ตอนที่26 พลังลึกลับ

อันหนิงพูดคุยและหัวเราะกับหยูเฟิงตลอดทาง และเมื่อเข้ามาใกล้ห้องเรียน ในเวลานี้ก็มีเสียงดังออกมาจากห้องเรียน “อืม? เกิดอะไรขึ้น?” อันหนิงมองอย่างสงสัย แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!

 

“ความผันผวนของหลิงเว่ย? ไม่? ความรู้สึกนี้? มันแปลกเล็กน้อย” อันหนิงไม่สามารถสังเกตเห็นได้

 

แต่หยูเฟิงไม่ใช่คนธรรมดา “มันเป็นการปะทะของหลิงเว่ย ไป รีบไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น!”

 

เห็นได้ชัดว่าหยูเฟิงเร่งฝีเท้าของเขา อันหนิงเดินตาม อันหนิงสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ นี่ไม่ใช่ทางไปชั้นเรียนของเธอเหรอ? จะมีการต่อสู้ของปรมาจารย์หลิงซืออยู่ที่นั่นได้อย่างไร

 

หยูเฟิงพาอันหนิงมาหยุดที่หน้าประตูห้องเรียนและสิ่งที่ได้เห็นคือความยุ่งเหยิง “เกิดอะไรขึ้น? หลิงฉวน? หลิงฉวนอยู่ที่ไหน?” อันหนิงตกตะลึงและรีบเข้าไปในห้องเรียนทันที

 

“ออกไป! เธอมาทำอะไรที่นี่?” เมื่อหลิงฉวนได้ยินเสียงของอันหนิงเขาก็ตะลึงและตะโกนใส่อันหนิง

 

เมื่อเจียงไห่เห็นอันหนิง เขาเองก็แอบตะลึงเหมือนกัน “โย่ ไม่คาดคิดว่าจะมีสาวรูปงามขนาดนี้มา! ฮ่าฮ่า”

 

อันหนิงวิ่งตรงไปหาหลิงฉวน ชันเข่ายกหลิงฉวนลุกขึ้นมาซบทันที

 

เหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่เกิดขึ้นคือ หลิงฉวนโดนพลังหลิงจี้ของเจียงไห่จนปลิวกระแทกกำแพงโดยตรง จนกระดูกแตกหักไปทั่วร่างกายจนไม่สามารถแม้แต่ที่จะลุกขึ้นมาได้

 

อันหนิงค่อยๆวางตัวหลิงฉวนพิงไว้บนตักของเธอ จากนั้นก็มองไปที่เจียงเหอ “เจียงเหอ ไอสารเลว เพราะแค่การทะเลาะกันนิดหน่อย แค่นี้เอง…. ถึงกับต้องทำให้หลิงฉวนเป็นแบบนี้เลยงั้นเหรอ?” ก่อนกินข้าวเที่ยง อันหนิงได้ยินหยางเจิ้นพูดถึงความขัดแย้งของพวกเขาและเจียงเหอ

 

อันที่จริงพวกเขาแค่ทะเลาะกันไม่ได้รุนแรงอะไรเลย “แล้วก็นาย ถ้านายยังไม่สามารถควบคุมพลังได้ดีได้ก็อย่าใช้ทักษะหลิงจี้!”

 

“หืม? สาวน้อย เมื่อกี้เธอว่าไงนะ?” เมื่อเจียงไห่ได้ยินคำพูดของอันหนิงก็โต้แย้งอย่างดุดัน

 

ตอนนี้เจียงไห่เป็นเพียงนักเรียนมัธยมชั้นปีที่สองและเพิ่งเรียนรู้ทักษะหลิงจี้ ยังไม่สามารถควบคุมพลังได้ดี ครั้งก่อนที่เอาชนะคนคนนั้นจนพิการก็เป็นเพราะสาเหตุนี้แหล่ะ

 

“ฉันกำลังพูดถึงนายนั้นแหละ! ถ้าไม่มีความสามารถ ก็อย่ามาแกล้งเป็นผู้เชี่ยวชาญ” เมื่อเห็นหลิงฉวนกลายเป็นแบบนี้ อันหนิงก็รู้สึกโกรธมากและต่อว่าเจียงเหอกับเจียงไห่อย่างรุนแรง

 

“หุบปากส้ะ!” เจียงไห่เอื้อมมือไปหยิบเก้าอี้และเขวี้ยงมันไปทางอันหนิงทันที

 

หยูเฟิงยืนอยู่ตรงประตูเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น ตอนนี้เขากำลังจะขยับตัวเข้าไปช่วยแต่มีฉากหนึ่งที่ทำให้เขาล้มเลิกความคิดนี้และอยู่นิ่งๆเพื่อดูต่อไป

 

หลิงฉวนจับมืออันหนิงดึงไปข้างหลังของเขาเอง และลุกยืนขึ้นด้วยแรงกระตุ้นอันร้อนแรง “ผมจะไม่ยอมให้คุณทำร้ายอันหนิงอย่างแน่นอน” พูดด้วยเสียงดุดันแหบแห้งเล็กน้อย

 

อันหนิงเงยหน้าขึ้นช้าๆและมองก็พบว่าหลิงฉวนเปลี่ยนไป!

