“แปลกจัง… ถ้าหากว่าทั้งสองคนเคยมีความสัมพันธ์อย่างนั้นกันจริงๆ ทำไมถึงได้ทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้ากันเลยล่ะ?”

เมื่อที่เคยดักฟังนั้น เย่เฉินประสบความสำเร็จอย่างยิ่ง

แต่ว่าแอบฟังซูมู่ชิงครั้งนี้กลับไม่ได้ข่าวคราวอะไรมาเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะซูมู่ชิงเสแสร้งแสดงเก่ง ก็ซูมู่ชิงไม่ได้ทำอะไรผิดกับเขาเลย

“คุณชายเย่เจออะไรได้ไหมครับ?”

ซีกวาถามอย่างประหลาดใจ เขาเองก็อยากให้ซูมู่ชิงคิดไม่ซื่อ เพราะเขาชอบฉินเสี่ยวตั่วมากกว่า

ถ้าหากเย่เฉินหย่ากับซูมู่ชิง ซีกวาก็จะได้ยุให้เย่เฉินไปตามจีบฉินเสี่ยวตั่วได้อย่างโจ่งแจ้ง

เย่เฉินส่ายหน้า “กัวเยว่หมิงพาซูมู่ชิงไปส่งบ้านแบบรักษามารยาทมากเลย ระหว่างนั้นเขาไม่ได้พูดจาน่าเกลียดอะไรเลยแต่ว่าถ้าพี่ชายฉันสืบเจอว่าพวกเขามีปัญหาก็ต้องมีอะไรแน่ๆ เขาไม่มีทางหลอกฉันหรอก ซีกวาส่งคนไปตามรถของกัวเยว่หมิงดูว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหน พรุ่งนี้ฉันจะลองไปค้นของในบ้านเขาดู”

กัวเยว่หมิงไม่มีทางยอมรับแน่ดังนั้นเย่เฉินเลยตั้งใจจะแอบเข้าบ้านเขาเพื่อไปสืบหลักฐาน

ซีกว่ากล่าว “กำลังสะกดรอยตามอยู่ครับ ผมสืบเจอที่อยู่บ้านเขาตั้งนานแล้ว เขาอยู่ที่เขตเล่อเฉิง ผมส่งคนไปเฝ้าที่หน้าบ้านเขาแล้วพบว่าเป็นรหัสลายนิ้วมือ เปิดยากอยู่นะครับ”

เย่เฉินกล่าว “ไม่ต้องกลัว กล่องใบนั้นที่ฉันให้นายไปเมื่อคราวก่อนล่ะ?”

“อยู่หลังรถครับ เดี๋ยวผมไปเอา”

ซีกวาลงจากรถแล้วเดินไปเปิดหลังรถแล้วเปิดกล่อง

เย่เฉินกล่าว “ด้านในนั้นมีเสื้อผ้าเด็กสีล้วนชุดหนึ่ง นายหยิบออกมา ใช้มือจับหมวกแล้วอย่างไปแตะต้องที่อื่น”

ซีกวาคว้าเสื้อฮู้ดของเด็กตัวนี้อย่างระมัดระวังแล้วถาม“คุณชายเย่ คุณชายเอามาทำอะไรเหรอครับ?”

เย่เฉินกล่าว “รีบไปหาเด็กผู้หญิงมาสักคนแล้วให้กัวเยว่หมิงชนเด็กน้อยที่หน้าบ้านแล้วล้มลง เขาจะต้องใช้มือประคองหล่อนขึ้นมาแล้วเราก็จะได้ลายนิ้วมือของเขามา”

ซีกวาเข้าใจแจ่มแจ้ง “ที่แท้จะเอาเสื้อตัวนี้เอาลายนิ้วมือนี่เอง! ผมก็ว่าทำไมเนื้อผ้าแปลกๆ”

เย่เฉินพยักหน้ารับ “นี่เป็นเสื้อที่จากวัสดุพิเศษเพื่อเก็บลายนิ้วมือมาโดยเฉพาะ ทันทีที่มือไปแตะใส่เสื้อตัวนี้แล้ว มันจะเก็บลายนิ้วมือเองโดยอัตโนมัติจนได้ลายนิ้วมือมา ลายนิ้วมือที่ได้จากเสื้อตัวนี้จะชัดเจนเต็มร้อย สามารถใช้เปิดประตูบ้านของกัวเยว่หมิงได้”

ซีกวาอดชมไม่ได้ “คุณชายเย่สุดยอด! คุณชายรอบรู้จริงๆ! ผมจะทำตามที่คุณชายสั่งเดี๋ยวนี้เลยครับ!”

