จ้องมองมาที่โรแกนด้วยดวงตาที่กลมโต

แม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่ชอบใจความคิดของชาร์โปลอส แต่ไดน่าเองก็เป็นเด็กที่น่าเห็นใจและน่าสงสารมากจริงๆ

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ตัดสินใจที่จะช่วยเธอ

“โอเค! พวกเราจะช่วยเธอเอง!”

เมื่อได้ยินคําตอบของโรแกนชาร์โปลอสและไดน่าก็ได้หัวเราะออกมาด้วยความดีใจ

“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเข้ากันได้ดีจริงๆ”

เทรนซุไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

“ระหว่างทางที่พวกเราจะไปยังเกาะแห่งท้องฟ้า พวกเราน่าจะได้ยินข่าวเกี่ยวกับพ่อของไดน่าไม่มากก็น้อย”

“ส่วนการไปที่เกาะแห่งท้องฟ้าเราไม่จําเป็นต้องพาพวกเขาไปด้วยก็ได้!”

ในตอนนั้นเองดวงตาของโรแกนก็ได้เปล่งประกายขึ้นมา

“ฉันอยากจะเจอหมอนั้นเร็วๆซะแล้วสิ!”