ตอนที่45 ทางที่คุ้นเคย

ทันใดนั้นก็มีลมแรงพัดเข้ามาจากด้านข้าง ทังจุนหันไปด้านข้าง และรีบถอยหลังออกมา จากนั้นพยายามมองไป แล้วก็เห็นก้อนหินขนาดใหญ่ด้านบนเหนือที่ที่เธออยู่

ก่อนที่ทังจุนจะกลับมามีสติ เสียงคำรามขนาดใหญ่ก็ดังขึ้นมามา และร่างใหญ่ก็พุ่งเข้ามาหาทังจุน

เมื่อเห็นร่างนี้ทังจุนก็หายใจเข้าลึก ๆ ร่างนี้สูงประมาณตึกหนึ่งชั้นและตัวเองคือเทียบไม่ได้เลย ลิงยักษ์แห่งภูเขา ซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่พบได้ทั่วไปในป่าแห่งความตาย และมีจำนวนมาก แต่พวกมันไม่ได้อยู่เป็นกลุ่ม

ทังจุนมองไปที่ลิงยักษ์แห่งภูเขาที่อยู่ตรงหน้าเขา ใบหน้าของเธอมืดลงเล็กน้อย แม้จะจะรู้อยู่แล้วว่าที่ป่าแห่งความตายนี้มีลิงยักษ์แห่งภูเขา แต่พวกมันก็ไม่ควรสูงใหญ่ขนาดนี้ ที่นี่เป็นป่าแห่งความตายชั้นนอก ขนาดเท่านี้ควรอยู่ชั้นกลาง หรือชั้นในมากกว่า

ทำไมจู่ๆมันถึงได้ออกมาข้างนอก? ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเด็ดหญ้าหุบเขาลิงจากมือเจ้านี่ได้ คิดหาทางหนีจะดีกว่า? ในขณะที่ทังจุนกำลังคิดอยู่

ลิงยักษ์แห่งภูเขาก็มาถึงจุดที่อยู่ตรงหน้าทังจุนไม่ถึงสิบเมตร ลิงยักษ์แห่งภูเขามีขนดำตามร่างกายและในมือเป็นท่อนหินขนาดใหญ่ แน่นอน ในมุมมองของทังจุน มันเป็นเสาหิน

ทังจุนกวาดสายตาไปรอบ ๆ และวิ่งไปที่ลิงยักษ์แห่งภูเขา

ลิงยักษ์แห่งภูเขาตกตะลึง เขารู้สึกได้ว่ามนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่แข็งแกร่งมากนัก แต่กล้าที่จะพุ่งเข้ามา อยากตายเหรอ? เหวี่ยงท่อนหินในมือไปตรงหน้าตรงไปที่ร่างของทังจุน

ทังจุนบิดร่างกายของเขาและควบคุมหลิงเว่ยส่งไปที่เท้าสองข้างจนรู้สึกบวมปวดที่ขา แล้วกระโดดและหลบท่อนหินขนาดใหญ่ได้อย่างฉิวเฉียด

ลมกระโชกมาจากท่อนหิน ตัดผ่านร่างของทังจุน เสื้อผ้าถูกฉีกเป็นแถบ ๆ ทังจุนไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เขารีบวิ่งรอดใต้เป้าของลิงยักษ์แห่งภูเขา และวิ่งอย่างเต็มกำลังจนตัวหายไป โดยไม่หันกลับมามอง และไม่รู้ว่าเขาวิ่งไปนานแค่ไหนเพียงได้ยินเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวดังมาจากด้านหลัง

เมื่อเห็นเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งบนร่างกายของเขา ก็มีเหงื่อไหลออกมาข้างหลัง ผมไม่คาดคิดว่าจะมีเจ้าตัวใหญ่ขนาดนี้อยู่ชั้นนอก จำเป็นต้องบอกให้ผู้อาวุโสในตระกูลจัดการกับมัน

เป็นไปได้อย่างไร? ทังจุนชะลอตัวลงอย่างช้า ๆ ในขณะที่คิด แย่แล้ว มีสัตว์ร้ายที่ทรงพลังเหล่านี้อยู่รอบนอก ทังตันต้องอันตรายมาก ไม่รู้ว่าเธอจะเป็นอย่างไร? ปล่อยภารกิจไป ตอนนี้ต้องไปหาเธอก่อน!

