“ผู้ใช้จิตอสูรระดับชำนาญขั้น 6 สูงสุด”

 

เย่เฉินเฟิง ได้ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำหิมะ เขาใช้เวลาครึ่งวันในการปรับเเต่งจิตวิญญาณของ ซวนเหล่ย เเละ ยกระดับความเเข็งเเกร่งไปสู่ จิตอสูรระดับชำนาญขั้น 6 สูงสุด

 

อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้เขาได้เผชิญหน้ากับ โหย่วซานเสียน เย่เฉินเฟิง ได้ฝืนบังคับเลื่อนระดับขั้นพลัง ดังนั้นฐานการบ่มเพาะพลังของเขาจึงไม่มั่นคงเล็กน้อย เเต่มาตอนนี้เขาไม่มีความจำเป็นต้องกังวลที่จะเลื่อนไปสู่ระดับปฐพีขั้นเเรกอีกเเล้ว

 

นอกจากนี้ในถุงจักรวาลของ ซวนเล่ย มีผลึกวิญญาณระดับต่ำมากกว่า 5,000 ก้อน

 

อีกทั้งยังมี หญ้าวิญญาณสวรรค์ปฐพี อันล้ำค่ามากกว่าหนึ่งโหล เเละ อาวุธวิญญาณระดับต่ำสองอัน

 

อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่าดึงดูด เย่เฉินเฟิงมากที่สุดก็คือ ดาบฟันฉลามที่เป็นอาวุธวิญญาณระดับกลาง ที่เขาได้รับมา

 

“ดาบฟันฉลามนี่คือสร้างขึ้นจากเหล็กดาราเเห่งสวรรค์ มันเป็นเหล็กลึกลักที่หาได้ยากยิ่ง”

 

เมื่อเย่เฉินเฟิง ปล่อยพลังวิญญาณเข้าไปในดาบฟันฉลาม ด้วยความรู้ของสมองกลืนกินศักดิ์สิทธิ์ เขาก็ทราบข้อมูลของดาบทันที

 

“ดาบฟันฉลาม ถูกสร้างขึ้นจากวัตถุดิบชั้นดีก็จริง เเต่ยังไม่ได้จารึกอักขระอาคมลงไป ถ้าเกิด ข้าวาด อักขระอาคมลงไป พลังโจมตีของดาบฟันฉลามนี่จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก”เย่เฉินเฟิง ถือดาบฟันฉลามเเละจารึกอักขระอาคมลงไปในดาบ

 

เมื่อเวลาผ่านไป เย่เฉินเฟิง ก็ใช้เวลาทั้งหมดของเขาไปกับการจารึกอักขระพร้อมกับการกินหลับเเละนอน

 

ผ่านไปประมาณ 7 วัน เย่เฉินเฟิง ที่ใช้วัตถุดิบจำนวนมากไป เขาได้จารึกอักขระพลังลงไปในดาบฟันฉลามมากกว่า 9 ครั้ง

 

รูปแบบก่อตัวได้ปรากฏขึ้นบนดาบฟันฉลาม ทันใดนั้นน้ำหนักของมันก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ทั้งความคมของมันยังได้รับการปรับเเต่งขึ้นอย่างมาก ตอนนี้มันกลายเป็นอาวุธวิญญาณระดับสูง

 

“ในที่สุดก็ประสบความสำเร็จ”

 

เมื่อรับรู้ได้ถึงพละกำลังของดาบเเละความเเข็งเเกร่งที่เพิ่มขึ้น เย่เฉินเฟิง พึมพัมออกมา”ต่อไปนี้ชื่อของเจ้าคือดาบเขี้ยวมังกร”

 

เย่เฉินเฟิง ที่หยุดพักในถ้ำหิมะเสร็จ เขาได้เดินออกไปที่ธารน้ำเเข็งทอดยาวหลายสิบเมตรเพื่อทดสอบพลังของดาบเขี้ยวมังกร

 

“ฟวั่บ!”

