บทที่ 88 เริ่มต้นใหม่

 

มีความสามารถที่แปลกประหลาดมากมายใน Dragon Ball World โดยหลัก ๆ แล้วเช่นวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีความสามารถพิเศษเวทมนตร์ทักษะลับและอื่นๆอีกเยอะ

 

แต่ในความจริงของจักรวาลขนาดใหญ่พลังของแต่ละบุคคลนั้นขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่น ๆ อีกมากมาย

 

คําสาปของคาเนสซ่าอยู่ในเชิงเวทมนตร์ เพราะเขาใช้เวทมนตร์ไม่ได้เขาจึงไม่มีทางจัดการกับความเจ็บปวดของบาร์คได้

 

โชคดีที่ความเจ็บปวดของบาร์คหายไปอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าเขาก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้งการหายใจของเขาดีขึ้นทันที

 

“ มันต้องเป็นคําสาปกาเนสซ่าแน่ๆ เมื่อกี้คุณเห็นอะไร”เซียร์ย่ามองไปที่เขาและถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นบาร์ดคอาการกลับมาเป็นปกติ

 

บาร์ดัคเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเขาและมองไปที่เซียร์ย่าด้วยความประหลาดใจไม่เข้าใจว่าเขารู้ได้ยังไงเกี่ยวกับสิ่งที่เขาเจอ

 

บาร์คพูดพร้อมพยักหน้า “ ทุกอย่างมันวุ่นวายเล็กน้อยและฉันไม่เข้าใจว่าพวกมันหมายถึงอะไรกันแน่”

 

“ โอ้!” เซียร์ย่าพยักหน้าด้วยความเข้าใจ

 

“ ใช่แล้วคุณเพิ่งบอกว่าภรรยาของฉันถูกส่งไปอยู่ที่นมันเกิดขึ้นได้ยังไง” บาร์ดัคสงบลงและถามเซียร์ย่าเกี่ยวกับเรื่องดาวเบจีต้า

 

ในใจของชาวไซย่าอย่างบาร์ดัคความสําคัญของดาวเบจีต้านั้นสําคัญมาก แต่ตอนนี้ดาวเบจีต้าถูกทําลายไปแล้วเขาก็ไม่ได้ถามอีกว่ามันถูกทําลายได้ยังไง แต่เขากลับสอบถามเกี่ยวกับคนที่เขารักกิเนะภรรยาของเขาด้วยความเป็นห่วง 

 

“ ไม่ต้องกังวล!”

 

เมื่อมองไปที่บาร์ดัคที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับโกคูในอนาคตถึง 90 เปอร์เซ็นต์เซียร์ย่าเผยรอยยิ้มและแสดงท่าทางให้เขาสงบสติอารมณ์

 

จากนั้นเขาตอบว่า “ เรื่องมันจะยาวหน่อยจริง ๆ เมื่อนานมาแล้วเรารู้ถึงความทะเยอทะยานของฟรีสเซอร์และคาดว่าเขาจะไม่ยอมให้ชาวไซย่าที่เป็นภัยคุกคามนี้มีชีวิตอยู่ ดังนั้นเราจึงต้องค้นหาล่วงหน้าไปทั่วจักรวาลและพบดาวเคราะห์ที่เหมาะสําหรับการอยู่รอดของชาวไซย่าและใช้พลังวิเศษเพื่ออพยพส่วนหนึ่งของชาวไซย่าไปยังดาวเคราะห์ดวงนั้น” 

 

“ คุณสามารถมั่นใจได้ว่าภรรยาของคุณอยู่ในรายชื่อการอพยพนั้นและตอนนี้ควรได้รับการอพยพพร้อมกับชาวไซย่าอื่น ๆไปยังดาวหงซานในพื้นที่ตะวันออก”

 

บาร์คตั้งใจฟัง หลังจากรู้ว่าภรรยาของเขาปลอดภัยแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า คราวนี้ภรรยาของเขาและสมาชิกในเผ่าพันธุ์ส่วนหนึ่งของเขาปลอดภัยและมันคงเขารู้ดีว่านี่เป็นความโชคดีที่เกิดขึ้นท่ามกลางความเลวร้าย

