บทที่ 87 โลกที่แตกต่าง

 

หลังจากหลอมรวมพลังของมิติและเวลาให้กลายเป็นพลังขั้นสูงยิ่งขึ้น พลังงานในรอยแยกของห้วงมิติก็ไม่สามารถทําร้ายเขาได้อีกต่อไป แถมพลังใหม่ยังทําให้เขาสามารถอยู่ในรอยแยกได้อย่างง่ายดาย

 

เซียร์ย่าเริ่มคุ้นเคยกับพลังงานใหม่อย่างช้าๆและเพียงแค่คิด ร่างกายของเขาก็เร่งความเร็วขึ้นและเข้ามาใกล้ไมเออร์อย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ยื่นมือไปจับเธอและค้นหาที่อยู่ของบาร์ดัคต่อไป

 

ยังไงก็ตามในพื้นที่อันไร้ขอบเขตที่แปลกประหลาดนี้มีขนาดใหญ่ไม่สิ้นสุดมันยากมากที่จะหาคนๆหนึ่ง และหลังจากค้นหาเป็นเวลานานเขาก็ไม่พบบาร์ดัค

 

“ อย่าบอกนะว่าเหมือนในผลงานต้นฉบับบาร์ดัคเดินทางไปแล้ว?” หลังจากค้นหาหลายครั้งไม่สําเร็จเซียร์ย่าก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความคิดแบบนี้

 

ความเป็นไปได้นี้ยังไม่หมดไปจากคําถามแค่ยกตัวอย่างของไมเออร์ ถ้าไม่ใช่เพราะพรของเทพเจ้ามังกรที่ปกคลุมร่างของไมเออร์ บางทีเธออาจจะลอยไปไกลแล้ว

ยังไงก็ตามมันมีเหตุผลที่จะบอกว่าร่างกายของบาร์ดัคควรถูกปกคลุมไปด้วยพรของเทพเจ้ามังกรด้วย แต่ทําไมไม่พบเขา?

 

“ ลืมไปเลยดูเหมือนว่าบาร์ดคถูกกําหนดให้กลับไปสู่อดีต!”

 

เซียร์ย่าถอนหายใจมันค่อนข้างน่าเสียใจ ในตอนแรกที่เขาต้องการพาบาร์ดัคไปที่ดาวหงซานดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้แล้ว

 

ในรอยแยกแห่งห้วงมิติอันลึกลับนี้ไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่นานๆ แม้ว่าเซียร์ย่าจะสามารถป้องกันไม่ให้กระแสในมิติก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกายของเขาได้ แต่ไมเออร์ก็ไม่สามารถทําได้

 

หลังจากคิดเล็กน้อยเขาทําได้เพียงละทิ้งการตามหาบาร์ค และเริ่มค้นหาวิธีที่จะออกจากรอยแยกของห้วงมิติ

 

ตําแหน่งเดิมของดาวเบจิต้าอยู่ในจุดที่อ่อนแอ หากเขาต้องการเปิดรอยแยกมิติเขาต้องหาจุดอ่อนอีกครั้ง!

 

ยังไงก็ตามจุดอ่อนนี้อาจอยู่ที่ใดก็ได้และไม่มีลักษณะเฉพาะเช่นเดียวกับการมองหาเข็มในกองหญ้า

 

หลังจากเดินไปรอบๆ ในขณะที่แบกไมเออร์อยู่พักหนึ่ง เซียร์ย่าก็พบกับสถานการณ์ที่ทําให้ท้อใจ ออร่าของไมเออร์เริ่มอ่อนลงและอ่อนแอลง แต่เขายังไม่พบวิธีที่จะออกจากรอยแยกของห้วงมติเลย

 

เซียร์ย่าเริ่มกังวล

 

ในเวลานี้เขาสังเกตเห็นว่ามีแสงสว่างอยู่ข้างหน้าและดูสะดุดตาในความมืดนั่นคือทางออกเหรอ? เซียร์ย่ารีบไปที่นั่น

 

แต่หลังจากเข้าใกล้เขาก็พบว่าทางออกนั้นน้อยลงเรื่อยๆ แต่กลับเป็นสิ่งที่คล้ายมนุษย์

 

“ บาร์ดัคเขาอยู่นั่น!”

