ประธานสาวโหดมว๊าก – บทที่ 97 มันเป็นอุบัติเหตุ
แต่กันเร่งความเร็วของเราจำเป็นต้องใช้เวลา ในตอนที่เขากำลังจะเร่งเครื่อง ผมก็เอียงหัวมอเตอร์ไซค์ไปพุ่งชนกับท้ายมอเตอร์ไซค์ของเขา
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับการเร่งความเร็วของรถก็คือการพุ่งชน ถึงจะแค่ชนเบาๆแต่มันก็สามารถทำให้รถเสียการทรงตัวได้แล้ว โดยเฉพาะการเอียงพุ่งชน มันจะทำให้สูญเสียการควบคุมแล้วรถพลิกคว่ำในที่สุด
มอเตอร์ไซค์ของเหล่าทูก็ไม่มีข้อยกเว้น แค่ชนท้ายของเขาเล็กน้อย ส่ายไปมาอยู่สองครั้งหลังจากนั้นรถก็เอียงตัวแล้วคว่ำลงกับพื้นทันที ภายใต้แรงเฉื่อยทำให้ตัวของเหล่าทูไถลไปกับพื้น จนกระทั่งชนเข้ากับไหล่เขาถึงได้หยุดลง
รถของผมก็ไม่มีข้อยกเว้น ล้อหน้าเกิดการกระแทกอย่างแรงจึงทำให้สูญเสียการทรงตัวเช่นกัน โชคดีที่ผมเตรียมตัวไว้แล้ว ในตอนที่พุ่งชนนั้นผมรีบปล่อยคันเร่งเพื่อลดความเร็วทันที แล้วจับที่จับจนแน่นเพื่อบังคับทิศทาง อีกทั้งบิ๊กไบค์ยังนิ่งมากอีกด้วย ถึงได้ไม่มีเหตุการณ์พลิกคว่ำ
แต่รถยังคงพุ่งตัวอย่างรวดเร็ว จนพุ่งออกจากถนนไปแล้วไม่สามารถพยุงให้ตรงได้ ต้องคว่ำแน่ๆ
ในตอนที่ลดความเร็วอยู่นั้น ผมจ้องไปที่โพรงหญ้า แล้วกระโดดลงจากรถไป ผมเอามือกอดศีรษะไว้อย่างไม่รู้ตัวพยายามใช้ร่างกายกลิ้ง
กลิ้งอยู่หลายตลบ ผมรู้สึกได้ว่าร่างกายของผมไม่เจ็บปวดมากนัก หลังจากนั้นผมก็ลุกขึ้นยืน ผมเดินไปทางเหล่าทูและถอดหมวกกันน็อคไปด้วย
เหล่าถูนอนอยู่ใต้มอเตอร์ไซค์ของเขา ดูเหมือนจะถูกทับไว้ และกำลังร้องคร่ำครวญพลางผลักรถคันนั้นออกไปด้วย
“ไอ้เย็ดแม่เอ้ย!”
เห็นผมพุ่งเข้ามา เหล่าถูกก็สบถด่าด้วยใบหน้าดุร้าย จากนั้นก็ยื่นมือไปจับที่เอว
ผมรู้ว่าเขามีปืนหนึ่งกระบอก แต่ตัวเองห่างจากเขาหลายเมตร ถ้าหากเคลื่อนไหวไม่เร็วมากพอ ผมอาจจะต้องตาย
ในตอนที่เขาล้วงปืนสีดำคลับที่อยู่ตรงเอวออกมา ผมก็เขวี้ยงหมวกกันน็อคที่พึ่งถอดออกมาโยนไปที่เขา กระแทกโดนปลายกระบอกปืนของเขาพอดี
เสียงดัง”แคว้ง” ปืนที่อยู่ในมือของเขากระเด็นออกไป ตกอยู่ในที่ห่างจากเขาสองสามเมตร
ผมรีบพุ่งเข้าไปเก็บปืนขึ้นมา จากนั้นก็ถอนหายใจยาวๆอย่างโล่งอก
“ไอ้เชี่ย มึงเป็นใคร?”เหล่าทูยังคงถูกมอเตอร์ไซค์ทับไว้ แล้วตะโกนมาที่ผมอย่างดุดัน
ผมไม่ได้รีบตอบกลับ แต่มองไปที่ปืนที่อยู่ในมือ
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้จับของสิ่งนี้ แต่ผมว่าในส่วนของปืนมีปุ่มห้ามไก อีกทั้งเหล่าทูกดปุ่มปลดล็อกห้ามไกแล้ว นั่นก็หมายความว่าปืนอยู่ในสถานะสามารถยิงออกไปได้ทุกเมื่อ
ถ้าเมื่อกี้ช้าไปเพียงนิดเดียว หรือในขณะที่หมวกกันน็อคยังไม่ได้ถอด ตอนนี้ผมน่าจะล้มนอนไปแล้ว
หลังจากที่จับปืนไปมา ผมก็เดินไปอยู่ข้างๆเหล่าทู แล้วนั่งลง หลังจากเอาโทรศัพท์มือถือเขาขึ้นมาได้ ก็เอาปืนจ่อไปที่หน้าผากของเขา แล้วเอ่ยถามอย่างเรียบเฉย”คนอยู่ไหน?”
