บทที่ 77 คำสาปของดาวคาเนสซ่า

ดาวคาเนสซ่า

ดาวเคราะห์ที่สวยงามและลึกลับซึ่งถูกปกปิดเป็นความลับจนถึงตอนนี้

และวันนี้ดาวเคราะห์ที่สวยงามดวงนี้กำลังประสบกับหายนะ ชาวไซย่ากลุ่มใหญ่ปรากฏตัวขึ้นที่นี่จากนอกโลกและเริ่มการสังหารหมู่อย่างบ้าคลั่ง ภูเขาที่แตกสลายก้อนหินกระจัดกระจายไปทั่วและหลุมอุกกาบาตทุกขนาดสามารถพบเห็นได้ทั่วไปบนดาวเคราะห์สีม่วง

ตูม!

คลื่นพลังงานขนาดใหญ่ปะทะกับภูเขาและพื้นก็สั่นสะเทือนทันทีก่อนที่ภูเขาจะถล่มลงมาใน ก้อนหินกลิ้งลงมาเหมือนลูกปืนใหญ่ยิงออกไปอย่างรวดเร็วและตกลงบนพื้นทำให้เกิดพายุทรายแห้งขนาดใหญ่

ชาวไซย่ามากกว่า 1,000 คนกำลังหัวเราะอย่างดุเดือดและมีความสุขกับการต่อสู้พวกเขาบินจากภูเขาลูกหนึ่งไปยังอีกลูกหนึ่งและเข้าไปในหมู่บ้านเหมือนโจร ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหนทุกอย่างก็ถูกกำจัดออกไปและสิ่งมีชีวิตถูกฆ่าตายทีละตัวจากการระเบิด

ในป่าภูเขาสัตว์ที่มีขนาดแตกต่างกันกำลังวิ่งและคำรามเมื่อเสียงดังปรากฏขึ้นและลูกบอลพลังงานก็ตกลงมาจากท้องฟ้ากลายเป็นผงละเอียดในทันที

“ท่านบาร์ดัค….สิ่งมีชีวิตระดับต่ำบนดาวคาเนสซ่าถูกทำลายลงหมดแล้วเหลือเพียงชาวคาเนสซ่าชาวพื้นเมืองเท่านั้น”

“ อืม… บอกทุกคนให้ระวังฉันได้ยินมาว่าชาวคาเนสซ่าเหล่านี้สามารถใช้ความสามารถลึกลับบางอย่างได้ ” บาร์ดัคสั่งลูกน้อง

ในแผนภูมิดาวคาเนสซ่าตั้งอยู่บนเส้นทางบินทางตอนเหนือของดาวเบจีต้าและอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืนเป็นเวลาหลายปีโดยไม่มีความขัดแย้ง

“ รับทราบท่านบาร์ด็อค!”   นิยาย อ่านนิยาย

หลังจากได้รับคำสั่งก็ส่งคำสั่งต่อๆกันไป

บาร์ดัคเฝ้ามองควันสีดำโขมงไปทั่วทุกที่ราวกับเป็นวันสิ้นโลก โดยไม่รู้ว่าทำไมความไม่สบายใจปรากฏขึ้นในใจของเขาราวกับว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น

3 วันต่อมาภายในเมืองซึ่งเต็มไปด้วยซากปรักหักพังตึกระฟ้าถล่มหินแตก ในชั่วพริบตาอารยธรรมที่เฟื่องฟูก็ถูกกำจัดออกไป

ผู้อาวุโสคาเนสซ่าเฝ้าดูอารยธรรมของเขาที่ค่อยๆตายมีสมาชิกนับไม่ถ้วนในเผ่าพันธุ์ของเขาถูกสังหาร เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าโศกและขุ่นเคืองในใจก่อนที่จะจ้องมองไปที่ชาวไซย่าเหล่านี้ด้วยความโกรธ

“ ชาวไซย่าที่ชั่วร้ายแบบแกไม่ช้าก็เร็วแกจะต้องพบเจอกับการลงโทษ!” ผู้อาวุโสคาเนสซ่าตะโกนอย่างโกรธ ๆ รูม่านตาสีเขียวของเขากระพริบด้วยแสงสีแดง

