บทที่ 29 ไมเออร์

 

 

เซียร์​ย่ามองไปที่คนตรงข้ามเขาสาวน้อยอายุประมาณ 2 ขวบผมยาวของเธอถูกมัดและพาดไว้ด้านหลังอย่างยุ่งเหยิงใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอดูหยิ่งผยองในขณะที่มองเขาอย่างดูถูก

 

ชาวไซย่าที่มีพรสวรรค์ของนักรบระดับสูงแก่แดดแบบนี้ทุกคนไหมน่ะอ่า!

 

เขาส่ายหัวและพูดเหมือนไม่สนใจสาวน้อยผู้ดื้อรั้น:“ ลุงอาดริอยู่ในบ้านเธอไปหาเขาเองได้!”

 

“ฮึ!”

 

เธอทำเสียงกรนอย่างเย็นชาและเงยหน้าขึ้นฟ้าอย่างเย่อหยิ่งจากนั้นก็เดินผ่านข้างของเขาไปโดยไม่สนใจเขาอีกเลย

 

เซียร์ย่ามองร่างที่กำลังจากไปของเธอพร้อมกับอ้าปากและคลิกที่ลิ้นของเขาอย่างรู้สึกตลกและพูดว่า:“ นี่ลูกของครอบครัวไหนกัน? หยิ่งมาก!”

 

เขานั่งลงที่ลานบ้านอีกครั้งและลุกขึ้นเดินเข้าไปในบ้านเมื่อแสงแดดทำให้เขารู้สึกร้อน

 

ภายในห้องครัวรีเบคก้าได้เตรียมอาหารเช้าแสนอร่อยและซีหลิงที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารมีชามและตะเกียบอยู่ในมือของเธอกินอาหารของเธออย่างมีความสุขเมื่อเซียร์ย่าเข้ามาข้างในเธอก็เงยหน้าขึ้นมองเขาและกลับไปกินอาหารของเธออีกครั้ง

 

ในไม่ช้าอาหารหลายอย่างก็หมด

 

“ ลุงอาดริอยู่ไหนทำไมเขายังไม่ออกมา”

 

เมื่อหาที่นั่งได้และนั่งลงแล้วเซียร์ย่าหยิบเนื้อย่างขึ้นมาอย่างสะดวกและถามอย่างไม่ใส่ใจ

 

รีเบคก้าเดินไปพร้อมกับจานอาหารในมือและพูดว่า“ นักเรียนของเขามาหาเขาเนื่องจากภารกิจที่กำหนดไว้ก่อนหน้านี้ถูกเลื่อนออกไป 2-3 วันดังนั้นตอนนี้เขากำลังกำหนดเวลาภารกิจในอนาคตสำหรับนักเรียนของเขา!”

 

“ นักเรียน?”

 

เซียร์ย่าจำสาวน้อยที่หยิ่งผยองจากตรงนี้รีเบคก้าน่าจะหมายถึงเธอ!

 

เนื่องจากเขาและซีหลิงกลับมาที่ดาวเบจีต้าหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจของดาวเซลม่า อาดริจึงเลื่อนโปรแกรมการฝึกของเขาออกไป 2-3 วันเพื่อใช้เวลาอยู่กับลูก ๆ ที่บ้าน

 

“ เธอคิดว่าตัวเองเป็นนักเรียนของพ่อแล้วจะหยิ่งได้งั้นเหรอ? เธอไม่มีอะไรพิเศษเลยเธอไม่มีค่าพอที่จะทำตัวหยิ่งด้วยซ้ำ”

 

ซีหลิงกินอาหารเช้าของเธอเสร็จและเช็ดคราบน้ำมันออกจากปากด้วยผ้าเช็ดปากดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจ

 

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ชอบสาวน้อยคนนั้นมากนัก

 

เธอเป็นคนหยิ่งแต่ไม่ชอบแสดงออกต่อหน้าผู้คนนั่นคือทั้งหมด อย่างไรก็ตามความเย่อหยิ่งในตัวของเธอจะไม่ยอมให้เธออดทนกับใครบางคนที่ใช้ทัศนคติแบบนี้ต่อหน้าเธอโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อความแข็งแกร่งของบุคคลนั้นไม่มีอะไรเทียบได้กับเธอ

 

