“ไม่เป็นไร”

เธอหยิบผ้าขนหนูออกมาและวางบนหัวเตียง และเธอก็หยิบแก้วขึ้นมาแล้วจิบ จากนั้นเธอก็ขมวดคิ้วทันที

ถึงแม้ในน้ำขิงนั้นจะมีพุทราจีนและน้ำตาลทรายแดง แต่มันก็รสชาติเผ็ด

ผมถอดรองเท้าออก และนั่งลงบนเตียง แล้วเปิดผ้าห่มออก

“คุณจะทำอะไร?”ไป๋เวยกอดผ้าห่มไว้แน่น เธอถามด้วยความประหม่าและโกรธจัด

“ผมจะนวดจุดจู๋ซานหลี่ให้คุณไง มันช่วยบรรเทาอาการปวดประจำเดือนได้ดี”

ผมพูดไปด้วยและใช้แรงเปิดผ้าห่มออก คว้าเท้าของเธอไว้ ตอนนี้ผมพบว่า เธอยังไม่ได้ถอดถุงน่อง

ถุงน่องสีดำและมันเย้ายวนมากๆ ผมสัมผัสโดนแล้วรู้สึกดี ดูแล้วคงทนต่อการฉีกขาดได้ดี

“ไอ้สาวเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”เธอหน้าแดงก่ำและสะบัดเท้าด้วยความโกรธ

ผมจับข้อเท้าของเธอไว้แน่นและพูดเบาๆ ว่า “ประธานไป๋ ผมเคยสัมผัสเกือบทุกส่วนในร่างกายคุณมาแล้ว ตอนนี้ผมแค่นวดเท้าให้คุณ และผมก็ไม่ได้ทำอะไรมิดีมิร้ายคุณด้วย คุณต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ”

“คุณไม่ต้องมานวดให้ฉัน คุณรีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”

“ต้องขอโทษด้วย ผมเคยบอกแล้วว่าจะตามจีบคุณ ห่วงใยคุณ ปกป้องคุณ ทำให้คุณรู้สึกถึงความรักที่ผมมีต่อคุณ ผมจึงต้องนวด”

“คุณ……ฉันไม่เคยเห็นใครที่สารเลวและไร้ยางอายเหมือนคุณมาก่อน!”

“มันแน่อยู่แล้ว เพราะผมไม่เหมือนใคร คุณช่วยผ่อนคลายหน่อยและอย่าดิ้น ไม่งั้นผมจะใช้กำลัง”

“ถ้าคุณกล้าใช้กำลังกับฉัน ฉันจะแจ้งตำรวจทันที”

“ผมขอเตือนคุณอย่าแจ้งตำรวจดีกว่า เมื่อสักครู่ผมเคยพูดแล้ว จับผมไปแล้วจะทำอะไรได้? ผมโทรศัพท์เพียงครั้งเดียวก็มีคนไปประกันผมออกมาแล้ว ดังนั้นคุณไม่ต้องเสียแรงเปล่า นอกจากนี้ ผมขอเตือนคุณอีกครั้ง อย่าดิ้นอีก เพราะคุณยิ่งดิ้นผมก็ยิ่งตื่นเต้น เดี๋ยวผมทนไม่ไหวอาจจะถอดเสื้อผ้าของคุณออกมาก็ได้ ถึงเวลานั้นคุณอย่ามาโทษผมก็แล้วกัน”

“คุณกล้าเหรอ?”

“คุณคิดว่าผมไม่กล้าทำเหรอ?”

เธอโกรธจัดและหายใจแรงจนทำให้หน้าอกขึ้นลงไม่เป็นจังหวะ เธอกัดฟันและมองผมด้วยความโกรธ

ผมยิ้มเบาๆ แล้วก็ใช้แรงดึงเท้าของเธอมาอยู่ด้านหน้าของผม

พูดตามตรง ผมไม่ค่อยชอบเท้าของคนอื่นและรู้สึกขยะแขยงด้วย โดนเฉพาะเท้าของผู้ชาย ถ้ามีคนถอดรองเท้าต่อหน้าผม ผมก็จะรู้สึกไม่สบายใจทันที

แน่นอน ยกเว้นเท้าของผู้หญิง

ก่อนหน้านี้ ผมไม่รู้ว่าเท้าของผู้หญิงต้องยาวเท่าไหร่ถึงจะเรียกว่าสวย แต่เท้าของไป๋เวย ทำให้ผมรู้สึกถึงความนุ่มนวลและงดงาม

นี่อาจจะเป็นสิ่งที่เรียกว่าเท้าสวยๆ ของผู้หญิง ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ชายจำนวนมากชอบเท้าของผู้หญิง

ผมไม่ใช้คนนิสัยแปลกๆ ที่ชอบเท้าอย่างแน่นอน และไม่อยากจะไปเลียเท้าของเธอด้วย ถึงแม้เท้าของเธอจะไม่มีกลิ่น แต่เมื่อสักครู่เธอยังไม่ได้ล้างเท้า

ผมแค่ชื่นชมเท่านั้น จากนั้นผมก็กดเธอลงไปบนเตียงนอน ใช้ต้นขาของผมกดหน้าเท้าของเธอไว้

