ตอนที่4 เสียงลึกลับ

หลงยู่เทียนรู้สึกมีความหวังมากที่เห็นนิวเคลียร์จำนวนมากพุ่งตรงไปที่ปากของเจ้าตัวใหญ่

 

แต่พอดูดีแล้วเหมือนว่าการโจมตีครั้งนี้ไม่น่าจะทำให้อีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บเท่าไรเพราะมันสามารถฟื้นฟูตัวเองได้เหมือนเคย

 

“ทุกคนฟังไว้ ขั้นตอนต่อไปคือพวกเราต้องเข้าไปจู่โจมมันด้วยตัวเอง ป่ะทุกคนออกจากยานอวกาศแล้วไปโจมตีมัน!”

 

“ครับ” ในเวลายานอวกาศลำอื่นๆที่ได้ยินคำสั่งก็เริ่มทำตามหลงยู่เทียนทันที ทันใดนั้นเงาจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งออกมาจากยานอวกาศต่างๆ

 

ตูม!

 

ผลของการกระหน่ำยิงนิวเคลียร์ใส่สัตว์ประหลาดขนาดใหญ่นี้ส่งผลให้สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ระเบิดออกกลายเป็นชิ้นเล็ก ๆ จำนวนนับไม่ถ้วน

 

แต่ชิ้นส่วนที่กระจัดกระจายออกมาเหล่านี้ ผ่านไปไม่กี่วินาทีเศษต่างๆก็กลับคืนสู่สภาพเดิม

 

สัตว์ประหลาดสีเขียวรู้สึกรำคาญมากตอนนี้

 

มันจำสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ได้ว่ามีอยู่ในส่วนอื่นๆ ของจักรวาล ซึ่งที่นั่นคนอื่นๆ เรียกว่า แจว แต่ว่าพวกมันอ่อนแอมาก

 

มันไม่คาดว่าตัวมันเองจะถูกโจมตีถึงสองครั้งที่นี่ ความโกรธเอ่อล้นออกมาจากใจ

 

เมื่อมองไปที่เงาจำนวนนับไม่ถ้วน สัตว์ประหลาดแสดงสีหน้าดูหมิ่นและเหยียดหยาม

 

สัตว์ประหลาดเขียวเหวี่ยงหมัดของมันและทุบลงใส่เหล่ามนุษย์โลกผู้กล้าทั้งหลาย

 

“กล้าดีที่จะต่อสู้กับข้า ไม่รู้จักประเมินตัวเองเลย พลังของข้าแค่หมัดเดียวก็เพียงพอที่จะบดขยี้พวกแก”

 

เมื่อเห็นกำปั้นขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาหาตนเอง หลงยู่เทียนตะโกนอย่างบ้าคลั่งและปล่อยหมัดของเขาเพื่อต่อสู้ไปทีละหมัด

 

ตูมตูมตูม!

 

เสียงดังออกมา แต่เป็นหลงยู่เทียนที่พุ่งกระเด็นถอยกลับมาพร้อมกับอาการกระอักเลือด

 

หลงยู่เทียนได้แต่ประหลาดใจมาก ที่เขาได้ชกสิบหกหมัดในขณะนั้น แต่เขาก็ไม่สามารถป้องกันหมัดของฝ่ายตรงข้ามเลยแม้แต่หมัดเดียว

 

มันทรงพลังเกินไปนี่มันมวยคนละคู่ชัดๆ

 

อย่างไรก็ตามหมัดของสัตว์ประหลาดเขียวก็ถูกหยุดลงด้วยพลังของหลงยู่เทียน

 

หลังจากนั้นเปลวไฟถูกยิงออกมาจากด้านหลัง ซึ่งเป็นของทีมมังกรและโดยการใช้โอกาสบินไปรอบ ๆ

 

หากไม่มีพลังของหัวหน้าขัดขวางมัน คาดว่าพวกสมาชิกทีมมังกรส่วนใหญ่อาจจะได้เสียชีวิตหรือตายกันหมดแน่

 

คลาร์กเองโจมตีปีศาจเขียวตัวเล็กจากระยะไกล ชุดต่อสู้บนร่างของเขายิงเปลวไฟออกมา ในพริบตาเดียวมันก็กลายเป็นขี้เถ้า

