S.PP: บทที่ 422: คอบร้า

หลังจากงานเลี้ยงจบลงพวกเขาก็ได้แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามห้องพักที่องค์กรบาร็อคเวิร์คได้จัดเตรียมเอาไว้ให้

ในรุ่งสางที่ห้องของคล็อกโคไดล์

“ไปสํารวจมาเป็นไงบ้าง?

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวถามออกมาอย่างช้าๆ

“ตอนนี้เรายังไม่ทราบตําแหน่งที่แน่นอนแต่เราพบสถานที่ที่น่าสงสัยด้วยกันทั้งหมดสามแห่ง”

ในตอนนั้นเองก็ได้ปรากฏร่างของชายคนหนึ่งที่อยู่ในชุดดําขึ้นมาท่ามกลางความมืดพร้อมกับยื่นกระดาษให้กับคล็อกโคไดล์

“ถ้างั้นก็สํารวจต่อไปฉันต้องการค่าตอบที่ถูกต้องก่อนที่จะเดินทางไปยังอลูบาน่า”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาพร้อมกับเปลี่ยนกระดาษที่ชายชุดดํายื่นให้เป็นเม็ดทราย

“รับทราบ!”

เมื่อกล่าวจบร่างของชายชุดดําก็ได้เลือนหายไปอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าอํานาจภายในที่แห่งนี้ขององค์กรบาร็อคเวิร์คจะไม่สามารถเทียบได้กับอาณาจักรอลาบัสต้า แต่ถ้าเป็นเรื่องของการสืบหาข้อมูลต่างๆแล้วละก็พวกเขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าอาณาจักรอลาบัสต้าเลยแม้แต่น้อย

เมื่อฟ้าสว่างเหล่าลูกเรือก็เริ่มตื่นขึ้นมาทีละคน

เมื่อตื่นขึ้นมาพวกเขาแต่ละคนต่างก็แยกย้ายกันไปหาสิ่งที่ต้องการภายใต้คําแนะนําของคนจากองค์กรบาร็อคเวิร์ค หลังจากที่รับทรัพย์มาจากเกาะแห่งท้องฟ้าอย่างมากมายมหาศาลในตอนนี้พวกเขานั้นกล้าที่จะเรียกตัวเองว่ามหาเศรษฐีได้เลย

หลังจากกินอาหารกลางวันเสร็จพวกเขาก็ได้มุ่งหน้าไปที่อลูบาน่าในทันที

สามวันต่อมาพวกเขาก็ได้มาถึงอลูบาน่า โรแกน,เจสัน,และเทรนซุนั้นได้จ้องมองเมืองอลูบาน่าด้วยความคิดถึง

“ไปกันได้แล้ว พวกเราไม่มีเวลาให้เสียแล้ว”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาครึ่งแรกของแกรนด์ไลน์นั้นไม่สามารถทําให้พวกเขารู้สึกกด ดันได้เลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเป้าหมายของพวกเขาคือที่โลกใหม่!

“กัปตันคุณวางแผนไว้ว่ายังไงงั้นหรอ?”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวถามออกมาอย่างช้าๆ

“เราจะไปที่พระราชวังอลูบาน่าและเข้าพบราชาองค์ใหม่!”

โรแกนได้กล่าวตอบออกมา

การสืบทอดบัลลังก์ของอาณาจักรอลายบัสต้านั้นพึ่งผ่านมาเพียงสิบปีเท่านั้น โรแกนจึงเรียกราชาองค์นี้ว่าราชาองค์ใหม่และราชาที่โรแกนพูดถึงก็คือ เนเฟตารีคอบร้า!

“คุณจะไปที่นั้นทําไม?”

เทรนซุได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

“เดี๋ยวก็รู้

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“คุณลืมไปแล้วงั้นหรอว่าพวกเราเป็นอะไร? พวกเราคือโจรสลัดแล้วพวกเขาจะยอมให้โขจรส ลัดอย่างพวกเราเข้าพบงั้นหรอ?”

ทุกคนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

ครึ่งชั่วโมงต่อมาโรแกนและพรรคพวกก็ได้มาถึงยังหน้าพระราชวังอลูบาน่า

เหล่าทหารยามนั้นต่างก็จ้องมองมาที่พวกเขาด้วยความระแวดระวัง

” พวกนายมาทําอะไรที่นี้?”

ในตอนนั้นเองทหารยามคนหนึ่งก็ได้ตะโกนถามขึ้นมา

“ฉันต้องการเข้าพบราชาของพวกนายช่วยไปบอกเขาที่ว่ากลุ่มโจรสลัดโซลมาหา”

โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างช้าๆ

เมื่อได้ยินค่าว่าโจรสลัดใบหน้าของทหารยามก็ได้เปลี่ยนไปในทันที

“โจรสลัด? โจรสลัดมาทําอะไรที่นี่? พวกเราอาณาจักรอลาบสต้าไม่ต้อนรับพวกนายกลับไปซะ!”

ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นโจรสลัดพวกเขาก็ไม่จําเป็นต้องสุภาพอีกต่อไป

ในแกรนด์ไลน์นั้นโจรสลัดนั้นคือสิ่งที่น่าหวาดกลัวสําหรับหลายๆเกาะ แต่มันไม่ใช่กับที่อลาบัสต้าพวกเขานั้นมีความสามารถพอที่จะป้องกันตนเองจากเหล่าโจรสลัด

ท่าทางของทหารยามทําให้เหล่าลูกเรือกลุ่มโจรสลัดโซลรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก

คล็อกโคไดล์ได้จ้องมองไปที่เหล่าทหารยามด้วยความดูถูก ในเวลาเดียวกันนั้นเองดาซก็ได้พุ่งออกไปข้างหน้าและในตอนนั้นเองทหารยามห้าคนก็ได้กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะล้มลงไปบนพื้น

ดาซหยุดยืนอยู่ท่ามกลางวงล้อมของเหล่าทหารยามด้วยความเย่อหยิ่งและน่าเกรงขาม

“ฉันขอแนะนําให้พวกนายทําตามที่กัปตันของฉันพูด!”

ความแข็งแกร่งนั้นคือภาษาที่ดีที่สุดสําหรับโลกใบนี้ ในตอนนั้นเองเหล่าทหารยามได้หันหน้ามามองกันก่อนที่จะมีทหารยามคนหนึ่งวิ่งไปหาหัวหน้าของพวกเขาด้วยความเร่งรีบส่วนคนที่เหลือนั้นพวกเขาก็ทําการจับตามองโรแกนและคนอื่นๆ

“โจรสลัดต้องการเข้าพบองค์ราชา?”

หัวหน้าทหารยามนั้นเป็นชายวัยกลางคน เมื่อได้ยินรายงานดังกล่าวเขาไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

จากที่ได้รับรายงานมาพวกเขาเพียงแค่คนเดียวก็สามารถจัดการกับทหารยามที่ติดอาวุธได้อย่างง่ายดายเขานั้นไม่สามารถคาดเดาความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายได้เลย

ในตอนนั้นเองหัวหน้าทหารยามก็ได้ตัดสินใจรายงานแก่องค์ราชา

ห้านาทีต่อมาหัวหน้าทหารยามก็ได้เดินทางมาถึงยังท้องพระโรงพร้อมกับคุกเข่าลงตรงหน้าของคอบร้า

“ท่านราชาคนกลุ่มนี้นั้นเรียกตัวเองว่ากลุ่มโจรสลัดโซลพวกเขานั้นอ้างว่าต้องการเข้าพบท่านข้าคิดว่าพวกเขาจะต้องไม่ได้มาดอย่างแน่นอน”

คอบร้าในเวลานี้นั้นยังดูหนุ่มมาก

“กลุ่มโจรสลัดโซล,ข้าเคยได้ยินชื่อของพวกเขามาก่อนพวกเขานั้นไม่ใช่กลุ่มโจรสลัดที่เลวร้ายและที่นี่ก็คืออาณาเขตของพวกเราเจ้ายังต้องกลัวอะไรอีกไลก้า?”

เมื่อได้ยินดังนั้นไลก้าก็ได้พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ถ้างั้นก็ไปเชิญพวกเขาเข้ามาที่ท้องพระโรง”

“มีโจรสลัดไม่กี่คนหรอกที่จะเข้ามาพบข้าด้วยความหวังดี มันจึงทําให้ฉันรู้สึกสนใจมากว่าพวกเขามาทําอะไรที่นี่?”

คอบร้าได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

โจรสลัดในความหมายโดยทั่วไปนั้นต่างก็หมายถึงความชั่วร้าย และโจรสลัดส่วนใหญ่ที่มาอลาบัสต้านั้นต่างก็มาพร้อมกับปัญหาที่ทําให้เขารู้สึกปวดหัว

พวกเขานั้นมาสร้างปัญหาเอาไว้มากมาย และพวกเขาก็ไม่สามารถส่งคนออกไปเพื่อจัดการกับพวกเขาที่อยู่บนท้องทะเลได้ซึ่งมันทําให้คอบร้ารู้สึกหงุดหงิด

สิบนาทีต่อมาพวกโรแกนก็ได้เดินทางมาถึงยังท้องพระโรง

ในตอนนั้นเองคอบร้าก็ได้จ้องมองไปที่พวกโรแกนด้วยสายตาจริงจัง แม้ปากจะบอกว่าไม่กลัว แต่เขาก็ยังเฝ้าระวังอีกฝ่ายไม่ห่างต้องอย่าลืมว่ากลุ่มคนเหล่านี้นั้นคือกลุ่มโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่ในต่านาน

“เราราชาของเป็นตัวแทนอาณาจักรอลาบัสต้ากล่าวต้อนรับพวกท่านทุกคน”

คอบร้าได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ขอบพระทัยองค์ราชาสําหรับการต้อนรับ”

โรแกนได้กล่าวรับด้วยรอยยิ้ม

คล็อกโคไดล์ได้จ้องมองไปที่เหล่าทหารยามด้วยแววตาที่เย็นชา

เอเนลได้กวาดตามองไปรอบๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เหล่าทหารยามนั้นได้จ้องมองมาที่พวกโรแกนด้วยความระแวดระวัง