ตอนที่66

พยักหน้าให้แก่โรซา ฮวงหันหน้ากลับมา มองดูสัตว์ร้ายทุกท่านด้านล่าง เสียงที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจดังขึ้นอีกครั้ง “ผู้อาวุโสทั้งสี่ท่าน แผนการนั้นสามารถเริ่มดำเนินการได้แล้ว ตอนนี้มีลมฤดูใบไม้ผลิแล้ว” ร่างทั้งสี่ตรงหน้าสั่นไหว ต่างเงยหน้ามองฮวงอย่างแทบไม่อยากเชื่อ “อะไรนะ？ นี่เป็นความจริงเหรอ？ตอนนี้หญ้าหุบเขาลิงพร้อมแล้วเหรอ ไม่ใช่ต้องรออีกสี่ปีกว่าถึงจะได้หรือไง？เสียงตื่นเต้นดังขึ้น ฮวงพยักหน้าไปมา “ อืม มีบางอย่างเกิดขึ้นในนั้น จึงสามารถเริ่มต้นแผนการก่อนกำหนดได้ ”

“ฮา ๆ ๆ ๆ เยี่ยมไปเลย ในที่สุดก็ทำได้ เจ้าพวกมนุษย์ พวกแกเตรียมรอการสังหารโหดจากสิ่งที่พวกแกเรียกว่าสัตว์ร้ายได้เลย！” เห็นเพียงร่างกายของสี่ผู้อาวุโสตรงหน้าสั่นสะท้านอย่างกลั้นไว้ไม่ไหว แต่คนอื่นต่างสบตากัน นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย！แม้แต่โรซาก็ไม่ได้รู้อะไรมาก

“เอาล่ะ เมื่อสักครู่ที่พูดไปทุกคนต่างได้ยินแล้วนะ！” เห็นได้ชัดเจนว่า คำพูดในตอนนี้คือการพูดกับเหล่าสัตว์ร้ายของชั้นกลาง “ต่อจากนี้ ฉันกับผู้อาวุโสทั้งสี่ท่านจะจำศีลสักระยะหนึ่ง จึงให้พวกแกทุกคนมาประชุมกันที่แกนกลางนี้ สิ่งที่พวกแกต้องทำคือการปกป้องคุ้มครองที่นี่ อย่าให้ใครบุกเข้ามาได้ เข้าใจไหม？หลังจากพวกฉันจำศีล เรื่องทั้งหมดของที่นี่ยกให้เป็นหน้าที่รับผิดชอบของโรซา มีเรื่องอะไรพวกแกสามารถไปถามเธอได้”

“ครับ！” ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไรกันแน่ แต่ทุกคนยังคงขานตอบรับ ลำดับชั้นในโลกของมือสังหารเข้มงวดกว่าโลกของมนุษย์หลายเท่า เพียงแต่นัยน์ตาของซงเอ่อกลับสว่างขึ้นมาแวบหนึ่ง ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ “เอาล่ะ ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ฉันต้องการพูด พวกแกแยกย้ายได้！ผู้อาวุโสทุกท่าน รบกวนพวกท่านเตรียมตัวสักหน่อย ฉันจะไปเอาของบางอย่างและจะรีบกลับมา แผนการจะเริ่มทันที”

ภายใต้คำสั่งของฮวง ทุกคนต่างออกไปจากห้องโถงใหญ่ แต่โรซากลับยังอยู่ที่ด้านบน ฮวงเดินลงมาจากบัลลังก์ช้า ๆ เดินมาที่ข้างกายของโรซา “ไปเถอะ! ไปพระตำหนักโรซาของเธอ” หลังจากได้ยินคำพูดของฮวง โรซาฟังอะไรไม่เข้าหูแม้แต่นิดเดียว ในสมองคิดว่าต่อจากนี้จะทำอย่างไร ต้องทำอย่างไรถึงจะสามารถช่วยชีวิตหลิงฉวนได้นะ!

ได้ยินคำพูดของฮวง โรซาชะงักงัน เธอพยักหน้า ฮวงจับเธอเอาไว้ โรซารู้สึกเพียงตรงหน้าเลือนราง รู้สึกวิงเวียนศีรษะ แต่เพียงชั่วพริบตาเดียว ตรงหน้าก็สว่างขึ้น กลับมาที่พระตำหนักของตนเองเรียบร้อย

