WDS Chapter 41 การต่อสู้กับลาราเวล

“แดนีล จงเลือกเส้นทางของเจ้าเอง เจ้าเพียงแค่ต้องรู้ว่า หากเจ้าเลือกในเส้นทางพารากอนแล้ว เจ้าอาจจะเปร่งประกายยิ่งกว่าคนอื่นๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ขณะที่เจ้าได้จากไป คนอื่นๆจะยังคงอยู่ เจ้าจะต้องเลือกระหว่างชีวิตที่ยืนยาวหรือชีวิตที่แข็งแกร่ง ขอให้โชคดีกับการทดสอบที่เหลือ แม้ว่าข้าจะมั่นใจว่า มันจะไม่มีปัญหาใดๆกับเจ้ามากนักก็ตาม แล้วข้าจะมาพบเจ้าอีก หลังจากจบการทดสอบแล้ว”

แดนีลพยักหน้า ร่างกายของเขารู้สึกอ่อนล้า ราวกับเขาเพิ่งถูกหินก้อนยักษ์ทับไว้ในก่อนหน้านี้

ได้ยินชื่อของเขาถูกเรียก เขาก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้ววิ่งไปที่สนามทดสอบ

การทดสอบ 3 ครั้งถัดมาราบรื่นดี 2 คน ยอมแพ้โดยตรง และอีกคนพยายามวิ่งเข้าไปหาแดนีลคล้ายกับหุ่นเชิดไม้ก่อนหน้านี้ และก็เหมือนกับหุ่นไม้ เขาล้มลงกับพื้นไม่นานหลังจากนั้น เด็กคนนั้นเป็นหนึ่งในคนชั้นสูง แดนีลจึงสงสัยว่าเป้าหมายของเขาคืออะไร

ขณะที่การทดสอบรอบสุดท้ายใกล้เข้ามา ไม่รู้ว่ามันเป็นโชคชะตาหรือถูกกำหนดเอาไว้ ลาราเวลและแดนีลถึงไม่ได้เผชิญหน้ากันเลย และพวกเขาจะพบกันในรอบชิง

ผู้ชนะจะได้รับของขวัญจากราชาเพื่อสนับสนุนการฝึกฝนการเป็นจอมเวทย์ของเขา แต่แดนีลก็คิดกับตัวเองว่า เขาไม่ได้อยากจะได้ของขวัญจากราชาผู้หยิ่งผยองนี้มากนัก ของขวัญที่ดีที่สุดที่เขาจะสามารถมอบให้กับแดนีลได้ก็คือ บัลลังก์ อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนว่า เขาจะต้องไคว่คว้ามันมาด้วยตัวของเขาเอง

ไม่นานหลังจากนั้น ทั้งสองก็ยืนอยู่ตรงข้ามของกันและกัน ขณะที่ฝูงชนเฝ้ามองพร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จนถึงตอนนี้ มีเพียงการทดสอบของแดนีลเท่านั้นที่น่าสนใจ เพราะการทดสอบของคนอื่นๆล้วนแล้วแต่น่าเบื่อ

ลาราเวลยืนอยู่ตรงนั้น ยิ้มไปที่แดนีลขณะที่ศรสายฟ้าเหมือนกับที่เขาใช้กับหุ่นเชิดไม้ก่อนหน้านี้ ก่อตัวขึ้นด้านหน้าเขา

แดนีลยักไหล่และเชื่อมต่อกับอนุภาคที่อยู่รอบๆขาของลาราเวล โดยเป้าหมายของเขาก็คือ วิธีเดียวกับที่เขาเอาชนะคนอื่นๆ นี่ก็เพื่อแสดงให้เห็นว่า ลาราเวลไม่ได้พิเศษไปกว่าคนอื่นเลย

กระนั้น มันก็ดูเหมือนว่า องค์ชายผู้นี้จะคิดเรื่องนี้มาก่อนแล้ว หากสังเกตดูให้ดี เท้าของเขาได้ฝังลงกับพื้นและเขายืนอย่างมั่นคั่ง แม้ว่าแดนีลจะพยายามไปแล้วถึง 2 ครั้ง แต่ร่างกายของเขาก็ไม่ขยับเคลื่อนไหวใดๆ

