ตอนที่ 1,158 แข็งแกร่งมากขึ้น

“ย่าห์ ย่าห์ ย่าห์ ย่าห์ ย่าห์…”

ในสำนักกระบี่อมตะ ขมับของเผิงอี้เหลียงเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปน ชุดสีขาวที่เขาสวมใส่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ เสื้อผ้าแนบติดร่างกาย เผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้อที่ตึงแน่น…

เขากำลังระเบิดเสียงร้องออกมาด้วยความมุ่งมั่น

รอบกายของชายหนุ่มเต็มไปด้วยม่านพลังเปลวไฟที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ม่านพลังเปลวไฟนั้นทวีความร้อนระอุขึ้นเรื่อย ๆ

ตู้ม!

คลื่นความร้อนแผ่กระจายออกไป

ทันใดนั้น ม่านพลังเปลวไฟที่ครอบคลุมร่างกายของเผิงอี้เหลียงก็พวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ไม่ต่างจากตะเกียงใกล้ดับมอดถูกเติมน้ำมันเข้าไป…

“สำเร็จแล้ว”

“เลื่อนขั้นพลังได้แล้ว”

“ยอดปรมาจารย์ตอนปลาย”

เมื่ออิ๋นซานและลูกศิษย์ในสำนักกระบี่อมตะเห็นดังนั้นก็โห่ร้องออกมาด้วยความดีใจ

“ในที่สุดก็สำเร็จแล้ว”

เผิงอี้เหลียงหอบหายใจ ร่างกายรู้สึกได้ถึงมวลพลังสายใหม่ที่โคจรไปทั่วร่าง น้ำตาของเขาไหลล้นออกมาด้วยความปลื้มปีติ

ในที่สุด เขาก็เลื่อนขึ้นสู่ขั้นยอดปรมาจารย์ตอนปลายได้สำเร็จ

ในที่สุด เขาก็ไม่ได้ทำให้หลินเป่ยเฉินต้องผิดหวัง

…

ในค่ายอาคมสมรภูมิรบ

“สาวน้อย หยุดเถอะ ข้ายั้งมือไว้ไมตรีให้เจ้ามามากพอแล้ว หากเจ้ายังไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี…”

ติงเฉินหลงบุตรชายของผู้อาวุโสสูงสุดแห่งสำนักมหากระบี่จ้องมองเฉียนเหมยด้วยแววตารำคาญใจ

เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเวลาล่วงเลยมาถึงขั้นนี้ เด็กสาวกลับไม่แสดงอาการเหนื่อยล้าสักนิด อีกทั้งนางยังมีท่าทีสดชื่นมากขึ้นเรื่อย ๆ อีกด้วย

หากเป็นในเวลาปกติ เขาอาจจะยอมเสียเวลาเล่นสนุกกับนางได้ไม่เบื่อ

แต่วันนี้เป็นสถานการณ์พิเศษ

ติงเฉินหลงต้องจัดการนางให้ได้ก่อน แล้วค่อยจัดการคนอื่น ๆ ทีหลังเพื่อรับความดีความชอบ

การโค่นล้มเมืองไป๋หยุนในครั้งนี้เป็นภารกิจจากวิหารเทพพงไพร ยิ่งสามารถสังหารคนในเมืองไป๋หยุนได้เท่าไหร่ พวกเขาก็จะยิ่งได้รับรางวัลมากเท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ กระบวนท่าที่ติงเฉินหลงใช้ออกมาจึงเปลี่ยนไปแล้ว

วูบ!

กระบี่ของเขาทิ่มแทงใส่หน้าอกเฉียนเหมยด้วยความดุดันอำมหิต

นี่คือกระบวนท่าพิฆาตจากวิชากระบี่ฝ่าพสุธา…

เมื่อถูกใช้ออกมา ก็ไม่เคยมีผู้ใดต้านทานได้

กระบี่นี้รวดเร็วยิ่ง

คมกระบี่จี้ไปที่หน้าอกของเฉียนเหมย

“รนหาที่ตายนัก”

เฉียนเหมยตวัดกระบี่ปัดป้องด้วยความเดือดดาล กระบวนท่าที่นางใช้ออกมาในขณะนี้มาจากวิชากระบี่โลหิตพิโรธ ซึ่งมีพลังโจมตีรุนแรงเป็นอย่างยิ่ง

ติงเฉินหลงแทบต้านทานไม่อยู่

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

ทันใดนั้น เฉียนเหมยลงมือโจมตีอย่างรุนแรง ส่งผลให้กระบี่ของทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างต่อเนื่อง สะเก็ดไฟปลิวกระจายในอากาศ

