S.PP: บทที่ 369: เปิดศึกครั้งใหม่?!

คําพูดของออกัสสันทําให้มีฮอร์คหยุดชะงักลงไปชั่วขณะหนึ่ง และในเวลานั้นเองดาบเล่มโตก็ได้ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของเขา

“เครั้ง!”

มิฮอร์คนั้นได้ยกดาบของเขาขึ้นมาสกัดกันอย่างรวดเร็ว

ในเวลาต่อมาแรงปะทะที่รุนแรงก็ได้ระเบิดออกมา พร้อมกับร่างของมิฮอร์คที่ถูกผลักไปข้างหลัง

เมื่อเห็นดังนั้นออกัสสันก็ได้หัวเราะและพุ่งออกไปข้างหน้า

การเคลื่อนไหวและแรงกดดันของเขานั้นโหดเหี้ยมราวกับสัตว์ร้าย

ดาบดําและดาบยักษ์ได้กระพริบวูบไหวไปมา และในทุกครั้งที่ดาบของพวกเขาปะทะกันสายลมแรงก็จะปะทุขึ้นมา

“มังกรขย้ํา!”

ออกัสสันได้ฟาดฟันมาที่มฮอร์คด้วยความดุร้ายอย่างต่อเนื่องราวกับห่าฝน

“สะบั้นกระดูก!”

การโจมตีที่บ้าคลั่งของออกัสสันนั้น ทําให้มีฮอร์คต้องล่าถอยกลับไปอย่างต่อเนื่อง

เพียงแค่สิบวินาทีเขาก็ถูกผลักไปที่ชายฝั่งเป็นที่เรียบร้อย

อีกเพียงแค่ก้าวเดียวเขาก็จะก้าวลงไปในท้องทะเลแล้ว

“ทรงพลังจริงๆ!”

“แต่ภายใต้พลังอํานาจที่น่าเกรงขามนั้นมันมักจะมีความอ่อนแอซ่อนอยู่เสมอ!”

ในตอนนั้นเองมิฮอร์คก็ได้ฟาดฟันดาบของเขาออกมา คลื่นดาบของเขานั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมากแม้แต่อากาศก็ยังบิดเบี้ยว

ท่ามกลางความมืดมิดมันกลับปรากฏแสงสว่างที่มุ่งตรงมาที่คอของออกัสสัน

เมื่อเห็นดังนั้นใบหน้าของออกัสสันก็ได้เปลี่ยนไปในทันที

ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ตัดสินใจล่าถอยกลับไปในทันที

“นายไม่มีแรงเหลืออีกต่อไปแล้ว และด้วยสภาพของนายในตอนนี้ นายไม่มีทางเอาชนะฉันได้หรอก..”

“นายแพ้แล้ว!”

มีฮอร์คได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบาพร้อมกับปลดปล่อยการโจมตีออกมาอย่างต่อเนื่อง

ในเวลานี้ออกัสสันนั้นทําได้แค่ป้องกันและล่าถอยกลับมา

ในตอนนี้ออกัสสันได้เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างชัดเจน จังหวะการโจมตีของมิฮอร์คนั้นเหมือนกับกระดานหมากรุกไม่มีผิด ก้าวไปอย่างช้าๆ ก่อนที่จะทําการรุกฆาตอีกฝ่ายโดยที่ไม่ทันตั้งตัว

สถานการณ์ของออกัสสันนั้นเลวร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าสู้กันบนหน้าผาละก็ตอนนี้ออกัสสันก็จวนจะตกหน้าผาเต็มที่แล้ว

ดาบดําของมิฮอร์คนั้นเริ่มเข้าใกลร่างของออกัสสันมาทุกขณะ

ในเวลานี้บนใบหน้าของออกัสสันนั้นถูกปกคลุมไปด้วยเม็ดเหงื่อเป็นจํานวนมาก มีหลายครั้งที่เขาต้องการจะตอบโต้ แต่มิฮอร์คก็ไม่เคยเปิดโอกาสให้เขาได้ทําแบบนั้น

เพียงแค่สิบวินาทีเขาก็ถูกบังคับให้ต้องล่าถอยกลับมากว่า 300 เมตรแล้ว

ในตอนนี้ไม่ว่าจะลมหายใจหรือจังหวะในการต่อสู้ของเขาต่างก็สับสนและยุ่งเหยิงจนแทบจะไม่สามารถควบคุมได้แล้ว

ห่างออกไปพวกโรแกนก็ได้จ้องมองมาที่การดวลของพวกเขาด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย

“วิถีดาบของออกัสสันนั้นได้ก้าวมาถึงจุดสุดยอดแล้วอย่างแน่นอน แต่มันกลับเหมือนยังมีจุดบกพร่องอะไรบางอย่างอยู่”

เจสันได้กล่าวออกมาด้วยความงนงงและสงสัย

ถ้ามองเพียงแค่ผิวเผินเป็นใครก็ต้องคิดว่าวิถีดาบของออกัสสันและมิฮอร์คอยู่ในระดับเดียวกันแต่ในความเป็นจริงแล้วมันคนละเรื่องเลย

เจสันเองก็สามารถสัมผัสถึงมันได้แต่เขาแค่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

แน่นอนว่าโรแกนรู้ดีว่ามันคืออะไร แม้ว่าร่างอวตารของเขาจะแข็งแกร่งแต่มันก็ไม่สามารถเทียบได้กับตอนที่ยังมีชีวิตอยู่

อย่างที่เขาได้พูดไปกับมิฮอร์ค,เขาตายไปแล้ว!

