บทที่ 14 วิหารพระเจ้า

 

 

เซียร์ย่าและซีหลิงหยุดอยู่ที่ด้านล่างของหอคอยคารินสักพัก

 

จากนั้นพวกเขาก็บินไปยังด้านบนของหอคอยคารินอย่างรวดเร็ว

 

ที่ด้านบนของหอคอยคารินทรงกลม

 

คารินถือไม้เท้าด้วยสีหน้าหนักใจยืนอยู่ที่ด้านข้างของถังน้ำและภายในถังน้ำคือฉากของเซียร์ย่าและซีหลิงที่กำลังขึ้นมาบนหอคอยคารินอย่างรวดเร็ว

 

ความเร็วในการขึ้นมาของพวกเขาเร็วมากทำให้จนทำให้พายุหมุนพัดกระจายชั้นเมฆรอบ ๆ หอคอย

 

ในไม่ช้าพวกเขาก็ใกล้ถึงจุดสูงสุดของหอคอย

 

“ อา~~เจ้าพวกนี้มาจากไหน? พวกเขาเร็วมากและมาถึงบนสุดของหอคอยแล้วแม้แต่ราชาพิคโกโร่จาก 300 ร้อยปีก่อนก็ไม่มีอะไรเทียบได้กับพวกเขา!” หน้าผากของคารินเหงื่อไหลและลูบเคราของเขาซ้ำ ๆ

 

ในขณะที่เดินไปมาด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ:“ จู่ๆคนที่แข็งแกร่งแบบนี้ก็มาถึงโลกไม่รู้ว่ามันเป็นพรหรือโชคร้ายกันนะอา~! ”

 

เนื่องจากเซียร์ย่าและซีหลิงไม่สามารถยับยั้งออร่าของร่างกายได้ดังนั้นเมื่อพวกเขามายังโลกคารินและแม้แต่พระเจ้าที่อยู่ข้างบนก็สังเกตเห็นการมีอยู่ของพวกเขา

 

นอกจากจะตกใจที่ทั้ง 2 คนปล่อยออร่าที่แข็งแกร่งขนาดนี้

 

คารินและพระเจ้าก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูกเพราะนับประสาอะไรกับการได้เห็นพวกเขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับคนที่มีออร่าที่น่ากลัวขนาดนี้มีพลังมากถึงขนาดทำให้คนหายใจไม่ออก ทำได้เพียงขอให้อีกฝ่ายอย่าคุกคามโลก

 

อย่างไรก็ตามเมื่อคิดถึงเรื่องนี้พลังต่อสู้ของเซียร์ย่าและซีหลิงคือ 2530 และ 1980

 

ซึ่งค่อนข้างเป็นไปไม่ได้สำหรับพระเจ้าและคารินที่มีพลังต่อสู้เพียง 260 เล็กน้อยเท่านั้นผลกระทบต่อพวกเขาสามารถทำลายโลกได้!

 

“ พวกเขามาแล้ว!”  คารินสั่นและเลื่อนสายตาออกไปจากถังน้ำและเห็นเด็กน้อยสองคนลอยมาที่ด้านบนของหอคอย

 

“ ข้าไม่คิดว่าพวกเขาจะจบการทดสอบของหอคอยคารินได้เร็วอย่างนี้ด้วยความแข็งแกร่งที่น่าเหลือเชื่อ!”

 

คารินตัวสั่นและรั้งไม่ให้ตัวเองไปข้างหน้าเซียร์ย่าและซีหลิง

 

ตอนนั้นเซียร์ย่าก็เห็นแมวสีขาวตัวอ้วนและคิดในใจว่า “ นี่คือคารินตัวเดียวกันจากผลงานต้นฉบับ! เดาว่าเขามีอายุ 800 ปีแล้ว “

 

“ ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามาทำอะไรที่นี่” คารินถามอย่างระมัดระวัง

 

ในเวลานี้วิหารพระเจ้าที่ตั้งอยู่เหนือหอคอยคาริน ในวิหารพระเจ้าตอนนี้พระเจ้าจ้องมองไปด้านล่างอย่างจริงจังพร้อมกับมิสเตอร์โปโป้ที่อยู่ข้าง ๆ