โดยเขาไม่ได้คาดคิดเลยว่า น้องสาวของเขานั้นวิ่งไปบริเวณในชั้นกลางไปแล้ว

อย่างไรก็ตามตอนนี้มีสัตว์ร้ายไม่มากนักในชั้นกลาง บางตัวไปที่บริเวณชั้นนอกเพื่อปกป้องพืชสมุนไพรและบางส่วน ได้ไปที่ใจกลางป่า มีรักษาการณ์อยู่เพียงไม่กี่ตัว แต่ตอนนี้ ทังตันและหลิงฉวน กำลังตกที่นั่งลำบาก

หลิงฉวนและทังตันกำลังเดินไปยังบริเวณชั้นนอกของป่าแห่งความตาย หมอกหนาก็ค่อยๆบางลงอย่างเห็นได้ชัด ระหว่างทางก็มองหาทังจุน พี่ของทังตัน ระหว่างทางทั้งสองได้พบกับสัตว์ร้ายหลายตัว ด้วยเหตุผลบางอย่าง ยิ่งพวกเขาออกไปข้างนอกมากเท่าไหร่ก็มีสัตว์ร้ายมากขึ้น วันแรกพวกเขาพบกับสัตว์ร้ายสองตัว จากนั้นก็มากกว่าสิบตัว

หลิงฉวนไม่รู้ว่าจะต่อสู้อย่างไรในตอนนี้ เขาทำได้แค่ต่อสู้แบบเนื้อต่อเนื้อ แต่การสู้ด้วยมือเปล่ากับสัตว์ร้ายนั้นเป็นการฆ่าตัวตายชัด ๆ โชคดีที่มีทังตันอยู่ข้างๆ พลังหลิงเว่ยของเธอไม่ได้อ่อนแอเธอจึงสามารถสนับสนุนทั้งสองคนได้

อี๋? ที่นี่คือ? ผ่านทางเลี้ยวหนึ่ง ทังตันส่งเสียงอุทานออกมา

อืม? เป็นอะไรไป? หลิงฉวนหันศีรษะและมองไปที่ทังตัน โดยคิดว่าเธอเจออะไรที่อันตราย

หลังจากอยู่ร่วมกับทังตันในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา หลิงฉวนก็ได้เห็นว่าทังตันเป็นลูกคุณหนู ก่อนหน้านี้เธอแทบไม่เคยออกไปเลย แม้จะเห็นเพียงแค่หนูหรืองู เธอก็กลัว

แต่สีหน้าตอนนี้ของทังตันไม่เหมือนเดิมแตกต่างจากก่อนหน้านี้ เธอจ้องมองไปที่ต้นไม้ตรงหน้าเธอ ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ฮ่าฮ่า ฉันจำได้ฉันจำได้แล้ว

หลิงฉวนตกใจเมื่อได้ยินเสียงเฮจากทังตัน

หลิงฉวนส่ายหัวและมองไปที่ทังตันที่กำลังตื่นเต้น คุณจำอะไรได้? ทังตันไม่ได้ตอบ แต่รีบวิ่งพุ่งไปด้านหน้า หลิงฉวนยิ้มแห้งแล้วเดินตามไป

มีต้นไม้เพียงสามสี่ต้นข้างหน้า ก่อตัวเป็นวงกลม ระหว่างนั้นมีพื้นที่โล่งขนาดใหญ่ พื้นที่โล่งเต็มไปด้วยสีดำและสีม่วงซึ่งเพียงพอที่จะสะท้อนให้เห็นถึงการนองเลือดที่เกิดขึ้น ยังไม่ชัดเจนว่าเป็นการต่อสู้ระหว่างสัตว์ร้ายกับมนุษย์หรือระหว่างสัตว์ร้ายกันเอง

ทังตันยืนอยู่ตรงกลางของพื้นที่โล่ง และบนพื้นด้านหน้าของเธอ มีโครงกระดูกสองสามตัวนอนอยู่ เนื้อและเลือดหายไปเหลือเพียงโครงกระดูก แต่ยังมองเห็นได้ชัดว่าเป็นสัตว์ร้าย

ที่นี่คือ? หลิงฉวนมองไปรอบ ๆ และถามอย่างสงสัย