ประธานสาวโหดมว๊าก – บทที่ 67 เขามีเซ็กส์กับฉัน
เสี่ยวเยว่เบะปาก เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาที่แดงก่ำของตัวเอง ก้มศีรษะและไม่พูดอะไร
“อะแฮ่ม”ผมกระแอมออกมาและพูดอย่างนุ่มนวล “เสี่ยวเยว่ ผมขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม?”
“พี่หยาง คุณถามมาได้เลย”
“ทำไมคุณถึงชอบโล๋อีเจิ้ง?”
“เขามีเซ็กส์กับฉัน”เด็กผู้หญิงตอบโดยไม่คิด
“มากกว่าหนึ่งครั้งด้วย”เธอพูดเสริม
โล๋อีเจิ้งกังวลอีกครั้ง “เดี๋ยวก่อน ฉันขออธิบายให้ชัดเจนก่อน นอกจากครั้งแรกแล้ว หลังจากนั้นเป็นเธอที่ขอมีอะไรกับฉันเอง เรื่องนี้โทษฉันไม่ได้นะ”
“แกหุบปากเดี๋ยวนี้”ผมจ้องเขม็งเขา
โล๋อีเจิ้งรีบหุบปากทันที เขานั่งลงบนเก้าอี้ด้วยใบหน้าหดหู่
ผมเรียบเรียงถ้วยคำและพูดกับเธอว่า “เสี่ยวเยว่ คุณ……คุณเป็นคนที่มีคุณธรรม เป็นเด็กผู้หญิงที่ดีและน่านับถือมากๆ คุณสวยและน่ารัก มีบุคลิกที่ไม่เหมือนใคร แต่คนอย่างโล๋อีเจิ้ง เขาเป็นไอ้สารเลว เป็นคนหยาบคาย เป็นคนบ้าบิ่น พูดตรงๆผมไม่ค่อยเข้าใจเลยว่าทำไมคุณถึงชอบผู้ชายแบบนี้ ”
“บางที……คุณอาจจะเข้าใจความรู้สึกตัวเองผิดไปก็ได้ แน่นอนว่า ผมสนับสนุนให้ผู้หญิงเสียตัวครั้งแรกให้กับผู้ชายที่ตัวเองชอบ เพราะมันเป็นของที่ล้ำค่ามากๆ สิ่งที่ผมอยากพูดก็คือ ทุกคนสามารถผิดพลาดกันได้ บางทีคุณควรจะใจเย็นๆและสงบสติอารมณ์ก่อน ให้เวลาตัวเองได้ครุ่นคิดสักนิด ว่าตัวเองชอบผู้ชายแบบนี้หรือเปล่า”
“ฉันชอบเขาจริงๆ”นางแหวกแว้นตอบโดยไม่ลังเล
ผมไม่รู้จะทำยังไง “เปล่าเลย ผมไม่ได้สงสัยเรื่องนี้ ผมแค่ต้องการให้คุณอย่าพึ่งเอะอะโวยวาย คุณกลับไปก่อนและครุ่นคิดว่าตัวเองชอบเขาตรงไหน คุณชอบเขาจริงๆหรือเปล่า ถ้าคุณไม่ชอบเขา งั้นก็เลิกกับเขา แต่ถ้าคุณชอบเขาจริงๆ คุณก็กลับมาหาผม ถ้าเขาไม่ยอมรับผิดชอบ ฉันจะช่วยคุณฆ่าเขา”
“บางที หลังจากที่คุณจากไปแล้ว คนสารเลวอย่างโล๋อีเจิ้งอาจจะคิดถึงคุณก็ได้? ถึงตอนนั้นเขาคงไปขอร้องอ้อนวอนให้คุณกลับมา คุณคิดว่าผมพูดถูกไหม”
“พี่หยาง ฉัน……”โล๋อีเจิ้งมองผมด้วยสายตาที่ไร้เดียงสา
“หุบปาก”
เสี่ยวเยว่เช็ดน้ำตาตัวเอง เธอเอียงผมเปียทั้งสองข้างของตัวเองและครุ่นคิด จากนั้นก็พยักหน้า “อืม สิ่งที่พี่หยางพูดมันมีเหตุผล ฉันจะเชื่อฟังคำพูดของคุณ ฉันจะกลับไปคิดดูก่อน ดูว่าตัวเองชอบผู้ชายสารเลวอย่างเขาจริงๆหรือเปล่า”
เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นคนตรงไปตรงมา หลังจากพูดจบ เธอก็เดินออกจากร้านบาร์และไม่มองหน้าโล๋อีเจิ้งเลย
โล๋อีเจิ้งมองเห็นเธอเดินออกจากร้านบาร์ด้วยความงุนงง จากนั้นเขาก็หันมายกนิ้วโป้งให้ผมและพูดว่า “พี่หยาง คุณสุดยอดจริงๆ คุณเกลี้ยกล่อมจนเธอยอมจากไปเอง”
“จากไปที่ไหน”ผมจ้องมองเขาด้วยความโกรธ”คุณจะหาผู้หญิงแบบไหนก็ได้ ทำไมต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงแบบนี้ คุณยังเปิดบริสุทธิ์ผู้หญิงแบบนี้ด้วย ถ้าเธอกลับมาหาคุณ คุณก็จัดการเอาเองแล้วกัน ถึงเวลานั้นผมก็ช่วยอะไรคุณไม่ได้”
โล๋อีเจิ้งเกาศีรษะตัวเอง “ผู้หญิงทุกคนที่ฉันเจอในร้านบาร์ต่างก็คบกันเล่นๆเท่านั้น ใครจะไปรู้ว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่ ถ้าฉันรู้ตั้งแต่แรก ฉันก็คงไม่มีอะไรกับเธอแน่นอน”
ผมถาม “เธอขอเงินจากคุณหรือเปล่า ให้คุณซื้อของอะไรให้เธอหรือเปล่า?”
“เรื่องพวกนี้เธอไม่ได้ขอ ตรงกันข้าม ช่วงหลายวันมานี้เธอเป็นคนจ่ายค่าอาหารทั้งหมด เธอยังพาฉันไปทานอาหารทะเลด้วย กุ้งมังกรตัวใหญ่มากๆ มันแพงมากๆด้วย”โล๋อีเจิ้งชูสามนิ้วเข้าหากันและอธิบาย
“เธอทำงานอะไร?”
“เธอบอกว่าตัวเองทำอาชีพ cosplay อะไรอย่างนั้น เป็นการเลียนแบบของเกมและการ์ตูนอนิเมะ และเธอยังไลฟ์สดด้วย
ผมพยักหน้า “อืม เป็นนางแบบ cosplayและไลฟ์สดไปด้วย เธอน่าจะหาเงินได้เยอะ ดูเหมือนคุณจะโชคดีนะ”
“ไม่ใช่พี่หยาง ฉันโชคดียังไง? คุณไม่รู้หรอกว่าเธอติดผมมากขนาดไหน หลายวันมานี้ผมรำคาญมากๆ ผมเกือบจะหนีไปหาคุณที่ประเทศไทยแล้ว”
“คุณโชคดีมากๆรู้ไหม? เธอเสียความบริสุทธิ์ให้คุณ และเธอก็หาเงินเก่งด้วย หน้าตาก็ดี คุณยังต้องการอะไรอีก?”
“แต่เธอเป็นนางแหวกแว้นนะ คุณดูการแต่งหน้าของเธอสิ ยังมีถุงน่องตาข่ายขาดๆนั้นด้วย เธอดูจนมากๆ ทุกครั้งที่เธอแต่งตัวแปลกๆและมาหาฉันที่ร้านบาร์ ฉันก็อยากจะหนีเธอไปไกลๆ”
“ผมถามคุณ คุณเคยเห็นหน้าสดของเธอและตอนที่เธอใส่เสื้อผ้าแบบปกติไหม?”
“เคยเห็น เพราะตอนกลางคืนเธอจะเช็ดเครื่องสำอางทั้งหมดและใส่ชุดนอน”
“ตอนที่เธอหน้าสด เธอสวยไหม?”
“เธอสวยมาก ผิวพรรณก็ดีด้วย”
“ยังไม่พอใจอีกเหรอ? ในยุคแบบนี้ คุณเดินไปที่ถนนและขอให้ผู้หญิงสวยๆพวกนั้นล้างเครื่องสำอางออก คุณคิดว่าจะหาผู้หญิงที่หน้าสดและสวยได้กี่คน?”
