บทที่ 74 ข้าไม่ต้องการเห็นดาวเบจีต้า

 

 

พระราชวังในห้องฝึกฝน

 

ในสภาพแวดล้อมที่มืดแม้ว่าไซบะแมน 2 ใน 3 จะอยู่รอบตัวเด็กคนนึงแต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะรุกและลังเล ไซบะแมนเหล่านี้ได้รับการฝึกฝนโดยใช้เทคโนโลยีขั้นสูงสุดและแต่ละตัวมีพลังประมาณ 1,000 BP ในขณะร่างที่ถูกล้อมรอบอยู่ตรงกลางนั้นดูเหมือนชาวไซย่าอายุน้อยกว่า 5 ปีเท่านั้น แต่ถึงอย่างนั้นไซบะแมนก็รู้สึกหวาดกลัวโดยสัญชาตญาณ

 

ชาวไซย่าตัวน้อยส่งเสียงอย่างเย็นชาและปรับท่าทางของร่างกายเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตี ทันใดนั้นชาวไซย่าตัวน้อยก็เร่งความเร็วขึ้นทันทีภาพหลังลวงตาปกคลุมไปทั่วขอบเขตการมองเห็นและหลังจากนั้นภาพก็สว่างขึ้นและกระพริบพลังงานที่เปล่งประกายและสว่างไสว เสียงดังก้องควันฟุ้งกระจายไปทั่วสายตา

 

เมื่อควันค่อยๆกระจายออกไปหมดห้องนั้นก็มีเพียงชาวไซย่าตัวน้อยที่ยืนอยู่

 

“ อ่อนแอจัง!”

 

ชาวไซย่าหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะเอาเสื้อคลุมพาดไหล่แล้วออกจากห้องฝึก หลังจากร่างนั้นจากไปชาวไซย่าที่ทำหน้าที่เก็บกวาดขยะก็เหลือบมองไปที่พื้นดินที่เต็มไปด้วยหลุมบ่อและถอนหายใจ:“ ลูกชายของราชาเบจีต้าทรงพลังมากเขาสามารถเอาชนะไซบะแมนได้แล้วตั้งแต่ยังเด็กในอนาคตเขาจะกลายเป็นราชาที่โดดเด่นอย่างแน่นอน!”

 

“ ใช่ชาวไซย่าจะมีพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ ภายใต้การนำของราชาเบจีต้าและเจ้าชาย!” ชาวไซย่าวัยกลางคนอีกคนหนึ่งมองไปที่ทิศทางที่หายไปของเบจีต้าด้วยสายตาชื่นชม

 

บนดาวเบจีต้ามีความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างความแข็งแกร่งงและอ่อนแอ ชาวไซย่าที่มีพรสวรรค์แฝงโดยเฉลี่ยสามารถทำงานเบ็ดเตล็ดได้เพียงบางอย่างเท่านั้น หากเผ่าพันธุ์ชาวไซย่าต้องพัฒนาขึ้นก็ต้องมีความสามารถเหมือนลูกชายของราชาเบจีต้า!

 

…

 

ในทางเดินที่คดเคี้ยวของพระราชวัง เบจีต้าก้าวไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่สงบแม้ว่าพลังของเขาจะทะลุ 1,000 BP ไปแล้ว แต่เขาก็ยังไม่พอใจ ในเวลานี้ผู้คุ้มกันของราชาหลายคนรีบวิ่งไปจากด้านข้างของทางเดินที่คดเคี้ยวมือของพวกเขาถืออาหารจานใหญ่ เมื่อเห็นแบบนี้เบจีต้ารู้สึกว่ามันแปลกๆเล็กน้อยเขาจึงจับแขนผู้คุ้มกันคนนึงไว้

 

“ ทำไมแกถึงรีบจังและอาหารนี้แกเอาไปให้ใครกิน” เบจีต้าถามอย่างสงสัย

 

ผู้คุ้มกันคนนั้นเหงื่อท่วมตัวขณะที่เขาตอบว่า: “เมื่อกี้มีชายแปลกหน้าเข้ามาในวังดังนั้นพระราชาจึงสั่งให้เรานำอาหารนี้มา! เจ้าชายโปรดปล่อยข้าไปแขกคนนั้นกำลังรออยู่!”