 

“ ท่านคารินผู้เป็นอมตะ ฉันได้ยินมาว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์คารินเป็นแหล่งกำเนิดของศิลปะการต่อสู้ของโลก เรามาวันนี้เพื่อขอคำแนะนำวิธีการฝึกอบรมจากท่าน”

 

เซียร์ย่ากล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาตรงไปที่ประเด็นทันที

 

คารินผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัดและพูดว่า:

 

“ แต่เมื่อเทียบกับข้าแล้วพวกเจ้าทั้งสองแข็งแกร่งกว่านับไม่ถ้วน ข้ากลัวว่าไม่มีอะไรจะสอนพวกเจ้าได้”

 

“ คุณไม่สามารถพูดแบบนั้นได้เนื่องจากมีเพียงผู้รู้แจ้งเท่านั้นที่สามารถเป็นปรมจารย์ได้เนื่องจากเหตุผลบางอย่าง แต่กำเนิดเผ่าพันธุ์ของฉันมีความแข็งแกร่งที่น่าเกรงขามตั้งแต่แรกเกิดมันทำให้เราไม่สามารถควบคุมออร่าของร่างกายได้อย่างเหมาะสม ดังนั้นเราหวังว่าจะได้เรียนรู้วิธีการควบคุม Ki ” เซียร์ย่ายังคงอธิบายสถานการณ์ต่อไป

 

เขาจะไม่ดูถูกคารินเพียงเพราะพลังต่อสู้ของเขามีเพียง 200 เพราะเขามีชีวิตอยู่มานานกว่า 800 ปีแล้ว

 

เมื่อเทียบกับพระเจ้าเขามีอายุยืนยาวกว่ามากประสบการณ์ของเขานั้นมีมากมาย

 

หลังจากที่คารินฟังจบเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะผงกศีรษะและพูดว่า

 

“ โอ้เพราะมันเป็นเช่นนั้นให้ข้าดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของพวกเจ้าที”

 

แม้ว่าเขาจะเดาความแข็งแกร่งของพวกเขาได้โดยประมาณจากออร่าที่รั่วไหลโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่พวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหนก็สามารถรู้ได้ก็ต่อเมื่อรู้สึกผ่านประสาทสัมผัสของเขาเท่านั้น

 

“ ฉันก่อน!”  เซียร์ย่าพูดก่อนที่จะกระตุ้นพลังงานภายในร่างกายของเขา

 

ทันใดนั้นบรรยากาศของวันสิ้นโลกก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขาซึ่งจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นลมกระโชกแรงกวาดสิ่งรอบข้างบนหอคอยคารินอย่างไม่หยุดยั้ง

 

“นี้….”  คารินตะลึงเมื่อเห็นออร่าที่ปะทุออกมาจากเซียร์ย่า

 

เมื่อเซียร์ย่าใช้พละกำลังเต็มที่ ออร่าที่ปล่อยออกมาก่อนหน้านั้นไม่สำคัญเลยเมื่อเทียบกับออร่านี้

 

เขาไม่เคยเห็นออร่าที่ทรงพลังขนาดนี้จนทำให้ร่างกายของเขาไม่สามารถแม้แต่จะขยับได้

 

“ หือ……พอเถอะ” หลังจากออร่าของเซียร์ย่าหายไปเขาก็พบว่าสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัวเขาถูกพัดด้วยกระแสอากาศอย่างไม่หยุดยั้ง

 

“ ต่อไปตาหนู” ซีหลิงพูดเบา ๆ แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อว่าแมวตัวอ้วนสีขาวตัวนี้มีความสามารถเหมือนที่ เซียร์ย่าพูดแต่เธอก็ยังคงใช้พละกำลังอย่างเต็มที่เพื่อปลดปล่อยพลังงานของเธอ

 

ทันใดนั้นออร่าที่โหดร้ายและมหาศาลอีกตัวก็ปรากฏขึ้นบนหอคอยคาริน

 

ออร่าของเธอเมื่อเทียบกับเซียร์ย่าอาจจะอ่อนกว่าหลายเท่า แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้คารินประหลาดใจ

 

“ พอแล้วพอแล้ว อา! ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้ามาจากไหนแต่พลังชั่งน่ากลัว!”

