ประธานสาวโหดมว๊าก – บทที่ 28 ศัตรูหัวใจ
เมื่อเห็นผมชะงักไป กงเจิ้งเหวินก็คิดว่าผมเดาถูกแล้ว คิดว่ามองทะลุผมแล้ว เขาจึงหัวเราะอย่างเหยียดหยาม”คุณฉลาดมาก วิธีการนี้ก็ดีมากเช่นกัน แต่คุณอย่าคิดเพ้อฝันเกินไปหน่อยเลยครับ เสี่ยวเวยไม่มีวันชอบคุณหรอก ตระกูลไป๋ไม่มีทางให้เธอคบกับคนจนที่เคยติดคุกอย่างคุกหรอก เพราะฉะนั้น เอาเงินเสร็จแล้วไสหัวไปซะ”
พอได้ยินคำพูดของกงเจิ้งเหวิน ผมก็ดึงสติกลับมา หัวเราะแล้วส่ายหัวให้กับเขา
“ไม่พอ?”
“ไม่พอครับ”
“หนึ่งล้าน”
ผมไม่ได้พูดอะไร ได้แต่แอบถอนหายใจว่าโลกของคนมีเงินมันบ้าคลั่งจริงๆ แค่อยากจะไล่ศัตรูหัวใจคนหนึ่ง พอเปิดปากก็เสนอเลยหนึ่งล้าน
นอกจากนี้ผมแม่งไม่ใช่ศัตรูหัวใจของเขาด้วยซ้ำ
ผมรู้เรื่องนี้มาสักพักแล้ว เมื่อกี้ผมน่าจะแสดงความสนิทสนมกับไป๋เวยให้มากกว่านี้อีกหน่อย ผมน่าจะแกล้งดูแลไป๋เวยเป็นพิเศษต่อหน้าของกงเจิ้งเหวิน คีบอาหารให้เธอสักสองสามอย่าง ถึงแม้อาหารฝรั่งจะไม่มีตะเกียบ ใช้ส้อมจิ้มส่งให้ก็ได้
ถ้าเป็นแบบนั้นกงเจิ้งเหวินคงไม่ได้เปิดปากเสนอหนึ่งล้านแน่ แต่เป็นสองสามล้าน แล้วผมค่อยๆต่อรองราคาอีกครั้ง สุดท้ายเอาเงินสองสามล้านนั่นออกไปใช้อย่างอิสระ
เนื่องจาก ตอนนั้นไป๋เวยเคยบอกว่าจะให้เงินผมห้าล้าน แต่น่าเสียดายผมไม่ได้รับไว้ ตอนนี้รู้สึกเสียใจอยู่หน่อย
“เหอะๆ”พอเห็นว่าผมไม่พูดอะไร กงเจิ้งเหวินก็หัวเราะอย่างเย้ยหยัน”คนแบบคุณน่ะ ผมเห็นมาเยอะแล้ว ให้เงินก็อาจจะไล่ไปไม่พ้น แต่ถ้าให้เงินพออาจจะสามารถทำได้ ผมจะทิ้งเบอร์โทรไว้ให้คุณ หลังจากที่คุณลาออกให้เขียนหนังสือรับประกันมาหนึ่งฉบับ อธิบายว่าเรื่องที่คุณติดคุกเมื่อสามปีที่แล้วไม่เกี่ยวอะไรกับเสี่ยวเวย จะไม่มาขอค่าชดใช้ที่ต้องสูญเสียจากการติดคุกกับเสี่ยวเวย และรับประกันว่าจะไม่เข้าใกล้เธออีก เขียนเสร็จก็ส่งให้ผมนะ ถึงเวลาผมจะโอนเงินให้คุณไปเลยล้านหนึ่ง หรือจะรับเงินสดก็ได้”
ผมส่ายหัวไปมาโดยไม่คิด”ประธานกงครับ คุณรู้ไหมตอนนั้นเธอจะให้เงินผมเท่าไร?”
