ตอนที่ 1016 เป็นแอคหลุมหมดเลยใช่หรือไม่

โลโก้ดวงตาสีแดงขนาดใหญ่

สัญลักษณ์ที่หลินเป่ยเฉินคุ้นเคยดี

แอปเว่ยป๋อ

แพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียชื่อดังของจีน

ตัวเขาเองก็มีบัญชีในเว่ยป๋อเช่นกัน

หลินเป่ยเฉินกดติดตามผู้คนเอาไว้มากกว่า 2,000 คนและเขาเองก็มีผู้ติดตามมากกว่า 300 คน

เขาเคยไปคอมเมนต์โพสต์ของเน็ตไอดอลชื่อดังจำนวนมาก

หลินเป่ยเฉินจำได้ว่ามีเน็ตไอดอลเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ใจดีมากพอมาตอบคอมเมนต์เขา เพราะโดยส่วนใหญ่ เน็ตไอดอลจำนวนมากเหล่านั้นต่างก็เห็นเขาเป็นเพียงอากาศธาตุ

กล่าวโดยสรุปก็คือ เว่ยป๋อเป็นเว็บสำหรับเล่นโซเชียลมีเดีย

และเมื่อมันมาอยู่ในโทรศัพท์มือถือของยมทูตเครื่องนี้ จะมีความสามารถอะไรเปลี่ยนไปบ้าง?

ไม่ว่าลองคิดในแง่มุมไหน หลินเป่ยเฉินก็รู้สึกว่านี่เป็นแอปที่เปล่าประโยชน์มาก

เพราะอยู่ที่นี่ เขาจะไปเล่นโซเชียลกับใครได้?

จะเอายังไงดีนะ?

จะดาวน์โหลดดีหรือไม่?

หลินเป่ยเฉินกดเข้าไปดูรายละเอียดของตัวแอปด้วยความระมัดระวัง

รายละเอียดก็ยังคงเหมือนแอปเว่ยป๋อบนโลกมนุษย์ทุกประการ

แต่การดาวน์โหลดต้องใช้ข้อมูลถึง 60 GB เชียวนะ!

ให้ตายสิ

แอปอะไรจะใหญ่ขนาดนี้

ใหญ่มากกว่าแอปซื้อขายของมือสองอย่างแอป Xianyu เสียอีก

แต่โทรศัพท์เครื่องนี้มีกฎพิเศษอยู่ว่า…

ยิ่งแอปพลิเคชันมีขนาดใหญ่มากเท่าไหร่ ประสิทธิภาพก็ยิ่งดีเลิศมากเท่านั้น

หลินเป่ยเฉินใช้เวลาคิดอยู่ครู่ใหญ่ ก็ตัดสินใจได้ว่าหากไม่ลองก็คงไม่รู้

เขาจึงกดดาวน์โหลด

‘ติ๊ง! การดาวน์โหลดจำเป็นต้องใช้อัตราโอนถ่ายข้อมูล 60 GB ใช้เวลาในการดาวน์โหลดประมาณหนึ่งก้านธูป กรุณาตรวจสอบพลังงานแบตเตอรี่และการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตของท่านให้เรียบร้อย…’

ข้อความที่คุ้นเคยแจ้งเตือนขึ้นมา

เมื่อหลินเป่ยเฉินใช้ศิลาบูชาชาร์จแบตเตอรี่จนเต็ม การดาวน์โหลดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

“โอ้ววว อ้าาาา…”

ความรู้สึกสยิวกายไหลหลั่งท่วมท้น

พลังในร่างกายของเขาถูกดูดออกไป

เทพีกระบี่ที่นั่งอยู่ด้านข้างหันมามองหน้าเขาด้วยความสงสัย

เกิดอะไรขึ้น?

อยู่ดี ๆ ทำไมหลินเป่ยเฉินถึงได้ครางออกมา?

เจ้าเด็กคนนี้ชักจะหื่นกระหายขึ้นทุกวันแล้วสิ

“เจ้ากำลังทำอะไร?”

