ประธานสาวโหดมว๊าก – บทที่ 17 จุดประสงค์
“คุณหยาง คุณทำแบบนี้ มีจุดประสงค์อะไร?”
“ผมไม่มีจุดประสงค์อะไร ผมแค่รู้สึกไม่สบายใจ ไม่อยากให้เฉาเหวินหวยมีความสุขเท่านั้น”
“ฮ่าๆๆๆๆ ผมเข้าใจ และขอบคุณคำแนะนำของคุณ ถ้าคุณไม่พูด ผมยังไม่รู้เลยว่าพวกคุณกำลังเจรจาโปรเจ็กต์ที่มีมูลค่ามากขนาดนี้ และไม่รู้ว่าเฉาเหวินหวยกำไรเท่าไหร่ด้วย”
ผมยืนขึ้น”โอเค ถ้าอย่างงั้นผมไม่รบกวนคุณบัญชาแล้ว”
“ลาก่อนคุณหยาง ผมขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปส่ง”บัญชายืนขึ้นมาและยกมือขึ้นมาไหว้
ผมก็ยกมือขึ้นมาไว้ไอ้หน้าบากที่ผมอยากจะทุบตีสั่งสอนมันเหมือนกัน จากนั้นผมก็เดินออกจากร้านบาร์
หลังจากขึ้นรถแท็กซี่ ผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วปิดบันทึกวิดีโอทันที จากนั้นก็เปิดวิดีโอขึ้นมาดู เห็นภาพและเสียงที่ตัวเองต้องการ
ผมไม่ได้ดีใจจนลืมตัว แต่หลับตาลงและครุ่นคิดจะทำอะไรต่อจากนี้
เมื่อกลับมาถึงโรงแรม ขณะที่ผมเดินเข้ามาในห้องโถงล็อบบี้ ผมมองเห็นเฉาเหวินหวยกับหลินโล่สุ่ยนั่งอยู่บริเวณล็อบบี้ของโรงแรม
พวกเขาไม่ได้พักอยู่โรงแรมนี้ การที่พวกเขาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ เพราะมาหาผมอย่างแน่นอน
“ฟางหยาง”
เฉาเหวินหวยเรียกชื่อผม แต่เขาไม่ได้ลุกขึ้น เขายังคงนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสบายๆ และมองผมด้วยรอยยิ้ม โดยไม่ปิดบังความภาคภูมิใจและสายตาอันเยาะเย้ยของเขาเลย
หลินโล่สุ่ยยืนขึ้นมา มองผมด้วยสีหน้าที่สับสน หลังจากนั้นเธอก็นั่งลงอย่างอึดอัด
ผมยิ้มและเดินเข้าไปนั่งที่ฝั่งตรงข้ามของเฉาเหวินหวยและพูด”ประธานเฉาใจกว้างจริงๆ ให้เงินพวกเขาตั้งหนึ่งล้านบาท……ดูแล้วน่าจะประมาณสองแสนกว่าหยวนใช่ไหม?”
รอยยิ้มของเฉาเหวินหวยนิ่งไปชั่วครู่”คุณไปหาบัญชามาเหรอ?”
“ใช่ พึ่งไปนั่งคุยกับเขามาเมื่อสักครู่”
“ฮึ!”เฉาเหวินหวยเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา”ต่อให้คุณไปหาเขา แล้วจะทำอะไรได้? คนของBTTไม่พอใจคุณแล้ว ตอนนี้คุณแพ้แล้ว โปรเจ็กต์นี้ต้องเป็นของผม”
“เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ผมก็ต้องขอบคุณมากๆ ถ้าหากคุณไม่พูดโน้มน้าวจนผู้บริหารระดับสูงของBTTเชื่อใจ พวกเขาก็คงไม่ตัดบริษัทซิลิคอนแวลลีย์กับบริษัทอินเดียออก สุดท้ายแล้วกลายเป็นผมที่ได้รับผลประโยชน์”
ผมยิ้มอย่างเบาๆ”ความหมายของประธานเฉาคือ ผู้บริหารระดับสูงของBTTยอมเซ็นสัญญากับคุณใช่ไหม?”
“ใช่ ผมเพิ่งได้รับรายงาน ผู้บริหารระดับสูงของBTTได้ประชุมและตัดสินใจ ตัดสิทธิ์บริษัทซิลิคอนแวลลีย์ บริษัทของอินเดีย และบริษัทของบริษัทจื้อเหวินซอฟต์แวร์ออก แล้วเลือกม่านดีโคร์ของพวกเราเพื่อเซ็นสัญญา ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น หลังจากผ่านเทศกาลวันสงกรานต์ พวกเขาก็คงมาหาผมเพื่อคุยรายละเอียดของสัญญา”
“อืม ถ้างั้นผมขอแสดงความยินดีกับประธานเฉาด้วย”ผมพยักหน้าอย่างเฉยเมย
ดูเหมือนเขาไม่ค่อยพอใจกับนิสัยอันนิ่งสงบของผม จู่ๆสีหน้าของเฉาเหวินหวยก็ดูโหดเหี้ยมทันที”ผมเคยเตือนคุณแล้ว อย่ามาล่วงเกินผิดใจกับผม ตอนนี้คุณน่าจะรู้ผลลัพธ์ของการผิดใจกับผมแล้วสิ?”