แน่นอนว่า แดนีลมีกลอุบายอื่นๆที่เขาสามารถใช้ได้อีกมาก แต่เขาก็ลังเลว่า ควรจะแสดงมันออกมาต่อหน้าผู้คนมากมายหรือไม่ กริชที่เก็บซ่อน จะมีประสิทธิภาพมากกว่ากริชที่เปิดให้เห็น

คิดย้อนกลับไปถึงคำกล่าวของราชา ความโกรธของแดนีลก็หลั่งไหลออกมา ไม่! ข้าจะต้องไม่แพ้

หลังจากตัดสินใจแล้ว แดนีลก็วิ่งเข้าไปหาลาราเวล ในขณะที่เขาทำเช่นนั้น รอยยิ้มก็ปรากฎบนใบหน้าของลาราเวล

แดนีลรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ และเขากระโดดไปด้านข้างในทันทีที่ได้ยินเสียงเตือนจากระบบ

[ระเบิดขนาดเล็กถูกเปิดใช้งานในพื้นที่ใกล้โฮสต์]

“ตู้ม!”

ด้วยพลังของแรงระเบิด มันทำให้ฝุ่นมากมายลอยขึ้นในอากาศ เหล่าผู้ชมพากันตกตะลึงและชะเง้อคอดูผลที่เกิดขึ้น ‘องค์ชายมีพลังมากพอที่ทำให้เกิดการระเบิดที่รุนแรงถึงเพียงนี้เลยหรือ?’” พวกเขาสงสัย

เนื่องจากเขายุ่งอยู่กับการยิ้มออกมา ลาราเวลจึงไม่ทันจะสังเกตเห็นว่า แดนีลได้กระโดดหลบไปได้ในวินาทีสุดท้าย แม้กระนั่น เขาก็ยังคงร่ายคาถาศรสายฟ้าของเขาต่อไป เผื่อในกรณีที่คู่ต่อสู้ของเขายังไม่พ่ายแพ้ เขาไม่ต้องการที่จะผิดพลาดใดๆในการทดสอบที่สำคัญนี้ ซึ่งมันสามารถจะสร้างความประทับใจให้กับพ่อของเขาที่อยู่บนเวทีได้

เมื่อฝุ่นจางลง หลุมกว้าง 2 ฟุต และลึก 5 ฟุตก็ปรากฎขึ้น มันเกิดขึ้นในจุดเดียวกับที่เด็กก่อนหน้านี้ได้ล้มลง ไม่มีใครมองเห็นร่างของแดนีล ราวกับว่าเขาได้กลายเป็นเถ้าถ่านจากการระเบิดไปแล้ว

ในฉับพลัน ร่างของลาราเวลก็สั่นไหวขณะที่ยืนอยู่ ราวกับเขากำลังถูกไฟฟ้าดูด ขณะที่เขาหันกลับมาด้านหลัง เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นแดนีลที่ยืนยิ้มอยู่ด้านหลังของเขา และมือของแดนีลก็จับอยู่บนหลังของเขา ขณะที่ส่งไฟฟ้าเข้ามาในร่างของเขา

กรรมการรีบเทเลพอร์ตลาราเวลออกมาในทันทีที่เขาเห็นเช่นนั้น น่าเสียดายที่ร่างของเขาได้รับความเสียหายไปแล้ว เขาดูน่าสงสารเป็นอย่างมาก เส้นผมของเขาชี้ตรง และเสื้อผ้าของเขาเกือบจะไหม้จนหมด แดนีลใช้การประสานระหว่างไฟฟ้าและไฟ เพื่อสร้างความเสียหายให้ได้มากที่สุด

ตอนนี้ ลาราเวลจ้องมองไปที่แดนีลด้วยความหวาดกลัว และเขารู้สึกได้ถึงอันตราย มันเป็นความจริงที่แดนีลเทเลพอร์ตมาที่ด้านหลังของเขา ระดับมนุษย์ขั้น 0 สามารถจะเทเลพอร์ตได้ สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

หลังจากที่ได้เห็นแดนีลปรากฎขึ้นด้านหลังของลาราเวล และโจมตีด้วยสายฟ้าและไฟ ฝูงชนและเหล่าบุคคลสำคัญต่างก็ดวงตาเบิกกว้าง มันเป็นดั่งในตำนาน พารากอนยืนอยู่เหนือทุกสิ่ง ไม่มีใครในระดับเดียวกันสามารถจะเปรียบเทียบได้

