ตอนที่ 71

ซงเอ่อชะงักงัน เขาเบี่ยงตัว หลบหลีกการโจมตีของโรซาจากนั้นหัวเราะเสียงดังลั่น “มีพิรุธอย่างที่คิด ทุกท่าน มองเห็นแล้วใช่ไหม พวกเราเข้าไปพร้อมกันเถอะ จับตัวเธอเอาไว้ และถามเกี่ยวกับเบาะแสของลูกพี่” โรซาแฉลบออก มาถึงหน้าประตูใหญ่ ขวางอยู่ตรงนั้นไม่ให้ใครเข้าไป “ซงเอ่อ แกอย่าบังคับฉันนะ อย่าลืมว่าฉันแข็งแกร่งกว่าแก ฉันสามารถฆ่าแกได้! อย่าลืมสิ ก่อนลูกพี่จําศีลยังมาที่ตําหนักของฉันก่อนครั้งหนึ่ง เขาไม่ได้พูดอะไร? แล้วแกมีคุณสมบัติอะไร? ” ได้ยินว่าซงเอ่อคิดจะให้พวกเขาเข้ามาจัดการตนเองพร้อมกันอย่างไม่คาดคิด โรซาก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย

ไม่รู้ล่ะ เธออาจจะซ่อนผู้ชายเอาไว้ก็ได้! ” ในขณะที่พูดก็ไม่ได้ถลันเข้าไปข้างในต่อ แต่กลับโจมตีไปทางโรซาโดยตรง เจตนาเดิมของเขาคือต้องการฆ่าโรชา ตอนนี้เป็นเช่นนี้ก็ยิ่งดี และถึงแม้ผู้คนโดยรอบจะไม่เชื่อคําพูดของตนเอง ตามตนเองเข้าโจมตีโรซาเพียงเล็กน้อยแต่ก็ไม่มีใครสักคนช่วยเธอผลลัพธ์แบบนี้ทางที่ดีที่สุดต้องดูที่การกระทําของซงเอ่อ

โรซาไม่อาจเข้าใจได้ ซงเอ่อคนนี้ควรจะรู้ว่า ตนเองแข็งแกร่งกว่าเขา แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ เขายังคงปะทะเข้ามา ซื่อสัตย์ต่อฮวงขนาดนี้จริงเหรอ? ไม่สิ เขาไปรู้มาจากไหนว่าเธอทรยศฮวง? ไม่มีคนบอกเขา แต่เป็นเขาเองที่คิดก่อกบฏ ความคิดเหล่านี้แวบขึ้นมาในสมองของโรซา เธอเข้าใจได้คร่าว ๆ แล้ว ถึงแม้หลิงฉวนจะอยู่ในตําหนักของตนเองกลับไม่ได้ทรยศ ส่วนตรงหน้านี้ ถึงจะเป็นคนทรยศตัวจริง

แต่เขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหนนะ? มองร่างใหญ่ที่ปะทะเข้ามาตรงหน้า หมอกสีชมพูส่งออกมาจากร่างกายของโรซา เห็นเพียงหางปุยหลายหางพุ่งออกมาจากด้านหลังของเธอ เมื่อมองให้ชัดเจน มีทั้งหมดห้าหางต่างโจมตีเข้าใส่ซงเอ่อ

มองดูสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยตรงหน้า หลิงฉวนส่ายหน้าไปมา เพื่อขับไล่ความวิงเวียนในสมองออกไป เป็นเวลานานแล้ว ที่เอาแต้ฝึกฝนดาบมังกรสังหารอยู่ในห้วงแห่งสติ แต่เมื่อสักครู่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จึงกลับมาสู่ร่างของตนเองอย่างไม่ทันตั้งตัว นี่ยังไม่ค่อยชินจริง ๆ ! มองเห็นชัดเจนว่าตรงหน้าคือภายในห้องของผู้หญิง และคาดไม่ถึงว่าตนเองจะเปลือยกายอยู่ด้วย สีหน้าของหลิงฉวนแปลกประหลาดเล็กน้อยสามเดือนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทําไมตนเองจึงเปลี่ยนไปเช่นนี้

มองออกไปรอบ ๆ ไม่เห็นคนอื่น เขาจึงห่อตัวตัวผ้าห่มค่อย ๆ เดินลงมาจากเตียง ค้นหาอยู่สักพักหนึ่ง ซื้อเสื้อผ้าที่น่าจะเป็นของผู้ชายออกมาสวมใส่ลงไป จากนั้นเดินเตร็ดเตร่ไปในห้อง เมื่อสักครู่ตอนลงมาจากเตียงเกือบจะล้มลง ดูเหมือนตนเองยังจะต้องทําความคุ้นเคยกับร่างกายนี้จริง ๆ