 

หลังจากได้ดูอย่างชัดเจนแล้วเซียร์ย่าก็รู้สึกประหลาดใจ โดยไม่คาดคิดบาร์คยังคงอยู่ในรอยแยกของห้วงมิติ

 

ในตอนนี้อาการของบาร์คแย่กว่าไมเออร์เขาได้รับพลังที่หลงเหลือจากแรงระเบิดของดาวเคราะห์เป็นครั้งแรก และจากนั้นก็ต้องทนทุกข์ทรมานจากการกัดกร่อนของกระแสโกลาหลในห้วงมิติทําให้ร่างกายของบาร์ดคอ่อนแอลงมาก

 

น่าเสียดายเพราะพวกเขาอยู่ในรอยแยกของห้วงมิติ เขาจึงไม่สามารถเปิดช่องว่างมิติได้มิฉะนั้นเขาอาจใช้ถั่วเซียนเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของบาร์ดัคแล้ว

 

“ เราจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไงกัน? ”

 

พรของดราก้อนบอลที่มีต่อร่างกายของบาร์คและไมเออร์ค่อยๆอ่อนแอลง เหตุผลที่บาร์คไม่ได้เดินทางไปในอดีต เหมือนที่เขาทําในผลงานต้นฉบับก็คือเขาถูกขัดขวางด้วยพรของดราก้อนบอล แต่ถ้าพลังของดราก้อนบอลที่ล้อมรอบพวกเขาหายไปอย่างสมบูรณ์ ก็ยากที่จะรับประกันได้ว่าพวกเขาจะหลงทางและเดินทางเข้าไปในยุคใด

 

“ ฉันจะทําเท่าที่ฉันทําได้ละกัน!”

 

เซียร์ย่ากัดฟันและคิดเล็กน้อยเซียร์ย่าทําได้เพียงพยายามทําทุกอย่างต่อไปในสถานการณ์ที่สิ้นหวังแบบนี้

 

เขากลับไปที่ที่เขาพบไมเออร์เป็นครั้งแรกและจากนั้นเขาก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะใช้พลังงานแห่งมิติและเวลาที่ได้มาใหม่ โดยหวังว่าจะเปิดรอยร้าวในจุดที่อ่อนแอของห้วงมิติได้

 

ฟิ้วววววว

 

พลังงานสีเทาเงินแผ่ออกมา แต่การใช้พลังงานแห่งมิติและเวลาออกไปอย่างรวดเร็วทําให้ใบหน้าของเขาซีดเซียวขณะที่หยดเหงื่อเริ่มไหลออกมาจากหน้าผากของเขา

 

ในเวลาเดียวกันพลังงานมิติและเวลาสีเทาเงินยังคงหลั่งไหลออกมาและพันรอบทั้ง 3 คนอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ารังไหมสีเงินกําลังก่อตัวขึ้นในรอยแยกของห้วงมิติ

 

ทันใดนั้นกระแสความโกลาหลของมิติสีแดงเข้มเหล่านั้น ลอยเข้ามาและสัมผัสกับรังไหมสีเงินพวกมันก็หายไปทันที

 

ฟุบ! ฟุบ! !

 

ร่างกายของเซียร์ย่า, บาร์คและไมเออร์ไม่เคลื่อนไหว รังไหมสีเงินภายนอกกําลังหมุนอย่างรวดเร็วทําให้มิติเวลาปั่นปวนขณะที่คลื่นมิติเวลาที่มองไม่เห็นทรงกลมพุ่งออกมา

 

หลังจากนั้นด้วยเสียงดังสนั่นรังไหมสีเงินก็แตกออกจากกัน อย่างที่ไม่สามารถต้านทานได้ระเบิดดังปัง และในขณะนี้พลังงานที่พลุ่งพล่านปะทุขึ้น

 

รอยแยกในห้วงมิติถูกทําลายลงอย่างกระจัดกระจายและพลังงานจํานวนมากก็ถูกปล่อยออกมาภายนอก!

