ตอนที่32 ตระกูลเจียง

“อืม ผมรู้ว่าคุณอยากถามเรื่องเกี่ยวกับวันนั้น แต่ผมไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับนั้น ผมไม่รู้จะเริ่มพูดจากตรงไหน!” หลิงฉวนกล่าวด้วยรอยยิ้มที่แห้ง ๆ

หลังจากได้ยินสิ่งที่หลิงฉวนพูด ครูจางเผิงก็พูดต่อทันที “ผมค่อนข้างประหลาดใจจริง ๆ ผมไม่ได้คาดคิดเลยว่าคุณจะเอาชนะเจียงไห่ได้ แม้ว่าชื่อเสียงของเขาจะไม่ค่อยดีนัก แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็เป็นที่ยอมรับกันและผมไม่เคยเห็นท่าสุดท้ายที่คุณใช้ และแม้แต่โรงพยาบาลก็ตรวจสอบไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น” จางเผิงพูดกับหลิงฉวน ในขณะที่พูดสายตาของเขายังคงมองไปที่ดวงตาของหลิงฉวน แต่สีหน้าหลิงฉวนไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรไป

จึงทำให้ครูจางเผิงผิดหวังเล็กน้อย “ครู ที่ผมทำไปในวันนั้น ผมถูกเจียงเหอดูถูก ให้ผมคุกเข่าก้มกราบ ซึ่งผมก็ทำแล้ว ผมเต็มใจทำตราบใดที่เขาปล่อยอันหนิงไป แต่เขากลับโจมตีอันหนิง พอหลังจากตอนนั้น ผมก็ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น!” หลิงฉวนพูดกับครูจางเผิงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น

ส่วนที่เกี่ยวกับซ่วยหลง หลิงฉวนคิดว่าไม่พูดความจริงจะดีกว่า เอาจริงหลิงฉวนพยายามจะทำเนียนหน้านิ่ง แต่ในช่วงเวลาที่เขาพูด ดวงตาของเขาหมองคล้ำดูเหมือนว่าสัญชาตญาณของร่างกายของเขากำลังหลุดอาการและเขาก็ประหม่ามาก

เมื่อฟังคำพูดของหลิงฉวนเสร็จ จางเผิงโบกมือและปล่อยให้หลิงฉวนออกไป และเมื่อมองไปที่ด้านหลังของหลิงฉวน ใบหน้าของจางเผิงก็แสดงสีหน้าครุ่นคิด ‘เด็กคนนี้ไม่ง่ายจริงๆ แม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่แข็งแกร่งมากนัก แต่ในช่วงเวลาไม่นาน เขาก็จะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งกว่าผม…. อีกสามปีต่อมาอาจจะต้องพึ่งเขาก็ได้ และดูเหมือนว่าเขาก็เกิดตรงกับคำทำนาย นี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือว่ามันสัมพันธ์กัน?’

ไม่นานหลังจากที่หลิงฉวนเดินออกไปจากห้องทำงานของจางเผิง ก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามา เจียงซานเดินเข้าไปในห้องทำงานและนั่งลงบนโซฟา

ส่วนหลิงฉวนเดินเข้าไปในห้องเรียน เขาเข้าเรียนล่าช้าเพราะไปห้องทำงานของจางเผิง

ตอนนี้ในชั้นเรียนก็เริ่มเรียนกันแล้ว หลิงฉวนอธิบายสาเหตุให้ครูฟังและเดินไปที่นั่งของเขา เขาส่งสายตาให้อันหนิงหวานใจและเริ่มตั้งใจเรียน

ในเวลานี้ ก็มีกระดาษข้อความบินมา หลิงฉวนสแกนรอบๆและพบว่าอันหนิงกำลังยิ้มให้เขา เปิดออกมาดู

‘ไปทานอาหารเย็นกันไหมคืนนี้?’ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลิงฉวนและเขาก็เขียนคำตอบใหญ่ๆลงไปตรงๆ ‘อืม ๆ ได้ฉันมีบางอย่างจะบอกคุณในคืนนี้’

เมื่ออันหนิงเห็นเช่นนี้เธอก็ประหม่า ทั้งกังวลและดีใจ กังวลว่าถ้าหลิงฉวนสารภาพรักแล้วเธอจะทำอย่างไรดี? และดีใจเพราะข้อกังวลนี้เช่นกัน หลังจากนั้นอันหนิงก็ไม่โยนกระดาษมาอีกเลย

ในห้องทำงานของจางเผิง เจียงซานนั่งอยู่บนโซฟาและจุดบุหรี่ จางเผิงมองไปที่เจียงซาน ไม่รู้ว่าสาเหตุที่ท่านหัวหน้าตระกูลเจียงมาที่นี่มีอะไร?