 

เบจีต้าปล่อยมือออกไปขณะที่เขามองไปที่ด้านหลังที่ถอยห่างของบอดี้การ์ด:“ แขกคนนี้เป็นใครทำให้พ่อต้องจัดอาหารเยอะมากขนาดนี้”

 

หลังจากคิดสักพักเบจีต้าก็มุ่งหน้าไปที่ห้องโถงของพระราชวัง

 

เมื่อเขาเข้าใกล้ห้องโถงของพระราชวังเขาก็ได้ยินคำพูดสบประมาทจากภายในห้องโถงมันเป็นเสียงที่ไม่คุ้นเคย

 

“ เจ้าบอกให้คนเตรียมอาหารขยะนี้ให้ข้ากินเหรอ?” เสียงของบิลส์นั้นไม่แยแส

 

“ผู้ต่ำต้อยคนนี้ไม่กล้าหลอกลวงท่านแน่นอนนี่คืออาหารที่อร่อยที่สุดในดาวเบจีต้า!”

 

เสียงของราชาเบจีต้าค่อนข้างหวาดกลัวและร่างของเขาก็ทรุดตัวลงบนพื้นด้วยใบหน้าเสียใจอย่างมากราชาเบจีต้าเป็นคนที่หยิ่งผยองและดื้อรั้นคล้ายกับเบจีต้าในอนาคต แต่ต่อหน้าบิลส์เขาทำได้เพียงก้มหน้าและพูดอย่างนอบน้อมเพราะถ้าอีกฝ่ายโกรธดาวเบจีต้าก็จะหายไปจากจักรวาลโดยสิ้นเชิง

 

“หึ!”

 

เท้าของบิลส์เหยียบบนหัวของราชาเบจีต้าในขณะที่เขาเอานิ้วจิ้มหูแล้วเป่าเล่น

 

จริงๆแล้วอาหารเหล่านี้ที่ราชาเบจีต้าเตรียมไว้ทำให้เขาไม่พอใจอย่างมากพวกมันไม่อร่อยเท่าอาหารที่เขาเคยกินมาก่อน

 

รูม่านตาสีทองของเขาจ้องมองไปและทุบจานอาหารที่หัวของราชาเบจีต้าด้วยมือเดียว ราชาเบจีต้าทำได้แค่เพียงอดทน

 

“เกิดอะไรขึ้น? คนนั้นเป็นใครและทำไมท่านพ่อถึงต้องทนกับความอัปยศแบบนี้!”

 

เบจีต้าซ่อนตัวอยู่หลังเสาหินและไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉากนี้ต่อหน้าเขาราชาผู้สง่างามแห่งชาวไซย่า…เขาจะทำตัวอ่อนน้อมถ่อมตนได้ยังไงกัน เบจีต้ากำหมัดแน่นรู้สึกไม่ดี

 

“ หืม?”

 

เมื่อสังเกตเห็นว่ามีคนซ่อนตัวอยู่หลังเสาหินบิลส์จ้องมองไปที่เสา Ki ที่ไม่มีขอบเขตของเขาทะลุหินเข้ามากระแทกเบจีต้าทันใดนั้นเบจีต้ารู้สึกราวกับว่าเขาถูกสายฟ้าฟาดและร่างกายของเขาก็ล้มลงกับพื้นอย่างรวดเร็วและไม่สามารถเคลื่อนที่ได้

 

ด้วยการใช้ Ki ดึงเข้ามาใกล้บิลส์จากนั้นเขาก็จับหัวเบจีต้าขึ้นมา

 

“ ท่านบิลส์โปรดปล่อยลูกของข้าคนนี้ด้วยเถอะ!”