ผมหยักไหล่แล้ว”อืม”ออกมาเบาๆ หันศีรษะไปมองหลินโล่สุ่ยที่ปิดปากเงียบและไม่พูดอะไร
หลินโล่สุ่ยก้มศีรษะอยู่ ไม่กล้าสบตากับผม ดูเหมือนเธอจะรู้สึกผิด
จู่ๆเฉาเหวินหวยก็ยืนขึ้น มองผมด้วยสายตาเหยียบหยาม และพูดอย่างดูถูก
“คุณมันเป็นพวกไอ้กระจอก และยังมีฐานะจนด้วย คุณอยากจะมาสู้กับผมเหรอ? คุณยังอ่อนหัดเกินไป ถ้าผมอยากฆ่าคุณก็ไม่ต่างอะไรกับการเหยียบแมลงสาบให้ตายเลย”
ขณะพูด เฉาเหวินหวยก็ดึงมือของหลินโล่สุ่ยขึ้นมา เขาจงใจกอดเอวของเธอ และพูดประชดประชันว่า
“แม้แต่ผู้หญิงของคุณ ตอนนี้ยังเป็นของผมเลย คุณจะสู้ผมได้ยังไง เหอ ……เหอ ฮ่าๆๆๆ……”
เขาหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ และก็กอดเอวของหลินโล่สุ่ยแล้วเดินออกจากโรงแรมไป
ตั้งแต่ต้นจนจบ หลินโล่สุ่ยก้มศีรษะตลอดเวลา ไม่กล้าหันหน้ากลับมามองผม
ผมพยายามอดกลั้นไม่ให้ตัวเองไปทำร้ายเขาจนกลายเป็นสุนัขพิการ ผมหายใจลึกๆเพื่อทำให้ตัวเองใจเย็น จากนั้นลุกขึ้นแล้วเดินกลับไปที่ห้องพักในโรงแรม
เรื่องที่เฉาเหวินหวยพูดน่าจะเป็นเรื่องจริง เดิมทีก็เหลือเพียงสี่บริษัทที่แข่งขันเพื่อทำโปรเจ็กต์กับBTT ถ้าหากBTTต้องการแรงงานที่มีความขยันขันแข็งและการออกแบบที่ใช้งานง่ายๆของประเทศจีน พวกเขาก็ต้องตัดสิทธิ์บริษัทซิลิคอนแวลลีย์กับบริษัทของอินเดียออกไป เนื่องจากแก๊งอันธพาลของบัญชาออกมาก่อความวุ่นวาย ทำให้บริษัทจื้อเหวินซอฟต์แวร์ก็ถูกตัดสิทธิ์ออกไป ตอนนี้เหลือเพียงบริษัทของเฉาเหวินหวยเพียงคนเดียว
แต่เขาดีใจเร็วเกินไป
เขากล้าลอบกัดผม ผมก็จะเอาคืนเหมือนกัน จะทำให้คนเจ็บจนไม่มีวันลืม
ขั้นตอนแรก ผมได้วิดีโอที่เป็นหลักฐานมาแล้ว ถ้าขั้นตอนที่สองและสามราบรื่น ผมจะทำให้เขาขาดทุนย่อยยับ
หลังจากกลับมาถึงที่พัก เวลาก็ใกล้จะเที่ยงวันแล้ว ผมได้โทรศัพท์ไปหาสันติสุข
โชคดีที่สันติสุขยังคงยินดีรับสายโทรศัพท์จากผม แต่น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความลำบากใจและอึดอัด
ผมพูดด้วยรอยยิ้ม”คุณสันติสุข คุณคงไม่คิดว่าผมหาพวกอันธพาลมาข่มขู่พวกคุณใช่ไหม?”