จริงๆแล้วขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเธอมีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถมองคนอื่นอย่างดูถูกแล้วคนอื่นจะมองเธอแบบนี้ได้ยังไง

 

การแสดงออกของสาวน้อยคนนั้นทำให้เธอไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

 

“ ฮ่าฮ่าเด็กคนนั้นไมเออร์เป็นอัจฉริยะเมื่อเธอเกิดมาพลังต่อสู้ของเธอก็มีมากกว่าคนในวัยเดียวกันมาก การประเมินการฝึกฝนของเธอก็ด้อยกว่าลูกของราชาเบจีต้าเพียงคนเดียว เธอเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะอย่างแน่นอนและสิ่งที่ได้หายากก็คือเธอจริงจังกับการฝึกฝนเป็นพิเศษของอาดริและเขาก็พอใจกับนักเรียนของเขาเช่นกันแม้ว่าบุคลิกของเธอจะดูหยิ่งไปหน่อยแต่จริงๆแล้วเธอก็เป็นคนดี” รีเบคก้ากล่าวยิ้มอย่างมีความสุข

 

ผู้ที่แข็งแกร่งมีสิทธิพิเศษเหนือกว่าคนอ่อนแออยู่แล้ว รีเบคก้าเชื่อในประเด็นนี้อย่างมาก ทัศนคติที่ไมเออร์มีต่อผู้คนนั้นเป็นเรื่องปกติโดยสิ้นเชิง

 

“ ไมเออร์?” เซียร์ย่าพูดเบา ๆ 2-3 ครั้งชื่อนี้ค่อนข้างน่าฟัง

 

หลังจากได้ยินคำอธิบายของรีเบคก้า เซียร์ย่าค่อยๆเรียนรู้เกี่ยวกับสาวน้อยที่ชื่อว่า“ ไมเออร์” และเข้าใจว่าเธอเป็นคนที่มีพรสวรรค์เช่นกัน

 

ตราบใดที่เธอไม่ตายกลางคันความสำเร็จในอนาคตของเธอต้องไม่ต่ำแน่นอน แต่เธอดันเกิดมาผิดที่ผิดเวลา เพราะอีกไม่นานดาวเบจีต้าคงต้องถึงวาระแห่งการทำลายล้างแล้ว เธอคงจะไม่น่ารอดในตอนนั้น

 

สำหรับอัจฉริยะเมื่อพวกเขาแข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะเป็นที่จดจำและได้รับการยกย่องจากผู้คน

 

หลังจากนั้นไม่นานไมเออร์ก็เดินออกจากห้องของอาดริและเมื่อเธอเดินผ่านด้านข้างของเซียร์ย่า ดวงตาสีเข้มของเธอก็จ้องมองมาที่เขาอย่างดุเดือดก่อนจะจากไปโดยไม่เต็มใจ

 

เกิดอะไรขึ้น…ฉันไม่ได้ยั่วโมโหเธอ…ใช่มั้ย? เซียร์ย่ากลอกตาของเขาโดยไม่พูดอะไร

 

“ ฉันมีอะไรกับเธอ? ยัยเด็กไม่มีมารยาท!” ซีหลิงรู้สึกโกรธเล็กน้อย

 

“ ฮ่าฮ่าลูกไม่ต้องไปว่าเธอหรอกเด็กคนนั้นโกรธพ่อที่ทำให้โปรแกรมการฝึกของเธอล่าช้าและเธอกำลังระบายความรู้สึกของเธอน่ะนะ.. ”

 

อาดริมีรอยยิ้มประดับไว้บนใบหน้า เขาเดินมานั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหารจะเห็นได้ว่าตอนนี้อารมณ์ของเขาดีมาก

 

มีลูกที่ฉลาดเป็นพิเศษและมีนักเรียนที่โดดเด่นมีพรสวรรค์ที่แข็งแกร่ง เขารู้สึกว่ามันไม่เลวเลยอาดริมีความสุขมาก

 

“ แต่ว่าเธอไม่สามารถแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวต่อหน้าหนูได้นะ!” ซีหลิงทุบโต๊ะในขณะที่อารมณ์ไม่ดี

 

