อ่านนิยายเรื่อง ประธานสาวโหดมว๊าก เพราะความเป็นฮีโร่ ผมต้องจำคุก3ปี พ่อแม่ของผมตัดหางปล่อยวัด แฟนสาวสุดที่รักไปมีคนอื่น หลังออกจากคุก ผมพบผู้หญิงคนนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ตั้งแต่นั้นมาผมและเธอเกิดความรักโลภโกรธหลงต่อกันและกัน…

เรื่องย่อ

ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่ช่วยผู้หญิงคนนี้อีก แม้ว่าจะต้องดูเธอถูก……

ในปีนั้นผมนั่งทานข้าวกับลูกค้าในโรงแรม ขณะที่เดินผ่านห้องวีไอพีห้องหนึ่งก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลืออันแผ่นเบา ผลักประตูออก ผมเห็นสาวสวยคนหนึ่งถูกคนกดตัวลงกับพื้น

เสื้อผ้าพะรุงพะรัง หน้าอกเปลือยครึ่งหนึ่ง ขาเรียวยาวสวยที่สวมถุงน่องสีดำถูกคนบังคับให้แยกขาออก เธอมองมาที่ผมด้วยดวงตาอันพร่ามัว สายตาแฝงไปด้วยการขอร้องอ้อนวอนและความหวัง

ผมเลือดขึ้นหน้าในทันที รีบพุ่งตรงเข้าไปต่อสู้กับชายตัวอ้วนที่คร่อมอยู่บนร่างเธอ

สาวสวยคนนั้นอาศัยจังหวะนี้วิ่งหนีออกจากห้องวีไอพี ขณะที่ผ่านผมไป ผมเห็นความนุ่มนิ่มทั้งสองก้อนที่ทำให้คนรู้สึกปากแห้ง ยังมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ยังคงไว้ซึ่งความสวยงาม

ชาวตัวอ้วนคนนั้นเมามาก ปากของเขาด่ากราดไม่หยุด เขาถูกผมต่อยจนเลือดท่วม ทางโรงแรมรีบโทรศัพท์แจ้งความ ผมถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจ

วันนั้น เป็นวันที่ชีวิตผมต้องมืดดำที่สุด

ชายตัวอ้วนคนนั้นกล่าวหาว่าผมทุบตีเขาอย่างไร้เหตุผล ทำให้เขาสมองกระทบกระเทือน เขาไม่เพียงต้องการให้ผมชดใช้ค่ารักษา ยังจะดำเนินคดีผมโทษฐานเจตนาทำร้ายร่างกาย

ในตอนเริ่มแรกผมยังคงพูดด้วยความใจเย็นว่าตัวเองกำลังทำในสิ่งที่ถูกต้อง แต่หลังจากนั้นตำรวจบอกกับผมว่า ในที่เกิดเหตุไม่พบหลักฐานของหญิงสาวคนนั้น อีกทั้งในคืนนั้นกล้องวงจรปิดของโรงแรมยังเสียอีกต่างหาก ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

ตอนนี้มีเพียงความจริงที่ว่า ผมจงใจทำร้ายชายตัวอ้วน

ทันใดนั้นหัวใจของผมถึงกับเย็นวาบ แต่ผมยังคงหวังว่าผู้หญิงที่ผมช่วยไว้จะก้าวออกมา แต่ผมคิดผิดไป

สาวสวยคนนั้นไม่เคยปรากฏตัวขึ้นมาอีกเลย เธอเหมือนกับหายตัวไปจากโลกแล้ว

สุดท้าย ผมถูกตัดสินจำคุกสามปี ในข้อหาจงใจทำร้ายและทำให้ผู้อื่นบาดเจ็บสาหัส

ยังต้องชดใช้หนึ่งแสนเจ็ดหมื่น สำหรับค่ารักษาพยาบาลของชายตัวอ้วนคนนั้น รวมถึงค่าชดเชยการเยียวยาด้านจิตใจ เงินออมที่ผมทำงานอย่างลำบากตรากตรำมาสี่ปี หายไปในพริบตา

ข่าวการจำคุกของผมแพร่กระจายไปทั่วบ้านเกิด พ่อของผมที่เข้มแข็งมาทั้งชีวิตต้องโรคเก่ากำเริบ เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด แม่ก็ร้องไห้หนักจนตาบวมแดง

ก่อนจะเข้าคุก แฟนสาวที่คบกันมาห้าปีบอกว่าจะรอผม แต่เธอไปเยี่ยมผมที่เรือนจำนับวันยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ สุดท้ายส่งจดหมายมาบอกเลิกกับผม บอกว่าเธอไม่อยากรอแล้ว

วันเวลาที่อยู่ในเรือนจำ เป็นช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในชีวิตของผม ผมเปลี่ยนเป็นคนอารมณ์ร้อน โมโหง่าย มักมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นอยู่เสมอๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่รอยแผลน่ากลัว

หลังจากที่ออกจากเรือนจำมา ผมแทบอยากจะเอาความรักกลับคืนมาจนแทบทนไม่ไหว แต่ในตอนที่ผมไปหาแฟนสาวที่บอกว่าจะรอผม เธอกลับควงแขนผู้ชายคนหนึ่ง

คนที่ขับรถออดี้A8 เป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาแถมยังเป็นผู้ใหญ่ คู่ควรกับแฟนสาวที่เคยคบกับผมก่อนหน้านั้นมาก

ผมตกตะลึง อยากจะเข้าไปถามกับเธอด้วยความโกรธ แต่ผมกลับยอมแพ้ มองดูเธอขึ้นรถออดี้ของผู้ชายคนนั้นอย่างเหม่อลอย แล้วจากไป

ผมจำเนื้อความท้ายจดหมายของเธอได้ ฟางหยาง ฉันเจอคนที่ดีเหมือนนายแล้ว นายลืมฉันซะเถอะ

ผมยิ้ม ยิ้มอย่างขมขื่น เดินตามถนนในเมืองเซิ่งไห่เพียงลำพัง สูบบุหรี่ดื่มเหล้า จนเหนื่อยแล้วนั่งลงกับพื้น……

ผมเริ่มหมกมุ่นกับบุหรี่และแอลกอฮอล์ ใช้บุหรี่และแอลกอฮอล์ทำให้ตัวชินชา และเปลี่ยนเป็นคนที่ชอบหัวเราะขึ้นเรื่อยๆ หัวเราะอย่างหยาบคายและไร้เหตุผล

ในตอนเริ่มต้นผมยังเกลียดผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่ถูกผมช่วยก่อนหน้านั้น ผู้หญิงที่ไม่ยอมมาเป็นพยานให้กับผม

เธอเป็นคนที่ทำลายทุกอย่างในชีวิตของผม!

แต่วันเวลาหมุนเปลี่ยนเวียนไป ผมค้นพบว่าเกลียดคนคนหนึ่งไม่มีประโยชน์อะไร มันมีแต่ทำให้ตัวเองเสื่อมโทรมลงเรื่อยๆ

ด้วยเหตุนี้ผมจึงลองปลุกใจขึ้นมาอีกครั้ง