สันติสุขฝืนยิ้ม”หยาง ผมเชื่อว่าคุณไม่ทำเรื่องโง่ๆแบบนี้อยู่แล้ว บางทีคุณอนุรักษ์ก็คงไม่เชื่อเหมือนกัน เขาอาจจะเดาออกว่านี่เป็นฝีมือของคู่แข่ง แต่ตอนนั้นมีผู้คนดูอยู่เป็นจำนวนมาก ได้ยินคำพูดของอันธพาลพวกนั้น มีคนเชื่อและเอาไปพูดต่อ ตอนนี้เรื่องนี้มันแพร่กระจายไปทั่วBTTกรุ๊ปแล้ว ทุกคนพูดว่าบริษัทบริษัทจื้อเหวินซอฟต์แวร์หาอันธพาลมาข่มขู่บริษัทของพวกเรา”
“ในสถานการณ์แบบนี้ บริษัทของเราคงเซ็นสัญญากับบริษัทของคุณไม่ได้ พวกเราต้องเซ็นสัญญากับบริษัทอื่น เพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเราไม่กลัวแก๊งอันธพาลและอำนาจมืด”
ผมยังคงพูดด้วยรอยยิ้ม”สถานการณ์นี้ผมเดาออกตั้งแต่แรกแล้ว แต่วันนี้ที่ผมโทรหาคุณ ไม่ได้จะโทรมาคุยเรื่องนี้ แต่อยากถามคุณเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้อาจจะทำให้คุณลำบากใจ”
“หยาง คุณถามมาได้เลย ถ้าผมช่วยได้ ผมยินดีช่วยคุณ”
“ได้ ผมขอบคุณมากๆ ผมอยากรู้ว่าคุณอนุรักษ์เป็นคนรักร่วมเพศ……ใช่ไหม?”
“อ้า?”ในโทรศัพท์มีเสียงตกใจของสันติสุขดังขึ้น และดูเหมือนเขาจะตะขิดตะขวงใจ
“คุณ……หยาง ทำไมคุณถึงถามคำถามนี้? คุณอนุรักษ์เป็นคนใจกว้างและใจดี และน่านับถือ และเขาก็เป็นคนที่มีคุณธรรมด้วย……”
ผมพูดอย่างจำใจ”สันติสุข คุณอย่าพึ่งเข้าใจผิด ผมไม่ได้จะทำอะไรไม่ดีต่อคุณอนุรักษ์ ผมแค่ต้องการยืนยันข้อมูลนี้ว่าจริงหรือเปล่า จากนั้นหาโอกาสครั้งใหม่เพื่อร่วมมือทำโปรเจ็กต์กับทางบริษัทBTT ผมสาบานว่าจะไม่ทำเรื่องที่ส่งผลให้คุณอนุรักษ์เสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างแน่นอน”
สันติสุขครุ่นคิดอยู่สักพัก จากนั้นจึงถามว่า”คุณรู้ได้ยังไงว่าคุณอนุรักษ์……เป็นพวกรักร่วมเพศได้ยังไง?”
“สายตาที่เขามองผม ไม่เหมือนคนทั่วไป”
“นี่……”สันติสุขพูดไม่ออกบอกไม่ถูก”เฮ้อ ผมคิดว่าคุณได้คำตามจากผมแล้ว หยาง ผมจะบอกคุณอีกอย่างหนึ่ง หลังจากที่พวกคุณจากไป คุณอนุรักษ์จัดประชุมภายในทันที ในที่ประชุมได้ตัดสินใจว่าทางบริษัทจะร่วมมือกับบริษัทม่านดีโคร์กรุ๊ป ผมพูดมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว เรื่องอื่นๆผมก็ช่วยอะไรคุณไม่ได้จริงๆ”
“มากพอแล้ว คุณช่วยผมมามากพอแล้ว ขอบคุณมากๆ”
หลังจากวางสายจากสันติสุข ผมนวดขมับตัวเองทันที นอนอยู่บนเตียงและครุ่นคิดอย่างเงียบๆ
ถ้าอนุรักษ์เป็นเกย์จริงๆ ขั้นตอนต่อไปก็เป็นเรื่องง่ายๆเลย
แต่ต้องรอเวลาที่เหมาะสม
ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมเผลอหลับไป จากนั้นไม่นานผมก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ผมอดกลั้นต่อความเหน็ดเหนื่อย ลุกขึ้นแล้วไปเปิดประตู มองเห็นไป๋เวยยืนอยู่นอกประตูด้วยสีหน้าปกติ
“ฉันได้ยินเพื่อนร่วมงานบอกว่าคุณกลับมาแล้ว ตอนนี้คุณต้องอธิบายให้ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้ฉันฟัง”
ผมง่วงมากๆก็เลยนวดหน้าผากตัวเอง และหลีกทางให้เธอ”เข้ามาคุยกันด้านใน”
หลังจากกลับเข้าห้อง ผมก็ทรุดตัวลงบนเตียงนอนอีกครั้ง กอดหมอนแล้วหลับตา
“ฟางหยาง ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ ฉันสั่งให้คุณอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้”ไป๋เวยยืนอยู่ข้างเตียงและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เมื่อผมลืมตา ผมก็มองเห็นต้นขาอันสวยคู่หนึ่งที่อยู่ใต้กระโปรง มองขึ้นไปเห็นเอวอันเบาะบางของเธอ เห็นภูเขาสองลูกที่ตั้งตระหง่านอยู่บนหน้าอก……และใบหน้าที่สวยงาม
ทันใดนั้น ผมรู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมาทันทีและใจสั่นด้วย ผมอดไม่ได้ที่จะใช้เท้าของตัวเอง ไปเขี่ยต้นขาของเธอ
คอมเม้นต์