 

ใบหน้าของราชาเบจีต้าแสดงสีหน้าหวาดกลัวขณะที่เขาวิงวอนขณะที่กัดฟัน:“ ผู้ต่ำต้อยคนนี้จะสั่งให้คนเตรียมอาหารอร่อยอีกครั้งทันที!”

 

“ไม่จำเป็น!”

 

ใบหน้าของบิลส์ปกคลุมไปด้วยความโหดร้ายขณะที่เขาเหวี่ยงเบจีต้าออกไป โครม!! มีรูโผล่ขึ้นมาบนกำแพงแรงกระแทกมหาศาลทำให้เบจีต้าจมลงไปในกำแพงทำให้กระดูกในร่างกายของเขาแตก บิลส์สะบัดนิ้วของเขาและพูดว่า: “น่าเบื่อจริงๆฉันคิดว่าฉันจะได้กินอาหารอร่อย ๆ ไม่มีอะไรดีเกี่ยวกับดาวเบจีต้าจริงๆ!”

 

หลังจากพูดจบแล้วร่างของบิลส์ก็หายไปจากวังเมื่อเห็นว่าเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างบิลส์ได้หายตัวไปและยืนยันว่าเขาจากไปแล้ว

 

หลังจากเวลาผ่านไปนานราชาเบจีต้าจึงเช็ดเหงื่อที่ศีรษะของเขาเขาไม่คิดว่าเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างบิลส์ในตำนานจะปรากฏตัวต่อหน้าเขาจริงๆถ้าไม่ใช่เพราะตำนานที่สืบทอดกันมาในราชวงศ์ชาวไซย่าผลที่ตามมาจะน่ากลัวเกินกว่าที่จะคิดได้!

 

เทพเจ้าแห่งการทำลายล้างบิลส์ที่แท้จริงนั้นน่ากลัวยิ่งกว่าในตำนาน เมื่อนึกถึงพลังที่ลึกล้ำไร้ที่สิ้นสุดคล้ายกับมหาสมุทรที่ไร้ขอบเขตราชาเบจีต้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเสื้อผ้าของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

 

เขาเดินไปเพียงไม่กี่ก้าวและมาถึงข้างเบจีต้าและตรวจสอบเขาอย่างละเอียดและพบว่าเบจีต้ามีเพียงกระดูกที่หัก

 

ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อยจากนั้นเขาก็รีบเรียกผู้คุมเพื่อนำเบจีต้าไปที่ศูนย์เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของเขา

 

เบจีต้าเป็นลูกชายที่มีค่าที่สุดของเขาและยังเป็นนักรบที่โดดเด่นที่สุดในหมู่ชาวไซย่าไม่เคยมีอุบัติเหตุแม้แต่นิดเดียว

 

ราชาเบจีต้าอยู่คนเดียวในห้องโถงใหญ่การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปและไม่สามารถหยั่งรู้ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

 

…

 

ในจักรวาลที่ไร้ขอบเขตบิลส์กำลังล่องลอยไปรอบ ๆ ด้วยความเบื่อหน่าย ในเวลานี้สายธารหลากสีพุ่งออกมาจากอวกาศก่อนที่จะปรากฏตัวต่อหน้าเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างบิลส์อย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า

 

“ บิลส์ซามะท่านแอบหนีไปอีกแล้วนะ!”

 

เสียงที่อ่อนโยนดังขึ้นก่อนที่จะมีคนผมสีเงินไม่ทราบเพศสวมชุดคลุมศักดิ์สิทธิ์สีน้ำตาลแดงเดินไปทีละก้าวในขณะที่พิงคทาของเทพในขณะที่มีวงแหวนสีน้ำเงินลอยอยู่รอบคอของเขาอย่างน่าอัศจรรย์

 

“ โอ้วิสเจ้ามาแล้ว!” บิลส์นอนหงายอยู่ในอวกาศมือทั้ง 2 ข้างอยู่ด้านหลังศีรษะขณะที่ลอยอยู่ในอวกาศ

 