ทันใดนั้นผู้อาวุโสคาเนสซ่าก็เผยรอยยิ้มแปลก ๆ ก่อนที่จะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

พลังจิตของเขาทำให้เขาสามารถมองเห็นฉากในอนาคตได้

เขาเห็นว่าอนาคตของชาวไซย่าชั่วร้ายเหล่านี้อีกไม่นานพวกเขาก็จะถูกทำลายด้วยมือของคนที่แข็งแกร่งกว่า

“ ฮ่าฮ่าชาวไซย่าแบบพวกแกไม่สามารถหลีกเลี่ยงความหายนะได้ วันนี้แกได้ทำลายดาวคาเนสซ่าแล้วในไม่ช้าดาวแม่ของแกก็จะถูกทำลายเหมือนกัน! ”

มือของผู้อาวุโสคาเนสซ่ายกขึ้นไปบนท้องฟ้าราวกับแสดงความขอบคุณต่อพระเจ้า

ใบหน้าของบาร์ดัคดำมืดเขายื่นนิ้วออกไปและออร่าแสงสีขาวเปล่งประกายออกมาทะลุผ่านหน้าอกของผู้อาวุโสคาเนสซ่า

กล้าด่าชาวไซย่าเหรอสมควรตายซะ!

ผู้อาวุโสคาเนสซ่าล้มลงกับพื้นพร้อมกับเลือดที่ออกมาจากปากของเขาแต่หน้าของเขาเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสะใจ บาร์ดัคเห็นแบบนั้นเขาจึงรู้สึกไม่ดี

“ แม้ว่าแกจะฆ่าฉันตอนนี้ แต่อนาคตได้ถูกกำหนดไว้แล้วชาวไซย่าของแกจะไม่สามารถรอดพ้นจากความตายได้หรอก แค่ก…แค่ก…”

หลังจากได้ยินเขาสีหน้าที่น่ากลัวของบาร์ดัคปรากฏขึ้นจากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชา:“ ชาวไซย่าจะตายตามพวกแกได้ยังไง”

“ มันไม่สำคัญว่าแกจะเชื่อหรือไม่แต่มันจะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็วแน่นอน!”

กลิ่นอายแห่งชีวิตของผู้อาวุโสคาเนสซ่าค่อยๆสลายไป แต่เขาก็ยังหัวเราะ

” ฮ่าฮ่าฮ่า.. ฉันจะใช้พลังสุดท้ายที่เหลืออยู่เพื่อสาปให้แกมองเห็นอนาคตแกจะรู้สึกสิ้นหวังทุกวินาทีมันจะอยู่ในหัวของแกและทำลายความหวังของแกทีละเล็กทีละน้อยทำให้แกตกอยู่ในความทุกข์ทรมานตลอดกาล…”

ดวงตาของผู้อาวุโสคาเนสซ่าเต็มไปด้วยเลือดแสงสีแดงจาง ๆ กระพริบในดวงตาของเขาแสงสีแดงนั้นดูแปลกประหลาดมาก

ทันใดนั้นบาร์ดัคก็รู้สึกเวียนหัวและจากนั้นภาพลวงตาจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นในหัวและตอกย้ำเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้เขาสับสนกับสิ่งที่เป็นจริงและสิ่งที่เป็นภาพลวงตา

“ อ๊าา!” บาร์ดัคตะโกนด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะหมดสติ

หลังจากเวลาผ่านไปไม่นานบาร์ดัคก็ค่อยๆฟื้นคืนสติและตรวจสอบตัวเองโดยคร่าวๆก็ไม่พบอะไรแปลก ๆ แต่ยังคงปวดหัวและรู้สึกคลื่นไส้เล็กน้อย

“ ไอ้พวกชาวคาเนสซ่า!”