“ห้าล้าน”ผมกางฝ่ามือออก”เธอจะให้ผมห้าล้าน ไล่ให้ผมไป แต่ผมไม่ได้รับไว้ ถ้าคุณให้ผมได้ห้าล้านเหมือนกัน เดี๋ยวผมจะไปขอลาออกกับเธอ”
“ห้าล้าน?”กงเจิ้งเหวินถึงกับผงะ แต่แล้วก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น”เหอะๆ คุณอยากได้เงินจนบ้าไปแล้วใช่ไหม?ไม่ส่องกระจกชะโงกดูเงาหน่อยล่ะ ดูสิว่าตัวเองมีค่าถึงห้าล้านรึเปล่า”
ผมยักไหล่”แล้วแต่คุณเลย”
รอยยิ้มของกงเจิ้งเหวินค่อยๆแข็งทื่อ”ผมไว้หน้าคุณแล้วนะแต่คุณยังหน้าด้านอีก สองล้าน รับเงินแล้วรีบไสหัวไปซะ”
“เหอะๆ”
ผมหัวเราะสองครั้ง หลังจากนั้นก็ก้มหน้าลงแล้วจิ้มฟัวกราส์ราดซอสชิ้นเล็กๆเข้าปาก ค่อยๆเพลิดเพลินกับอาหารที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามอาหารที่อร่อยที่สุดในโลก
ถึงแม้จะเป็นช่วงที่ทำงานราบรื่นเมื่อสามปีที่แล้ว ผมก็ไม่ค่อยได้ทานฟัวกราส์จานเล็กๆที่ราคาหลายร้อยหยวนแบบนี้ เพราะเสียดายเงินจนกินไม่ลง ถึงอย่างไรครั้งนี้ไป๋เวยก็เป็นคนจ่ายตังค์ ผมเลยปล่อยท้องปล่อยใจ
กงเจิ้งเหวินขมวดคิ้ว”ฟางหยาง ผมจำเป็นต้องเตือนคุณหน่อย คนเราต้องรู้จักพอ ไม่อย่างนั้นคุณจะไม่ได้เงินแม้แต่แดงเดียว ยิ่งอย่าคิดที่จะแตะต้องไป๋เวย ไม่อย่างนั้น……คุณจะต้องเจอปัญหา ปัญหาที่ใหญ่มากซะด้วย คุณคิดดีๆนะ”
“ไม่จำเป็นต้องคิดหรอกครับ”
“ได้ งั้นคุณรอก่อนเถอะ！”สายตาของกงเจิ้งเหวินฉายแวบให้เห็นถึงความโหดเหี้ยมอยากเอาชนะ
ผมเห็นท่าทางของเขาแบบนี้แล้วรู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย จึงอดที่จะหัวเราะไม่ได้”ประธานกง คุณรู้จักเฉาเหวินหวยแห่งม่านดีโคร์ไหม?หลายวันก่อนเขาก็เคยพูดกับผมประมาณนี้แหละ แต่ตอนนี้……คุณสามารถไปถามเขาได้ว่ารู้สึกยังไง”
“หึ”ในตอนที่กงเจิ้งเหวินอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไป๋เวยเหยียบรองเท้าส้นสูงกลับมาแล้ว
เขาเปลี่ยนหน้าเหมือนงิ้วเปลี่ยนหน้ากาก กงเจิ้งเหวินเปลี่ยนเป็นท่าทางที่สงบเงียบ
ดูท่าหมอนี่จะไม่เพียงแค่มีความสามารถในการวิเคราะห์ที่ยอดเยี่ยม การแสดงเขาก็ทำได้ไม่เลวเลย
ผมทานอิ่มพอดี จึงหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปาก เลยลุกขึ้นแล้วพูดกับไป๋เวยว่า”ประธานไป๋ครับ ผมไม่รบกวนคุณกับประธานกงแล้วกันนะครับ ถ้าคุณกลับมาถึงโรงแรมทีหลัง บอกผมได้ไหมครับ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ เรื่องของงาน”
“ได้”ไป๋เวยพยักหน้า ไม่ได้อยากให้ผมอยู่ต่อ
ผมส่งยิ้มให้กับกงเจิ้งเหวิน”ประธานกงครับ เล่นให้สนุกนะครับ”
“คุณก็เหมือนกัน หลายวันมานี้คุณเอาแต่ยุ่งเรื่องของโปรเจ็กต์น่าจะเหนื่อยน่าดู กลับไปพักผ่อนเถอะครับ”กงเจิ้งเหวินเองก็ตอบตาด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
ผมจงใจยิ้มแล้วจ้องตากับเขาหลายวินาที แล้วก็หันหลังเดินจากไป
พอเดินออกจากร้านอาหาร หาสถานที่ที่ไม่มีคนแล้วจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ หลังจากผ่านช่วงเวลาที่สูบบุหรี่จัดไปแล้ว ผมก็ตั้งใจครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
ด้วยทัศนคติที่เย่อหยิ่งจองหองกับสายตาดูถูกของกงเจิ้งเหวิน แน่นอนว่าเงินสองล้านของเขาผมไม่มีวันรับไว้แน่ และจะไม่ไปขอเงินห้าล้านจากไป๋เวย ผมแค่อยากใช้เงินที่ผมหาเอง
ไม่ใช่การดัดจริต และไม่ได้จงใจทำเป็นสูงส่ง มันเป็นแค่การแสดงออกถึงการมีชีวิตอยู่เท่านั้น