ตูม! หลิงฉวนได้ยินเสียงดังขึ้น จึงรีบพรวดพราดออกไปเกิดเรื่องอะไรขึ้น? เพิ่งจะมาถึงประตู ก็มองเห็นร่างหนึ่งกระอักเลือดและบินมาหาตนเอง หลิงฉวนก้าวกระโดดขึ้นไป คว้าร่างนั้นเอาไว้ และลงมาบนพื้นอย่างมั่นคงปลอดภัย “เอ๊ะ หนิง? ” มองเห็นใบหน้าตรงหน้า หลิงฉวนพูดอย่างตกใจ “หลิงฉวน นายพื้นแล้ว” มองเห็นหลิงฉวน โรซากอดศีรษะของเขาเอาไว้

“เอ่อ หนิง นี่มันเรื่องอะไรกัน?” หลิงฉวนยังไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า ยิ่งไปกว่านั้นด้านหลังของหนิงยังมีถึงห้าหางขนปุยนุ่ม ลูบแล้วค่อนข้างสบายมาก มองเห็นการกระทําของหลิงฉวน โรซาหน้าแดงเล็กน้อย หางของตนเองไม่สามารถให้คนทั่วไปลูบคลําได้ แต่เป็นหลิงฉวนก็แล้วไป!

“ฉันบอกแล้วไง ในตําหนักของเธอต้องมีชายอื่นอยู่ด้วยแน่ทุกคนดูสิ!” การต่อสู้เมื่อสักครู่ ซงเอ่อฉวยโอกาสใช้อาวุธลับที่คนนั้นมอบให้ อานุภาพของมันช่างแตกต่าง โรซาโดนระเบิดโดยตรงจนได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ผู้ชายตรงหน้ากลับไม่ใช่เจ้านั่น! เพียงแต่แค่มีผู้ชายก็พอแล้ว

ได้ยินเสียงของซงเอ่อ หลิงฉวนหันหน้าไป เขารู้จักเจ้านี่มัน คือหนึ่งในสามที่รุมโจมตีเขา ตอนสุดท้ายเหมือนกับว่าจะหักหลังพวกของตนเอง หันกลับไปมองโรซา “เจ้านั่นทําร้ายเธอใช่ไหม?” โรซามองหลิงฉวน พยักหน้าเบา ๆ “ใช่” ได้ยินเสียงตอบรับของหนิง จึงค่อย ๆ อุ้มเธอขึ้นมา พิงบนประตูด้านข้าง เสียงของหลิงฉวนดังขึ้นข้างหูของหนิง “ทําร้าย คนของฉันจะต้องโดนสังเวยเท่านั้น!” ได้ยินเสียงของหลิงฉวน หนิงน้ําตาคลอเบ้าความสุขพรั่งพรูในหัวใจ

หลายปีที่ผ่านมานี้ นี่เป็นคนเดียวที่ห่วงใยตนเอง ถึงแม้จะไม่ใช่พวกเดียวกับตน ก่อนหน้านี้ ถึงแม้ตนเองจะเป็นชายาของฮวง แต่เขาไม่เคยสนใจตนเอง และไม่เคยพูดแบบนี้มาก่อน “อึม ระวังตัวด้วยนะ” มองหน้าของหลิงฉวน ในใจของหนึ่งไม่มีความประหลาดใจแม้แต่น้อย ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอจึงได้เชื่อใจหลิงฉวน ความสามารถของเขาเพียงพอที่จะเอาชนะซงเอ่อได้ “ในมือของเขามีอาวุธที่ร้ายแรง ฉันเพิ่งจะได้รับบาดเจ็บจากสิ่งนั้นมา”

“อืม ฉันเข้าใจแล้ว” ตอบหนิงกลับไป และหันตัวเดินไปทางซงเอ่อ

“พวกแกยังไม่เข้ามาอีก? เห็นได้ชัดมากว่าผู้หญิงคนนี้หักหลังลูกพี่ พวกแกยังจะลังเลไปถึงเมื่อไหร่กัน? ” ซงเอ่อพูดเสียงดังกับคนที่ชมการต่อสู้ มองเห็นหลิงฉวนก้าวเข้ามาในใจของซงเอ่อเกิดความรู้สึกหวาดกลัวโดยไม่ตั้งใจ คาดไม่ถึงว่าตนเองจะมีความคิดอยากคุกเข่าลงต่อเขา เป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร!