“ฮ่าๆๆ”ผมหัวเราะ จ้องมองเขาและพูด “ก่อนหน้านี้ คุณหนูของคุณบอกว่าจะให้ผมห้าล้านหยวน แต่ผมปฏิเสธ”

เขาพยักหน้า “อืม เมื่อเทียบกับการช่วยชีวิตคุณหนูถึงสองครั้ง ห้าล้านหยวนมันน้อยเกินไป เอาอย่างนี้แล้วกัน คุณให้เลขที่บัญชีของคุณกับฉัน พรุ่งนี้ฉันจะโอนให้คุณแปดล้านหยวน หรือว่าคุณต้องการเงินสด”

ผมไม่ได้พูดอะไร แต่ยิ้มให้เขาเบาๆ

เมื่อข้างหน้าไม่มีรถยนต์วิ่งอยู่ เหอไคเฉิงก็เลยฉวยโอกาสนี้เหลือบมองผมและพูด “คุณคิดว่าน้อยเกินไปใช่ไหม? หรือว่าพรุ่งนี้ให้ฉันลองไปถาม……”

ผมพูดขัดจังหวะ “ผมไม่ได้คิดว่าเงินน้อยเกินไป เพราะผมไม่ต้องการเงิน แต่ผมต้องการไป๋เวย”

เหอไคเฉิงมีสีหน้าที่ปกติ เขาไม่ได้รู้สึกแปลกใจ เห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่าผมกำลังตามจีบไป๋เวยอยู่

เขาส่ายหัวเบาๆ “ฟางหยาง คุณกับคุณหนูไม่เหมาะสมกัน ถึงแม้คุณจะทำให้เธอรักคุณได้ แต่เธอก็ไม่สามารถอยู่กับคุณได้หรอก ถึงแม้เธอจะยอมอยู่กับคุณ คนที่บ้านของเธอก็คงไม่ยอมอย่างแน่นอน สำหรับเรื่องนี้ ฉันไม่จำเป็นต้องโกหกคุณ”

“อืม เรื่องที่คุณพูดผมเข้าใจ แต่ผมชอบเธอจริงๆ”

เหอไคเฉิงพูดอีกครั้ง “คุณลองคิดให้ดีๆก่อน ได้เงินก้อนหนึ่งยังไงก็ดีกว่า ไม่เช่นนั้นคุณอาจจะไม่ได้เธอและเสียเงินไปด้วย”

“ผมชอบเงินมากก็จริง แต่ชอบเธอมากกว่าเงิน เพราะเธอประเมินค่าไม่ได้”

เหอไคเฉิงขมวดคิ้ว มองมาที่ผมและพูด “ฟางหยาง ฉันจะบอกคุณตามตรง ถ้าคุณเลือกที่จะทำอย่างนี้จริงๆ คุณอาจจะไม่ได้เธอและเงินเลย และคุณอาจจะมีปัญหายุ่งยากตามมาด้วย คุณลองคิดทบทวนให้ดีก่อน”

เมื่อได้ยินคำพูดของเหอไคเฉิง ผมอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและยิ้ม “ลุงเฉิง ก่อนหน้านี้ก็มีคนเคยพูดแบบนี้กับผม บอกว่าผมจะมีปัญหายุ่งยากตามมา คุณรู้ไหมว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น”

เหอไคเฉิงก็ยิ้มอย่างเบาๆและพูด “ฉันรู้ ตอนที่อยู่ประเทศไทย กงเจิ้งเหวินอยากจะรังแกคุณ แต่เขาทำไม่สำเร็จ กลับถูกคนที่สั่งไปซ้อมเข้าด้วย เรื่องนี้ทำให้คุณรู้จักผู้มีอำนาจคนหนึ่งของประเทศไทยด้วย ใช่ไหม”

ผมไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลย “ลุงเฉิงมีหูมีตาเป็นสับปะรดจริงๆ”

“มันจำเป็นจริงๆ คุณหนูเกือบจะได้รับอันตรายถึงสองครั้ง ฉันก็เลยไม่วางใจ ดังนั้นฉันให้คนค่อยติดตามเธอ เรื่องที่เกิดขึ้นในเชียงใหม่เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันรู้รายละเอียดทั้งหมด วันสงกรานต์นั้นถ้าคุณไม่ลงมือ ลูกน้องของฉันก็จะลงมือจัดการเรื่องนั้นเอง”