 

ในเวลาเดียวกันคลาร์กก็หันไปมองหลงยู่เทียน เมื่อมองเห็นหลงยู่เทียนถูกกระแทกออกไป เขาก็ตกใจมากและรีบเรียกคนที่อยู่ข้างๆเขาเพื่อพุ่งเข้าหาปีศาจสีเขียวตัวใหญ่

 

“เจ้าตัวใหญ่นี้ต้องถูกหยุดโดยใครบางคน ไม่อย่างงั้นโลกจะต้องพังพินาศแน่” คลาร์กพูดปลุกใจตัวเอง “เนื่องจากผมเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในสหรัฐอเมริกา ผมจะต้องหยุดเรื่องนี้ให้ได้”

 

ออฟที่มาจากรัสเซียและ ยาจิที่มาจากญี่ปุ่นก็เอาชนะคู่ต่อสู้ได้ หลังจากนั้นก็พุ่งเข้าหาปีศาจสีเขียวตัวใหญ่พร้อมกับลูกทีม

 

ในตอนนี้ที่เหล่านักสู้จากทั่วทุกประเทศร่วมมือกัน ไม่มีใครทั้งนั้นที่กลัวตาย เพราะถ้าหากล้มเหลวพวกเขาทุกคนรวมถึงทุกคนบนโลกด้วยจะเสียชีวิตกันหมด

 

หยูเทียนเจ่อ รีบพุ่งไปหาหลงยู่เทียน และคว้าตัวทันที ทั้งสองก็หยุดนิ่งอยู่กลางอวกาศ

 

หลงยู่เทียนเช็ดเลือดที่มุมปาก “ไป ลุยกันเถอะ! เรื่องแค่นี้เองพวกเราต้องจัดการได้” หลังจากพูดแล้วทั้งสองก็รีบพุ่งไปที่สัตว์ประหลาดเขียวอีกครั้ง

 

สัตว์ประหลาดเขียวมองไปที่กำปั้นของเขาด้วยความประหลาดใจ แจว ตัวน้อยนั้นต้านการโจมตีของข้าได้ “น่าสนใจทีเดียว!”

 

กลุ่มคนทั้งหมดเก้าคน กำลังปิดล้อมรอบสัตว์ประหลาดเขียวอยู่

 

นอกจากกองกำลังจากหลายประเทศแล้ว ยังมีนักสู้ของตระกูลจูเก่อก็อยู่ด้วย

 

ความชุลมุนการต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่ายดำเนินต่อไป

 

เก้าคนปิดล้อมปีศาจเขียวขนาดใหญ่ โจมตีชิ้นส่วนที่หลุดออกมาแล้วก็ทำลายด้วยไฟ แต่มันใหญ่เกินไป หลังจากต่อสู้เป็นเวลานาน ความเสียหายของสัตว์ประหลาดเขียวดูเหมือนจะน้อยมากแทบมองไม่ออกเลย

 

ทางด้านสัตว์ประหลาดเขียวก็รู้สึกไฟลุกท่วมหัวโมโหเช่นกัน

 

แมลงที่อยู่ตรงหน้า น่ารังเกลียด น่ารำคาญมาก

 

‘ถ้าตัวต่อตัวพวกมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าแน่ แต่พวกมันเอาแต่บินหมุนรอบข้า เอาแต่วิ่งหนี ไม่มีทางที่ข้าจะตีโดนพวกมันได้’ สัตว์ประหลาดเขียวได้แต่คิดอยู่ในใจ

 

ทั้งสองฝ่ายไม่มีใครสังเกตเห็นว่าไม่ไกลจากดวงอาทิตย์มาก มีบางสิ่งบางอย่างที่ค่อนข้างเล็กก็เปล่งแสงออกมา

 

ม่านแสงสีดำบังวัตถุนี้ แต่ถ้าหากมองดีๆจะเห็นแสงสีทองอยู่ภายใต้ม่านดำ แสงทองกำลังประทะกับม่านดำ

 

มีรูเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นเหนือม่านดำและมีแสงสีทองกระจายออกไปโดยรอบ

 