ตั้งแต่ตอนที่เขาเข้ามา จางเผิงก็จำคนตรงหน้าได้แล้ว เจียงซานในฐานะหัวหน้าตระกูลเจียงก็เป็นคนดังเช่นกัน

“สิ่งที่เกิดขึ้นในชั้นเรียน จางเผิงคงจะไปบอกคนในตระกูลเจียงเรียนร้อยแล้วสินะ” ครูจางเผินพูดเปิดประเด็นขึ้นมา

“ครูจาง คุณรู้อยู่แล้วจะถามผมอีกทำไม? คุณจำเรื่องความขัดแย้งระหว่างเจียงไห่และหลิงฉวนในชั้นเรียนของคุณเมื่อไม่นานมานี้ได้ใช่ไหม? เจียงไห่ยังนอนอยู่บนเตียงตอนนี้! ชีวิตนี้จะตื่นขึ้นมาได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับโชคชะตา เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในชั้นเรียนของคุณ คุณจะให้คำอธิบายกับผมยังไง” เจียงซานมองไปที่จางเผิงและพูดเบา ๆ

“อ๋อ? ผมไม่ทราบว่าท่านหัวหน้าตระกูลเจียงต้องการให้ผมอธิบายอย่างไรหน่ะสิ?” จางเผิงมองไปที่เจียงซาน

“ตราบใดที่คุณปล่อยเด็กคนนี้หลิงฉวนให้ผมจัดการ ส่วนเรื่องอื่นคุณก็ไม่ต้องสนใจแล้ว มิฉะนั้นจะไม่มีการรับประกันความปลอดภัยหลังจากออกไปจากโรงเรียน” เจียงซานยิ้มและพูดกับจางเผิงอย่างดูถูก

“หลิงฉวนเป็นนักเรียนของผม เป็นไปไม่ได้ ถ้าคุณอยู่ที่นี่เพื่อเรื่องนี้ เชิญคุณกลับไปเถอะ? เดี๋ยวผมมีสอนต่อ!” จางเผิงไม่สนใจการคุกคามของเจียงซานเลย เขาไม่ใช่ตระกูลใหญ่ แต่เขาก็สามารถก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดได้ด้วยฝีมือตัวเอง ดังนั้นไม่มีอะไรที่เขาต้องไปกลัว เขาออกคำสั่งไล่เจียงซานโดยตรง

เมื่อได้ยินสิ่งที่จางเผิงพูด เจียงซานก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แค่อาจารย์ตัวน้อยทำไมถึงกล้าที่จะพูดด้วยวิธีนี้ แบบนี้อนาคตเขาคงจะหม่นหมองแล้วหล่ะ “จางเผิง นี่คือคำตอบสุดท้ายของคุณ คุณเลือกเองนะ เชื่อหรือไม่ว่าผมสามารถทำลายครอบครัวของคุณได้ง่ายๆหน่ะ?”

“คุณพูดอะไร?” เรื่องนี้บังเอิญไปถูกจุดจี้ใจดำ ความโกรธของจางเผิงเริ่มปะทุขึ้นมา จางเผิงมีปมในอดีตบางอย่างที่ทำให้เรื่องนี้เป็นส่วนที่จับต้องไม่ได้ ทันทีที่จางเผิงลุกขึ้น เจียงซานยังไม่ทันมองชัด เขาก็พบว่าอีกฝ่ายมาถึงตรงหน้าเขาแล้ว อยากจะขัดขืนแต่เขาพบว่าเขาไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อยและเขาก็ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่จะอ้าปากร้องขอความเมตตา