มังกร1000ปี : ตอนที่69

สําหรับพวกสัตว์ร้าย ชีวิตของโลกภายนอกนั้นดีกว่าชีวิตในป่า ผู้ นําหลายรุ่นต่างพยายามอย่างหนักหน่วงเพื่อเป้าหมายนี้มีเพียงแค่ครั้งนี้ถึงจะมีโอกาสประสบความสําเร็จแต่การใช้ยาเพื่อยกระดับ มีความอันตรายสูงมาก “นานขนาดนี้ยังไม่มีข่าวคราว เดาว่าคงจะล้มเหลว ไม่แน่ฮวงกับผู้อาวุโสทั้งสี่อาจจะสละชีพไปแล้วก็ได้ นายยินยอมที่จะให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่บนหัวของนายเหรอ? ” คําพูดของร่างนั้นยังปรากฏชัดเจนขึ้นมาและถ้าประสบความสําเร็จ โอกาสของตนเองก็จะไม่มีแล้ว ไม่ได้การ จะต้องทําลายทิ้ง ก็ไม่รู้ว่าคนนั้นแท้จริงเป็นใคร คิดไม่ถึงว่าจะให้โอกาสเช่นนี้กับตนเอง 

ภายในตําหนักของโรซา ถึงแม้ฮวงจะส่งอาหารให้ตนเองห มดแล้ว แต่เบื้องหลัง ฮวงได้จัดการทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว โดยพื้นฐานจะไม่มีใครมาหาตนเอง โรซาก็อยู่ว่างอย่างเห็นได้ชัด เพียงแค่มองดูหลิงฉวนที่นอนอยู่บนเตียงทุกวัน การเคลื่อนไหวครั้งล่าสุดนั้นสามเดือนก่อน หลังจากต่อเนื่องกันเจ็ดวันก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อีก โรซาทําการตรวจให้แก่เขาแล้วการเต้นของหัวใจและชีพจรคืนสู่สภาพเดิม ความแข็งแรงทนทานของร่างกายแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงยังไม่ฟื้นขึ้นมาสักที

ถึงแม้จะยังไม่ฟื้นขึ้นมา แต่หลิงฉวนกลับเกิดการเปลี่ยนแปลงมา โดยตลอด มองดูตอนนี้ เส้นผมของหลิงฉวนกลายเป็นสีทอง โครงหน้าดูแล้วยิ่งมั่นคงและแน่วแน่ มองดูใบหน้าของเขา โรซา มึนงง นี่นับดูแล้วเป็นใบหน้าที่สามที่ตนเองเห็น ตอนผมดําก็เหมือน กับวัยรุ่นคนหนึ่งตอนผมแดงก็เป็นปีศาจนักฆ่าทั่วไป และผมสีทองในเวลานี้ ก็เหมือนกับราชา ถึงแม้จะหลับใหลอยู่ก็เผยความน่าเกรงขามเล็กน้อย

“ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปก็คงดีมาก! ” โรซาพึมพํา เพียงแต่เธอรู้ ว่าเป็นไปไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงหลังจากที่ฮวงจําศีลเสร็จ ถ้าเห็นว่าหลิงฉวนไม่ได้โดนสังเวยจะต้องฆ่าเขาแน่นอนและถึงหลิงฉว นจะตื่นขึ้นมาเอง ก็จะต้องจากไปโดยไม่ต้องสงสัย เธอสามารถมองเห็นว่า เขาไม่ใช่คนที่จะอยู่เป็นที่เป็นทาง

ในความเป็นจริง แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะว่าชีวิตที่มั่นคงนี้ ใกล้จะถูกทําลายลงแล้วสําหรับหลิงฉวนเองตอนนี้กําลังอยู่ในห้วงแห่งสติตอนนี้ในนั้นปรากฏการที่แบ่งแยกสีแดงกับสีทอง หายไปแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงแค่สีทอง มหาสมุทรสีเลือดแห้งเหือด แผ่นดินขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาให้เห็น พื้นดินด้านล่างทะเลเลือด ไม่ได้เป็นดินสีแดงอย่างที่คิดทั่วไป แต่เป็นสีทองและด้านบน ปักไป ด้วยดาบนับไม่ถ้วน

หลิงฉวนกําลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนเนินเขาเล็ก ๆ หยั่งรู้ถึงดาบมังกร สังหารนั้นเมื่อสามเดือนก่อน และหลิงฉวนก็ไม่ได้โงเหมือนเดิม หลังจากบําเพ็ญมังกรดูดเลือดมาแล้ว ยิ่งสามารถสัมผัสได้ถึงพลานุภาพของดาบเล่มนี้ ถ้าตนเองสามารถบําเพ็ญได้สําเร็จ อานุภาพ ของเขาจะไม่ต่ํากว่าทะเลเลือดและภายในดาบเล่มนี้ ยังค้นพบดาบเล่มนั้นที่ฆ่างูกลีบดอกไม้ในวันนั้นด้วย ซึ่งแตกต่างกับที่ตน เองกําลังเสาะหาอานุภาพไม่อาจเปรียบเทียบกันได้