“ฝึกวิชา”

“ฝึกวิชาจริงหรือ?”

“จริงสิ… อ๊า อู้ว โอ้ว!”

“ถ้าอย่างนั้นมาฝึกด้วยกันดีหรือไม่?”

“มะ… ไม่สะดวก”

“ไร้น้ำยา!”

เทพีกระบี่แค่นหัวเราะและสะบัดหน้าหันไปทางอื่นด้วยความเหยียดหยาม

ผ่านไปชั่วหนึ่งก้านธูป

“ติ๊ง! การดาวน์โหลดเสร็จสมบูรณ์แล้วเจ้าค่ะ”

เสียงของเสี่ยวจี้ผู้ช่วยส่วนตัวอัจฉริยะดังขึ้นในหูของหลินเป่ยเฉิน

ระหว่างการดาวน์โหลดเมื่อสักครู่ หลินเป่ยเฉินรีบรับประทานผลกวนเจี๋ย เพื่อทดแทนพลังงานที่สูญเสียไป เขาคิดไม่ถึงเลยว่าการรับประทานผลกวนเจี๋ยจะทำให้ร่างกายฟื้นฟูขึ้นมาได้ดีกว่าการดูดซับพลังจากศิลาบูชาเสียอีก

หลังจากนั้น แอปเว่ยป๋อก็ถูกติดตั้งอย่างเป็นทางการ

การลงทะเบียนเข้าใช้งานไม่มีอะไรซับซ้อน

เมื่อสแกนใบหน้าเรียบร้อย ก็สามารถเข้าสู่ระบบได้โดยทันที

ทว่า เมื่อกดเข้าไปในแอปแล้ว หลินเป่ยเฉินก็ต้องตกตะลึงไม่น้อย

เพราะเขาค้นพบเรื่องที่น่าเหลือเชื่อประการหนึ่ง

ในแอปเว่ยป๋อ บัญชีผู้ใช้งานซึ่งหลินเป่ยเฉินใช้ชื่อจริงของตัวเองนั้น มีผู้ติดตามอยู่ถึง 5 ล้านคน

นี่มันอะไรกันครับเนี่ย?

ผู้ติดตาม 5,340,500 คน?

นี่เขากลายเป็นเน็ตไอดอลโดยไม่รู้ตัวแล้วอย่างนั้นหรือ?

เป็นไปได้อย่างไร?

เด็กหนุ่มยกมือขยี้ตาตนเอง

บางทีเขาอาจตาฝาดไป

ใช่แล้ว

หรือไม่ตัวแอปก็คงแสดงผลผิดพลาด

หลินเป่ยเฉินปัดหน้าจอและกดปิดแอปเว่ยป๋อ

จากนั้นจึงเปิดการใช้งานใหม่อีกครั้ง

เรียบร้อย

เขามีผู้ติดตามกว่า 5 ล้านคนจริง ๆ

“หรือว่าแอปมันจะสร้างแอคหลุมขึ้นมาติดตามเราหว่า? เหมือนพวกเน็ตไอดอลที่สร้างแอคหลุมขึ้นมาเพื่อกดติดตามตัวเองอะนะ…”

หลินเป่ยเฉินยกมือนวดขมับอย่างใช้ความคิด

กำลังรู้สึกเบื่อนิด ๆ

ถ้าความสามารถพิเศษของแอปเว่ยป๋อในโทรศัพท์เครื่องนี้ คือการสร้างแอคหลุมขึ้นมากดติดตามผู้ใช้งานแล้วล่ะก็ มันก็ไม่มีอะไรน่าสนใจสักนิด