นักเรียนคนอื่นๆจะต้องใช้เวลาอย่างมากในการสร้างลูกไฟเล็กๆขึ้นมา แต่แดนีลกลับสามารถเทเลพอร์ตไปด้านหลังของฝ่ายตรงข้ามและโจมตีในฉับพลันได้ นักเรียนคนอื่นๆรู้สึกอึดอัด ไม่รู้ว่าตนเองจะเอาอะไรไปเปรียบเทียบกับสัตว์ประหลาดตนนี้ได้

“แดนีลชนะ” พร้อมกับเสียงประกาศ ฝูงชนก็ได้สติและส่งเสียงเชียร์ออกมา ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสนใจทริกซ์เล็กๆที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ กรรมการก็อาจจะไม่ได้สังเกตเห็น หรือเลือกที่จะเพิกเฉย

“แดนีล! แดนีล! แดนีล!”

เสียงเชียร์เขาดังขึ้นและดังมากขึ้นเรื่อยๆ ราชาแสดงออกอย่างน่าเกลียดและเขาเทเลพอร์ตออกไปจากการทดสอบโดยไม่สนใจแม้แต่จะเหลียวมองลาราเวล จอมเวทย์ราชสำนักเองก็หายตัวไปด้วยเช่นกัน

รับรู้ถึงฝนของเสียงเชียร์ แดนีลรู้สึกว่ามันคุ้มค่า ก่อนหน้านี้ เขาทุ่มเวลาไปกับการเรียนรู้และฝึกฝนคาถาต่างๆให้สมบูรณ์แบบ เขาล้มเหลวหลายต่อหลายครั้ง จนสามารถใช้การเทเลพอร์ตระยะสั้นๆได้ในท้ายที่สุด เขาขัดเกลาและพัฒนาหน่อจอมเวทย์ของเขาอย่างต่อเนื่องมาตลอดทั้งปี ทั้งหมดที่เขาทำ มันได้พาเขามาถึงช่วงเวลานี้

ในฝูงชน เขาสามารถจะมองเห็นเอเลนาฟที่กระโดดแสดงความดีใจกับความสำเร็จของแดนีล ตลอดเวลาที่เขามาเยี่ยม เขาได้ช่วยเหลือแดนีล และแม้แต่ฝึกฝนด้วยกัน

เขาสามารถมองเห็นพ่อแม่ของเขาที่ร้องไห้ด้วยความดีใจ ขณะที่พวกเขาได้รับเสียงปรบมือจากผู้คนมากมาย พวกเขารู้สึกราวกับจมไปในสายน้ำของความภาคภูมิใจ และขอบคุณสวรรค์ที่มอบลูกชายที่น่าถึงเช่นนี้ให้กับพวกเขา

แม้แต่แฟกซัลที่มักจะเย็นชาก็ยังยิ้มออกมาและปรบมือให้เขาไม่หยุด เด็กหนุ่มคนนี้เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่ยืนเคียงข้างเขา และว่าจะถูกตักเตือนโดยเด็กคนอื่นๆก็ตาม

จากนั้น ข้อความจากระบบก็ทำให้เขาตกใจและมีความสุขกับมันเป็นอย่างมาก

[ความสำเร็จ : ได้รับการชื่นชมของผู้คน-1]

[การชื่นชมของผู้คน-1 : ด้วยความสามารถของโฮสต์ในการประเมินปี1ของสถาบันศึกษาเวทมนต์ประจำชาติแห่งแลนธานอร์ โฮสต์ได้รับการชื่นชมจากผู้คนและชื่อของคุณจะถูกพวกเขาจดจำและกระจายไปสู่คนอื่นๆจำนวนมาก ขอแสดงความยินดีที่กลายเป็นบุคคลที่เป็นที่กล่าวถึง ซึ่งทำให้โฮสต์เดินเข้าสู่เส้นทางของการปกครองโลกไปอีกก้าว]

[ได้รับรางวัล แต้มประสบการณ์ 500 แต้ม]

[ความสำเร็จครบ 3 ครั้ง ผ่านเงื่อนไขลับ ร้านค้าระบบเปิดให้โฮสต์เข้ามาเลือกชมได้]