บทที่ 7 การเติบโต

 

 

หลังจากรู้ว่าเป้าหมายอยู่ที่ไหน เซียร์​ย่าและซีหลิง ก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าและบินไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือกลายเป็นลำแสงสองดวงและในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงที่ราบกว้างใหญ่ในป่า

มันไม่เหมือนกับป่าไม้ก่อนหน้านี้ที่ถูกล้อมรอบไปด้วยภูเขาสูงชันหลายแห่ง ป่าแห่งนี้มีความเป็นระเบียบมากกว่าต้นไม้สีเขียวเรียงเป็นระเบียบราวกับว่าพวกมันผ่านการตกแต่งอย่างพิถีพิถัน

 

“ เจอแล้ว!” เซียร์ย่ากวาดสายตาไปรอบ ๆ และพบว่าเป้าหมายอยู่ใต้ต้นไม้

 

มันเป็นเสือเขี้ยวดาบที่มีฟันอันแหลมคมยื่นออกมาซึ่งใหญ่กว่าเสือเขี้ยวดาบทั่วไปถึงสิบเท่าและร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นๆใต้ขนสีดำของมัน ตอนนี้มันกำลังนอนหลับอยู่ใต้ร่มไม้และไม่ไกลเกินไปก็มีภูเขาลูกเล็ก ๆ มันคือกองกระดูกของคนตาย

 

เมื่อพวกเขามาถึงเสือเขี้ยวดาบก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาในขณะที่กล้ามเนื้อทั้งหมดถูกกระตุ้นให้เกร๋งแน่นในเสี้ยววินาทีและดวงตาที่ดุร้ายของมันก็กวาดไปทั่ว หลังจากนั้นมันก็จ้องมองพวกเขาอย่างแข็งกร้าวและจิตสังหารที่หนาแน่นซึ่งสามารถทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวได้กลืนกินทุกสิ่งรอบข้างในทันที

 

“ คำราม”

 

เสือเขี้ยวดาบคำราม ทันใดนั้นออร่าสีขาวก็ระเบิดขึ้น ร่างของมันหายไปจากที่เดิมอย่างกะทันหันเหลือเพียงภาพเงาที่หลงเหลืออยู่

 

เสียง”กรอบแกรบของทราย” ดังก้องไปทั่วทุกหนทุกแห่งเสือเขี้ยวดาบบินข้ามป่ามาในลักษณะที่รวดเร็วปานสายฟ้าแลบ

 

ทันใดนั้นร่างสีดำก็ปรากฏขึ้นด้านหลังของเซียร์ย่าและกรงเล็บแหลมคมก็เฉือนที่หลังของเขาด้วยความไวแสง

 

“ เปรี้ยง” เซียร์ย่าแกว่งแขนของเขาและชกไปข้างหลังด้วยกำปั้น เสือเขี้ยวดาบถูกกระแทกและบินกลับไป

 

“ บูม!” หลังจากล้มลงกับพื้นเสือเขี้ยวดาบก็พุ่งขึ้นไปเหมือนกระสุนอีกครั้งและรูม่านตาของมันหดแน่นขึ้นทันที ในขณะที่ออร่าที่กดขี่มากขึ้นก็แผ่ออกมาจากรูม่านตาสีทองของมัน

 

“ คำราม -ฮุว๊ากก” ทันใดนั้นเสือเขี้ยวดาบก็ยกหัวขึ้นสูงและยิงคลื่นพลังสีแดงเข้มออกมาจากปากของมัน

 

เซีย​ร์ย่าไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ แต่เขาเห็นซีหลิงบินมาด้านข้างของเขา ยกมือน้อย ๆ ของเธอและงอเล็กน้อยให้เหมือนคาราเต้สับตรงกลางคลื่นพลังสีแดงเข้มและแยกมันออกจากกันในที่สุด เสียงดังกึกก้องและคลื่นพลังก็แตกกระจายสลายไปกลางอากาศ

 

“ อู้ยยยเจ็บจัง!” ซีหลิงรู้สึกได้หลังจากจับฝ่ามือสีแดงของเธอแขนทั้งข้างของเธอชา

 

“ พี่ชายหนูอยากกินซุปเสือออ”

 

“ตามใจ” เซียร์ย่ายักไหล่

 

จากนั้นดวงตาของซีหลิงก็เต็มไปด้วยจิตสังหารจ้องมองไปยังคนร้ายที่รังแกเธออย่างดุร้าย

 

เมื่อมองไปที่ดวงตาที่โหดร้ายและเย็นชาของซีหลิงเสือเขี้ยวดาบรู้สึกว่าอุณหภูมิรอบตัวมันลดลงมาก

 

