ตอนที่ 73

หลังจากความเขินอาย หนิงสัมผัสได้เพียงความสั่นสะเทือน หลิงเว่ยที่ทรงพลังของหลิงฉวนตอนนี้แซงหน้าตนเองไปแล้ว และ น่าจะถึงลําดับชั้นของผู้อาวุโสทั้งสี่ แถมยังแฝงไว้ด้วยความน่าเกรงขาม นี่สิถึงจะเป็นหลิงเว่ยที่แท้จริง ไม่ต้องลงมือ ศัตรูก็ยอมก้มหัว

ให้

ภายใต้การนําพาของหลิงเว่ยจากหลิงฉวน อาการบาดเจ็บทั่ว ทั้งร่างกายฟื้นคืนสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็วรับรู้ได้ว่าฝ่ามือของหลิง ฉวนกําลังผละออกจากแผ่นหลังของตนเองอย่างช้า ๆ ในใจเกิดความรู้สึกหดหูขึ้นมา แต่ทว่า วินาทีต่อมา ในใจของหนิงเปี่ยมล้นไป ด้วยความสุขหลิงฉวนทิ้งหลิงเว่ยจํานวนหนึ่งของเขาไว้ในร่างกาย

ของเธอ

“อย่าหยุดนะ ลองหมุนไปรอบ ๆ อีกสักหนึ่งอาทิตย์ ดูว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง! ” เสียงของหลิงฉวนดังขึ้นข้างหูของหนิงหนิงใจ เต้นหลิงเว่ยทะลักออกมาจากจุดเถียนตันอีกครั้งและในนั้นปะปนไปด้วยสีทอง

ผ่านไปไม่นาน หนิงลืมตาขึ้น บนใบหน้าเผยรอยยิ้มเล็กน้อยในเวลานี้หลิงฉวนกําลังนั่งอยู่ที่โต๊ะเมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหว ของหนิงจึงหันหน้ามามองเธอ “เป็นอย่างไรบ้าง ? ไม่เป็นอะไรใช่ไหม!

“อืม” หนิงมองรูม่านตาสีทองที่เห็นได้ชัดเจนของหลิงฉวน เธอก้มหน้าลง รู้สึกเก้อเขิน “เมื่อสักครู่การเคลื่อนย้ายหลิงเว่ยหนึ่งอาทิตย์ได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว ”

“อืม งั้นก็ดี ตอนนี้สามารถเล่าให้ฉันฟังว่าหลายเดือนที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นแล้วใช่ไหม? ” ได้ยินเสียงของหลิงฉวน หนิงสั่น สะท้านสุดท้ายก็ยังคงถามคําถามนี้! “แล้วก็หางที่อยู่ด้านหลังของเธอมันเรื่องอะไรกัน?เธอก็เป็นสัตว์ร้ายเหรอ? ”

สายตาของหลิงฉวนเปลี่ยนทิศทาง มองเห็นหางปุยห้าหางด้านหลังของหนิง จึงเอ่ยถามอีกครั้ง น้ําเสียงฟังแล้วเยือกเย็นเล็กน้อย หนิงสีหน้าเปลี่ยนกลายเป็นหน้าซีด เงยหน้ามองหลิงฉวน

“ขอโทษ ฉันไม่ควรโกหกนาย”

ตูม ๆ ๆ ๆ !

เสียงดังขึ้นติดต่อกันอีกครั้ง ทั้งสองรีบวิ่งออกไปจากตําหนักเพียงแต่ดวงตาของหนิงเป็นสีแดง เห็นได้ชัดว่าผ่านการร้องไห้มาเมื่อสักครู่หนึ่งเล่าทุกอย่างให้หลิงฉวนฟัง รวมทั้งที่ตนเองถูกส่งไปดู แลรักษาชั้นกลางเพราะหลิงฉวนและหลิงฉวนก็ให้อภัยเธอ มือของเธอกําลังถูกหลิงฉวนจับเอาไว้ในใจมีความชื่นบานเล็กน้อย

หลิงฉวนมองไปยังทิศทางที่เสียงดังขึ้น ตรงนั้นห่างออกไปไม่ไกล“เธอรู้ไหมว่าที่นั่นคือสถานที่อะไร? ” เขาหันกลับมา เอ่ยถามกับหนิงเธอส่ายหน้า “ฉันรู้แค่เพียงที่นั่นเรียกว่าหุบเขาช้างสี่ตัว มีภู เขาล้อมรอบทั้งหมดสี่ลูกส่วนตรงกลางก่อตัวเป็นหุบเขา แต่ที่นั่น ถูกฮวงสั่งปิดเอาไว้ตลอดมีเพียงแค่เขากับผู้อาวุโสทั้งสี่ที่สามารถ เข้าไปได้” พูดถึงตรงนี้ น้ําเสียงของหนิงเหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ “ฉันรู้แล้วที่นั่นอาจจะเป็นสถานที่จําศีลของฮวง”

