[จุดสำคัญที่ควรสังเกตเกี่ยวกับพลังและระดับพลัง :]

[เลข 9 มีความสำคัญเป็นพิเศษในโลกที่ราชอาณาจักรตั้งอยู่ แต่ละขั้นของระดับมนุษย์, นักรบ, ผู้ชนะ และวีรบุรุษ ล้วนแล้วแต่มี 9 ขั้น]

[นักสู้หรือจอมเวทย์ ขั้น 1-3 จะถูกเรียกว่า ผู้ฝึกหัด, ขั้น 4-6 จะถูกเรียกว่า ผู้โดดเด่น และขั้นที่ 7-9 จะถูกเรียกว่า ผู้น่ายกย่อง ตัวอย่างเช่น นักสู้ระดับมนุษย์ขั้น 8 จะถูกเรียกว่า ระดับมนุษย์ผู้น่ายกย่อง]

[ในการพัฒนาของนักสู้ มันเพียงแค่จะต้องใช้ทรัพยากรอย่างอีเธอร์เท่านั้น แต่สำหรับการพัฒนาของจอมเวทย์ มันจะต้องใช้ทั้งทรัพยากรและพรสวรรค์ในด้านความเข้าใจอนุภาคหรือปรากฎการณ์ธรรมชาติ]

[ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพในการฝึกของนักสู้ก็คือ ศักยภาพของร่างกาย ศักยภาพสูงจะส่งผลให้ได้รับพลังมากขึ้นขณะที่ใช่ทรัพยากรน้อยลง สำหรับคนที่มีศักยภาพต่ำ จำเป็นจะต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมากขึ้นในการเพิ่มระดับขั้น]

[จอมเวทย์สามารถปกปิดจุดอ่อนของศักยภาพร่างกายที่อ่อนแอได้ ด้วยความสามารถด้านความเข้าใจอันแข็งแกร่ง]

[ความสามารถในการต่อสู้ของนักสู้ จะตัดสินจากความสามารถในการเรียนรู้และการใช้เทคนิคการต่อสู้ ตัวอย่างเช่น ในหนังสือที่ชื่อว่า ‘พลังคืออะไร?’ ผู้ฝึกหัดระดับมนุษย์ขั้น 1 สามารถที่จะเอาชนะผู้โดดเด่นระดับมนุษย์ขั้น 6 ด้วยการใช้ทักษะและเทคนิคที่เหนือชั้นกว่าได้]

[แล้วยังมีความห่างชั้นที่ชัดเจนระหว่างนักสู้และจอมเวทย์ โดยจอมเวทย์ผู้ฝึกหัดระดับมนุษย์ กระทั่งสามารถจะเอาชนะนักสู้ผู้โดดเด่นระดับมนุษย์นับสิบคนได้ด้วยรูปแบบการต่อสู้ที่ถูกต้อง ซึ่งนี่ก็คือ ความพิเศษของจอมเวทย์]

[มีเพียง 1 ใน 1,000 คนเท่านั้น ที่จะมีความสามารถขั้นต่ำที่สุดในการเป็นจอมเวทย์ได้ พวกเขาจะเกิดมาพร้อมกับสิ่งพิเศษในร่างกาย หรือเป็นที่รู้จักกันว่า ‘หน่อจอมเวทย์’ แม้กระนั่น พวกเขาก็ยังต้องพยายามอย่างมาก กว่าที่จะเป็นจอมเวทย์ได้]

แดนีลรู้สึกว่า เขาเริ่มเวียนหัวจากข้อมูลทั้งหมดนี้ และเขาต้องให้ระบบอธิบายซ้ำถึง 3 รอบ

‘ข้ามีหน่อจอมเวทย์หรือไม่’ เขาถามโดยตรง และหวังว่าจะได้รับคำตอบที่ดี

[ไม่ ร่างของโฮสต์ไม่มีหน่อจอมเวทย์ และศักยภาพร่างกายก็อยู่ในกลุ่มที่ระดับต่ำที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้]

