ตอนที่2 สัตว์ประหลาดต่างดาว

“สหรัฐอเมริกาได้ประดิษฐ์คลื่นอนุภาคพลังงานชนิดหนึ่งซึ่งมีอานุภาพในการทำลายล้างสูง เมื่อใดที่ยิงคลื่นอนุภาคพลังงานนั้นด้วยพลังงานเต็มที่ก็จะสามารถทำลายมันให้แตกออกเป็นชิ้น ๆ ได้อย่างแน่นอน” คลาร์กอธิบาย

 

“คลื่นอนุภาค?” เมื่อได้ยินคำพูดของคลาร์ก ดวงตาของทุกคนก็มีร่องรอยของแห่งความสงสัย

 

“มันคืออะไร? ไม่เคยได้ยินมาก่อน” หลงยู่เทียนก็ตกใจเล็กน้อยเช่นกัน

 

“งั้นก็รีบยิงเลยซิ! ติดปัญหาอะไรทำไมถึงยังรออยู่?”  ในเวลานี้ ยาจิตัวแทนจากญี่ปุ่นยืนขึ้นและพูดออกมา

 

คลาร์กส่ายหัว “พลังงานในการยิงต่อครั้งมันมากเกินไป เราไม่สามารถผลิตพลังงานทั้งหมดได้ด้วยตัวเอง ในการยิงหนึ่งครั้ง เราต้องใช้พลังงานจากทั่วโลกจำนวนมากถึงจะยิงได้ …. หลังจากสร้างสิ่งนี้ขึ้นมาสำเร็จ มันก็ดูเหมือนเป็นแค่เพียงของไร้ประโยชน์”

 

ทุกคนฟังและยังนิ่ง คลาร์กจึงพูดต่อ “ได้รับแรงบันดาลใจจากปิรามิดของอียิปต์ ต่อมาก็พัฒนาจนสำเร็จ แต่ก็ไม่สามารถยิงได้ ….  โชคร้ายในความโชคดีเนอะ ที่เจอสถานการณ์แบบนี้ อย่างน้อยก็ไม่ใช่การวิจัยและการพัฒนาที่สูญเปล่า มันเป็นการทุ่มเทเงินทุนจำนวนมาก”

 

“ผมเอาด้วย ประเทศจีนจะมอบพลังงานให้คุณ” เสียงของหลงยู่เทียนดังขึ้นในห้องประชุม

 

คลาร์กพยักหน้าให้หลงยู่เทียน เพื่อแสดงความรู้สึก ‘หลงยู่เทียนผู้นี้เก่งกาจจริงๆ กล้าตัดสินใจได้เด็ดขาดขนาดนี้’

 

“ต่อให้รู้ว่าจะมีความเสี่ยงในการทำแบบนั้น แต่ประเทศจีนก็ยอมช่วยเหลือแม้ว่า ระบบการป้องกันในประเทศจะหยุดทำงานก็ตาม” หลงยู่เทียนพูด

 

ทุกคนหันไปมองที่หลงยู่เทียน

 

สีหน้าทุกคนได้เปลี่ยนไป ไม่รู้ว่าจะตัดสินใจยังไงต่อ

 

“เราก็จะเข้าร่วมด้วย ไม่สู้ทุกคนต้องตายไปกันหมด จะไปกลัวอะไร?” มีเสียงดีงขึ้นมาอีกเสียง เป็นเสียงของออฟจากรัสเซีย

 

เมื่อได้ยินคำพูดของออฟ ทุกคนก็กล้าตัดสินใจ

 

เสียงพูดว่าเข้าร่วม ดังมาเรื่อย ๆ

 

จนในไม่ช้า ทุกคนในที่นี้ก็เข้าร่วมทุกคน

 

“เราเริ่มลงมือกันเลย!” คลาร์กพูดพร้อมกับให้ทุกคนจัดการตามที่ประชุมทันที

 

เมื่อหลงยู่เทียนได้ถอดหมวกกันน็อคออก เสียงของหยูเทียนเจ่อก็ดังขึ้นมา “ต่อจากนี้จะให้พวกเราทำอะไร?  คุณมีแผนแล้วหรือยัง?”

 

พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม หลังจากนั้นหลงยู่เทียนเดินผ่านยูเทียนเจ่อ เพื่อไปออกคำสั่ง

 

….

 

“ อะไร! เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้ดูยังดีๆอยู่ไม่ใช่เหรอ?”

 

“ทำไมจู่ๆปิดหนังหล่ะ?”