โล๋อีเจิ้งขมวดคิ้วและครุ่นคิด “พี่หยาง คำพูดของคุณดูมีเหตุผล”
“ถ้าเธอยอมกลับมาหาคุณ ก็เห็นได้ชัดว่าเธอชอบคุณจริงๆ ถึงเวลานั้นคุณห้ามปล่อยเธอไปเด็ดขาด ถ้ารอเธอกลับมาสวมใส่เสื้อผ้าแบบปกติและแต่งหน้าแบบปกติ คุณคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว”
โล๋อีเจิ้งลังเลเล็กน้อย “แต่ฉันไม่อยากมีแฟนตอนนี้ พี่หยาง คุณดูฉันตอนนี้สิ มีชีวิตที่อิสระแค่ไหน”
“แล้วคุณไปเปิดบริสุทธิ์เธอทำไม”
โล๋อีเจิ้งอารมณ์เสียเล็กน้อย ถอนหายใจและพูด”ไม่พูดเรื่องของเธอดีกว่า” จากนั้นเขาก็หยิบบุหรี่หนึ่งม้วนออกมาจากซองบุหรี่ที่ว่างอยู่บนโต๊ะและยื่นมาให้ผม
พวกเราจุดบุหรี่ ดื่มเหล้าไปด้วยและพูดคุยไปด้วย
ผ่านไปสักพัก ร้านบาร์ก็มีแขกหลายกลุ่มเดินเข้ามา โล๋อีเจิ้งก็เริ่มทำงาน เขาก็เริ่มเดินสังเกตการณ์ในร้านบาร์
เหมือนเมื่อก่อน ผมนั่งอีกสักพัก จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินไปบอกลาโล๋อีเจิ้ง เพราะผมไม่ชอบบรรยากาศครึกครื้นแบบนี้ และผมก็จากไปก่อนที่ร้านบาร์จะคึกคัก
หลังเดินออกมาจากร้านบาร์ ผมเดินเล่นอยู่บนถนนเหมือนปกติ ผ่านไปสักพักผมก็ทนไม่ไหว รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาไป๋เวย
เพราะผมรู้สึกเหงา
“ประธานไป๋ คุณอยู่ไหนเหรอ?”เมื่อเธอรับสาย ผมก็ถามทันที
“อยู่คอนโด”
“คุณทำอะไรอยู่?”
“ดูทีวี”
“ออกมาเจอกันและนั่งดื่มอะไรกันไหม ผมเลี้ยง”
“ไม่ไป”
“ออกมาเถอะ เพื่อเป็นการขอบคุณที่คุณให้ผมเบิกเงินล่วงหน้า ให้ผมเลี้ยงคุณสักครั้งได้ไหม”
“ไม่ต้อง”
“คุณไม่อยากรู้เหรอว่าผมรู้จักกับหลินโล่สุ่ยยังไง และเลิกกับเธอยังไง? ถ้าคุณออกมาเจอกัน ผมจะเล่าให้คุณฟัง”
“ฉันไม่อยากรู้เรื่องนี้แล้ว”
ผมหมดปัญญา ไม่รู้จะทำอะไร และอยากจะด่าเธอด้วย
“ถ้าไม่มีธุระอะไร ฉันจะวางสายแล้วนะ” น้ำเสียงของไป๋เวยยังคงเย็นชาเหมือนเดิม
“เดี๋ยวก่อน”ผมเรียกเธอ”ถ้าคุณไม่ออกมา ผมจะไปหาคุณที่คอนโด เพราะผมรู้จักคอนโดของคุณ”
“ฉันไม่เปิดประตูให้คุณหรอก”
“งั้นผมจะยืนตะโกนอยู่หน้าประตูว่าคุณนอกใจผมและจับผู้ชายมีเงิน”
“คุณกล้าเหรอ!”
ผมหัวเราะเบาๆ “ผมกล้าอยู่แล้ว ผมเหงามากๆ อยากหาใครสักคนมาพูดคุยด้วย แต่ก็ไม่มี ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคุณ ตอนนี้คุณยังแล้งน้ำใจและไม่สนใจผมอีก ผมจะทำยังไง”
ในสายโทรศัพท์เกิดความเงียบขึ้นมาทันที
ผ่านไปสักพัก ขณะที่ผมใกล้จะหมดความอดทนและกำลังจะวางสาย เสียงที่เย็นชาของไป๋เวยก็ดังขึ้นมาในสายโทรศัพท์ “ส่งที่อยู่มาให้ฉัน”
จากนั้นเธอก็กดวางสายโทรศัพท์ทันที
ผมยิ้มอย่างภาคภูมิใจ และพบว่าบางครั้งตัวเองก็เลวกว่าโล๋อีเจิ้งด้วยซ้ำ
คอมเม้นต์