ทุกสิ่งทุกอย่างตรงหน้าช่างคุ้นเคยเหลือเกิน ตนเองเพิ่งจะออกไปจากที่นี่เอง ส่วนหลิงฉวนก็นอนอยู่ข้างใน เดิมทียังคิดจะเดินให้ช้าหน่อย ดูว่าจะสามารถคิดหาทางออกได้หรือไม่ คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ฮวงจะดื้อรั้นได้ถึงจุดนี้ สามารถพาตนเองวาร์ปไปในอากาศได้ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญจิตวิญญาณทั่วไปสามารถทำได้ อีกทั้งเมื่อสักครู่ยังมีตนเองอยู่ด้วย นี่ไม่เพียงต้องการแค่หลิงเว่ยที่แข็งแกร่ง แต่ยังต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับพื้นที่อย่างยอดเยี่ยมถึงจะทำได้ อันที่จริงการวาร์ปไปในอากาศสำหรับฮวง ยังมีความยุ่งยากเล็กน้อย ความจริงแล้วโรซายังตกหล่นไปอย่างหนึ่ง นั่นคือร่างกายที่แข็งแกร่ง ปกติฮวงจะไม่เป็นแบบนี้ แต่ครั้งนี้เขากระวนกระวายใจเกินไป

“เจ้านั่นอยู่ไหน? รีบพาฉันไปเร็วเข้า”

เมื่อมาถึงที่นี่ ฮวงก็พูดกับโรซาอย่างกระสับกระส่าย โรซาพยักหน้า พาฮวงเดินมาที่ประตูห้อง เมื่อเปิดประตูออก ฮวงก็สาวเท้าพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว โรซาไม่วางใจ รีบตามเข้าไป เห็นแค่เพียงฮวงยืนอยู่ตรงหน้าเตียงของหลิงฉวนเรียบร้อย แน่นอนว่าฮวงไม่รู้จักหลิงฉวน เพียงแต่ตรงหน้ามีเพียงแค่หลิงฉวนคนเดียว สังเกตรูปร่างหน้าตาของหลิงฉวนอย่างละเอียด ตอนนี้หลิงฉวนยังอยู่ในสภาพของการต่อสู้ มีเลือดสีแดง เพียงแต่ภายหลังโรซาได้เปลี่ยนเสื้อผ้าให้แก่เขา มือขวาของฮวงพลิกออก ปรากฏกริชเล่มหนึ่งขึ้นมา สายตาของโรซาแข็งทื่อ ฮวงคิดจะทำอะไรกันแน่? มือขวาของฮวงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ไม่มีแม้แต่เงาให้เห็น และดึงมือขวากลับไป

มองไปที่หลิงฉวนอีกครั้ง เห็นเพียงรอยสีขาวปรากฏบนข้อมือของเขา แต่ผิวหนังกลับไม่มีความเสียหาย เอ๋? มองเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ฮวงรู้ว่ากริชในมือเล่มนี้ของตนเองแหลมคมนัก แต่คิดไม่ถึงว่าจะแทงไม่ทะลุผิวหนัง เจ้านี้ทำให้คนรู้สึกแปลกใจเสียจริง! โดยไม่ลังเล แสงสีดำเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน เพื่อจะได้รับเลือดให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ จึงต้องใช้พลังหลิงเว่ยโดยตรง พลังหลิงเว่ยจำนวนมหาศาลหลั่งไหลลงไปบนกริช กริชส่งเสียงสะอาดวาววับเล็กน้อย

โรซามองเห็นทั้งหมดนี้จากด้านหลังของฮวง เดิมคิดว่าหลิงฉวนจะปลอดภัย เธอยังถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่ตอนนี้ หัวใจของเธอเต้นรัวอีกครั้ง หากกริชนี้ปักลงไป หลิงฉวนต้องถูกสังเวยอย่างไม่ต้องสงสัย! แต่ว่าตนเองล่ะ! ทำอะไรไม่ได้เลย ตอนนั้นนายช่วยชีวิตฉันฉันขอโทษนะ หลิงฉวน

โรซาทำการตัดสินใจอย่างเงียบ ๆ ในใจ ระหว่างยอมแพ้และเป็นศัตรูกับฮวง เห็นเพียงกริชเฉือนลงบนข้อมือของหลิงฉวนอีกครั้ง หลังจากเพิ่มพลังหลิงเว่ยของฮวงแล้ว เหตุการณ์แตกต่างไปจากครั้งแรกโดยสิ้นเชิง เลือดพุ่งทะยานขึ้นสู้ท้องฟ้า ต่อเนื่องกันเกือบครึ่งชั่วโมงถึงจะค่อย ๆ น้อยลง โรซามองเห็นร่างกายของหลิงฉวนค่อย ๆ เย็นขึ้น เกิดความรู้สึกเป็นทุกข์ขึ้นมาในใจ ทนดูต่อไปอีกไม่ไหว เดินออกจากห้องไปเงียบ ๆ