 

โรงภาพยนตร์ทั้งหมดจมสู่ความมืดมิด การฉายหนังได้หยุดลง ทุกคนต่างโวยวายจนเจ้าหน้าที่ในโรงหนังต้องรีบเข้ามาแก้ไข

 

หากคุณมองไปนอกโลกคุณจะพบว่าซีกโลกด้านหลังของดวงอาทิตย์จมดิ่งสู่ความมืดมิดโดยไม่มีร่องรอยของแสง

 

ในฝั่งของสหรัฐอเมริกาก็กำลังเก็บรวบรวมพลังงานจากทุกแหล่งทั่วโลกเพื่อชาร์จพลังเลเซอร์

 

…

 

ห้านาทีต่อมา ผู้คนเริ่มเห็นลำแสงขนาดใหญ่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและกระจายไปในอวกาศอันไกลโพ้น แสงเลเซอร์นี้สว่างไสวราวกับตอนกลางวัน เป็นสิ่งน่าอัศจรรย์ใจจริงๆ

 

ในเวลานี้ทุกคนมารวมตัวกันอีกครั้งในห้องประชุมเมื่อสักครู่ โดยที่ผนังด้านหลังมีหน้าจอขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ ซึ่งเป็นภาพการยิงเลเซอร์อนุภาคออกมา

 

มองไปที่ลำแสงขนาดใหญ่ หลงยู่เทียนรู้สึกตกใจ

 

ช่างเป็นสิ่งที่ทรงพลัง ความรุนแรงน่าจะเพียงพอที่จะทำลายดาวเคราะห์ดวงเล็ก ๆ ได้เลย

 

โชคดีที่อเมริกาไม่สามารถยิงได้ตามต้องการ มิฉะนั้นโลกจะต้องตกอยู่ในมือของสหรัฐอเมริกาแน่

 

ทุกคนมองไปที่เลเซอร์อนุภาค มันค่อยๆพุ่งขึ้นผ่าชั้นบรรยากาศโลก เงาสีดำในเวลานี้ได้เข้ามาถึงชั้นนอกของพื้นผิวบรรยากาศและในทันใดนั้น

 

เมื่อเลเซอร์ปะทะเข้ากับเงาดำ เงาสีดำกระพริบและสลายออกไปเป็นเสี่ยงๆ

 

คลาร์กหันกลับไปอย่างช้าๆ มองหน้าทุกคน ด้วยใบหน้าที่ผ่อนคลายและภาคภูมิใจออกมา

 

“ทุกคนเราประสบความสำเร็จแล้ว การทำนายของชาวมายันไม่สามารถส่งผลอะไรต่อพวกเราได้อีกแล้ว! พวกเราไปเฉลิมฉลองกันต่อดีไหม?”

 

“ฮ่าฮ่าโอเคนี่เป็นเรื่องที่สุดยอดและยิ่งใหญ่มาก ควรที่จะมีการเฉลิมฉลอง”

 

เมื่อทุกคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาก็พากันโล่งใจและเห็นที่จะปาร์ตี้เฉลิมฉลอง

 

“เดี๋ยวก่อน พวกคุณดูในจอนั่นสิ คืออะไร?” หลงยู่เทียนยังไม่ปักใจว่าเราชนะแล้ว

 

ทุกคนได้ยินเสียงของหลงยู่เทียนและมองไปที่หน้าจอขนาดใหญ่อีกครั้ง

 

เงาสีดำขนาดใหญ่เดิมได้แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับไม่ถ้วนและกระจายออกไปรอบ ๆ โดยเศษชิ้นส่วนพวกนั้นยังคงกระสับกระส่ายเหมือนยังมีการควบคุมอยู่

 

“สิ่งนั้นมันมีชีวิตงั้นหรออ? เป็นไปไม่ได้” คลาร์กอุทานออกมา

 

หลังจากนั้นชิ้นส่วนนับไม่ถ้วนพวกนี้ก็ค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้กันและหลอมรวมกลายเป็นวัตถุคล้ายลูกกลมๆขนาดใหญ่ หลังจากนั้นมันก็เริ่มงอก กลายร่างออกมาเป็นสัตว์ประหลาด ทั้งตัวเป็นสีเขียวมีหนวดยาวสองข้างบนศีรษะและที่ใบหน้าของพวกมันมีเพียงดวงตาคู่หนึ่ง ไม่มีจมูกหรือปาก

 

ส่วนของร่างกายนั้นเกือบคล้ายกับมนุษย์ แต่มีแขนคู่พร้อมใบมีดขนาดใหญ่ที่แขน

 

สำหรับชิ้นส่วนเล็ก ๆ ที่ไม่ได้รวมเข้าด้วยกันพวกมันก็กลายเป็นร่างเป็นแบบเดียวกันอีกตัว เพียงแค่ร่างกายมีขนาดเล็กกว่าเท่านั้นเอง

 

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ทุกคนก็ตกตะลึงและไม่คาดคิดว่าสัตว์ประหลาดตัวนั้นยังไม่ตาย

 

“มันคืออะไร?”

 

หลงยู่เทียนหายใจเข้าลึก ๆ และพูดช้าๆ “งั้นตอนนี้เราเหลือวิธีเดียวแล้วหล่ะ เราต้องส่งคนไปที่อวกาศเพื่อกำจัดพวกมัน”