คำตอบดังกล่าวทำลายความหวังของเขา แต่ระบบก็ไม่ได้หยุดเพียงเท่านั้น

[โฮสต์ไม่จำเป็นต้องสิ้นหวัง เพราะโฮสต์เป็นเจ้าของระบบการปกครองโลก มีวิธีสำหรับการปรับปรุงศักยภาพและได้รับหน่อจอมเวทย์มา โฮสต์ต้องมุ่งเน้นไปที่การทำภารกิจต่างๆให้สำเร็จและได้รับแต้มประสบการณ์ เพราะเครื่องมือมีความจำเป็นสำหรับการอัพเกรดร่างของโฮสต์]

ถูกต้องแล้ว อย่างน้อยก็มีความเป็นไปได้ แดนีลตัดสินใจทำทุกอย่างเพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้น เขากำหมัดของตัวเองแน่น มุ่งมั่นจัดการกับภารกิจทั้งหมดและสะสมค่าประสบการณ์ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แน่นอนว่า เขาก็จะต้องอยู่ให้ห่างจากธนาคารระบบด้วยเช่นกัน

ในขณะนั้นเอง มือคู่หนึ่งจับเขายกขึ้นจากด้านหลัง แดนีลรู้สึกตัวว่าร่างของเขาถูกยกขึ้นกลางอากาศ ในโลกนี้ เขาเป็นเพียงเด็กอายุ 12 ปี ที่สูงเพียง 5 ฟุต คนที่แข็งแรงสามารถจะจัดการกับเขาได้อย่างง่ายดาย

ยามมองมาที่เขาและกล่าวว่า “เจ้านำหนังสือออกมามากเกินจำกัดราคาที่จ่ายแล้ว จ่ายเงินมา 10 แลนเงิน หรือไม่ก็ออกไป อย่าบอกนะว่าเสมียนไม่ได้บอกเจ้าเกี่ยวกับเรื่องนี้?”

กลางอากาศ แดนีลทำได้เพียงต่อสู้อย่างไร้ประโยชน์ เมื่อเห็นว่าล้มเหลว เขาก็กล่าวว่า “เขาไม่ได้บอก และข้าก็ไม่มีเงินอีกแล้ว”

ยามพาเขาออกจากห้องสมุดและกล่าวว่า “ข้าคิดไว้แล้ว ที่นี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับเด็กเหลือขออย่างเจ้า ออกไปซะและอย่าได้กลับมาอีก”

ขณะที่พวกเขาไปถึงบันได เสมียนก็ขยิบตาให้กับยาม นี่เป็นอุบายของพวกเขาทั้งสอง

แดนีลถูกโยนลงมาจากด้านบนของบันได ขณะที่เขาตกลงสู่พื้น หัวเข่าของเขาถลอกและมันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก โชคดีที่เขาไม่ถูกโยนจากที่สูงมากนัก เขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ความภาคภูมิใจของเขา มันได้ถูกบดขยี้กลงกับพื้น

[ติ๊ง! ภารกิจให้ข้อมูลเกี่ยวกับโลกเสร็จสิ้น ได้รับรางวัล : แต้มประสบการณ์ 10 แต้ม]

[ภารกิจใหม่ : แก้แค้นยามและเสมียนห้องสมุด]

[คำอธิบายภารกิจ : เสมียนห้องสมุดมักจะไม่อธิบายกฎที่เกี่ยวข้องทั้งหมดของห้องสมุด และทำให้ผู้ที่ละเมิดกฎต้องถูกยามโยนออกมาจากห้องสมุด โฮสต์ตกหลุมพลางอุบายนี้เช่นกัน]

[ผู้ปกครองโลกไม่สามารถจะทนรับการกระทำดังกล่าวโดยไม่ทำอะไรได้ แก้แค้นพวกเขา โดยการดึดดูดให้ผู้ที่อยู่เหนือพวกเขามาสนใจสิ่งนี้]

[รางวัลภารกิจ : แต้มประสบการณ์ 30 แต้ม โฮสต์ต้องการจะรับภารกิจหรือไม่?]