ส่งผลให้ทั้งครอบครัวมีเสียงหัวเราะฉากที่อบอุ่นในหมู่ชาวไซย่านี้หายากมาก หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จซีหลิงก็ช่วยรีเบคก้าทำความสะอาดชามและตะเกียบในครัว แต่สำหรับเซียร์ย่าดูเหมือนว่าเขาจะมีอุปสรรค

 

ในห้องนั่งเล่นอาดรินั่งอยู่บนโซฟายกขาขึ้นพร้อมถ้วยชาน้ำร้อนในมือกล่าวด้วยรอยยิ้ม:“ เซียร์ย่าเธอไม่ได้อยู่ที่ดาวเบจีต้ามาหลายปีแล้วและเพราะฉะนั้นลุงเลยเลื่อนการฝึกของลุงไปเป็นเวลา 2 วัน ลุงจะพาเธอไปเดินเล่นในเมืองใกล้ ๆ เธอไม่มีเวลามากนักก่อนที่ภารกิจใหม่จะมาถึง “

 

เซียร์ยาพยักหน้าเพื่อแสดงความยินยอม:“ ลุงรู้ไหมว่าภารกิจต่อไปของเราคืออะไร”

 

อาดริครุ่นคิดชั่วครู่และกล่าวว่า:“ โดยปกติแล้วหลังเสร็จภารกิจแรกจะตามมาด้วยภารกิจทั่วไปและตามสถานการณ์พวกเขายังสามารถส่งชาวไซย่าเพิ่มเติมให้กับลูกได้เล็กน้อยเพื่อจัดตั้งทีมภารกิจใหม่! ”

 

“ ด้วยความสำเร็จของเธอเธอสามารถขึ้นเป็นกัปตันทีมได้ทันที”

 

“ โอ้~เธอได้ส่งภารกิจก่อนหน้านี้หรือยังถ้ายังให้ไปที่สำนักงานบริหารเพื่อส่งภารกิจ”

 

“ยัง!”

 

เซียร์ย่าส่ายหัวพวกเขากลับบ้านทันทีที่มาถึงดาวเบจีต้าและไม่ได้ไปที่สำนักงานบริหารเพื่อส่งภารกิจ

 

กลไกภารกิจของชาวไซย่าดำเนินการมาหลายปีแล้วและมีระบบการจัดการที่ดี แม้แต่ยานอวกาศที่ถูกทิ้งไว้ที่ท่าอากาศยานก็จะถูกจัดการโดยเอเลี่ยนเก่งๆพวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร

 

อาดริพยักหน้าและกล่าวว่า:“ ภารกิจแรกของชาวไซย่าคือการพิจารณาที่ดีที่สุดในการตัดสินผู้คนนักรบระดับต่ำและระดับกลางจำนวนมากหรือเรียกอีกอย่างว่าภารกิจเอาชีวิตรอดซึ่งคล้ายกับการทดลองและมีเพียงชาวไซย่าที่ผ่านภารกิจเอาชีวิตรอดครั้งแรกเท่านั้นที่สามารถเรียกว่านักรบได้ ”

 

“ และสำหรับชาวไซย่าที่มีพรสวรรค์แฝงระดับสูงนี้เป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่งเนื่องจากใครก็ตามที่รอดชีวิตจากสิ่งนี้จะสามารถถอนตัวจากแนวหน้าเพื่อเป็นผู้สอนและเป็นแนวทางในภารกิจเอาชีวิตรอดได้”

 

ในขณะที่พูดเสียงของอาดริเต็มไปด้วยความไม่แยแส

 

เซียร์ย่าฟังอย่างตั้งใจจากคำอธิบายของลุงอาดริเซียร์ย่าก็ยิ่งเข้าใจความโหดร้ายของ ชาวไซย่ามากขึ้นโดยสัญชาตญาณ

 

พวกเขาปฏิบัติตามกฎและมุมมองนี้ฝังลึกลงไปในจิตใจของพวกเขา

 

ก่อนที่หน่วยของอาดริจะถูกทำลายอาดริและรีเบคก้าก็ได้ปฏิบัติตามกฎนี้และความเย็นชาของพวกเขาก็ละลายหายไปเพียงเล็กน้อยหลังจากที่ทีมของอาดริถูกทำลายโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากซีหลิงและเซียร์ย่าเข้าร่วมมาเป็นครอบครัว