ตรงหน้าของหลิงฉวน มีดาบหักอยู่นับไม่ถ้วน ทุกคืนหยั่งรู้ความ ลี้ลับมหัศจรรย์ของดาบที่ปรากฏขึ้นมาในระหว่างวันใช้ดาบ ยาวนับไม่ถ้วนเปรียบเทียบกับดาบที่ปรากฏขึ้น สามเดือนที่ผ่านมานี้ ดาบถูกตนเองหักกระจัดกระจายไปมากกว่าร้อยเล่ม ตอนแรก เริ่ม ยังแค่สองวันเปลี่ยนเล่มหนึ่งหลังจากนั้น ก็เป็นวันละเล่ม เพียงแต่จํานวนดาบที่ปักบนพื้น ยังไม่น่าเป็นห่วง

ภายในวิหาร

“ซวนหยวน เป็นอย่างไรบ้าง? ”

“อ่อ ใกล้แล้ว ไม่อย่างนั้นเวลานานแล้ว ฉันสามารถปรับแก้ร่าง กายของเด็กคนนี้ได้อย่างสมบูรณ์เด็กคนนี้ช่างทรหดอดทนเสียจริง สูญเสียหัวใจ โดนสูบเลือดไป คนธรรมดาเจอแบบนี้คงสละชีพไปแล้ว แต่เขายังมีชีวิตอยู่”

“ฮา ๆ ทําอะไรไม่ได้ ใครบอกให้เจ้าอยู่ล่ะ ถ้าเป็นข้าเดาว่าคงจะ ไม่ได้”

“ข้าใช้ปลายดาบทําหน้าที่ให้เลือดของเขาไหลเวียนในร่างกาย แต่เดิมร่างกายของเขารับไม่ไหวคิดไม่ถึงว่าข้าจะต้องใช้เวลาสาม เดือนให้ร่างกายของเขาปรับตัวกับปลายดาบได้อย่างเหมาะ สม! ”

“เอาล่ะ เจ้าอย่าบ่นไปเลย ทําไปเถอะ หลังจากนี้ยังต้องพึ่งพา เด็กคนนี้”

เห็นเพียงหลิงฉวนลืมตาขึ้น แสงสีทองไหลเวียน พุ่งออกไปหลาย เมตร ต้นไม้ตรงหน้ากลายเป็นสองท่อนทันที เดินลงจากเนินเขา หยิบดาบขึ้นมาเล่มหนึ่ง โบกไปมาทันทีดาบที่ถืออยู่ปรากฏแสงสี ทองจาง ๆ ขึ้นมา เดี๋ยวเร็วเดี่ยวช้า ในขณะที่เร็วเกิดฟ้าผ่าทั่วไปทันทีที่ดาบออกมาก็กลับไปในผักในชั่วพริบตาเดียว ในขณะที่ช้า ก็เหมือนกับลมเย็นสบาย หลังจากพัดผ่านไป ชีวิตมีแต่ความเศร้า โศก

หลังจากผ่านไปสักพัก หลิงฉวนดึงดาบกลับ ขมวดคิ้วเล็กน้อย กลับไปที่เนินเขาเพื่อหยั่งรู้ดาบที่ปรากฏขึ้นมาต่อไป เพลงดาบเมื่อสักครู่ไม่ราบรื่น บนดาบที่ปรากฏขึ้นมาไม่ได้พูดถึงปัญหานี้ น่าจะเกิดความผิดพลาดของตนเอง

ร่างหนึ่งแวบขึ้นมา ซงเอ่อมองร่างที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน “ทําไมนายถึงโผล่มาอีก? ” ร่างนั้นไม่สนใจน้ําเสียงของซงเอ่อ ยื่นมือไปหาซงเอ่อ และแบมือออก ซงเอ่อมองไปที่ฝ่ามือของเขา “นี่คืออะไร?

“นายอย่าสนใจว่ามันคืออะไร อีกสักพักนายไปจู่โจมโรซา อาศัย จังหวะที่หล่อนไม่ได้เตรียมตัวขว้างสิ่งนี้ใส่หล่อน และใช้หลิงเว่ย เพื่อจุดชนวนก็พอ”

“อะไรนะ? นายไม่ได้จะจัดการหล่อนให้ฉันเหรอ? ทําไมยัง ต้องให้ฉันเป็นคนลงมือเอง” ได้ยินคําถามของซงเอ่อร่างนั้นก็ไม่ได้ โกรธอะไร “เดิมที่ฉันเตรียมการแบบนี้ แต่เกิดเรื่องหนึ่งขึ้นมากะทันหัน ฉันจําเป็นต้องไปจัดการอีกเรื่องหนึ่ง” เพิ่งจะพูดจบ คนนั้นก็หายไปแล้ว