 

ดังนั้นเขามองไปที่เซียร์ย่าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความขอบคุณริมฝีปากของเขาขยับเพื่อที่จะพูด แต่ไม่สามารถส่งเสียงได้

 

เซียร์ย่าจดจ้องการแสดงออกของบาร์ดัคในสายตาของเขาและพยักหน้าในใจมันคุ้มค่าจริงๆที่เขาไม่ต้องเสียความพยายามอย่างมากด้วยการให้ความช่วยเหลือ

 

บาร์ดัคเป็นซูเปอร์ไซย่าคนแรกในผลงานต้นฉบับถ้าเขาสามารถอยู่ภายใต้บังคับบัญชาของเซียร์ย่าได้หรือรักษาความสัมพันธ์ที่ดีมันจะช่วยเขาได้มากทีเดียว

 

“ บาร์ดัคคุณรู้มั้ยว่านี่คือดาวเคราะห์อะไร” เซียร์ย่าถามและมองไปรอบ ๆ

 

ในการใช้ความสามารถของเขาเคลื่อนย้ายพริบตาเขาจําเป็นต้องทราบพิกัดอวกาศของดาวเคราะห์ทั้งสองดวงก่อนเพื่อกําหนดทิศทาง

 

เขาขมวดคิ้วและมองไปรอบ ๆ บาร์คพบดาวเคราะห์ที่คุ้นเคยราวกับว่าเขาเคยมาที่นี่มาก่อนและพูดด้วยความไม่แน่ใจว่า “ พืชพันธุ์ของดาวเคราะห์มีลักษณะเป็นรูปทรง แหลมถ้าฉันจําไม่ผิดนี่น่าจะเป็นดาวดาล่าที่อยู่ห่างจากดาวเบจีต้า 1 ดาว!”

 

จากนั้นเขาตรวจสอบสเก๊าท์เตอร์และได้พิกัดของดาวเคราะห์ปัจจุบัน

 

“ เอาล่ะฉันรู้พิกัดแล้วฉันจะพาพวกคุณออกจากที่นี่เพื่อไปที่ดาวหงซานเอง” เซียร์ย่าหัวเราะและอธิบายอย่างเป็นกันเองเกี่ยวกับเคลื่อนย้ายพริบตา

 

“ คุณยังมีความสามารถมหัศจรรย์แบบนี้ด้วยเหรอ!”

 

บาร์ดคอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจหลังจากที่เขาฟังจบ เขาหยุดคิดและยืนข้างๆเซียร์ย่า

 

ในเวลานี้ไมเออร์หายจากอาการปวดหัวแล้ว เมื่อเธอพบว่าเธอไม่ได้อยู่บนดาวเบจีต้าเธอจึงมองไปรอบ ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

 

“ อ๊ะเราจะกลับแล้วเหรอ? แต่ถ้าไม่มียานอวกาศเราจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง”

 

เธอไม่มีความทรงจําเกี่ยวกับรอยแยกของห้วงมิติ เธอจําได้แค่ช่วงสุดท้ายคือภาพที่น่ากลัวเมื่อดาวเบจีต้าถูกทําลายดังนั้นเธอจึงยังคงสับสนว่าเธอมาที่นี่ได้ยังไง

 

“ ฉันมีวิธีของฉันอยู่แล้ว!” เซียร์ย่ายิ้มและไม่อธิบายอะไร

มาก

 

ในทันที่เธอรู้สึกไม่ดีราวกับว่ากลัวถูกกระทําอย่างโหดร้าย แม้ว่าเธอจะไม่ชอบเซียร์ย่าเหมือนเมื่อก่อนและหัวใจของเธอก็ชื่นชมผู้แข็งแกร่งอยู่เล็กน้อย

 

ยังไงก็ตามเนื่องจากนิสัยอันเย่อหยิ่งของเธอเธอจึงไม่สามารถยอมรับการถูกเมินเฉยได้

 