เธอพยายามดิ้นอีกครั้ง

“ประธานไป๋ ถ้าคุณยังดิ้นอีก ก็จะโดนน้องชายของผมแล้วนะ”

ผมใช้แรงกดเธอไว้แน่นอีกครั้งและชี้ไปที่ด้านล่างของตัวเองและพูด

แน่นอนเธอไม่กล้าดิ้นอีก โดยมือข้างหนึ่งถือแก้วไว้ ส่วนมืออีกข้างก็จับผ้าห่มเอามาปิดร่างกายส่วนล่างไว้อย่างแน่น และเธอก็หน้าแดงก่ำและกัดฟัน จ้องมองผมด้วยความโกรธ

ผมจับขาอันเรียวยาวของเธอไว้ หาจุดที่อยู่หน้าขาและห่างจากข้อเข่าลงไปสี่นิ้ว ผมใช้นิ้วโป้งกดลงไปและค่อยๆ นวดจุดนี้ผ่านถุงน่อง

จุดนี้คือจุดของจู๋ซานหลี่ ถ้านวดจุดนี้เป็นประจำจะมีประโยชน์ต่อร่างกาย ตอนที่อยู่ในคุกที่ชื้นและมืดมิด ผมพึ่งการออกกำลังกายและการนวดกดจุดต่างๆ ทำให้ผมปราศจากโรคภัย

ไป๋เวยไม่ได้ดิ้นอีก แต่เธอหายใจหอบและใบหน้าของก็แดงก่ำ แต่เธอเปลี่ยนจากกัดฟันเป็นกัดริมฝีปาก

เธอกัดริมฝีปากที่มีลิปสติก การกระทำของเธอดูเย้ายวนมากๆ

บวกกับต้นขาอันเรียวยาวของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสัมผัสผ่านถุงน่อง ทำให้ผมมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง ผมอยากจะเอื้อมมือไปข้างหน้า ล้วงเข้าไปในหว่างขาของเธอ

แต่เธอเป็นประจำเดือน

ประจำเดือนนี้ช่างเฮงซวยจริงๆ

“คุณ……”

ไป๋เวยลืมตาขึ้นมาและชี้ไปที่เป้ากางเกงของผมและพูดด้วยความตกใจ

ผมรู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่ผมไม่กล้าขยับ กลัวโดนเปิดโปง

ผมไม่คาดคิดเลยว่ากางเกงจะไม่สามารถปิดบังน้องชายที่ตั้งโด่ได้ ทำให้ไป๋เวยมองออก

ผมไม่รู้จะทำยังไงและยิ้มด้วยความเขินอาย “ประธานไป๋ คุณอย่าสนใจเลย คุณเป็นคนสวยและมีเสน่ห์ ผมกำลังสัมผัสต้นขาของคุณอยู่ ถ้าผมไม่มีอารมณ์ ผมก็คงไม่ใช่ผู้ชายแล้ว คุณคิดว่าผมพูดถูกไหม มีอีกเรื่องที่ผมต้องเตือนคุณ อย่าดิ้นอีก ถ้าดิ้นก็จะโดนน้องชายของผม”

“สถุล!ไร้ยางอาย!”

ไป๋เวยรีบหันหน้าไปด้านข้าง ไม่กล้ามองน้องชายของผม เธอด่าผมด้วยถ้อยคำเดิมที่เธอด่าผมมาตลอดทั้งคืน

“อย่าด่าอย่างเดียว รีบดื่มน้ำขิงในแก้วให้หมด มันจะหกหมดแล้ว”

เธอไม่ได้ตอบ และไม่ดื่มน้ำขิงที่ใส่พุทราจีนด้วย

ผมเดาว่าที่เธอไม่ยอมวางแก้วลง เพราะเธอจะเอามันมาสาดใส่ผม แต่เธอก็กลัวผมโกรธและถอดเสื้อผ้าของเธอ ดังนั้นเธอก็เลยไม่กล้าสาดใส่ผม

แต่มันกระเด็นออกมาโดนผ้าห่มไปหมด มันน่าเสียดายมากๆ

จนกระทั่งผมเลิกแกล้งเธอ และนวดเท้าให้เธออย่างตั้งใจ ผ่านไปสักพักเธอก็ดื่มน้ำขิงในแก้วนั้นจนหมด

จากนั้นเธอก็เอนตัวลงนอนบนหัวเตียง เธอไม่ด่าผมและไม่ดิ้นด้วย แต่เธอดูทีวีด้วยสีหน้าเย็นชา

“คุณดีขึ้นบ้างไหม? ยังปวดอยู่หรือเปล่า?”จู่ๆ ผมก็ถามขึ้นมา

เธอไม่ได้ตอบ แต่ดูสีหน้าของเธอดีกว่าเมื่อสักครู่เยอะ น้ำขิงแก้วนั้นกับการนวดจุดจู๋ซานหลี่น่าจะได้ผล

“รู้สึกสบายไหม?”ผมถามอีกครั้ง

เธอไม่ได้ตอบ

“ถ้ารู้สึกสบายก็ร้องออกมา ไม่ต้องกลั้นไว้ คุณจะรู้สึกสบายมากขึ้นเมื่อคุณได้ร้องออกมา”