เหล่าทูหัวเราะอย่างเย้ยหยัน”หึ ไอ้เด็กเมื่อวานซืนแม้แต่ปืนยังจับไม่เป็นเลย ยังจะอยากขู่กูอีกงั้นเหรอ?”
ผมหัวเราะออกมาอย่างไม่ตั้งใจ ทำไมคนที่กงเจิ้งเหวินหามาถึงปากแข็งขนาดนี้?
ผมหัวเราะแล้วส่ายหัวไปมาอย่างทำอะไรไม่ได้ จากนั้นก็มองไปที่ขาของเขาที่โดนรถทับอยู่ ผมจึงตัดสินใจนั่งไปที่มอเตอร์ไซค์
เหล่าทูกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด หลังจากนั้นก็กัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดแล้วก่นด่าผมอย่างโกรธเกรี้ยว
ผมหยิบกระจกมองหลังที่แตกหักมาชิ้นหนึ่ง แล้วทำท่าทำทางจะกรีดไปที่บริเวณเส้นเลือดตรงต้นขาหลายครั้ง แล้วพูดว่า”เหล่าทู ถ้าฉันเอากระจกปักตรงนี้ของนาย นายว่านายจะมีชีวิตต่อไปอีกกี่นาที?”
ไม่รอให้เหล่าทูตอบกลับ ผมพูดจบก็หยิบกระจกมาชิ้นหนึ่งแล้วปักไปที่ต้นขาของเขา
แต่เขาสวมกางเกงยีน ปักไปหลายครั้งก็มีแค่เลือดไหลออกมาเล็กน้อย
หลังจากที่ไม่รู้จะทำอย่างไร ผมจึงทำได้เพียงแค่กระชากที่กางเกงของเขา แล้วใช้กระจกค่อยเจาะรูตรงบริเวณเส้นเลือดตรงต้นขา
เหล่าทูยังคงก่นด่าไม่หยุด ขนเอาคำด่าหยาบคายโคตรเหง้าศักราชมาหมด
แต่ในตอนที่ผมเจาะรูกางเกงสำเร็จ เอาปลายแหลมของกระจกปักเข้าไปที่ผิวของเขา ทันใดนั้นเขาก็กรีดร้องอย่างตกใจ”อย่านะ!ฉันพูดแล้วๆ……”
ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ หรงเสี่ยวฉวนคนนั้นเจ็บปวดทุกข์ทรมานมาขนาดไหนกว่าจะพูดออกมาได้ เหล่าทูคนนี้ทั้งปากเหม็นและปากแข็ง ความจริงเขาใจเสาะกว่าหรงเสี่ยวฉวนอีก
เหล่าทูคายออกมาจนหมด ไม่เพียงแต่บอกสถานที่ซ่อนของพวกเขา ยังทำเครื่องหมายในโทรศัพท์มือถือให้ผมอีกด้วย
ผมหยิบมือถือของเขาขึ้นมา ผมเอาปืนมาเหน็บเอว แล้วเก็บหมวกกันน็อคของตัวเองขึ้นมา หลังจากนั้นก็เอาบิ๊กไบค์250ซีซีที่คว่ำอยู่ข้างทางขึ้นมา
“น้องชาย ฉันบอกไปหมดแล้ว นายก็ปล่อยฉันไปเถอะ”เหล่าถูยังคงนอนอยู่บนพื้นแล้วพูดขอร้องอ้อนวอน
ผมกลอกตาใส่เขา”ฉันปล่อยนายแล้วไม่ใช่เหรอ?”
เขาร้องไห้โอดครวญ”ไม่ใช่……ฉันขยับขาไม่ได้ รู้สึกว่าใกล้จะขาดแล้ว นายใจกว้างหน่อยเถอะ ทำดีก็ต้องทำให้สุด ช่วยฉันขยับออกไปหน่อยได้ไหม?”