สัญชาตญาณสัตว์ป่าของมันทำให้มันรู้สึกกลัวดังนั้นในขณะที่ตัวสั่นร่างกายของมันก็ถอยหลังไม่หยุด

 

“ตาย!” เสียงที่สดใสและคมชัดดังขึ้นและภาพเงาของซีหลิงพุ่งไปทางเสือเขี้ยวดาบ

 

ตามนั้นเสียงทุบตีจึงดังก้องไปทั่วป่าตามด้วยเสียงร้องโหยหวนของสัตว์ร้าย ต้นไม้ที่แข็งแรงถูกหัก ทุกการโจมตีทำให้มีหลุมขนาดใหญ่ลึกจำนวนมากปรากฏอยู่บนพื้นดิน

 

ปิ้วปิ้วปิ้วลำแสงพลังงานพุ่งไปมาในป่า ต้นไม้ถูกลำแสงเจาะเข้าก็มีควันลอยออกมาหลังจากไฟไหม้

 

หึหึหึเสียงหัวเราะดังไปทั่วป่า ซีหลิงกำลังเล่นกับมัน โจมตีอย่างไม่เกรงกลัวเพื่อฆ่าในขณะที่เสือเขี้ยวดาบกำลังกระโดดหนีขึ้นลงไปมา แต่ก็ไม่สามารถหลบพ้นการโจมตีของซีหลิงได้

 

ซีหลิงเล่นกับมันอย่างซุกซน ในขณะที่เซียร์ย่าสังเกตการเคลื่อนไหวของทั้งสองอย่างระมัดระวังและหลับตาลงเบา ๆ เพื่อพยายามรับรู้การต่อสู้ของทั้งสองโดยไม่ใช้ดวงตาหรือสิ่งภายนอก แต่ตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่สามารถรับรู้สิ่งต่าง ๆ จากการต่อสู้ได้โดยไม่ต้องใช้ดวงตาของเขาได้เช่นเดียวกับวิธีของชาวโลก

 

“ สุดท้ายแล้ว มนุษย์โลกรู้สึกถึง Ki ได้อย่างไร ฉันไม่มีวิธีการฝึกที่เฉพาะเจาะจงดังนั้นฉันจึงไม่สามารถฝึกให้สำเร็จได้ ดูเหมือนว่าฉันต้องหาเวลาไปเยี่ยมโลกซะแล้ว”

 

หลังจากพยายามหลายครั้ง เซียร์ย่าก็ยอมแพ้อย่างช่วยไม่ได้

 

ในต้นฉบับ เบจีต้าต้องดูซุน โกคู และคนอื่น ๆ ใช้มันหลาย ๆ ครั้งและไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เรียนรู้วิธีใช้ Ki ด้วยตัวเอง โดยปกติแล้วมันไม่น่าจะยากขนาดนั้นทำไมฉันถึงเรียนไม่ได้ล่ะ?

 

พรสวรรค์แฝงของเบจิต้านั้นระดับสูงจนเขาเรียนรู้ได้ด้วยการเห็นเพียงครั้งเดียวจริงๆเหรอ?

 

“ ไม่… มันต้องมีเคล็ดลับอะไรสักอย่างที่ฉันยังไม่เข้าใจ”

 

แม้ว่าเบจีต้าจะเป็นอัจฉริยะ แต่เซียร์ย่าก็ไม่สามารถยอมรับได้ว่าเขานั้นด้อยกว่า

 

ตอนนี้ทางฝั่งของซีหลิง การต่อสู้ได้สิ้นสุดลงแล้ว ภายใต้การโจมตีที่โหดร้ายของซีหลิง เสือเขี้ยวดาบที่น่าสมเพชไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอเลยและถูกทรมานจนตายไปนานแล้ว

 

เมื่อมองไปยังใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มอันไร้เดียงสาของเธอเต็มไปด้วยคราบเลือดแลดูเธอสดชื่น

 

เซียร์ย่าขมวดคิ้วดูเหมือนความป่าเถื่อนของชาวไซย่าจะฝังแน่นอยู่ในกระดูกของพวกเขาแม้แต่เด็กอายุสี่ขวบก็สู้อย่างโหดเหี้ยม

 

“ ไปล้างหน้ากัน หน้าเธอเหมือนคลานออกมาจากซากศพ”

 

ซีหลิวหัวเราะอย่างมีความสุขและปล่อยให้เซียร์ย่าพาเธอไปทำความสะอาดริมฝั่งแม่น้ำ

 

ในวันต่อมา เซียร์ย่าพาซีหลิง ออกไปล่าเหยื่อทุกวัน ตั้งแต่นั้นมาพลังต่อสู้ของเหยื่อที่พวกเขาล่าได้ก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจาก 100,200 …และตอนนี้ก็เกือบจะเท่ากันกับตัวเอง