 

เย่เฉินเฟิง ได้ใช้พละกำลังเเขนของเขาเเละปะทุรูปแบบก่อตัวภายในดาบออกมา คลื่นพลังดาบจาก ดาบเขี้ยวมังกร ได้ผ่าธารน้ำเเข็งจากระยะไกล

 

“สุดยอด ดูเหมือน ดาบเขี้ยวมังกร จะเป็นดาบที่ดีที่สุดสำหรับข้าตอนนี้”

 

เมื่อดาบถูกฟาดฟันออกไป เย่เฉินเฟิง ก็สัมผัสได้ถึงความเเข็งเเกร่งของมันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก

 

“เอาล่ะได้เวลาเดินทางต่อเเล้ว”

 

เย่เฉินเฟิง ได้เก็บดาบเขี้ยวมังกรลงไปในถุงจักรวาลของเขา เเละเดินทางต่อเพื่อหา น้ำทิพย์วิญญาณเยือกเเข็ง

 

เมื่อเขาเดินทางเข้าไปในส่วนลึกมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งอันตรายมากยิ่งขึ้น เย่เฉินเฟิง ได้ถูกโจมตีโดยสัตว์วิญญาณเป็นครั้งคราว

 

เเต่เพราะด้วยดาบเขี้ยวมังกรของเขา ทำให้ เย่เฉินเฟิง สามารถจัดการสัตว์วิญญาณเหล่านั้นเเละดูดกลืนจิตวิญญาณของพวกมันมา ตอนนี้เขาอยู่ไม่ไกลจากการทะลวงระดับกลายเป็นผู้ใช้จิตอสูรระดับปฐพีเเล้ว

 

“เห้อ,ปลายเขาวิญญาณเยือกเเข็ง มันอยู่ที่ไหนกัน”

 

เย่เฉินเฟิง ที่ยืนอยู่บนธารน้ำเเข็ง อีกทั้งรอบด้านยังปกคลุมไปด้วยหิมะที่กว้างใหญ่ทำให้ เย่เฉินเฟิงถอนหายใจออกมาอย่างนุ่มนวล

 

ตั้งเเต่เขามาถึงที่นี่ เขาได้ใช้เวลาเดินทางไปร่วม 21 วันเเล้ว เเต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่พบ น้ำทิพย์วิญญาณเยือกเเข็ง ทำให้เขารู้สึกผิดหวังมาก

 

“คลื่นพลังวิญญาณนี่มัน!”

 

ขณะที่เย่เฉินเฟิง กำลังเดินทางออกตามหา น้ำทิพย์วิญญาณเยือกเเข็ง สัมผัสวิญญาณของเขาก็สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังวิญญาณบางอย่างในภูเขาหิมะ

 

เขาได้ใช้ทักษะกลืนวิญญาณเเละเดินเข้าไปใกล้ เขาพบหญิงสาวคนหนึ่งที่สวมใส่เสื้อคลุมขนสัตว์สีขาวเเละสูงดือดาบเงิน เธอ กำลังสังหารรากไม้ปีศาจสีดำอยู่จำนวนมากอยู่

 

“เป็นผู้หญิงที่สวยมาก!”

 

เมื่อเย่เฉินเฟิงเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นเขาก็รู้สึกดึดดูดจากอีกฝ่ายอย่างบอกไม่ถูก

 

ใบหน้าของเธอมีเสน่ห์เเละสร้างความสับสนให้กับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดดวงตาของเธอทอประกายราวกับลูกพีช อีกทั้งท่วงท่าการเคลื่อนไหวของเธอยังสง่างาม

 

ริมฝีปากสีเเดงสดใส ที่ดูเเล้วดึงดูดสายตาผู้พบเห็น ผิวพรรณที่เรียบเนียนราวกับหยก ผมสีดำสลวยยาว ที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ ทุกส่วนของเธอคือเเรงดึงดูดบุรุษเพศทุกผู้ที่ได้มอง

 

อย่างไรก็ตาม เย่เฉินเฟิง ที่สัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณจากตัวของเธอทำให้เขาตื่นจากอาการหลงใหลทันที เพราะอีกฝ่าย เป็นถึงผู้ใช้จิตอสูรระดับสวรรค์

 

“เธอเป็นผู้ใช้จิตอสูรระดับสวรรค์จริงงั้นเหรอ?”เย่เฉินเฟิง รู้สึกทึ่งเกี่ยวกับความเเข็งเเกร่งของผู้หญิงคนนี้

 

“สหาย,ไม่ทราบว่าเจ้าสนใจที่จะช่วยข้าจัดการกับต้นไม้ปีศาจเสวี่ยหลิง หรือไม่ ? หากเจ้าสนใจที่จะช่วยข้า หลังจากจัดการมันได้ ข้ายินดีที่จะเเบ่งผลไม้วิญญาณหยกหิมะให้กับเจ้า”

 

ขณะที่ เย่เฉินเฟิง กำลังซ่อนตัวจากระยะไกล ดูเหมือนสัมผัสวิญญาณของ หญิงสาวคนนั้นจะสามารถรับรู้ได้ถึงการดำรงอยู่ของเขา ดังนั้น เสียงของเธอจึงกล่าวพูดด้วยความเย้ายวน

 

“ผลไม้วิญญาณหยกหิมะ!”