ผมยิ้มแล้วส่ายหัว”วางใจเถอะ เดี๋ยวก็มีตำรวจมาช่วยนายแล้ว”
พูดจบ ผมก็พยุงบิ๊กไบค์คันนั้นขึ้นมาตรวจดูอยู่ครู่หนึ่ง แค่สภาพรถเสียหายเล็กน้อยเท่านั้น ไม่มีปัญหาอะไรมาก
ผมสวมหมวกกันน็อคอีกครั้ง ผมสตาร์ทรถแล้วออกตัวไปยังทางที่เหล่าทูบอกไว้
สถานที่ซ่อนตัวของพวกเขาใกล้กับที่นี่มาก ใช่เวลาไม่ถึงสิบนาที อยู่ในบ้านโทรมๆ ณ จุดเก็บยางร้างซึ่งไม่ไกลจากแม่น้ำปิง
ผมเดินไปตามถนนรกๆมาถึงบ้านโทรมๆที่อยู่ไม่ไกล มองเห็นรถยนต์คันหนึ่งที่จอดอยู่ข้างหน้าของตัวบ้าน แต่ไร้วี่แววของคน
เหล่าทูบอกว่า พวกเขาเหลือคนอยู่แค่คนเดียวรออยู่ในบ้าน เป็นคนอยู่ในเชียงใหม่ที่มีความสนิทชิดเชื้อกับกงเจิ้งเหวินคอยนั่งสั่งการ และเพื่อนในท้องที่คนนั้นก็พาพวกเขาไปเที่ยวเล่นรอบๆเมื่อไม่กี่วันก่อน คิดว่าพวกเขามาเที่ยวซะอีก ได้แยกกันกับพวกเขาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว คนผู้นั้นไม่รู้เช่นกันว่าพวกเขาจะลักพาตัวคน
อีกทั้ง พวกเขาได้ลักพาตัวแม่ลูกคู่หนึ่งมาด้วยจริงๆ เพราะตอนที่ลักพาตัวลูกชายของบัญชานั้นแม่ลูกคู่นั้นมองเห็นเข้าพอดี เพื่อไม่ให้เบาะแสแพร่งพรายออกไป พวกเขาจึงจำต้องลักพาตัวคนพวกนั้นมาด้วย
หลังจากที่รู้ว่าสองแม่ลูกเป็นภรรยาและลูกของคนมีเงิน พวกเขาจึงมีความคิดที่จะรีดไถ อยากรอจัดการผมให้เรียบร้อย แล้วค่อยรีดเอาเงินจำนวนมากจากถงอันจือ หลังจากนั้นค่อยหนีไปประเทศอื่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
กล่าวอีกนัยได้ว่า ภรรยากับลูกของถงอันจือติดร่างแหเข้ามาในอุบัติเหตุครั้งนี้
โชคดีที่ผมจัดการเหล่าทูกับหรงเสี่ยวฉวนสำเร็จก่อน ถ้าจะช่วยพวกเธอออกมาจึงเป็นเรื่องที่ไม่ยาก อีกฝ่ายเหลือคนแค่คนเดียวเท่านั้น รับมือได้ง่ายมาก ขอแค่ทำให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ทำร้ายเด็กก็พอแล้ว
ผมขับรถมอเตอร์ไซค์ไปที่ประตูอย่างเปิดเผย ลงจากรถ เดินเข้าไปด้านในโดยไม่ถอดหมวกกันน็อค
“อาฉวน?”คนในบ้านส่งเสียงสงสัยดังลอดออกมา
ผมเรียนแบบเสียงของหรงเสี่ยวฉวนตอบกลับ”อืม เหล่าทูล่ะ?”
“เหล่าทูไปรับนายไม่ใช่เหรอ……”เสียงนั้นหยุดลง แล้วตะโกนขึ้นมาด้วยความประหลาดใจและโกรธ”นายไม่ใช่อาฉวน นายเป็นใคร?”
ในตอนที่สิ้นเสียงของเขา ผมใช้เท้าถีบไปที่ประตูไม้ที่เก่าผุพังอย่างแรง แล้วล้วงปืนออกมาพุ่งตัวเข้าไป
เผชิญหน้ากับชายรูปร่างผอมอายุยี่สิบกว่า กำลังเอามีดอีโต้ฟันมาที่ผม
ผมไม่ทันได้หลบ จึงทำได้เพียงแค่ใช้หมวกกันน็อครับมีดเล่มนั้น แล้วถีบไปที่ท้องน้อยของเขาหนึ่งที
เสียงดัง”แคว้ง” มีดเล่มนั้นฟันเข้ามากระทบกับหมวกกันน็อคที่แข็งโป๊ก หลังจากนั้นก็ร่วงตกลงไปข้างๆ กรีดผ่านไหล่ของผมจนมีปากแผล
แต่อีกฝ่ายถูกผมถีบกระเด็นจนล้มลงกับพื้น ผมใช้ปืนชี้ไปที่เขา แล้วพูดว่า”อย่าขยับนะ เอามีดโยนทิ้งซะ ไม่อย่างนั้นกูยิงมึงแน่”
คอมเม้นต์