บาร์ดัคตะโกนเขาถูกชาวคาเนสซ่าคนนั้นแอบโจมตีโดยไม่คาดคิดแต่โชคดีที่ไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น

เมื่อมองไปที่ศพของผู้อาวุโสของชาวคาเนสซ่าซึ่งนอนอยู่ใกล้ ๆใบหน้าของบาร์ดัคก็เป็นน้ำแข็งเหมือนน้ำแข็งเย็น ๆ ขณะที่เขาโบกมือและเผาศพให้เป็นเถ้าถ่านด้วยคลื่นพลังงาน

“ เป็นเรื่องดีที่คุณปลอดภัยตอนนี้สำนักงานใหญ่ได้ส่งข้อความขอให้ชาวไซย่าทุกคนกลับไปที่ดาวเบจีต้าทันที!”

ผู้สื่อสารข้างหูส่งเสียงบี๊บและเสียงรองผู้บัญชาการของภารกิจนี้สามารถได้ยินได้

“ เกิดอะไรขึ้น” บาร์ดัคขมวดคิ้วทำไมสำนักงานใหญ่ถึงสั่งแบบนี้โดยไม่มีเหตุผล?

ทันใดนั้นอาการปวดหัวก็ระเบิดออกมาในหัวของเขาเขากุมใบหน้าและคุกเข่าลงกับพื้นครึ่งหนึ่งขณะที่รู้สึกราวกับว่ามีแมลงจำนวนนับไม่ถ้วนบินอยู่ในหัวของเขา

การมองเห็นของเขาค่อยๆพร่ามัว……

ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันเงียบสงบดาวเบจีต้าสีแดงเข้มลอยอยู่สูง

ในสถานที่ที่ห่างออกไปไม่ไกลนักยานอวกาศรูปแผ่นดิสก์กระจายอยู่ทั่วสถานที่และมีเอเลี่ยนจำนวนนับไม่ถ้วนในชุดเกราะในขณะที่ถือปืนใหญ่พลังงานออกมาเหมือนฝูงตั๊กแตนจากยานอวกาศที่พร่าพรายบนท้องฟ้า

ในไม่ช้าพื้นที่ด้านนอกของดาวเบจีต้าก็สว่างไสวด้วยเปลวไฟอย่างต่อเนื่อง

ภาพเปลี่ยนไป

คนที่อยู่บนยานอวกาศรูปไข่ขนาดเล็กเหยียดนิ้วออกขณะที่หัวเราะอย่างดุเดือด ทันใดนั้นดวงอาทิตย์อีกดวงก็โผล่ขึ้นมาบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและลูกบอลไฟขนาดยักษ์ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหลายร้อยเมตรพุ่งเข้าหาดาวเบจีต้าในขณะที่แผ่รังสี

ลูกบอลไฟหล่นลงมาจากอวกาศทำให้ชั้นบรรยากาศถูกแผดเผา!

เสียงที่น่ากลัวดังไปทั่วบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและดาวเบจีต้าก็ระเบิดออกมาพร้อมกับฝุ่นละอองของจักรวาล… ..

“ ท่านบาร์ดัค ท่านบาร์ดัค!” มีเสียงดังออกมาจากเครื่องสื่อสารอย่างต่อเนื่อง

“ ฉันสบายดี…พูดต่อในสิ่งที่คุณกำลังจะพูด…” บาร์ดัคกัดฟันทั้งตัวของเขาสั่นสะท้านด้วยเหงื่อที่เปียกโชกบนเสื้อผ้าของเขา

“ครับ!” ในอีกด้านหนึ่งของเครื่องสื่อสารรองผู้บัญชาการภารกิจบอชอธิบายรายละเอียดทุกอย่าง

เมื่อปิดเครื่องสื่อสารดวงตาของบาร์ดัคไม่แยแสและมืดมนขณะที่เขาพึมพำ “ไอ้สารเลวฟรีสเซอร์นี้ต้องการทำอะไรกันแน่?”

บาร์ดัคอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงฉากประหลาดที่เพิ่งปรากฏขึ้นในหัวของเขา

คำพูดของผู้อาวุโสคาเนสซ่ายังคงก้องอยู่ในหูของเขา

“ มันเป็นฉากแห่งอนาคตที่ฉันเพิ่งเห็นจริงๆเหรอ! ฟรีสเซอร์ตั้งใจจะทำลายดาวเบจีต้า?” บาร์ดัคพึมพำเบา ๆและกำมือทั้งสองข้างแน่น