 

แน่นอนว่านอกเหนือจากการล่าเหยื่อเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จแล้ว เซียร์ย่ายังให้ความสำคัญกับการฝึกฝนมากขึ้น ดังนั้นไม่ว่าซีหลิงจะอ้อนวอนแค่ไหน เขาจะไม่หวั่นไหว ทั้งคู่จึงได้แบกของหนัก ๆ ไว้ที่หลังเป็นเวลานานกว่าครึ่งวันเพื่อฝึกฝน

 

ในตอนกลางคืนเขาจะนั่งสมาธินานกว่าหนึ่งชั่วโมงจากความทรงจำเกี่ยวกับซุน โกคู เขาขึ้นไปที่หอคอยพระเจ้าและได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการฝึกจากมิสเตอร์โปโป้

 

รู้สึกถึงท้องฟ้าที่เงียบสงบและรู้สึกถึงฟ้าผ่าบนท้องฟ้า

 

นี่อาจเป็นวิธีหนึ่งในการรับรู้ ‘Ki’

 

แม้ว่าจะเหนื่อยมาก แต่ในทุกๆวันมันก็มีความแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เขามีความสุข

 

ทันใดนั้นผลของการฝึกฝนก็ปรากฏให้เห็น ไม่เพียงพัฒนาพลังต่อสู้อย่างก้าวกระโดด แต่การรับรู้ของเขาที่มีต่อ Ki ดูเหมือนจะมีความก้าวหน้าบางอย่างเช่นกัน ตอนนี้เขาสามารถรับรู้การไหลเวียนของพลังงานภายในร่างกายของอีกฝ่ายได้อย่างแผ่วเบา

 

…

 

 

สองเดือนต่อมาในที่ราบกว้าง

 

เสียงของการต่อสู้ดังไม่หยุดหย่อน เซียร์ย่าและซีหลิงแลกเปลี่ยนการต่อสู้กันไม่นานทั้งสองหยุดอยู่กลางอากาศและจ้องมองกันและกันด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

 

“ ฮู้วว!” เซียร์ย่าใช้ท่าโจมตีและมือของเขาสั่นเล็กน้อยในขณะที่พลังงานในร่างกายของเขาถูกใช้ไปอย่างต่อเนื่อง

 

ฮัม –

 

สายลมปรากฏขึ้นระหว่างมือของเขาบีบอัดอากาศโดยรอบอย่างต่อเนื่อง สักพักแสงสีฟ้าแวววาวก็ปรากฎ

 

“ คาเม คาเม ฮ่า!”

 

ทันใดนั้นมือของเซียร์ย่าก็พุ่งไปข้างหน้าและพลังงานที่ร้อนแรงก็ระเบิดออกไปอย่างรวดเร็ว แสงสีฟ้าเข้มหมุนวนราวกับคลื่นมหึมาท่วมท้องฟ้า แรงกดดันที่ไม่อาจต้านทานได้ทำให้เกิดสุญญากาศ

 

ลือ!

 

เสียงอึกทึกปรากฏขึ้น

 

“ ช็อกบีม!”

 

ร่างเล็กกระทัดรัดของซีหลิง ปรากฏตัวต่อหน้าคลื่นพลังและเผชิญหน้ากับมันที่เข้ามาใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเผยให้เห็นรอยยิ้มที่บ้าคลั่ง

 

อากาศหายไปในเสี้ยววินาทีเมื่อคลื่นพลังทั้งสองปะทะกันความงดงามที่น่าสะพรึงกลัวนั้นคล้ายกับดวงอาทิตย์ขึ้นทำให้ทุกอย่างจมลง

 

พลังงานขนาดใหญ่ระเบิดออกจากกันในทันทีจากนั้นก็มีเสียงดังก้อง พลังงานแผ่กระจายออกไปราวกับต้องการจะกลืนกินทุกสิ่งอย่างสมบูรณ์

 

เมื่อมันหายไปทุกอย่างก็สงบลง แผ่นดินที่ไหม้เกรียมปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขาราวกับว่ามันถูกทำลายล้างด้วยปารามาณู มีหลุมขนาดใหญ่กระจัดกระจายบนที่ราบซึ่งปกคลุมไปด้วยรอยแตกดูเหมือนถูกระเบิดด้วยกระสุนปืนใหญ่

 

ในตอนนี้พลังต่อสู้ของเซียร์ย่าได้พัฒนาไปแล้วถึง 550 หน่วยเพิ่มขึ้นเต็ม 90 หน่วยจาก 2 เดือนที่แล้วและซีหลิงก็ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วเช่นกันด้วยพลังต่อสู้ที่ 520 หน่วย