“ อ๊า บิลส์ซามะคราวนี้หลังจากออกมาท่านได้ทำลายดาวเคราะห์ไป 134 ดวงถ้าคุณทำเเบบนี้มันจะทำให้ซูพรีมไคตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกนะ”

 

วิสกุมหน้าผากของเขาด้วยมือของเขา แต่ดวงตาของเขาไม่ได้มีสีหน้าหนักใจแม้แต่น้อย

 

“ หึ!” บิลส์ทำหน้าเฉยเมย

 

“ข้าแค่ทำลายดาวเคราะห์ไปเพียงไม่กี่ดวงไม่มีอะไรมากหรอก ขอให้ซูพรีมไคเหล่านั้นสร้างดาวเคราะห์ขึ้นมาใหม่ก็ได้”

 

“ ต้องใช้เวลานานในการดูแลดาวเคราะห์และโดยเฉพาะอย่างยิ่งดาวเคราะห์ที่มีสิ่งมีชีวิต หากความเร็วในการสร้างซูพรีมไคไม่สามารถเทียบได้กับความเร็วในการทำลายของบิลส์ซามะก็จะเป็นปัญหาใหญ่”

 

บิลส์ทำหน้าดูถูกเหยียดหยามเขาเปลี่ยนเรื่องและถามว่า:“ เฮ้ แต่เมื่อกี้ข้ากินอาหารอร่อย ๆ ที่ไม่ค่อยได้เห็นตอนที่เจ้าไม่อยู่รสชาตินั้นลืมไม่ลงจริงๆรสชาติของมันยังคงค้างอยู่ในปากของข้าอยู่เลย!”

 

“จริงเหรอบิลส์ซามะท่านทิ้งอะไรไว้ให้ข้าหรือเปล่า” เมื่อพูดถึงอาหารอร่อยวิสก็ดูสนใจเช่นกัน

 

“ อาหารอร่อยเหล่านั้นมีน้อยแล้วจะเหลือให้เจ้าได้ยังไงกัน”

 

“ มันน่าเศร้าเกินไปแล้ว..ท่านกินมันบนดาวใบนี้หรือเปล่า” วิสชี้คทาของเขาไปที่ดาวเบจีต้าสีแดงเข้มที่อยู่ห่างไกล

 

“ ใช่แต่น่าเสียดายที่ไม่เหลืออาหารอร่อย ๆ อีกแล้ว!”

 

เมื่อพูดถึงดาวเบจีต้าบิลส์ก็ยังค่อนข้างโกรธเขาอยากจะทำลายดาวเบจีต้าจริงๆ!

 

ยังไงก็ตามบิลส์ได้สัญญากับเซียร์ย่าแล้วว่าจะปล่อยดาวเบจีต้าไปหากเขาไม่สามารถรักษาสัญญาได้มันจะทำลายชื่อเสียงของเขา

 

“ โอ้ใช่แล้วใครเป็นผู้ปกครองของพื้นที่นี้” บิลส์หันกลับมาและถาม

 

วิสยกคทาของเขาขึ้นและตรวจสอบสักครู่ก่อนที่จะเปิดเผยภาพของฟรีสเซอร์บนลูกบอลคริสตัลสีฟ้าที่ลอยอยู่เหนือคทา“ ผู้ปกครองพื้นที่นี้อยู่ใกล้ ๆ คือผู้ชายชื่อฟรีสเซอร์ซึ่งเป็นสมาชิกของเผ่าพันธุ์ปีศาจน้ำแข็ง !”

 

บิลส์ลูบคางของเขาและพูดว่า:“ อืมส่งข้อความถึงฟรีสเซอร์และบอกเขาว่าข้าไม่ต้องการเห็นดาวเบจีต้าและสั่งให้เขาทำลายมัน”

 

การสั่งให้คนอื่นทำลายดาวเบจีต้าไม่สามารถถือได้ว่าเป็นการทำลายด้วยตัวเองการทำแบบนี้จะรักษาเกียรติของเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างบิลส์ได้