หลินเป่ยเฉินลองกดเข้าไปดูรายชื่อผู้ติดตามของตนเอง

รายชื่อยาวเหยียดปรากฏบนหน้าจอ

เป็นชื่อที่เขาไม่รู้จักทั้งนั้น

เด็กหนุ่มลองเลื่อนเปิดไปอีกสิบกว่าหน้า ก็ยังไม่เจอชื่อคนที่รู้จักเลยสักคน

มิหนำซ้ำ ส่วนใหญ่ผู้ติดตามของเขายังใช้รูปประจำตัวเป็นภาพสีขาวว่างเปล่าอีกด้วย

นอกจากนี้ ผู้ติดตามเหล่านั้นยังไม่เคยโพสต์ภาพอะไรเลย แถมยังกดติดตามหลินเป่ยเฉินแค่คนเดียวอีกต่างหาก

เห็นได้ชัดว่าเป็นแอคหลุมที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อกดติดตามเขาจริง ๆ

หรือว่าโทรศัพท์เครื่องนี้กลัวหลินเป่ยเฉินจะเบื่อเกินไป จึงได้สร้างแอคหลุมขึ้นมาให้เขาคลายเหงา?

ช่างน่ารักเกินคำอธิบาย

แต่มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย

หลังจากเลื่อนดูรายชื่อผู้ติดตามอยู่อีกพักใหญ่ หลินเป่ยเฉินก็หมดความสนใจที่จะไถหน้าจอต่อ

“แต่การดาวน์โหลดต้องใช้ข้อมูลถึง 60 GB เชียวนะ มันต้องมีอะไรพิเศษมากกว่านี้สิ สงสัยคงต้องลองโพสต์อะไรดูสักหน่อยแล้ว”

ยิ่งไปกว่านั้น บัดนี้ เขาได้ดาวน์โหลดมันมาลงเครื่องเรียบร้อย

จะลบทิ้งก็คงเปล่าประโยชน์

หลินเป่ยเฉินนั่งเลือกรูปเซลฟี่ที่ดีที่สุดของตนเองอยู่หลายรูป จากนั้นจึงอัปโหลดขึ้นไปในแอปเว่ยป๋อ ส่วนแคปชั่นนั้น หลินเป่ยเฉินเขียนข้อความเพียงสั้น ๆ ว่า…

นอกจากหน้าตาแล้ว ข้าก็ไม่มีอะไรดีอีกเลย

หลังจากโพสต์เสร็จ หลินเป่ยเฉินก็กดออกมาจากแอปเว่ยป๋อ

เขานึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเปิดเข้าไปในแอป Xianyu

ทันใดนั้น ข้อความจำนวนมากก็เด้งเข้ามาในระบบแจ้งเตือน

‘ข้าต้องการผลกวนเจี๋ยทั้งหมด…’

‘พี่ชาย ท่านยังมีผลกวนเจี๋ยเหลืออยู่บ้างหรือไม่?’

‘หากท่านมีผลกวนเจี๋ยอยู่จำนวนมาก พวกเรามาลงนามในสัญญาการค้าระยะยาวดีหรือไม่?’

‘ท่านส่งที่อยู่ของท่านมา เดี๋ยวข้าจะไปหาท่านเอง’

‘พี่ชาย ข้ามีไข่มังกรของจริง พอจะแลกผลกวนเจี๋ยซัก 3 – 4 ลูกได้หรือไม่?’

‘น้องชาย เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าข้าคือลูกค้าคนแรกของเจ้า ข้าเคยอุดหนุนผลกวนเจี๋ยของเจ้าถึงสิบลูก เหตุไฉนถึงทำกับข้าเป็นคนอื่นคนไกลเช่นนี้…’

หลินเป่ยเฉินขมวดคิ้วนิ่วหน้า

ลูกค้าพวกนี้ช่างวุ่นวายจริง ๆ

โดยเฉพาะเจ้าคนสุดท้ายนั่น มารดาของมันยังเป็นมนุษย์อยู่อีกหรือไม่?

กล้าพูดออกมาได้อย่างไร…

ทั้ง ๆ ที่หลอกซื้อเขาไปด้วยราคาถูกแสนถูกอย่างนั้น ยังมีหน้ากลับมาซื้อใหม่ได้อีกหรือ?