หลังจากเห็นแบบนี้เซียร์ย่าก็ยิ้มก่อนที่จะเป็นเด็กน้อยตัวเล็ก ๆ เขาเหลือบมองไปที่บาร์ดคและให้พวกเขายื่นมือออกมาจากนั้นก็หลับตาลงเพื่อที่จะเคลื่อนย้ายพริบตา

 

หลังจากการพัฒนาพลังแห่งห้วงมิติเวลาแล้ววิชาเคลื่อนย้ายพริบตาของเขาก็มีพลังมากยิ่งขึ้น

 

ดาวเคราะห์ที่รกร้าง

 

ทรายสีเหลืองหมุนวนเหมือนพายุตัวน้อยๆและอากาศก็หนาวเย็นเช่นเคย

 

5 วันผ่านไปหลังจากการทําลายล้างดาวเบจีต้าแต่เซียร์ย่ายังไม่กลับมาและในทํานองเดียวกันก็ไม่มีข่าวใด ๆ จากแนวหน้าทุกคนค่อยๆเริ่มกังวล

 

“ เฮ้อ…เซียร์ย่าหายไปหลายวันแล้ว ทําไมเขายังไม่กลับมาอีกนะ” อลิซเดินไปมาในห้องนั่งเล่นด้วยท่าทางเป็นห่วง

 

จากนั้นรีเบคก้าก็พูดว่า “ใช่…ทําไมเขายังไม่กลับมาอีกตอนนี้ดาวเบจีต้าน่าจะถูกทําลายไปแล้ว”

 

“ซีหลิงเด็กน้อยคนนั้นเป็นห่วงแทบตายเพราะเขาทั้งสองไม่เคยแยกจากกันมานานขนาดนี้!”

 

“ ฉันหวังว่าเซียร์ย่าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้” รีเบคก้าถอน

หายใจ

 

ทันใดนั้นอลิซก็ยิ้มและพูดว่า “จริงๆแล้วคุณต้องดูแลซีหลิงเหมือนพ่อแม่ของเธอตอนที่เซียร์ย่าไม่อยู่…”

 

“ เฮ้ทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกันไม่มีความแตกต่างระหว่างเซียร์ย่าดูแลเธอหรือฉันดูแลเธอ เป็นไปได้มั้ยว่าเพราะเหตุนี้เธอจึงจําฉันไม่ได้ว่าเป็นพ่อแม่ของเธอ ฮ่าฮ่า” รีเบคก้าหัวเราะพวกเขาทั้งสองเป็นลูกของครอบครัวของเธอมันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะอยู่ใกล้กัน

 

ในขณะนี้เสียงดังของลุงอาดริดังมาจากด้านนอก “ ทุกคนออกมาเซียร์ย่ากลับมาแล้ว!”

 

“ ดูสิพอเราพูดถึงเซียร์ย่าเขาก็กลับมาเลย” อลิซหัวเราะจากนั้นร่างเล็กกระทัดรัดของเธอก็กระโดดออกจากประตู 

 

ในไม่ช้าอาดริ ชาร์คและคนอื่น ๆ ก็รวมตัวกันและจากนั้นทั้ง 15 คนก็รวมตัวกันอย่างรวดเร็วบนเนินเขาที่มีเมฆเป็นน้ําแข็ง

 

“ อาจารย์อาดริ!” เสียงตะโกนของสาวน้อยตัวเล็ก ๆ ดังมาแต่ไกลเห็นไมเออร์โบกแขนและตะโกนเสียงดัง

 

“ โอ้ไมเออร์ตัวน้อยก็มาแล้ว”

 

อาดริแสยะยิ้มอย่างใจจดใจจ่อในเวลานั้นเขายังสังเกตเห็นบาร์ดัคยืนอยู่ด้านข้างสีหน้าของเขารู้สึกตกใจ

 

บาร์ดัค! ความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่าฉันด้วยซ้ํา!