หลิงฉวนมองหนิงอย่างสงสัย “แน่ใจเหรอ? ”

“อืม มีความเป็นไปได้สูง! ” หนิงพยักหน้าอย่างแน่วแน่

“งั้นพวกเราไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ” หลิงฉวนดึงมือของหนึ่งแต่หนิงกลับไม่ยอมขยับ “อย่าไปเลยดีไหมฮวงเก่งกาจมากฉันกลัวนายตาย” ได้ยินคําพูดของหนิง หนิงยิ้มบาง ๆ ลูบศีรษะ ของหนิงหนิงมองใบหน้าของหลิงฉวน“เธอคิดว่าฉันจะแพ้เขา เหรอ? ” ในวินาทีนี้ หนิงรู้สึกว่าในใจของตนเองเกิดความเชื่อมั่นขึ้นมาตราบใดที่เป็นคนนี้ตรงหน้า ไม่มีเรื่องอะไรที่สามารถทําให้เขาลําบากได้เลย “ไม่มีทาง! งั้นเอาล่ะ พวกเราไปกันเถอะ! ” ในเวลานี้หนิงไม่มีการขัดขวางอีก

เห็นเพียงแค่หลิงฉวนหันตัว มือโอบกอดเอวบางของหนิงเอาไว้ถีบขาสองข้างพุ่งทะยานขึ้นไปบนฟ้า หนิงหน้าแดงเล็กน้อยซบลง ในอ้อมแขนของหลิงฉวนเห็นเพียงใต้ฝ่าเท้าของหลิงฉวนปรากฏ แสงสีทองยาวประมาณหนึ่งไม้บรรทัดสองเท้าเหยียบลง พุ่งตัวไป ข้างหน้า นี่ก็เป็นผลพวงจากการฝึกฝนของหลิงฉวนในช่วงเวลานี้อันที่จริงด้วยระดับที่บรรลุถึงในตอนนี้ของหลิงฉวน ยังไม่ถึงระดับที่จะสามารถขับเคลื่อนได้อย่างว่องไว แต่ดาบมังกรสังหารกลับทําให้เขาบรรลุถึงก่อนเวลา

มองวิวทิวทัศน์ด้านล่างที่ถอยหลังกลับอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ก่อนหน้าจะถูกหลิงยู่เทียนพาไปบินด้วยกันมาก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ บินด้วยตนเองหนิงเองก็ประหลาดใจเล็กน้อย! เห็นเพียงในท้อง ฟ้ามีแสงสีทองผ่านไปอย่างรวดเร็วก็ไม่เห็นร่างแล้ว ความเร็วยิ่งก ว่าการบินอย่างปกติ ด้วยความเร็วนี้ คิดว่าถึงแม้จะไม่สามารถปราบฮวงได้ แต่ก็สามารถหนีเขาได้ เขาบินคนเดียวจะยิ่งเร็วกว่า

ภายใต้ความเร็วที่คล้ายกับจะบินเร็วมากของหลิงฉวน ใช้เวลาไม่นานทั้งสองก็มาถึงบริเวณที่ไม่ไกลจากหุบเขาช้างสี่ตัว แสงสีท้องเด่นชัดสะดุดตามากเกินไปจริง ๆ ถ้าบินเข้าไปแบบนี้ แค่บินไป ถึงก็คงกลายเป็นเป้าหมายให้โจมตีทันทีเดาว่ายังไม่ทันได้เข้าไป ก็คงจะถูกสังเวยแล้ว

ลงมาบนพื้นอย่างช้า ๆ แสงสีทองกลับเข้าไปในสองเท้าอีกครั้งวางมือลงจากเอวของหนิง และพุ่งตรงไปข้างหน้า หนิงพุ่งตามไป อยู่ด้านหลัง ยิ่งเข้าใกล้ในหุบเขาเสียงจากด้านในก็ยิ่งดังมากขึ้น จนสามารถสัมผัสได้ว่าพื้นดินสั่นสะเทือนมองเห็นบนใบหน้าของ หลิงฉวนไม่แสดงความรู้สึกใด ๆนิ้วชี้และนิ้วกลางกลายเป็นดาบ แสงดาบยาวหนึ่งไม้บรรทัดโผล่ขึ้นมากวาดสิ่งกีดขวางข้างหน้าต

ลอดทาง