ผมตัดสินใจแล้ว จะอยู่ทำงานต่อกับไป๋เวย เพื่อตั้งใจทำงานหาเงินเงิน
ลำพังแค่ออเดอร์ของBTTกรุ๊ป น่าจะทำให้ได้รับได้รับค่าคอมมิชชันหลายหมื่นแล้วมั้ง
นอกจากการหาเงินแล้ว ผมยังพบว่าในตอนที่ผมได้ร่วมงานกับไป๋เวยนั้น มันทำให้ผมลืมหลินโล่สุ่ยได้ชั่วขณะ เธอเหมือนจะตัวเลือกที่ดีในการทำให้เบี่ยงเบนความสนใจ
แถมผมยังสามารถทรมานเธอได้อีกด้วย
เธอจะไล่ผมไปหรือไม่ มันก็เรื่องของเธอ ถึงอย่างไรผมก็จะไม่ไปไหน
สำหรับเรื่องที่จีบเธอนั้น……ผู้หญิงเย็นชาแบบนั้น ถึงจะหน้าตาสะสวยแค่ไหนก็ไม่เห็นว่าจะดีเสมอไป ผมยังกังวลว่าตอนที่เธอเอนกายล้มลงนอนบนเตียงจะเหมือนกับเนื้อหมูชิ้นหนึ่ง ไม่มีความรู้สึกไม่มีเสียงร้องไม่มีอารมณ์ ไม่สู้ผู้หญิงย่านโคมแดง
ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนผมจะไม่รู้สึกอะไรกับเธอ
หมายถึงด้านอารมณ์ความรู้สึก ไม่ใช่เรื่องบนเตียง
แต่ว่า คืนนี้ลองดูหน่อยน่าจะไม่เสียหาย เพราะเธอเดิมพันแพ้แล้ว เอาร่างกายของเธอแพ้ให้กับผม
หลังจากที่สูบบุหรี่หมดหนึ่งม้วน ผมก็โบกรถแท็กซี่กับโรงแรม อาบน้ำเสร็จก็สวมชุดนอนเอนกายนอนดูโทรทัศน์บนเตียง
พรุ่งนี้เป็นวันสงกรานต์แล้ว BTTกรุ๊ปหยุดสามวัน พวกของไป๋เวยนอกจากศึกษารายละเอียดในสัญญาแล้ว ต้องออกไปเล่นตามท้องถนนอย่างแน่นอน ผมยิ่งไม่มีอะไรทำ หลายวันมานี้ถือซะว่ามาเที่ยวแล้วกัน
พอคิดได้ดังนั้น ผมถึงเข้าใจว่าเหตุใดกงเจิ้งเหวินจะมาที่เชียงใหม่กะทันหัน น่าจะเป็นเพราะอยากพาไป๋เวยเล่นตามท้องถนน ทำให้ตัวของเธอเปียก
อืม หมอนี้ร้ายกาจจริงๆ
ผมนอนดูโทรทัศน์อยู่นาน ในตอนที่รู้สึกง่วงเล็กน้อย เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ผมดึงรองเท้าแตะมาสวมแล้วเดินไปเปิดประตู ไป๋เวยยืนอยู่หน้าประตูด้วยความเฉยเมย จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า”คุณมีเรื่องอะไรจะคุย?”
“เข้ามาค่อยพูด”
ไป๋เวยไม่ขยับ”มีเรื่องอะไรก็พูดตรงนี้เถอะ”
ผมหัวเราะพลางพูดขึ้นมาว่า”อยากเบี้ยวหนี้เหรอ?”
“เบี้ยวหนี้อะไร?”
“เรื่องที่คุณรับปากเอง หลังจากที่คว้าโปรเจ็กต์ของBTTกรุ๊ปได้แล้ว คุณจะนอนกับผมหนึ่งคืน”
สีหน้าของไป๋เวยถึงกับแข็งทื่อ แต่แล้วก็กลับมาเย็นชาสูงส่งเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว แต่สายตายังคงไม่สามารถปกปิดความกระวนกระวายได้
“คุณตายใจไปซะเถอะ ฉันจะไม่มีวันนอนกับ……คุณ”เธอพูดอย่างหนักแน่น
“เหอะ เบี้ยวหนี้จริงๆสินะ?”
ผมเดินออกจากห้อง อยากจะบีบคางเรียวแหลมของเธอ
แต่เธอรีบก้าวถอยหลังไปสองก้าวอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ”ฟางหยาง ฉันขอเตือนคุณนะอย่าแตะต้องฉัน แม้ว่าจะแค่แป๊บเดียวก็ตาม ฉันจะแจ้งตำรวจจับคุณทันที”
“ประธานไป๋ คนเราต้องรักษาสัจจะสิ คนอย่างคุณน่ะ……”
“เงื่อนไขอื่นๆฉันตอบตกลงคุณได้หมด นี่เป็นสิ่งเดียวที่ทำไม่ได้ ฉันจะไม่นอนกับคุณเด็ดขาด！”
“คุณไม่กลัวว่าผมจะเอาเรื่องเมื่อสามปีก่อน แถมยังมีเรื่องก่อนหน้านั้นที่เหลยหยุนเป่าวางยาสลบคุณพูดออกไปเหรอ?”
ไป๋เวยกัดฟันกรอด”แล้วแต่คุณเลย ไม่ว่าจะต้องชื่อเสียงฉาวโฉ่ป่นปี้ยังไง ฉันไม่มีวันปล่อยให้คุณสมหวังแน่”
“เหอะๆ มีความแน่วแน่ดี แต่ผมจะขอบอกคุณไว้นะ เรื่องนี้ไม่มีวันจบแน่ ผมจะต้องเอากับคุณให้ได้ การเดิมพันแล้วยอมรับความพ่ายแพ้เป็นสัจธรรมอันเปลี่ยนแปลงมิได้”
คอมเม้นต์