 

ในความทรงจำของสมองกลืนกินศักดิ์สิทธิ์ เขารู้จักผลไม้วิญญาณหยกหิมะ มันเป็นผลไม้วิญญาณที่เป็นวัตถุวิญญาณระดับจิตวิญญาณขึ้นไป หาก เย่เฉินเฟิง ได้รับมัน เขาสามารถที่จะทะลวงระดับกลายเป็นผู้ใช้จิตอสูรระดับปฐพีขั้นเเรก ได้อย่างง่ายดาย

 

อย่างไรก็ตาม ต้นไม้ปีศาจเสวี่ยหลิง นั้นก็เเข็งเเกร่งมาก อีกทั้งหญิงสาวคนนั้นยังเเข็งเเกร่งเเละเป็นหายนะที่ใหญ่ที่สุดสำหรับเขา ไม่มีใครกล้ารับประกันว่าหากเขาช่วยเธอ เธอจะไม่ละเมิดคำสัญญาที่ให้ไว้

 

หลังจากตัดสินใจได้เเล้ว เย่เฉินเฟิง ได้ใช้ทักษะร่างเเปลงเงาเพื่อต้องการออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

 

หญิงสาวคนนั้น หลังจาก เห็น เย่เฉินเฟิง พยายามจะหลบหนี ดวงตาของเธอ ร้อนวูบ จากนั้น จิ้งจอกหิมะสามหางสีม่วงเข้าก็ปรากฏออกมาเเละพุ่งโจมตีใส่ เย่เฉินเฟิง

 

“ไม่ดีเเล้ว!”

 

เเม้ว่าระยะทางของพวกเขาจะห่างกันมากกว่า หนึ่งกิโลเมตร เเต่ เย่เฉินเฟิง ก็ถูก จิ้งจอกหิมะสามหางไล่ล่าตามเขามาอย่างรวดเร็ว

 

“ระเบิดพละกำลัง 70,000 จิน”

 

ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ เย่เฉินเฟิง ได้ใช้พละกำลังที่เเข็งเเกร่งที่สุดของเขาซัดออกไปอย่างเต็มเเรง

 

จากนั้น เย่เฉินเฟิง ก็ดึงดาบเขี้ยวมังกรของเขาออกมา เเละปล่อยพลังปราณดาบเเท้จริงใส่จิ้งจอกหิมะสามหาง

 

โดยไม่รีรอ เย่เฉินเฟิงได้ใช้ความเร็วของเขาเพื่อหลบหนีหายไปในภูเขาหิมะ

 

“ปราณดาบ ? เขาเป็นเพียงผู้ใช้จิตอสูรระดับชำนาญ กลับสามารถตระหนักถึงความเข้าใจในปราณดาบได้”

 

เมื่อรับรู้ว่า เย่เฉินเฟิงตระหนักถึงความเข้าใจในปราณดาบ หญิงสาวที่ต่อสู้กับต้นไม้ปีศาจ เสวี่ยหลิง ได้เคลื่อนไหวเล็กน้อย

 

“เด็กน้อย มันจะดีถ้าเจ้าไม่พบข้าอีกครั้งในภูเขาหิมะไม่งั้นข้าจะตอบเเทนเจ้าอย่างดีเลย”

 

หญิงสาวคนนี้ที่ถูก เย่เฉินเฟิง ปฏิเสธความช่วยเหลือ เธอรู้สึกสนใจในตัวของ เย่เฉินเฟิง ที่สามารถตระหนักถึงความเข้าใจในปราณดาบได้

 

หากไม่ใช่เพราะว่าผลไม้วิญญาณหยกหิมะนั้นสำคัญล่ะก็ เธอคงจะไม่สนใจต้นไม้ปีศาจเสวี่ยหลิงเเละไปไล่ล่าเย่เฉินเฟิงเเทน