 

คารินเช็ดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผากของเขาแล้วขยับรอบ ๆ ไปมาในที่เดิมของเขาโดยกล่าวว่า

 

“ จริงๆแล้วข้ามีวิธีการฝึกอยู่ที่นี่มีเพียงเจ้า 2 คนเท่านั้นที่จะต้องเริ่มฝึกใหม่ตั้งแต่เริ่มต้นแต่…. พลังงานของเจ้ามมากอยู่แล้วและการต้องควบคุมมันจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆ?”

 

ยิ่งพลังงานมีพลังมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งมีความเอาแต่ใจมากขึ้นเท่านั้นและความต้องการที่จะควบคุมอย่างสมบูรณ์ก็จะยิ่งยากขึ้นไปอีกและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวิธีการฝึกของคารินจำเป็นต้องเริ่มฝึกตั้งแต่เริ่มต้นซึ่งทำให้ยากมาก

 

“ ปัญหานี้ให้ฉันแก้!”  เสียงแก่ๆ ดังขึ้นขึ้นจากด้านข้างคารินหันหน้าไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัวว่ามีคน 2 คนโผล่ออกมานอกหอคอยคาริน

 

พระเจ้าคามิพิงไม้เท้าและมิสเตอร์โปโป้ก็ลอยอยู่กลางอากาศบนพรมบินของเขา

 

“ พระเจ้า…” ลำคอของคารินขยับแน่นอนว่าคนที่แข็งแกร่งเช่นนี้ปรากฏตัวบนโลกพระเจ้าคงต้องเปิดเผยตัวเองอย่างช่วยไม่ได้

 

“ สวัสดีพวกเจ้าสองคนจากแดนไกล ข้าคือพระเจ้าของโลก บางทีพวกข้าอาจมีวิธีช่วยพวกเจ้าในสถานการณ์ที่ยากลำบากได้”

 

ใบหน้าแก่ ๆของพระเจ้าเผยให้เห็นรอยยิ้มที่แสนดี

 

“ แต่แบบนั้นเราจะทำให้คามิมีปัญหา” เซียร์ย่ากล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มคล้าย ๆ กัน

 

“ ไม่ลำบากไม่ลำบาก ข้าอยากจะเชิญเจ้าทั้ง 2 มาเยี่ยมชมวิหารพระเจ้า”

 

พระเจ้าผงกศีรษะและคลายความกังวลในใจลงในที่สุด ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่ได้ชั่วร้ายก็คงไม่คิดร้ายต่อผืนโลกที่ผูกกรรมดีไว้กับพวกเขา

 

พระเจ้าหันไปทางคารินและพูดว่า:“ คารินข้ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับเจ้า เจ้าควรตามข้ามาด้วย”

 

“โอเค!”  คารินผงกศีรษะและพิงท่อนไม้เหยียบพรมบิน

 

“ วิหารพระเจ้าอยู่ด้านบนของหอคอยคารินเจ้า 2 คนจะไปกับพวกข้าหรือไม่….”

 

“ แน่นอนเราจะบินไปด้วยกัน” เซียร์ย่ารู้สึกดีมากเพราะเขาจะได้รับคำแนะนำจากคน 3 คนคือ คาริน,พระเจ้าและมิสเตอร์โปโป้

 

เขามั่นใจว่าในไม่ช้าเขาจะสามารถเรียนรู้ความลึกลับของ Ki ได้!

 

“ ซีหลิงไปกันเถอะ!”