 

จากที่เห็นร่างกายของบาร์ดคอาดริรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างมาก เนื่องจากเขามีส่วนร่วมในคัดเลือกคนเพื่ออพยพเป็นการส่วนตัวเขาจึงไม่ใช่คนแปลกหน้าและอาจกล่าวได้ว่าเขาเข้าใจบาร์ดคอย่างสมบูรณ์เขารู้ว่าบาร์ดัคกลายเป็นนักรบที่แข็งแกร่งจากนักรบระดับต่ําทีละก้าว 

 

การพัฒนาของเขาดีมากอาดริเต็มไปด้วยความประทับใจแต่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าความแข็งแกร่งของบาร์คจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนสามารถเทียบเคียงกับเขาได้แม้กระทั่งไปถึงระดับที่สูงกว่า!

 

“ คุณคือบาร์ดคใช่มั้ย? ฉันชื่ออาดริกัปตันทีม!” เขาทักทายอย่างกระตือรือร้น

 

เมื่อเห็นชาวไซย่าหลายคนอยู่ตรงหน้าเขาบาร์คก็รู้สึกประหลาดใจมาก เขาเห็นว่านอกจากเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะหลายคนร่างกายของชาวไซย่าคนอื่น ๆ ล้วนมีพละกําลังอันทรงพลังการเห็นแบบนี้ทําให้เขาตื่นเต้นมาก 

 

“สวัสดี!”

 

หลายคนสื่อสารกันอย่างเป็นกันเองและค่อยๆคุ้นเคยกัน เมื่อพวกเขารู้ถึงวิธีการทําลายล้างดาวเบจีต้าทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขารู้ว่าบาร์คได้ต่อสู้เพื่อ ปกป้องดาวเบจีต้าเพียงลําพังจนถึงวินาทีสุดท้ายทุกคนมองไปที่บาร์ดัคด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเคารพ

 

นี่คือนักรบไซย่าที่แท้จริง!

 

นอกจากเซียร์ย่าและซีหลิงแล้วบาร์คยังมีพลังรบสูงที่สุด!

 

“ ลุงอาดริเนื่องจากดาวเบจีต้าถูกทําลายไปแล้วเราจึงไม่จําเป็นต้องอยู่ที่นี่ เราควรออกเดินทางไปดาวหงซาน” เซียร์ย่าให้คําแนะนํา

 

“ ใช่เราควรออกไปจากที่นี่แล้ว!”

 

การแสดงออกของทุกคนนั้นสับสนและมองไปยังทิศทางเดิมที่ดาวเบจีต้ามีอยู่ ตอนนี้ไม่เหลืออะไรเหลือทิ้งไว้เพียงฝนจักรวาลที่กระจัดกระจายไปทุกทิศทางซึ่งอธิบายถึงความงดงามในอดีตของบ้านเกิดชาวไซย่า

 

“ ใช่แล้วดาวหงซานยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกมากเราควรออกเดินทางโดยเร็วที่สุด!” บ็คกล่าวอย่างเย็นชาในขณะที่อาดริรับผิดชอบองค์กรของชาวไซย่าในทีมและการฝึกฝนเขามีหน้าที่รับผิดชอบในการจัดการช่วยเหลือชาวไซย่าประจําวัน

 

ดาวหงซานในขณะที่สํานักงานใหญ่แห่งใหม่ของชาวไซย่าถูกอพยพกะทันหันโดยมีชาวไซย่าเกือบ 10,000 คน หากไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสมก็มีโอกาสที่จะเกิดอุบัติเหตุขึ้น

 

“ เมื่อชาวไซย่าแห่งดาวหงซานเฟื่องฟูในอนาคตเราจะไปหาฟรีสเซอร์ให้ได้!”

 

ทุกคนพูดเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นในขณะที่ตั้งเป้าหมายสําหรับตัวเอง

 

หลังจากการทําลายล้างของดาวเบจีต้าชาวไซย่าของดาวหงซานจะกลายเป็นสายเลือดชาวไซย่าเพียงกลุ่มเดียวที่เหลืออยู่ในจักรวาล ยังไงก็ตามพวกเขาเชื่อว่าชาวไซย่าของดาวหงซานจะก้าวไปสู่ความสําเร็จอย่างแน่นอน