ทุก ๆ กระบี่ที่ติงเฉินหลงโจมตีออกมา ล้วนมีเป้าหมายโจมตีไปที่หน้าอก ช่วงเอว หว่างขา ต้นขาและตำแหน่งอื่น ๆ ในร่างกายของเฉียนเหมย…

แต่ไม่มีการโจมตีครั้งใดที่ประสบผลสำเร็จ

ทุกกระบี่ล้วนถูกปัดป้องได้

เฉียนเหมยเริ่มมีสีหน้าดุดันมากขึ้น

โดยเฉพาะเจตนาอันสกปรกต่ำช้าของฝ่ายตรงข้าม ยิ่งทำให้เพลิงโทสะของเด็กสาวลุกโชนมากกว่าเดิม…

“พอกันที”

ในที่สุด เฉียนเหมยก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

เพลิงโทสะทำให้พลังลมปราณของเด็กสาวพุ่งถึงขีดสูงสุด ดวงตาเป็นประกายวาวโรจน์ และในจังหวะนั้น เฉียนเหมยก็สามารถเลื่อนขั้นพลังได้สำเร็จ!

“นี่มันอะไรกัน?”

ติงเฉินหลงมีสีหน้าที่แปรเปลี่ยนไป ดวงตาของเขาหรี่ลงในทันใด “พลังเช่นนี้มัน…”

เขารู้สึกได้ถึงภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่

นี่คือพลังของผู้ที่อยู่ในขั้นเซียน

ทันใดนั้น เฉียนเหมยระเบิดพลังลมปราณออกมา

นางเหวี่ยงกระบี่ในมือฟาดฟันด้วยกระบวนท่าเดียว

“กระบี่พิโรธปลดปล่อยโลหิตย้อมพื้นดินพันลี้”

ตลอดร่างกายเด็กสาวมีเปลวไฟลุกโชนสว่างไสว

เมื่อกระบี่ของนางถูกตวัดออกมา รังสีกระบี่ที่เป็นเปลวไฟร้อนแรงก็พุ่งเข้าหาฝ่ายตรงข้าม

ตู้ม!

ติงเฉินหลงลอยกระเด็นออกไป

โลหิตสาดกระจายในอากาศ หลังจากนั้น โลหิตเหล่านี้ก็ระเหยหายไปด้วยมวลความร้อนจากเปลวไฟของรังสีกระบี่

พลั่ก!

ติงเฉินหลงร่วงหล่นกระแทกพื้น ผิวหนังไหม้เกรียม โลหิตไหลทะลักออกปาก ดวงตาจ้องมองไปที่เฉียนเหมย ซึ่งกลายเป็นมนุษย์เปลวไฟด้วยความเหลือเชื่อ

เป็นไปได้อย่างไร?

เหตุไฉนถึงได้แข็งแกร่งขึ้นเช่นนี้?

เลื่อนขั้นพลังได้สำเร็จอย่างนั้นหรือ?

ตลอดร่างของเฉียนเหมยปกคลุมด้วยเปลวไฟสีแดงฉาน

เมื่อนางก้าวเท้าออกมาข้างหน้า พื้นดินก็จะเกิดเป็นรอยเท้าลุกเป็นไฟทางด้านหลัง

มวลอากาศรอบกายเฉียนเหมยในระยะสิบกว่าวาร้อนระอุ ได้ยินเสียงปะทุตัวดังเปรี๊ยะปร๊ะจากเปลวไฟตลอดเวลา

“ไม่นะ…”

ติงเฉินหลงร่ำร้องด้วยความตื่นตระหนก

เขาลุกขึ้นและหันหลังวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว “ท่านพ่อ ช่วยลูกด้วย”

เขาวิ่งหนีออกไปนอกเขตสมรภูมิ ความหวังเดียวที่จะรอดชีวิตในขณะนี้ได้ก็คือร้องขอให้บิดาซึ่งเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักมหากระบี่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ แต่แล้วติงเฉินหลงกลับต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นภาพที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น

บนบัลลังก์หินนอกเขตสมรภูมิ นั่งไว้ด้วยหนูยักษ์ขนเงินตัวหนึ่ง มันกำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่บนบัลลังก์ด้วยท่วงท่าสบายอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง…

เมื่อเห็นติงเฉินหลงวิ่งออกมา เจ้าหนูยักษ์ก็ยิ้มกริ่ม

“สวัสดีพี่ชาย”

ข้างกายของเจ้าหนูยักษ์ตัวนี้ยังยืนไว้ด้วยเด็กหนุ่มร่างอ้วนอีกคนหนึ่ง และเด็กหนุ่มผู้นี้ก็กำลังรับประทานน่องไก่ย่างอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อเขาเหลือบมาเห็นหน้าติงเฉินหลง เด็กหนุ่มร่างอ้วนก็ยิ้มแย้มทักทายอย่างอารมณ์ดี

เกิดอะไรขึ้น?

ติงเฉินหลงเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง

ในทันใดนั้น มวลอากาศที่ร้อนผ่าวก็คุกคามเข้ามาจากทางด้านหลัง

หลังจากนั้น ทุกอย่างที่อยู่ในสายตาของติงเฉินหลงก็หมุนวนตีลังกา

วูบ! วูบ!

ติงเฉินหลงที่กลายสภาพเป็นศพไร้ศีรษะล้มลงไปกับพื้นดิน

เปลวไฟร้อนระอุเผาซากศพไม่เหลือสิ้น

เมื่อเห็นเช่นนั้น ทั้งอากวงและเซียวปิงก็ต้องหันมองหน้ากันด้วยหัวใจเต้นระทึก

นี่มันพลังปราณธาตุไฟ!

และจากอานุภาพการทำลายล้างที่เกิดขึ้น นี่ย่อมไม่ใช่พลังปราณธาตุไฟธรรมดา

ไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบได้ว่านี่คือพลังปราณธาตุไฟชนิดใดกันแน่

แต่แน่นอนว่ามันเป็นพลังปราณธาตุไฟที่มีอานุภาพการโจมตีรุนแรงมาก

หากพวกเขาไม่อยากถูกเล่นงาน ในอนาคตคงต้องหลีกเลี่ยงการยั่วโมโหเฉียนเหมยซะแล้ว

หนึ่งคนหนึ่งมุสิกรีบยืนตัวตรง เซียวปิงกล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพผิดปกติว่า “ขอแสดงความยินดีด้วยขอรับท่านแม่ทัพเฉียนเหมย บัดนี้ ท่านแม่ทัพสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้สำเร็จแล้ว”

เฉียนเหมยเก็บกระบี่ด้วยท่าทีสง่าผ่าเผย “พวกเจ้ามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเฉียนเจินเป็นอย่างไรบ้าง?”

“นางกำลังพาผู้คนไปต่อสู้ในตัวเมืองขอรับ”

เซียวปิงรีบตอบอย่างเร็วไว

เฉียนเหมยชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ “บัดซบ ทำไมเจ้าไม่อยู่ปกป้องนาง? เจ้าไม่รู้หรือว่าบัดนี้ในตัวเมืองอันตรายขนาดไหน…”

ก็ข้ามาที่นี่เพื่อปกป้องเจ้าไม่ใช่หรือ?

เซียวปิงไม่กล้าพูดมาก ได้แต่กล่าวต่อไปว่า “วางใจเถอะขอรับ ในตัวเมืองเรากวาดล้างพวกหนูโสโครกไปหมดแล้ว บัดนี้ ไม่เหลือภัยคุกคามใดที่จะเป็นอันตรายต่อเฉียนเจินได้อีก…”

พวกหนูโสโครก?

เพียะ!

อากวงใบหูกระดิก หันขวับมาใช้หมัดทมิฬต่อยเซียวปิงเต็มแรง

เจ้าหนูไม่พูดอะไรมาก แต่มันจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกเผ่าพันธุ์ของมันเด็ดขาด

เซียวปิงไม่ทันได้ตั้งตัว เขาจึงถูกต่อยลอยกระเด็นออกไป

ในขณะที่ตัวคนลอยกระเด็นออกไปนั้น เด็กหนุ่มร่างอ้วนก็ส่งเสียงตะโกนมาว่า “ข้าแค่พูดเปรียบเปรยเท่านั้น… ฮือออ”

…

เอ๊ะ?

“นี่เราแข็งแกร่งขึ้นหรือไงนะ?”

ทันใดนั้น หลินเป่ยเฉินก็รู้สึกได้ถึงมวลพลังที่เพิ่มขึ้นในร่างกายอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

เขายกมือจับเส้นผมของตนเองโดยไม่รู้ตัว

ไม่เป็นไร

ผมยังไม่ร่วง

‘ติ๊ง! ภารกิจกอบกู้ความรุ่งเรืองสู่สำนักกระบี่อมตะสำเร็จแล้ว’

เสียงสวรรค์ดังขึ้นในหัวของหลินเป่ยเฉิน

เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ก่อนที่ความสุขใจนั้นจะถูกแทนที่ด้วยความดีใจ

บัดนี้ เขาเลื่อนขอบเขตพลังขึ้นมาอยู่ในขั้นเซียนระดับ 4 ได้สำเร็จแล้ว!!