หลินเป่ยเฉินนั่งคิดอยู่อีกเล็กน้อย ก็ตัดสินใจยุติการซื้อขายผลกวนเจี๋ยชั่วคราว

ความต้องการทางการตลาดคือสิ่งสำคัญ

ในระยะเวลาสั้น ๆ หากเขาจำหน่ายผลกวนเจี๋ยมากเกินไป ก็อาจทำให้ราคาตกลงได้ ทางที่ดีที่สุดก็คือหลินเป่ยเฉินต้องทำตัวเป็นพวกพ่อค้าเขี้ยวลากดิน กักตุนสินค้าและนำสินค้าของตนเองออกวางขายในเวลาที่เหมาะสมเท่านั้น

อีกอย่าง ตัวเขาเองก็ต้องใช้ผลกวนเจี๋ยพวกนี้เช่นกัน

แต่สิ่งสำคัญสูงสุดคือการรักษาระดับราคาไม่ให้ตกต่ำลง

หลังจากนั้น หลินเป่ยเฉินก็นำบรรดาหอก กระบี่ คัมภีร์ฝึกวิทยายุทธ์และทรัพย์สมบัติต่าง ๆ ที่ได้มาจากพวกตระกูลเว่ยไปวางขายในแอป Xianyu เขาตั้งราคาที่คิดว่าสมเหตุสมผลดีแล้ว สิ่งที่ทำได้ต่อจากนี้ ก็คือรอการติดต่อจากลูกค้าผู้สนใจเท่านั้น

เมื่อเรียบร้อยดีแล้ว หลินเป่ยเฉินก็เปิดเข้าไปในแอปวีแชท

เทพีกระบี่หิมะไร้นามยังคงขาดการติดต่อ ไม่อ่านและไม่ตอบข้อความของเขา

ในแอป QQ กระบี่มังกรเบิกฟ้ายังคงส่งข้อความส่วนตัวมาหาเขาไม่หยุด โดยอ้างว่าจะแนะนำน้องสาวของตนให้หลินเป่ยเฉินรู้จัก แต่เหตุผลสำคัญก็คือกระบี่มังกรเบิกฟ้าพบรูปประจำตัวใหม่ที่ดูดีกว่าเดิม จึงอยากจะไหว้วานหลินเป่ยเฉินช่วยเปลี่ยนรูปประจำตัวให้สักหน่อย…

หลินเป่ยเฉินเสแสร้งแกล้งทำเป็นไม่ได้อ่าน

ในแอปจิงตงมอลล์ ร้านค้าของเทพีกระบี่หิมะไร้นามปราศจากการเคลื่อนไหวมานานแล้ว ส่วนร้านเพื่อนพ้องที่น้องโจรแม้จะออนไลน์อยู่ตลอดเวลา แต่ก็ประหยัดคำพูดเป็นอย่างยิ่ง หลินเป่ยเฉินพยายามขอแอดเพื่อนในแอปวีแชทหลายครั้ง แต่ก็ได้รับการตอบกลับมาเพียงสั้นๆ ว่า ‘ไม่ได้’ ทุกครั้งไป

ทางด้านแอปเจิ้นอ้ายหว่าง ธิดาอู๋ไห่จือตี้ก็ยังคงขาดการติดต่อเช่นกัน ไม่รู้ว่านางขาดอินเทอร์เน็ต หรือตั้งใจเลิกเล่นแอปนี้แล้วกันแน่…

เฮ้อ มีแต่แอปที่ไม่มีประโยชน์ทั้งนั้น

หลินเป่ยเฉินถอนหายใจและลุกขึ้นเดินไปหาเทพีกระบี่

บัดนี้ ได้เวลาฝึกวิชาร่วมกันแล้ว

…

มณฑลเฟิงอวี่

นครเจาฮุย

บรรยากาศด้านนอกตัวเมืองเต็มไปด้วยความคึกคักแจ่มใส

ความมีชีวิตชีวาและความเจริญรุ่งเรืองของเมืองใหญ่แห่งนี้ ทำให้องค์จักรพรรดิและคณะผู้ติดตามต้องเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง

พระองค์ท่านเข้าใจว่าเมืองแห่งนี้ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางวงล้อมของชาวทะเลจะต้องมีสภาพความเป็นอยู่ที่ยากลำบากแสนสาหัสเป็นแน่แท้

แต่ที่ไหนได้ สภาพความเป็นอยู่ของชาวนครเจาฮุยมีความเจริญรุ่งเรืองมากยิ่งกว่านครหลวง และมีความหรูหราอลังการไม่แพ้สิบเมืองใหญ่แห่งแผ่นดินตงเต้าเลยทีเดียว

ที่นี่ไม่เหมือนเมือง ๆ หนึ่ง

แต่ที่นี่เป็นเหมือนกับอาณาจักรที่ปกครองตนเองอย่างมีความสุข

แม้ว่าพวกเขาจะมาถึงที่นี่ตอนกลางวันแสงแดดเจิดจ้า แต่องค์จักรพรรดิก็ยังทรงไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่ตนเองพบเห็นอยู่นี้ไม่ใช่ความฝัน

เมื่อเปรียบเทียบกับสภาพของนครเจาฮุยในขณะนี้ ต่อให้เป็นนครหลวงยามที่เจริญรุ่งเรืองถึงขีดสุด ก็ยังมีความห่างไกลกันอีกหลายขั้น

องค์จักรพรรดิยืนอยู่บนกำแพงเมือง ความรู้สึกต่าง ๆ ท่วมท้นหัวใจ

พระองค์ท่านรู้สึกราวกับว่าตนเองกำลังฝันไป

ทันใดนั้น ได้ยินเสียงโห่ร้องดังออกมาจากด้านในและด้านนอกกำแพงเมือง

และชาวเมืองเจาฮุยจำนวนมากก็วิ่งออกมากระโดดโลดเต้นราวกับกำลังเฉลิมฉลองเทศกาลวันหยุด ฝูงชนเคลื่อนขบวนตามท้องถนนไม่ต่างจากเกลียวคลื่นขนาดใหญ่ยักษ์…

เกิดอะไรขึ้น?

องค์จักรพรรดิขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ

พระองค์ท่านไม่เคยเห็นภาพเช่นนี้มาก่อน

มีการจัดงานเฉลิมฉลองสิ่งใดกันหรือ?

จังหวะนั้น โหลวซานกวนก็เดินทางกลับมาถึงพอดี

“ทูลฝ่าบาท ที่วันนี้ชาวเมืองเฉลิมฉลองกันนั้น เป็นเพราะพวกเขาได้รับพรศักดิ์สิทธิ์จากหลินเป่ยเฉินพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์หนุ่มก้มศีรษะรายงาน

“พรศักดิ์สิทธิ์?”

องค์จักรพรรดิถึงกับหยุดชะงัก

หลินเป่ยเฉินไม่ใช่เทพเจ้า แล้วจะมอบพรศักดิ์สิทธิ์ให้แก่ผู้คนจำนวนมากได้อย่างไร?

โหลวซานกวนอธิบายว่า “ในนครเจาฮุยแห่งนี้ หลินเป่ยเฉินมีสถานะสูงส่งมากพ่ะย่ะค่ะ ชาวเมืองจำนวนมากบูชาเขาราวกับเป็นเทพเจ้า บางคนถึงกับตั้งแท่นบูชาหลินเป่ยเฉินไว้ที่บ้านและจุดธูปเทียนบูชาเขาทั้งวันทั้งคืน… และวันนี้ เมื่อไม่กี่อึดใจก่อน ชาวเมืองก็อ้างว่าตนเองได้รับพรศักดิ์สิทธิ์จากหลินเป่ยเฉินพร้อม ๆ กันเป็นจำนวนมาก… เมื่อข่าวนี้แพร่สะพัดออกไป ชาวเมืองจึงออกมาเฉลิมฉลองกันอย่างมีความสุขพ่ะย่ะค่ะ…”