ตอนที่ 10 เขาเป็นแฟนฉัน

เซิ่งอั้นหรานรีบยืนตัวตรง แหงนหน้าขึ้น และเมื่อดวงตาของเธอจับเข้ากับใบหน้าเย็นชาของชายคนนั้น เธอก็ลอบเบือนหน้าไปด้านข้าง ก่นด่าในใจ

นี่ฉันเจอหนานเฉิงในที่แคบ ๆ อีกแล้ว? ทำไมเธอถึงซวยขึ้นลิฟต์สองครั้งและเจออวี่หนานเฉิงถึงสองครั้งในลิฟต์?

หลี่เยวี่ยพูด” อั้นหราน ไม่เป็นไรนะ?”

เซิ่งอั้นหรานกำหมัด

ตั้งแต่เข้าลิฟต์ หลี่เยวี่ยก็มักอวดและเหน็บแนมเธอตลอด

ถ้าเธอรู้ว่าฉันไม่มีแฟน เธอคงภูมิใจมากกว่านี้ ที่น่ารำคาญยิ่งกว่านั้นคือชายที่ฉันพบเป็นครั้งที่สามกำลังมองดูเรื่องน่าบันเทิงนี้อยู่อย่างตื่นเต้น!

ความคิดของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อยและวินาทีต่อมา เซิ่งอั้นหรานก็แตะไหล่หนานเฉิง เมื่อเธอโน้มตัวไปข้างหน้า เธอรู้สึกได้ชัดว่าตัวของชายคนนั้นแข็ง และเธอก็รู้สึกอุ่นหัวใจมากขึ้น

“ที่รัก คุณแอบมารอฉันในลิฟต์เพื่อเซอร์ไพรส์ฉันงั้นเหรอ? นี่ไม่ดีเลยนะ!’

“…”

ยกเว้นเซิ่งอั้นหราน คนอีกสี่คนในลิฟต์ต่างตกตะลึง

โดยเฉพาะหลี่เยวี่ย เธอกัดฟันอย่างแรง

ชายคนนี้ดูดีมาก ทั้งเย็นชาและดูรวย ตัดสินจากชุดสูทที่เขาสวม เขาต้องเป็นคนใหญ่คนโต เซิ่งอั้นหรานจะจีบหนุ่มหล่อรวยแบบนี้ได้ไง?

เช่นนั้น หลี่เยวี่ยจึงหัวเราะ” อั้นหราน เธอเพิ่งเข้าลิฟต์ และเขายังไม่มองเธอด้วยซ้ำ เขาจะเป็นแฟนของเธอได้ไง? ถ้าเธออยากหาใครสักคนมาร่วมแสดง เธอต้องเตรียมบทก่อนสิ!”

เซิ่งอั้นหรานกังวลและเหลือบมองอวี่หนานเฉิง

เธอไม่มั่นใจว่าเขาจะยอมช่วยเธอไหม เธอจึงไม่กล้าพูดต่อ

ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างอวดดี เสียงของเขาเย็นชาอย่างมาก” คุณคิดว่าเธอจะสามารถจ่ายเงินเพื่อให้ผมร่วมแสดงกับเธอได้งั้นเหรอ?”

“..” เซิ่งอั้นหรานตกตะลึง นี่เป็นการยอมรับโดยปริยายว่าเขาคือแฟนเธอใช่ไหม?

ผู้ช่วยหลินเป็นคนหัวไว เขาแกล้งทำเป็นเปิดเอกสาร และเตือนเขาเสียงเบา” ประธานอวี่ นี่คือคำพูดเปิดงานเลี้ยงครับ..”

“ประธานอวี่?” หลี่เยวี่ยไม่สามารถควบคุมเสียงได้และร้องเสียงแหลมออกมา

ชายคนนี้คืออวี่หนานเฉิง?

เธอไม่มีเกียรติได้พบกับตัวจริง แต่เธอได้ยินข่าวลือมากมาย

อวี่หนานเฉิงไม่เคยสนิทกับผู้หญิงคนไหน บริษัทคู่ค้าที่อยากปรองดองกับเขาก็โดนเขาไล่ตะเพิดด้วยความโกรธ และบริษัทนั้นก็ล้มละลายในชั่วข้ามคืน

หลายปีก่อน เขามีเจ้าชายตัวน้อย แต่เขาไม่เคยพูดถึงแม่ที่ให้กำเนิดให้ใครฟังเลยแม้แต่ครั้งเดียว

มีผู้หญิงมากมายที่ต่อแถวกันเพื่อเป็นแม่เลี้ยงของเจ้าชายน้อย แต่ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้เขาได้เลย

แต่ตอนนี้…

เฉียวเจ๋อมองเซิ่งอั้นหรานในอ้อมแขนของชายอื่น แต่ชายอื่นนั้นเหนือกว่าเขาในทุกด้าน ตอนนี้ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวจนน่าเกลียด

หลี่เยวี่ยทนไม่ไหวอีก เธอดึงเฉียวเจ๋อออกลิฟต์ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดและยิ้มแห้ง” อั้นหราน งั้นก็พาประธานอวี่ไปงานแต่งเราด้วยสิ ไปก่อนนะ”

เมื่อประตูลิฟต์ปิดอีกครั้ง เซิ่งอั้นหรานก็ถอนหายใจโล่งอก

อวี่หนานเฉิงเหลือบมองเธอ” ตอนแรกเธอกล้ายั่วโมโหฉัน แต่พอตอนนี้กลับเป็นคนเข้าหาฉันเอง?”

เขาขยับตัวเข้าใกล้เซิ่งอั้นหราน เธอไม่กล้าขยับ แผ่นหลังของเธอแนบชิดกับลิฟต์ นิ้วของเธอเกร็งไปหมด

“คุณ..จะพูดอะไรก็พูดไป แต่อย่าขยับมาใกล้ฉันนักสิ!” เซิ่งอั้นหรานประหม่า เธอพูดตะกุกตะกักเหมือนคนลิ้นพัน

ผู้หญิงคนนี้เหมือนกับผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อน!

ใบหน้าของอวี่หนานเฉิงเย็นชา เขาไม่เคยรู้สึกหลุดการควบคุมแบบนี้มาก่อน

ผู้หญิงตรงหน้าเขามักทำให้เขาเสียการควบคุมซ้ำแล้วซ้ำอีก

“ตอนเธอเข้าลิฟต์มาวันนั้น ไม่ใช่ว่าเธอเอาตัวมาแนบชิดกับฉันมากกว่านี้อีกงั้นเหรอ? เธอจะบอกว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ?”

“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าวันนั้นฉันรีบ มันเป็นอุบัติเหตุ!”