“คิดไม่ถึงเลยว่าลุงเฉิงจะส่งคนไปติดตามเธอ แต่คุณยังสะเพร่าอยู่ ไป๋เวยเกือบจะถูกผมข่มขืน และมันเกิดขึ้นหลายครั้งด้วย เวลานั้นคนของคุณก็ไม่ได้ลงมือห้ามผมนะ”

เหอไคเฉิงยิ้มและเหลือบมองผม “ฮ่าๆๆ ฉันวางใจในตัวคุณมาก คุณไม่กล้าข่มขืนคุณหนูหรอก”

“คุณคิดผิดแล้ว ไม่ใช่ผมไม่กล้าทำ แต่ผมไม่ชอบทำแบบนี้มากกว่า เพราะผมตามจีบเธอ ทำให้เธอยอมเป็นผู้หญิงของผมโดยที่เธอสมัครใจ”

เหอไคเฉิงไม่ได้พูดอะไรอีก แต่เขาเริ่มหายใจแรงขึ้น

เห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกรธ

จากปฏิกิริยาที่เขาปฏิบัติต่อไป๋เวยก็เห็นได้ชัดว่า เขาเคารพและห่วงใยไป๋เวยมากๆจากใจจริง เขาคงถือว่าไป๋เวยเป็นลูกสาวของเขาจริงๆ เมื่อผมพูดไป๋เวยต่อหน้าเขาแบบนี้ ถ้าไม่โกรธก็คงเป็นไปไม่ได้

“จอดรถข้างหน้าเลย”เมื่อผมเห็นว่ารถยนต์เข้าใกล้ที่พักอาศัยของผม ก็พูดขึ้นมาทันที

เหอไคเฉิงจอดรถที่ข้างทางอย่างช้าๆ ผมหยิบกระเป๋าแล้วลงจากรถยนต์ เขาก็ลงจากรถยนต์เหมือนกัน มองผมอย่างจริงจังและพูด “ฟางหยาง ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ชอบคุณหนูจริงๆ คุณเกลียดเธอต่างหาก การที่คุณตามจีบเธอ เพราะคุณอยากจะแก้แค้น ฉันเดาถูกใช่ไหม?”

ผมประหลาดใจเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและยิ้ม “ถ้าคุณถามคำถามนี้กับผมเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว คำตอบของผมคือใช่ แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว เพราะหลังจากที่ผมได้เที่ยวกับเธอสองต่อสองที่เชียงใหม่เมื่อหลายวันมานี้ ผมพบว่าเธอน่ารักมากๆ และการที่ผมตามจีบเธอก็เพราะผมชอบเธอจริงๆ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้”

“คุณโกหกฉันไม่ได้หรอก”เหอไคเฉิงส่ายหัว”ในเมื่อคุณจะทำเรื่องนี้จริงๆ ฉันขอเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย คุณกับเธอไม่เหมาะสมกันและเรื่องนี้ก็เป็นไปไม่ได้ คุณอาจจะมีปัญหายุ่งยากตามมาด้วย และที่นี่ไม่ใช่ประเทศไทย ไม่มีใครช่วยคุณได้”

“ฮ่าๆๆ ผมต้องขอบคุณคำเตือนของลุงเฉิงจริงๆ และผมก็คิดว่าตัวเองคงต้องเตือนลุงเฉิงด้วย คุณน่าจะเข้าใจนิสัยของผมเป็นอย่างดี ถ้ามีใครอยากจะฆ่าผมให้ตาย ไม่ว่ามันจะเป็นใคร ฉันก็จะลากพวกมันไปตายด้วยเหมือนกัน มีอีกเรื่อง ผมมีเพื่อนรักอยู่หลายคน เป็นคนที่บ้าคลั่งและไม่กลัวตาย ถ้าเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับผม พวกเขาคงฆ่าศัตรูของผมอย่างแน่นอน

“ผมหวังว่าลุงเฉิงจะจำคำพูดของผมไว้ เพราะผมไม่อยากให้ไป๋เวยเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น ถ้าเธอบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียวผมก็คงจะปวดใจจริงๆ”

เหอไคเฉิงขมวดคิ้ว “คุณกำลังข่มขู่ฉันงั้นเหรอ?”

“ไม่ได้ข่มขู่ แค่เตือนคุณเฉยๆ การทำให้คนรักพลัดพรากจากกัน มันเป็นเรื่องไม่ดี ถ้ากล้าทำให้คนใดคนหนึ่งตายจากกันไปยิ่งไม่ดี อาจจะโดนสวรรค์ลงโทษก็ได้”