 

สิ่งที่พี่น้องตระกูลเจียงทั้งสองคนเห็นคือดวงตาสีแดงหนึ่งคู่ ไม่รู้ว่าเปื้อนเลือดมาก่อนหรือด้วยสาเหตุอื่นหรืออะไร แต่มันทำให้พวกเขารู้สึกหนาวสั่นเหมือนถูกสัตว์ร้ายจ้องมอง

 

หลิงฉวนกำหมัดแน่นและทุบเก้าอี้ที่เจียงไห่โยนมา “คุณพูดอะไรกับเธอ?” หลังจากนั้นหลิงฉวนก็รีบวิ่งไปอีกครั้ง

 

“เห้อ ไม่เข็ดสินะ สังสัยอยากตายจริงๆ! ฝ่ามือ…” ก่อนที่เจียงไห่จะพูดจบประโยค เขาก็รู้สึกเจ็บที่ท้องของเขามาก และหลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆถอยไปด้านหลังจนล้มลงด้วยความเจ็บปวดแบบไม่ทราบสาเหตุ

 

ขณะนี้หลิงฉวนดูเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ผมของเขาเป็นสีแดงอย่างสมบูรณ์ แต่มันแตกต่างจากชายชุดแดงที่เห็นในวันนั้น เขาเป็นสีแดงเพลิง แต่หลิงฉวนเป็นสีแดงเลือด เจียงเหอมองไปที่หลิงฉวนที่ยืนอยู่ข้างๆเขา

 

“เอิ่ม! ผมจะไปเดี๋ยวนี้ เรื่องนี้พอแค่นี้ก่อน! ฮ่าฮ่า” หลังจากพูดจบเขาก็อุ้มเจียงไห่ที่ล้มลงบนพื้นแล้วเดินออกจากประตู

 

“เจียงเหอ ถ้ามีอีกครั้งผมจะฆ่าคุณแน่! จำเอาไว้! แล้วก็ไม่ต้องมารบกวนอันหนิงอีก!” หลิงฉวนเฝ้าดูเจียงเหอเดินออกจากห้องเรียนไป

 

“อันหนิงมานี่ยั… อ่า?” อันหนิงรีบเดินไปที่ด้านข้างของหลิงฉวนเพื่อประครองทันที ในตอนนี้หลิงฉวนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป จนล้มลงบนร่างของอันหนิง

 

เจียงเหออุ้มเจียงไห่ไว้บนหลังของเขาและค่อยๆเดินออกจากห้องเรียน

 

“เจียงเหอ วันหลังเราต้องคุยเกี่ยวกับเรื่องในวันนี้” ทันใดนั้นมีเสียงมาจากด้านหลังเขา เจียงเหอหันหน้าไปมองและพบว่านั่นคือครูจางเผิงกับหยางเจิ้น

 

เจียงเหอยิ้มอย่างลำบากใจ ไม่คาดคิดว่าเรื่องจะกลายเป็นเช่นนี้ “ครูครับเอาแบบนี้ รีบไปส่งเจียงไห่ไปห้องพยาบาลก่อน! แล้วค่อยเรียกผมคุยทีหลัง” หลังจากพูดเสร็จเจียงเหอก็แบกพี่ชายเจียงไห่ออกไปทันที

 

หยางเจิ้นจ้องมองเจียงเหออยู่พักนึง หลังจากนั้นก็เดินตามครูจางเผิงเข้าไปในห้องเรียน

 

“อาฉวน? นายเป็นยังไงบ้าง?”

 

เมื่อเห็นเช่นนี้หยางเจิ้นจึงรีบไปที่อันหนิงและถาม “ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พาเขาไปห้องพยาบาลก่อนดีกว่า! เขาได้รับบาดเจ็บหนักมาก!”

 

หยูเฟิงเห็นทั้งหมดนี้ด้วยสายตาของเขาเอง

 

“พ่อ ทำไมไม่ออกมาช่วย มันจะไม่เป็นแบบนี้ถ้าพ่อเข้ามาช่วยเขา! เขาไม่จำเป็นต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้”อันหนิงถามหยูเฟิง

 

หยูเฟิงตอบอย่างหมดหนทาง “ผมจะเข้าไปแทรกแซงได้อย่างไรเด็กคนนี้ต้องการเป็นฮีโร่มาช่วยสาว! ถูกไหม?”