 

พื้นที่ทางเหนือบนโลก

 

ท้องฟ้าปลอดโปร่งและไร้เมฆ

 

เป็นช่วงบ่ายที่สงบและมีแสงแดดสาดส่องซึ่งเป็นภาพที่สดใสของต้นฤดูร้อน

 

ยังไงก็ตามในเวลานั้นท้องฟ้าก็เกิดพายุราวกับมีบางสิ่งเกิดขึ้น! วินาทีถัดมาก่อนที่เมฆในบริเวณโดยรอบจะสลายตัวพลังงานสีแดงพุ่งออกมาอย่างไว

 

พลังงานสีแดงพุ่งออกมาเหมือนกับว่ามันกําลังพุ่งออกมาจากท่อน้ําที่มองไม่เห็นสาดลงมาที่พื้น พืชพันธุ์เที่ยวเฉาและหินแตกเป็นเสี่ยงๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นในพริบตามันเหมือนกับน้ํากรดที่กัดกร่อนทุกอย่างในทันที

 

พลังงานในมิตินั้นแข็งแกร่งมากจนสิ่งต่างๆที่สัมผัสกับมันละลายไปในทันที

 

“ ในที่สุดก็ออกมาได้สักที!” จากนั้นทั้ง 3 คนก็โผล่ออกมาจากรอยแยกบนท้องฟ้า

 

เซียร์ย่าลากบาร์ดคและไมเออร์ลงมาที่พื้นและในขณะที่กําลังหอบเซียร์ย่ารีบเปิดช่องว่างมิติและหยิบถั่วเซียร์ย่าสีมรกตออกมา 3 เม็ด

 

การหลอมรวมพลังแห่งห้วงมิติเวลาของเขาไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรแต่มันนํามาซึ่งเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ

 

ส่วนรายละเอียดเฉพาะนั้นจะเขายังต้องทําการศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมเพื่อทําความเข้าใจ

 

นอกจากนี้ประสบการณ์ที่ได้รับจากรอยแยกห้วงมิติไม่เพียงแต่ทําให้ความสามารถของเขามาพัฒนาเท่านั้น แต่ร่างกายของเขาหลังจากถูกโจมตีจากกระแสความโกลาหลในห้วงมิติก็กลายเป็นความแข็งแกร่งมากขึ้น

 

เขาสามารถประเมินได้คร่าวๆว่าพลังรบของเขาน่าจะเกิน 150,000 BP และเพิ่มขึ้นเกือบ 5,000 BP

 

เขาเอาถั่วเซียนออกมา 3 เม็ดและกินมันทันที่ความอบอุ่นไหลผ่านทั่วร่างกายทําให้เขาฟื้นตัว

 

จากนั้นเขาให้ทั้งบาร์ดคและไมเออร์อย่างละหนึ่งเม็ด การหายใจของพวกเขาค่อยๆผ่อนคลายลง และบาดแผลที่เกิดจากการกัดกร่อนขอกระแสความโกลาหลในมิติก็ฟื้นตัวขึ้นเช่นกัน

 

เมื่อเห็นแบบนี้เซียร์ย่าถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขายังคงมีความกลัวต่อเหตุการณ์ที่ผ่านมาก่อนหน้านี้

 

ถ้าไม่ใช่ในช่วงเวลาที่สําคัญความสามารถของเขาได้หลอมรวมเป็นพลังงานแห่งห้วงมิติเวลาแล้ว เขาคงจะไม่สามารถออกจากรอยแยกของห้วงมิตินั้นได้

 

แน่นอนว่ามันต้องขอบคุณพรของดราก้อนบอลหาก ไม่ได้ขอพรจากดราก้อนบอลเขากลัวว่าพวกเขาจะสูญหายไปในห้วงมิติตลอดกาล

 

“ ด้วยวิธีนี้บาร์คจะไม่สามารถเดินทางไปในอดีตได้ นั่นหมายความว่าจะมีจักรวาลคู่ขนานใหม่เกิดขึ้นโดยที่ไม่มีบาร์ค และไม่มีตํานานซูเปอร์ไซย่าใช่ไหม?”