นี่เป็นครั้งแรก ที่ระบบมีความคิดสอดคล้องกับเขาอย่างสมบูรณ์

“รับ” เขาตอบรับ

[รับภารกิจแล้ว โชคดี]

แดนีลลุกขึ้นและปัดฝุ่นบนเสื้อผ้าของเขา กระเป๋าของเขาถูกฉีกขณะที่ตำรวจหยิบเอาเหรียญเงินออกไปก่อนจะโยนเขาออกมา

จำกัดหนังสือ? นั่นมันนรกอะไรกัน? เขาจะรู้ว่ามันมีการจำกัดจำนวนหนังสือที่อ่านได้อย่างไร?

ในตอนนี้ เขาได้ออกจากห้องสมุดแล้ว และจะต้องจ่ายเงินอีกครั้งหากต้องการจะเข้าไปอีก อย่างน้อย เขาก็ดีใจที่เขาทำภารกิจสำเร็จแล้ว

ในที่สุด เขาก็มีแต้มประสบการณ์ 10 แต้ม เป็นของตัวเอง สิ่งนี้ทำให้เขาค่อนข้างที่จะอารมณ์ดี แม้ว่าเขาจะยังไม่ลืมความอัปยศ แต่เขาก็ไม่สามารถจะทำอะไรกับมันได้ในตอนนี้

ขณะที่เขาลุกขึ้น เขาก็ได้ยินเสียงโวยวายดังขึ้นใกล้ประตูห้องสมุด และมันมีฝูงชนจำนวนมากอยู่ที่นั่น

กลางพื้นที่นั้น เป็นชาย 2 คน กำลังเผชิญหน้ากัน หนึ่งอายุราวยี่สิบ สวมชุดคลุมสีเขียวและมีภาพหมัดประดับอยู่บนชุด อีกคนเป็นตำรวจวัยกลางคนที่แต่งกายแตกต่างไปจากตำรวจคนอื่นๆที่คอยเดินลาดตระเวณตามท้องถนน เข็มขัดและกระดุมของเขาทำมาจากทอง มันสะท้อนแสงอาทิตย์แวววาวและถึงกับทำให้ผู้ที่เฝ้าดูบางคนต้องปิดตาของพวกเขา เขาตัวสูงใหญ่ และเมื่อรวมกับท่าทางที่เข้มงวดและเครื่องแบบที่พิเศษของเขาแล้ว มันช่วยเพิ่มพลังอำนาจให้กับเขาเป็นอย่างมาก

ในขณะที่ชายในชุดคลุมมีท่าทีสบายๆ อย่างไรก็ตาม มันดูราวกับว่า ได้ซ่อนนักล่าไว้ภายใต้การแสดงออกที่สบายๆนั้น เขาดูราวกับเป็นพยัคฆ์ที่ซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ ซึ่งไม่สามารถจะสังเกตเห็นได้จนกว่ามันกระโจนออกมา แสดงพลังและฉีกกวางเป็นชิ้นๆ

“นี่เป็นเรื่องของสำนักฝึกอบรม มันจะดีที่สุดที่ท่านจะออกไป เจ้าหน้าที่อแจ็กซ์” ชายในชุดคลุมกล่าว

“ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องของใครก็ตาม ข้าได้รับคำสั่งให้มานำตัวเจ้าไปในวันนี้ ผู้โดดเด่นระดับมนุษย์ เอเลนาฟ จะยอมมาด้วยกันอย่างเงียบๆ หรือจะต้องถูกจัดการโดยผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเจ้าก่อน” ตำรวจกล่าวและคลายเครื่องแบบของเขาออก เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้

“ตัวท่านนะหรือ? ด้วยความแข็งแกร่งของผู้น่ายกย่องระดับมนุษย์? ดูเหมือนว่า ท่านจะไม่เคยจดจำคำกล่าวของอาจารย์ของท่านที่เขากล่าวว่า ทักษะสามารถจะเอาชนะระดับขั้นใดๆได้ ในสถานที่แห่งนี้ ให้ข้าสอนบทเรียนให้กับท่านเถิด”

ทันทีที่เขากล่าวจบ ชายในชุดคลุมก็กระโดดขึ้นไปบนอากาศสูง 10 ฟุต ร่างของเขากลายเป็นหอกมนุษย์บนอากาศ พุ่งเข้าใส่ตำรวจจากด้านบน โดยมีกำปั้นของเขาเป็นปลายหอก