เรื่องราวก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น เมื่อกัวเยว่หมิงชนเข้ากับเด็กผู้หญิงแล้ว เขาก็ยื่นมือออกไปประคองให้เด็กหญิงลุกขึ้นมาจริงๆ

ทำให้เย่เฉินได้ลายนิ้วมืออีกฝ่ายมาอย่างง่ายดาย และแน่อนว่าเขาใช้แค่นิ้วหัวแม่โป้งก็เพียงพอแล้ว

……

เช้าวันต่อมาหลังจากที่กัวเยว่หมิงออกจากบ้านไปทำงานแล้ว เย่เฉินก็มาถึงบ้านพักของเขาแทบจะในทันทีทันใด

กัวเยว่หมิงเป็นชายโสดเนื้อหอม หลังจากที่เขาออกจากบ้านไปแล้วที่บ้านก็ไม่มีใคร

เย่เฉินหยิบเอาสก็อตเทปที่มีลายนิ้วมือออกมา และประทับนิ้วลงบนประตูเบาๆ

เสียงกริ๊กดังขึ้นทันที แล้วประตูก็เปิดออกในทันที!

“ฮ่าๆ ใช้ได้จริงๆ ด้วยครับ! คุณชายเย่สุดยอดจริงๆ!”

ซีกวารู้สึกแปลกใจอย่างมาก ถ้าทำแบบนี้เป็นจะเท่ากับว่าอยากไปบ้านใครก็ได้หรือเปล่า?

เย่เฉินใส่แมสก์ปิดปากแล้วกำชับ “พวกนายรออยู่ด้านนอก ฉันจะเข้าไปคนเดียว”

คนเข้าไปในบ้านจำนวนมากเกินไปอาจจะทำให้การจัดวางของบ้านเปลี่ยนไป

เย่เฉินเป็นคนทีมีความรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี แต่คนอย่างซีกวาเป็นพวกคนหยาบกระด้างทำเป็นแต่ต่อยตี แต่ทำเรื่องละเอียดๆ ไม่ค่อยเป็น

“ครับ คุณชายเย่!”

เย่เฉินสวมถุงมือเดินเข้าไปในบ้านของกัวเยว่หมิงแล้วก็พบว่าหมอนี้เป็นลูกคนรวยชัดๆ

ถึงแม้ว่าจะตกแต่งอย่างเรียบง่าย แต่ในความเรียบง่ายนั้นก็ยังดูหรูหรา

มีของหลายอย่างที่แค่มองเขาก็เห็นแล้วว่ามีมูลค่าพอตัว อย่างน้อยๆ น่าจะอยู่ในหลักล้านด้วยซ้ำ

ในห้องรับแขกไม่ได้มีของอะไรเป็นพิเศษเย่เฉินจึงเลือกมาที่ห้องหนังสือของเขา

เขาเดาว่าในคอมพิวเตอร์ส่วนตัวของกัวเยว่หมิงหรือบางทีอาจจะซ่อนอะไรเอาไว้

จะเปิดแมคบุ๊คของเขาต้องใช้รหัสผ่าน แต่ก็ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงของเย่เฉิน เขาเคยศึกษาวิธีแฮครหัสผ่านคอมพิวเตอร์มาก่อนหน้านี้แล้ว

แต่ว่าเย่เฉินไม่ต้องยุ่งยากอะไรขนาดนั้น

เขาสังเกตบริเวณแถมๆ แป้นตัวเลขของคอมพิวเตอร์ผนวกกับข้อมูลส่วนตัวของกัวเยว่หมิง ทำให้เขาเดาได้ว่ารหัสผ่านน่าจะเป็นวันเกิดของอีกฝ่าย

เมื่อใส่รหัสเข้าไปแล้วก็พบว่าเปิดออกได้อย่างง่ายดาย

เมื่อรื้อค้นคอมพิวเตอร์อย่างละเอียดก็ไม่พบรูปภาพหรือว่าเอกสารที่น่าสงสัยแต่อย่างใด

เอกสารเดียวที่เกี่ยวข้องกับซูมู่ชิงเนื้อหาในนั้นทั้งหมดเป็นเพียงแค่บันทึกธรรมดาๆ เท่านั้นเอง

“แปลกจัง หรือว่ากัวเยว่หมิงไม่มีอะไรกับซูมู่ชิงจริงๆ นะ?”