ทันใดนั้น ม่านดำก็ถูกกลืนกินไปด้วยแสงสีทอง

 

ในใจของปีศาจเขียวที่รำคาญพวกมนุษย์พวกนี้มากจนอยากที่จะหนีไป แต่ตอนนี้มันยังไม่พบเมืองมังกรและไม่รู้ว่าถูกโจมตีจนปลิวไปที่ไหนแล้ว

 

มันเป็นสิ่งที่ท่านจักรพรรดิชิงมอบให้มา หากมันทำหายมันอยู่ไม่เป็นสุขแน่

 

ปีศาจเขียวชกหมัดไปข้างหน้า คลาร์กหลบไปได้ และปีศาจเขียวก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

 

คลาร์กอึ้งไปสักพัก “เจ้านั่นพยายามจะหนีเหรอ?”

 

ทันทีที่ปีศาจเขียวพุ่งออกไป มันก็มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่เมืองมังกรหลุดออกกระเด็นออกไป

 

เมืองมังกรน่าจะอยู่ใกล้ ๆ ที่นี่ หาหน่อยก็คงเจอ ออกจากที่นี่ก่อนแล้วค่อยกลับมาสั่งสอนพวกแจวกลุ่มนี้

 

เมื่อมองไปที่ดวงอาทิตย์ตรงหน้าตัวมันเอง ปีศาจเขียวแสดงท่าทางที่น่ารังเกียจ เนื่องจากมันไม่ถูกกับอะไรที่มีอุณหภูมิสูง แต่เพื่อตามหาเมืองมังกร มันต้องทนเอาไว้

 

ทันใดนั้นสีหน้าของสัตว์ประหลาดเขียวก็เปลี่ยนไป และมีเสียงดังขึ้น “ผมไม่คาดคิดเลยว่าท่านชิงเทียนจะมอบเมืองมังกรให้แก เขาช่างมั่นใจจริงๆ”

 

“ฮึม? ไม่ใช่แค่ข้าหรอกนะ แม้แต่คนที่อ่อนแอกว่าก็ยังได้ .. ว่าแต่จักรพรรดิชิงได้ผนึกเอาไว้ แล้วพวกแกสามารถออกมาได้เหรอ?” สัตว์ประหลาดเขียวพูด

 

ในเวลานี้ หลงยู่เทียนและคนอื่นๆก็หยุดนิ่ง พวกเขาที่กำลังไล่ตามสัตว์ประหลาดเขียว แต่กลับได้ยินเสียงลึกลับนั้นพวกเช่นกัน

 

ทุกคนมองหน้ากันเอง และนิ่งไม่ทำการเคลื่อนไหวใด ๆ

 

เสียงลึกลับนั้นดังขึ้นอีกครั้ง “ผนึก? มันจะทำอะไรได้? จักรพรรดิชิงไม่ได้มาที่นี่เองสักหน่อย!”

 

ทันทีที่เสียงสิ้นสุดไป แสงสีทองที่น่าตกใจได้พุ่งเข้าหาปีศาจเขียว!

 

ทุกคนมองตามแสงสีทองและเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น เมืองสีดำขนาดใหญ่ไม่ไกลจากดวงอาทิตย์

 

แสงสีทองถูกยิงจากหอคอยที่สูงที่สุด จนพุ่งเข้าไปในดวงตาที่น่ากลัวของสัตว์ประหลาดเขียวทะลุเข้าไปถึงหัวทันที

 

ตามมาด้วยเสียงเหมือนอะไรสักอย่างแตก

 

แผละ!!

 

ร่างของสัตว์ประหลาดเขียวแหลกเหลวในทันที

 

สัตว์ประหลาดตัวน้อยสีเขียวจำนวนนับไม่ถ้วนก็ตายอย่างฉับพลัน

 

เหล่าผู้คนต่างๆก็งงกับสิ่งที่เกิดขึ้น จึงรีบมาหานักสู้ทั้งสิบทันที ทุกคนมองไปที่เมืองใหญ่ที่อยู่ไกลออกไป

 

ทันใดนั้นมีตัวหนังสือขนาดใหญ่ห้าตัวโผล่เข้ามาในดวงตาของพวกเขา..