การต่อสู้ของพวกเขาทั้งสองนั้นยังคงดําเนินต่อไป

ในตอนนี้มันได้เปลี่ยนไปเป็นการสู่ฝ่ายเดียวของมิฮอร์คเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่นาน ในที่สุดออกัสสันก็ได้โอกาสวาดดาบออกมาอีกครั้ง

“วิชาลับพิฆาตมังกร!”

“วูมมมม!”

ออกัสสันได้กวัดแกว่งดาบไปมาด้วยใบหน้าที่โกรธเกรี้ยว

ในตอนนั้นเองเบื้องหลังของออกัสสันก็ได้ปรากฏร่างของมังกรฟ้าที่มีขนาดความยาวหลายร้อยเมตรขึ้นมา มันได้ขู่คํารามและจ้องมองไปที่มฮอร์คด้วยดวงตาที่แดง

เมื่อรับรู้ได้ถึงความอันตรายของการโจมตีในครั้งนี้ มิฮอร์คก็ได้ทําการกําดาบในมือแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง

ทันใดนั้นเองมังกรฟ้าตนนั้นก็ได้พุ่งเข้ามาหามฮอร์ค

และในเวลาเดียวกันนั้นเองมิฮอร์คก็ได้ปลดปล่อยการโจมตีออกมา

“วูมมมม”

ในตอนนั้นเองคลื่นดาบของมิฮอร์คก็ได้ปะทะเข้ากับมังกรของออกัสสัน
“แหมะ! แหมะ!”

เสียงของเหลวหยดลงบนพื้นอย่างแผ่วเบา พร้อมกับร่างของมิฮอร์คที่กําลังเก็บดาบกลับไปที่แผ่นหลัง

ออกัสสันได้จ้องมองไปที่มฮอร์คด้วยร่างกายที่ถูกปกคลุมไปด้วยเลือด

บาดแผลบนร่างกายของออกัสสันนั้นน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก มันลากยาวตั้งแต่หน้าอกจนมาถึงท้อง

อีกแค่นิดเดียวร่างของเขาก็ถูกแบ่งเป็นสองส่วนแล้ว เลือดที่ไหลรินออกมาจากร่างของเขานั้นทําให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัว

“เขาแพ้แล้ว!”

เทรนซุได้กล่าวออกมาด้วยความผิดหวัง

“ก็ไม่ใช่เรื่องที่เหนือความคาดหมายอะไร”

“นายแพ้แล้วออกัสสัน!”

มิฮอร์คได้กล่าวออกมาด้วยความเฉยชา

“ไม่ ฉันยังไม่แพ้มิฮอร์ค”

จ่ๆบนใบหน้าของออกัสสันก็ได้ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา แม้ว่าทั่วทั้งร่างจะถูกปกคลุมไปด้วยเลือดแต่เขาก็ยังคงยิ้มอยู่

“ฮ่าๆๆ!”

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้หัวเราะขึ้นมาพร้อมกับเอื้อมมือออกไปหยิบดาบที่อยู่ด้านหลังของเขา

เมื่อรู้ว่ากําลังจะได้ออกมาจากฝักดาบเจ็ดดาวก็ได้ส่งเสียงร้องออกมาในทันที

“วิถีดาบของนายมันวิเศษมากจริงๆ”

“นายแข็งแกร่งมากจริงๆมิฮอร์ค,แข็งแกร่งจนฉันอยากจะสู้ด้วย!”

เพียงไม่กี่ก้าวโรแกนก็ได้เดินมาถึงตรงหน้าของมิฮอร์ค

ในตอนนี้รูม่านตาของมิฮอร์คนั้นกําลังหดแคบลงด้วยความสงสัย

เขารู้สึกประหลาดใจมากเมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนและออกัสสัน เพราะมันคือคําพูดคําเดียวกัน และไม่ว่าจะความถี่ในการพูดหรือวิธีการพูดมันเหมือนกันอย่างกับแกะ

มันราวกับเป็นคนๆเดียวกัน!

“นายละจะเอายังไงต่อ?”

มิฮอร์คไม่ได้กล่าวตอบอะไรออกมาเขาทําเพียงแค่จ้องมองไปที่โรแกนพร้อมกับยกดาบของเขาขึ้นมาด้วยท่าที่จริงจัง

ในวินาทีต่อมาโรแกนก็ได้ชี้ดาบเจ็ดดาวไปที่ร่างของมิฮอร์ค

“เข้ามา!”

“จูราคิลมิฮอร์ค!”