เย่เฉินปิดคอมพิวเตอร์แล้วเดินตรงไปที่ห้องนอนของเขา

ตอนเดินไปถึงเตียงจู่ๆ เขาก็พบว่าตรงหัวเตียงเปิดออกได้ ภายในเป็นช่องลับ!

หลังจากเย่เฉินเปิดออกแล้ว ก็พบว่าภายในมีถุุงพลาสติก เมื่อแกะออกดูก็พบว่าด้านในมีรูปภาพจำนวนมาก!

ภาพแรกเป็นรูปคู่ของกัวเยว่หมิงและซูมู่ชิง!

“ในที่สุดก็เจอแล้ว!”

ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ตื่นเต้นอย่างมาก ดีนี่ กัวเยว่หมิง ซูมู่ชิง ซ่อนกันได้มิดดีจริงๆ นะ!

ฉันหามาตั้งนมนานกว่าจะเจอพิรุธของพวกนาย!

รูปใบนี้ที่จริงก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ มันเป็นแค่รูปคู่ของพวกเขาสองคนที่กำแพงเมืองจีนเท่านั้น

ในภาพถ่ายนั้นทั้งสองคนอมยิ้ม มองกล้องกัน ไม่ได้จับมือ ไม่ได้กอดกัน ไม่ได้มีท่าทีสนิทสนมกันแต่อย่างใด

ด้วยความสัมพันธ์ของกัวเยว่หมิงและซูมู่ชิง ทั้งสองคนจะไปกำแพงเมืองจีนด้วยกัน ถ่ายรูปคู่ ที่จริงก็ปกติ ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ

จากนั้นเย่เฉินก็เปิดรูปที่สอง

ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ต้องตกใจ!

รูปถ่ายใบนี้มีขาข้างหนึ่งของสุภาพสตรี อีกทั้งมุมกล้องก็ยังออกจะชวนให้คิดเกินเลยเสียด้วย!

ภาพด้านหลังยิ่งดูเลยเถิดไปเรื่อยๆ ทุกที ในรูปถ่ายไม่มีหน้าของผู้หญิงและชาย แต่ว่าเย่เฉินแน่ใจว่านี่จะต้องเป็นรูปของกัวเยว่หมิงและซูมู่ชิง!

ถ้าไม่ใช่พวกเขาสองคน ทำไมกัวเยว่หมิงจะต้องเก็บภาพพวกนี้ไว้กับรูปคู่ของเขากับหญิงสาวด้วยล่ะ?

อีกทั้งจากเรือนร่างของหญิงสาวในภาพก็ค่อนข้างคล้ายคลึงกับเรือนร่างของซูมู่ชิง น่าจะใช่หล่อนแน่!

เหมือนเห็นภาพพวกนี้แล้วเย่เฉินก็หัวเสียทันที!

นี่มันน่าหงุดหงิดเสียยิ่งกว่าตอนที่ได้ยินคลิปเสียงของหวังเจียเหยาและฟางเชาเสียอีก!

ตามหลักแล้วนี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนแต่งงานของหญิงสาว เย่เฉินไม่ควรคิดเล็กคิดน้อย ใครจะไม่เคยมีแฟนก่อนแต่งงานบ้าง?

แต่ว่าหญิงสาวหลอกลวงเขา จงใจทำให้เขาเห็นหล่อนเป็นเหมือนนางฟ้าที่แสนบริสุทธิ์ นี่ทำให้เขาขยะแขยงจนแทบอาเจียน!

ยิ่งสำคัญไปกว่านั้นคือถ้าซูมู่ชิงเป็นเหมือนหวังเจียเหยา ทั้งสองคนเป็นผู้หญิงที่โกหกเก่งและยังไร้ซึ่งศีลธรรมสามัญสำนึกใดๆ

อย่างนั้นแล้วซือซือเป็นลูกของเย่เฉินหรือไม่!

“บ้าชิบ! ซูมู่ชิงถ้าคุณกล้าเอาลูกมาหลอกผม ผมจะไม่ปล่อยคุณไปแน่!”

เย่เฉินกำหมัดแน่น เขาต้องการจะไปหาซูมู่ชิงเพื่อถามความจริง!

ตอนนี้เขาอยากจะปาภาพพวกนี้ หลักฐานที่เขาหาเจอใส่หน้าสวยๆ ของหล่อน!

อยากจะไปดูว่าหล่อนมีความกล้ามากพอจะพูดอีกไหมว่าชั่วชีวิตนี้รักเขาคนเดียว!