 

เซียร์ย่าเริ่มคิดอย่างรอบคอบ

 

ในสถานการณ์ของผลงานต้นฉบับเพราะการเดินทางข้ามเวลาสามารถสร้างจักรวาลคู่ขนานได้ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นเทพต่างๆ หรือกฏของจักรวาลจึงห้ามไม่ให้สร้างไทม์แมชชีนรวมถึงการเดินทางข้ามเวลาในรูปแบบต่างๆ

ในผลงานต้นฉบับบาร์ดคน่าจะเดินทางไปในอดีตเมื่อดาวเบจีต้าถูกทําลายและจากนั้นก็ฆ่าบรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์ปีศาจน้ําแข็งซึ่งได้ทิ้งตํานานของซูเปอร์ไซย่าในที่สุด

 

ยังไงก็ตามตอนนี้เขาได้ช่วยบาร์คแล้ว

 

“ เฮ้ทําไมฉันต้องเป็นห่วงด้วยล่ะ? มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย!”

 

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเซียร์ย่าก็ส่ายหัวและรู้สึกว่าเขาคิดมากเกินไปจริงๆสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาควรคิดเลย

 

ในความเป็นจริงสิ่งที่เซียร์ย่าไม่รู้ก็คือเมื่อ 12 ปีก่อนเมื่อเขาข้ามมาที่ Dragon Ball World แห่งนี้ได้เริ่มเปลี่ยนไปแล้วเพราะเขา

 

นับจากนั้นเป็นต้นมาโลกนี้ได้แยกออกเป็น 2 จักรวาลคู่ขนานแล้ว

ผลงานต้นฉบับอาจมีชาวไซย่าชื่อเซียร์ย่าแต่จะมีชาวไซย่า ส่วนใหญ่ที่เสียชีวิตหลังจากการทําลายล้างของดาวเบจิต้าอยู่ดี

 

และในครั้งนี้การกระทําของเขาในการช่วยบาร์คได้ก่อให้เกิดการสร้างจักรวาลคู่ขนานที่ไม่มีซูเปอร์ไซย่าในตํานาน

 

หลังจากเวลาผ่านไปบาร์คและไมเออร์ก็เริ่มตื่นขึ้นมา

หลังจากได้สัมผัสกับการต่อสู้ระหว่างความเป็นและความตาย ลักษณะเฉพาะที่ “เติบโตขึ้นหลังจากใกล้ตาย” ของชาวไซย่า ศักยภาพที่สะสมของพวกเขาทั้งคู่ก็ถูกปลดปล่อยออกจากร่างกายของพวกเขาอย่างสมบูรณ์

 

พลังรบของบาร์ดัคเพิ่มขึ้นเป็น 30000 BP และไมเออร์เพิ่มขึ้นเล็กน้อยเป็น 1600 BP

 

“ นี่ฉันอยู่ที่ไหนกัน”

 

บาร์ดักฟื้นคืนสติจิตใจของเขายังคงมีนงงอยู่บ้าง จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเขาจําได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่เขาจะหมดสติ

 

“ ดาวเบจิต้าอยู่ที่ไหนล่ะและเกิดอะไรขึ้นที่นั่น?”

 

“ ดาวเบจิต้าถูกฟรีสเซอร์ทําลายไปแล้วล่ะ”

 

“อะไรนะ!” เมื่อได้ยินแบบนั้นบาร์คก็มองไปที่เซียร์ย่า

 

* แต่คุณสบายใจได้ภรรยาของคุณถูกส่งไปที่อื่นแล้วตอน

 

“จริงเหรอ?”

 

ราวกับเห็นความหวังสุดท้ายของเขาบาร์ดัคก้าวไปข้างหน้า และจับไหล่เซียร์ย่า ทันใดนั้นความเจ็บปวดก็ปรากฏขึ้นในหัวเขาและบาร์ดัคก็จับหัวของเขาในขณะที่รู้สึกเจ็บปวดมาก

 

“ คําสาปของดาวคาเนสซ่าเหรอ?”

 

เซียร์ย่ามองไปที่บาร์ดคในขณะที่เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้ คําสาปนี้ไม่สามารถหายไปได้ถึงจะกินถั่วเซียนแต่คงมีโอกาสลบล้างออกได้ด้วยเวทมนตร์หรือพรของดราก้อนบอลเท่านั้น