 

เขาดึงมือของซีหลิงแล้วก็ทะยานขึ้นจากนั้นบินไปยังทิศทางของวิหารพระเจ้าผ่านชั้นเมฆ

 

พวกเขามาถึงครึ่งวงกลมที่สูงเสียดฟ้าวิหารพระเจ้าบนท้องฟ้ามันเป็นอาคารสีแดง

 

ที่นี่อากาศเบาบางความกดอากาศต่ำและอุณหภูมิก็ต่ำเมื่อเทียบกับด้านล่าง

 

“ ที่นี่ยังมีสถานที่แบบนี้อีกเหรอ” ซีหลิงพูดในที่สุดเธอก็เริ่มรู้สึกถึงความมหัศจรรย์ของโลก

 

แม้ว่าพลังงานบนโลกนี้จะเหลือน้อยเต็มทีแต่ไม่ว่าจะเป็นหอคอยคารินหรือวิหารพระเจ้า พวกเขาไม่สามารถสร้างสิ่งนี้ได้

 

บางทีอาจจะมีนักสู้ลึกลับอยู่ที่นี่ไม่สามารถพูดได้อย่างแน่นอน

 

หลังจากนั้นไม่นานคามิและคารินก็มาถึง

 

“ เจ้า 2 คนรอที่นี่สักพัก” พระเจ้าพูดอย่างสุภาพแล้วหันไปทางมิสเตอร์โปโป้สั่งเขาว่า: “ เจ้าโปโป้ไปเอาเสื้อผ้าถ่วงน้ำหนักมา”

 

มิสเตอร์โปโป้ตอบรับและเข้าสู่วิหารพระเจ้า ในไม่ช้าเขาก็ออกมาพร้อมกับชุดต่อสู้สีส้มสองชุดในมือ

 

พระเจ้าเกริ่นไว้ว่า“ ของทั้ง 2 ชิ้นนี้ถูกเตรียมไว้สำหรับใช้ในอดีตโดยนักต่อสู้ที่มาท้าทายวิหารพระเจ้าพวกมันหนักมากประมาณ 15 เท่าของแรงโน้มถ่วงโลก ก่อนหน้านี้ข้าเคยคิดว่าพวกมันจะไม่มีประโยชน์อีกตลอดไป….”

 

ด้วยใบหน้าประหลาดใจเซียร์ย่าจึงหยิบเสื้อผ้านักสู้มาสวมใส่

 

ทันใดนั้นแรงโน้มถ่วงที่รุนแรงได้กระทำกับเขาทำให้เขาเดินด้วยความยากลำบาก

 

“ แรงโน้มถ่วงที่ทรงพลังเช่นนี้ร่างกายของข้ารู้สึกเหมือนมีสารตะกั่วเทลงบนตัว… ” เซียร์ย่าตกใจและขยับไปหลายก้าว

 

หลังจากนั้นหน้าผากของเขาเริ่มมีเหงื่อออกการหายใจก็ค่อนข้างเร็วขึ้น

 

ต้องรู้ว่าชาวไซย่าใช้ชีวิตบนดาวเบจีต้าด้วยแรงโน้มถ่วง 10 เท่าดังนั้นพวกเขาจึงปรับตัวเข้ากับแรงโน้มถ่วงได้ตามธรรมชาติ

 

อย่างไรก็ตามแรงโน้มถ่วง 15 เท่ายังค่อนข้างหนักตอนนั้นเมื่อซุนโกคูไปเยี่ยมดาวนาเม๊กเขาได้เริ่มปรับตัวให้เข้ากับแรงโน้มถ่วง 20 เท่า

 

ตอนนั้นพลังต่อสู้ของซุนโกคุคืออะไร?

 

ในรูปแบบปกติของเขาเขามีพลังต่อสู้มากกว่า 8000 ซึ่งมากกว่ามากเมื่อเทียบกับพลังต่อสู้ของ เซียร์ย่า 2530

 

ดังนั้นแรงโน้มถ่วง 15 เท่าในปัจจุบันได้สร้างแรงกดดันให้กับเซียร์ย่าและซีหลิงแล้ว

 

ในทางกลับกันหลังจากที่ซีหลิงสวมเสื้อผ้าถ่วงน้ำหนักแล้วการเคลื่อนไหวของเธอก็เฉื่อยชา